Religieuze opvattingen in een vriendschap/relatie

[houstonwehaveaproblem]

Ik ben niet met het geloof opgevoed en heb er ook niks mee. Ik merk in de US dat geloof toch wel duidelijk een onderdeel is van het dagelijkse leven. Als ik zie dat politie daar op zondag het verkeer naar de kerk staat te regelen dan moet ik weleens lachen.
Mijn kinderen zeggen ook elke dag op school de groet aan de Amerikaanse en Texaanse vlag op, waar het "one nation under God" in voorkomt. Ik vind het niet erg, want ze mogen best in aanraking komen met het geloof. Een vriendje van de oudste is ook gelovig en Fabio is al eens met ze naar de kerk geweest na een sleepover. Ik heb daar geen problemen mee. Laat hem maar zien wat het is. We praten er ook wel over wat hij daar zoal hoort, maar zelf heeft hij niet het idee dat er een God is zoals ze hem vertellen.

Ik bepaal zelf mijn grenzen hoever ik met mensen meega in hun ideeen over geloof. Mensen die mij proberen te overtuigen zal ik op veilige afstand houden, want voor mij kan dat nooit een basis zijn van een vriendschap als je geen wederzijds respect hebt. Dat is niet erg, er zijn genoeg mensen die wèl geloven en je niet proberen de kerk in te krijgen.

Op school hebben we soms wel discussies gehad waarbij geloof een duidelijke rol speelt, zoals abortus en homosexualiteit. Ik kan letterlijk in elkaar krimpen van sommige uitspraken die gelovige mensen dan doen. Vooral omdat ze dan zo hoog van de toren blazen over verdraagzaamheid en naastenliefde en vervolgens beweren dat ze hun beste vriend meteen laten stikken als zou blijken dat hij homofiel is.
Voor mij is het een kwestie van heel diep ademhalen en bedenken dat het meestal gaat zoals bij discriminatie. "Alle Turken zijn lamballen, maar onze buurman is de tofste vent op aarde want die werkt wèl".

[Dennis]

En ALS er een god bestaat, dan zou het toch een vergevingsgezinde god moeten zijn, niet? En dan zal hij (zij, het?) die mensen wel vergeven die leefden volgens het principe van respect voor anderen en "doe een ander niet aan wat je zelf niet wilt".
(en dat is toch ook het principe dat je in de meeste godsdiensten en levensfilosofieën tegenkomt?)

En als iedereen dat geloofde, zou ik dat prima vinden. Ik heb echter ondervonden, hier in Kentucky, dat veel mensen geloven dat je naar de hel gaat zolang je niet gelooft en Jezus niet als je redder omarmt - ongeacht of je een goed leven probeert te leiden of niet. Volgens hen is God dus niet vergevingsgezind zolang je niet in levende lijve aangeeft te geloven.

[Magav]

Het gaat om de genade. De mens kan vergeving niet verdienen. Want we verdienen geen vergeving. God is een God die zelfs naar de mensen is toe gekomen door Jezus naar de aarde te sturen. Dit was omdat men zich niet hield aan het Oude Verbond. God heeft in dat geval geduld en is zelfs nader gekomen tot de mens. Echter de Heilige Geest gaat niet bij je inbreken, dat is dan weer een stap wat we zelf moeten maken.

[JohnNJ]

Ik ben zelf wel gelovig en zit juist in een compleet andere situatie. Mijn familie is grotendeels wel gelovig (waaronder mormonen), maar op school, werk en omgeving niet.

Dat lijkt enigszins op mijn situatie. Het grootste deel van de familie, inclusief echtgenote, is gelovig (katholiek, protestant, joods, unitarier) en ik ben de enige echte atheist denk ik. Wat men op 't werk gelooft weet ik vaak niet en het interesseert me ook niet.

Ik heb wel een positieve indruk van de meeste kerken en synagogen. Vele besteden veel tijd en geld aan allerlei activiteiten ten behoeve van de lokale gemeenschap, en gaan daarbij vaak zonder aanziens des persoons te werk. Van geloof of gelovigen heb ik nooit last gehad. Misschien zou dat in bepaalde delen van South Carolina wat anders zijn geweest, maar dat kun je min of meer verwachten als je in de Bible Belt gaat wonen. In Staphorst is er ook strikte zondagsrust. Als je daar niet tegen kunt, moet je maar verhuizen. Verlangen dat men zich anders gaat gedragen en zich van van bepaalde dingen onthoudt, is eigenlijk een soort Don Quichotterie. Ik heb in die streken echter ook nooit iets vreemds meegemaakt. Het zal ook voor een belangrijk deel van de persoon afhangen.

--john

[kastelke]

Volgens hen is God dus niet vergevingsgezind zolang je niet in levende lijve aangeeft te geloven.

Weet ik. En daar stopt het dus voor mij. Dan mogen ze hun god houden, ik zal dan wel naar de hel gaan, lijkt me niet eens een slechte plaats om te zijn als ik daar dan mijn 'soortgenoten' qua levensfilosofie tegenkom.

Ik kan er nu wel om lachen, Dennis, maar ik begrijp dat het voor jou persoonlijk heel erg verveled kan zijn. Je hebt maar eens een leuke vriend die je vriendschap door (eender welke vorm van) fanatisme op het spel zet. Je wordt maar eens verliefd op een leuk meid met hetzelfde kwaal...
Vraag is voor jezelf: hoe ver wil je gaan? Qua vriendschap zouden mijn grenzen iets verder liggen dan qua liefdesrelatie. Want 24/7 je leven met iemand delen die een fundamenteel gebrek aan respect voor je heeft lijkt me ondoenbaar. Laat staan bijvoorbeeld ooit trachten samen kinderen op te voeden...

[Anouschka]

Vraag is voor jezelf: hoe ver wil je gaan? Qua vriendschap zouden mijn grenzen iets verder liggen dan qua liefdesrelatie. Want 24/7 je leven met iemand delen die een fundamenteel gebrek aan respect voor je heeft lijkt me ondoenbaar. Laat staan bijvoorbeeld ooit trachten samen kinderen op te voeden...

Het is inderdaad een heel verschil of het gewoon vriendschap of liefde is. Het ligt er uiteraard aan hoe zwaar gelovig iemand is en hoe fanatiek iemand ermee omgaat, maar ik denk dat je vroeg of laat altijd met problemen te maken kunt krijgen als je wat het geloof betreft, niet op één lijn zit. Ik zou niet echt een relatie met iemand in stand kunnen houden als mijn partner zwaar gelovig zou zijn, terwijl ik dat helemaal niet ben. Dat werkt voor mij nou eenmaal niet. Ik zal niet voor iedereen spreken, maar ikzelf zou het in ieder geval niet kunnen.

[JENNIFERKISTEN]

LET OP IK TYP IN CAPS WANT IK BEN BLIND IN 1 OOG.

HALLO ALLEMAAL
MIJN NIEUWE VRIENDJE IS RELIGIOUS MAAR OP DE MANIER WAARMEE WIJ ONS CHAT EN TELEFOON GESPREKKEN VOEREN MERK IK HAAST NIETS VAN.
ALLEEN ALS ER IETS IS ALS IK BV NAAR DE ZIEKENHUIS HIER IN NEDERLAND MOET DAN ZEGT HIJ VAAK: "GOOD BLESS YOU AND I PRAY THAT HE GUIDES YOU AND OFFERS YOU GOOD HEALTH ETC.""
EN ALS IK MET ZIJN MOEDER OF VADER PRAAT, DIE ZIJN 78 EN 80 JAAR, DAN ZEGGEN ZE"" JENNIFