Religieuze opvattingen in een vriendschap/relatie

[Dennis]

Ik ben eens benieuwd of Nederamerikanen of Ameribelgen in een relatie/vriendschap weleens aangelopen zijn tegen verschillen in religieuze opvattingen, en hoe je daarmee omgegaan bent.

Ikzelf woon in Kentucky, een notoir religieuze "red state", en ontmoet dus veel mensen die zwaar religieus zijn. Ik heb er nooit problemen mee als mensen religieus zijn, maar klaarblijkelijk vinden sommigen hier het een probleem dat ik agnost ben en dus niet zeker weet of er daadwerkelijk een God is.

Ik vind het weleens moeilijk omgaan met iemand die ervan overtuigd is dat ik naar de hel ga omdat ik niet geloof. Zijn er hier mensen die tegen hetzelfde zijn aangelopen, in een vriendschap dan wel een relatie? En zo ja, hoe ben je daarmee omgegaan?

[StageNYCfall2007]

Sommige (veel) religieuze mensen proberen altijd hun denkbeelden aan anderen op te dringen. Want ze zijn ervan overtuigd dat het zo is. En ze moeten die boodschap aan iedereen laten horen. Vreselijk. Laat iedereen gewoon zichzelf zijn.

Maar een discussie winnen van een religieus iemand is onmogelijk. Het IS zo. Want het staat in de bijbel

[PeeJay]

... En ze moeten die boodschap aan iedereen laten horen. Vreselijk. ...

_________________
God Bless the United States of America

[StageNYCfall2007]

eh ghehehe

if there is a God, let him bless the USA

[Bennogr]

Ik ben ook agnost (hoewel ik bepaalde ideeen in de Griekse en Germaanse mythologie -- alles heeft een ziel, er loopt een hele serie goden en godinnen rond, die allemaal wel eens ingrijpen -- best aardig vind).

Waar we vandaan komen en waar we heen gaan, weet ik niet, maak ik me ook niet druk over, ik merk het wel.

Of zoals een rabbi eens gezegd moet hebben: behandel je naaste zoals jij behandeld wilt worden, de rest is commentaar.

Ik heb toevallig vorige week uitgebreid zitten praten met een erg overtuigd protestantse, die zelfs zeer anti-vrouw opmerkingen van de dominee geen probleem vond om bij haar kerk te blijven.

We hebben gewoon elkaar onze ideeen uitgelegd en waren het erover eens dat we het oneens waren.

Mijn filosofie is in dat soort gevallen: wat je laat slapen (whatever gets you through the night) is duidelijk iets dat je rust geeft en je gelukkig maakt. Wie ben ik dan om te proberen jou van die overtuiging af te helpen?

Maar blijf wel van mijn overtuiging af. Of zoals ik tegen langs-de-deur komers zeg: ik ben een 'happy heathen' en wil dat blijven. En dan, pats, de deur dicht.

[Petra/VS]

Mijn beste vriendin is erg religieus (born again Christian), maar het enige, dat ik er eigenlijk van merk is, dat ze haar emails met "In Him" ondertekent. Ook vraagt ze weleens om "prayers", maar verder is haar religie van haar en ze is er heel prive over. Verder hebben we heel veel gemeen, dus ik ervaar de religieuze kant van haar niet als ergerlijk en omgekeerd ook niet.

Wij wonen hier in een gebied met heel wat minder religieuze mensen en dus vallen wij helemaal niet op. Wel heeft mijn Mormoonse buurvrouw me jaren geleden eens gevraagd, hoe ik mijn kinderen dacht normen en waarden bij te brengen als ik geen spirituele leider had, die mij daarin leidde. Ik heb haar geantwoord, dat mijn eigen normen en waarden prima zijn (ik ben niet religieus opgevoed, zelfs niet gedoopt en onze kinderen zijn ook niet gedoopt).

Gelukkig hebben Rick en ik vrijwel dezelfde opvattingen over dit onderwerp.

[Tinkerbell]

Toevallig belde mijn schoonzus vandaag op met de boodschap dat de verkering tussen haar zoon en een zwaar gelovig meisje uit was.
Het breekpunt was merkwaardig genoeg een vakantie naar Amerika.

Ze mochten alle twee gratis mee maar zulke "wufte" genoegens mochten niet van haar geloof. Dan spreek ik wel over hele jonge mensen van 19 en 20 jaar.

Verder hebben we van het starre geloven in Den Here onze buik meer dan vol.
Bepaalde geloven in Nederland mogen op zondag niet werken geen auto rijden en twee keer per dag te voet naar de kerk en een tv mogen ze ook niet bezitten.
Prima en niks mis mee. Ieder zijn geloof en daar moet je je niet mee bemoeien.

Alleen om 10 voor 12 midden in de nacht gaat De Here naar bed schijnbaar en dan gaan alle motoren aan worden de buren uit bed gejaagd want de gelovige gemeente gaat varen.

En dit is elke zondagnacht weer hetzelfde.

Nee geloven en gelovigen zijn niet direct mensen waar we snel mee zullen aanpappen.

[phillybilly]

Ik kwam in Texas bij een ontzettend geligieus gezin waarvan de man ook nog eens zelf "cowboy-preacher" is en ze samen bible-study-classes geven in de kerk op zondagmorgen.

Zelf weet ik niet wat ik wel en niet moet geloven, maar wat ik in Texas allemaal heb moeten aanhoren is wel eng op sommige punten. Ik snap bijvoorbeeld echt niet waarom je, als je goed bent voor de mensen om je heen, naar de hel zou gaan omdat je niet gelooft. Daarbij vind ik het raar dat
God zogenaamd ALLES ziet....hoe kan iemand nu op een zondagmorgen in alle kerken tegelijk over de hele wereld zijn???

Ieder zijn eigen geloof en ik zal daardoor niet minder met mensen omgaan, zolang ze maar niks proberen op te dringen!
Gelukkig deden Clynt en Marty dat niet; zij wilden gewoon veel erover vertellen omdat ze het beste voor mij wilden en wilden dat ik "know about Jesus"

Toen mijn (toenmalige) vriend 2 weken kwam, mochten wij ook niet bij elkaar in één huis slapen. In NL woonden we samen en we waren al 7,5 jaar bij elkaar, maar toch mocht het op hun terrein niet.......want sex voor het huwelijk kan toch écht niet.......dat was dan wel weergrappig om mee te maken, maar wel een beetje dubbel omdat we thuis samenwoonden...

[nieuwenoord]

Wat Jolanda schrijft is heel herkenbaar. Hetzelfde maken wij mee in Chowchilla, bij onze vrienden. Ook hij preekt en geeft bijbelstudieklassen, zij heeft het vroeger wel gedaan, maar heeft zich wat terughoudender opgesteld.

Ze praten erover als we er zijn, geloven ook dat je als niet-gelovige toch weinig kans maakt in de hemel te komen en maken zich absoluut zorgen om ons, dat weet ik.

Een brief van mij, in 1998, nadat mijn vader heel kritiek is geweest en hij het toen toch heel nodig vond om ons tot het juiste geloof te bekeren, heeft echter wel ervoor gezorgd dat een blik of een opmerking van mij voldoende is om het gesprek een andere wending te geven. Ik heb hen toen heel duidelijk gemaakt dat wij wel geloven (ik spreek niet voor Albert, dit was nog in mijn eerste huwelijk), maar als katholieken een heel andere opvoeding en kerkelijk beeld hebben meegekregen. Ik heb hen duidelijk gemaakt dat zij zijn zoals ze zijn, maar dat ik ook respect verwacht richting onze keus en levenswijze.

Ik heb nooit een reactie op de brief gekregen, die ik overigens aan hém heb gericht. Toen we ze in 2002 bezochten heeft zijn vrouw gevraagd of hij me ooit geantwoord had en vertelde ze me dat hij er behoorlijk van van slag was en dat hij eigenlijk heel verdrietig was dat wij 'niet te redden waren'. Inmiddels had hun jongste zoon een relatie met een katholiek meisje en was het daar een zeer heikel onderwerp. Iedereen accepteerde haar, behalve pa.

Uiteindelijk is zoonlief met haar getrouwd, is er een kindje en komen ze samen in zijn kerk.

Hoe ze omgaan met mensen die helemaal niet gelovig zijn???? Dat weet ik eigenlijk niet. We praktiseren niet meer of nauwelijks, maar hebben wel een geloof en als we bij hen zijn bidden we mee en gaan we uit respect voor hen ook mee naar de kerk.

Duidelijkheid is vaak niet genoeg denk ik Dennis. Die mensen zijn zo overtuigd van hun gelijk, dat ze juist uit vriendschap of liefde voor jou willen dat ook jij deelt in al het goede waarin zij geloven.

Moeilijk ....

[Dennis]

Bedankt voor jullie reacties! Ik zit momenteel in een vergelijkbare situatie en vind dat best lastig, vandaar dat ik wilde zien of er mensen zijn die zo'n zelfde ervaring hadden. Wat jullie schreven vond ik echter heel herkenbaar en dat geeft me goede moed en ook wat ideeen over hoe ik dit zou kunnen aanpakken. In ieder geval bedankt daarvoor. Als iemand nog een reactie wil geven, laat je dan niet onbetuigd!

[Michigan]

In Grand Ledge is de meerderheid ook bijzonder gelovig, zoals Clint misschien ook wel weet.
Hoewel ik met mijn gastgezin erg veel 'geluk' had. Voor zover ik kon merken waren ze niet gelovig. Maar de rest van de familie wel.
Ik ben ook een aantal keer aangesproken door mensen die dachten dat ik nog gered moest worden.
Maar die kans lijkt mij klein .

Het is natuurlijk ook een stukje erbij horen. In mid-michigan gaat iedereen naar de kerk, dus jij ook. Of je nou echt strikt gelovig bent of enkel God bless America roept .

Overigens even leuk. Een goede vriend van mij ging jaren lang naar een kerk die we allemaal wat eng vonden. Zo'n heel erge strenge kerk zeg maar, waarbij je zolang je leeft al naar de Hel gaat.
Sinds enkele maanden is dat allemaal over voor die jongen. Ik wil even een stukje van zijn essay hierover quoten:

Although God has not had a negative effect on society, religion has. God is love, yet religion teaches hate. Sinners are people you should not associate with, yet we are all sinners. The undertones of religion are that if you are doing your best to lead a sinless life, then you are better than those who choose not to. Many people will read that last sentence and automatically think to themselves "that's not true". But this is exactly my point. Religion teaches you that you should do one thing, yet you are thinking another. Seriously right now think of a stripper and yourself side by side. In your head you are thinking "I'm doing a better job at pleasing God", thereby putting yourself on a pedestal. Jesus surrounded himself with prostitutes, beggars, thieves and leppars. Yet today if anyone was to do the same, they would be outcast by their church and its members. They would be looked upon with judgemental eyes.

En dat slaat de spijker op zijn kop natuurlijk. Ik vind het prima dat mensen in God geloven. Ik geloof zelf niet, maar ik ben wel van mening dat God kan 'helpen'. Als de mensen die er in geloven er baat bij hebben dan is dat toch prima? We moeten elkaar alleen wel met rust laten.

En daar wringt natuurlijk de schoen met religie. Want een kerk heeft enkel bestaansrecht als er mensen naar toe gaan. Daarom moeten ze zieltjes winnen. En er zijn genoeg mensen die geloven dat het aanbrengen van meer zielen ze dichter bij God zal brengen.

[Pete.Z]

Ik ben zelf goddank atheïst.


Iedereen moet lekker zelf weten wat hij/zij gelooft,ik heb er geen problemen mee,zolang er niet op agressieve wijze getracht word om mij ervan te overtuigen dat ik fout zit en naar de hel ga.

Discussie is prima,ik sta open voor alle standpunten,maar niemand kan mij laten geloven in een opperwezen wat er niet is.

Dat zoiets een relatie in de weg kan staan kan ik me voorstellen,geloof is toch iets wat voor veel mensen belangrijk is,en ik kan me voorstellen dat je dat graag deelt met diegen die je lief hebt.

[Magav]

Ik ben zelf wel gelovig en zit juist in een compleet andere situatie. Mijn familie is grotendeels wel gelovig (waaronder mormonen), maar op school, werk en omgeving niet.

Geloof is nou eenmaal iets wat leeft bij mensen, God is een sprekende God en elke dienst dat ik in de kerk ben krijgen mensen visioenen en profetieën.

Verschillende keren tijdens het bidden is er mij ook een 'woord' mee gegeven. Noem het een visioen. Er is niks mooiers om te beseffen dat een Almachtige kracht om je geeft en zelfs persoonlijk tot je spreekt! En dit komt niet omdat ik nou zo bijzonder ben, nee Jezus wil tot iedereen spreken.

Mensen doen het vaak met de goede bedoelingen als ze tegen je spreken over geloof/Jezus etc. Daarom is het jammer dat sommige het gelijk als een aanval zien. Maar kern is dat het geen dood geloof is. Misschien heb je een slechte ervaring met een christen, maar laat het geen rede zijn om je compleet af te keren van het geloof.

Tot zover wat ik te zeggen had (nee, ik doe geen smiley, kan me voorstellen dat dat irritant overkomt als je altijd moet lachen als je over geloof praat).

[Bennogr]

Zijn wij mensen hier op aarde nou echt ZO belangrijk dat er een god is die vanuit de wolken op ons neerkijkt en die we kunnen ompraten als we maar hard genoeg bidden?

Visioenen kun je altijd krijgen, met of zonder hulpmiddelen, als je je er maar voor inspant. Maar of dat nou een man met een grijze baard (of een zwarte vrouw) is -- wie kan dat met enige mate van zekerheid zeggen?

Ik vind dat altijd heel gevaarlijk, mensen die denken dat een 'hogere macht' speciaal tegen hen spreekt.

Alsof er in een nog steeds uitdijend heelal niet belangrijker dingen aan de gang zijn dan wat gemier van een stelletje op twee benen lopende apen met wat hersenmassa tussen de oren.

[nieuwenoord]

Ik ben zelf wel gelovig en zit juist in een compleet andere situatie. Mijn familie is grotendeels wel gelovig (waaronder mormonen), maar op school, werk en omgeving niet.

Geloof is nou eenmaal iets wat leeft bij mensen, God is een sprekende God en elke dienst dat ik in de kerk ben krijgen mensen visioenen en profetieën.

Verschillende keren tijdens het bidden is er mij ook een 'woord' mee gegeven. Noem het een visioen. Er is niks mooiers om te beseffen dat een Almachtige kracht om je geeft en zelfs persoonlijk tot je spreekt! En dit komt niet omdat ik nou zo bijzonder ben, nee Jezus wil tot iedereen spreken.

Mensen doen het vaak met de goede bedoelingen als ze tegen je spreken over geloof/Jezus etc. Daarom is het jammer dat sommige het gelijk als een aanval zien. Maar kern is dat het geen dood geloof is. Misschien heb je een slechte ervaring met een christen, maar laat het geen rede zijn om je compleet af te keren van het geloof.

Tot zover wat ik te zeggen had (nee, ik doe geen smiley, kan me voorstellen dat dat irritant overkomt als je altijd moet lachen als je over geloof praat).

Ook uit jouw reactie blijkt dat je jouw geloof als enige waarheid ziet. Ik snap best je goede bedoelingen, maar mis weer het respect voor anderen die die waarheid gewoon anders zien.

Het is jouw waarheid en met jou die van velen. Ook ik wil ergens wel geloven dat God bestaat, maar zolang er niet ergens onomstotelijk bewijs is, blijft het bij 'willen geloven'. En daardoor moet ik gewoon direct respect kunnen opbrengen voor wie hierin niet gelooft!

[Anouschka]

Ik ben zelf niet gelovig opgevoed en heb er ook helemaal niets mee. Iedereen moet voor zichzelf weten of ze willen geloven of niet. Maar ik wil absoluut niet dat het geloof mij opgedrongen wordt. Ik ga ook niet tegen een gelovige zeggen dat ze dat absoluut niet moeten doen. Wie ben ik om een ander te overtuigen van zijn/haar (on)gelijk.

Mijn zus en haar gezin (die ook niet gelovig zijn) wonen naast gelovige mensen. Zeer regelmatig stoppen ze een christelijk blaadje in de brievenbus om mijn zus te overtuigen van het geloof. Mijn zus heeft ze duidelijk gemaakt dat ze daar niet van gediend is, maar ze blijven het doen. Dat vind ik dan weer zo jammer. Waarom altijd dat opdringen. Laat iedereen voor zichzelf uitmaken waar hij/zij zich goed bij voelt.

[kastelke]

Laat iedereen voor zichzelf uitmaken waar hij/zij zich goed bij voelt.

En ALS er een god bestaat, dan zou het toch een vergevingsgezinde god moeten zijn, niet? En dan zal hij (zij, het?) die mensen wel vergeven die leefden volgens het principe van respect voor anderen en "doe een ander niet aan wat je zelf niet wilt".
(en dat is toch ook het principe dat je in de meeste godsdiensten en levensfilosofieën tegenkomt?)

[Anouschka]

Inderdaad. Dat ben ik het helemaal met je eens. De mensheid is toch zo dom? Dan moet die evt. God dat de mensheid maar vergeven.

Ik heb het idee dat ik best goed leef. En omdat ik toevallig niet geloof, ben ik toch niet meteen een slecht mens?

[Souraia]

Ik heb het idee dat ik best goed leef. En omdat ik toevallig niet geloof, ben ik toch niet meteen een slecht mens?

Volgens bepaalde gelovigen wel. Ik ben zelf wel gelovig (moslim) maar kan mij heel goed voorstellen dat er mensen zijn die niet geloven. Ook zal ik het nooit in mijn hoofd halen om mensen proberen te "bekeren".
In mijn omgeving maak ik het vaak mee dat mensen je toch proberen te "dwingen" om volgens de regels te leven.
Laat iedereen geloven wat hij of zij wil, wat de waarheid ook is. Dat is mijn motto

[Anouschka]

Laat iedereen geloven wat hij of zij wil, wat de waarheid ook is. Dat is mijn motto

Zo denk ik er ook over ! Als je je er gelukkig bij voelt is het goed. Daar gaat het om in het leven.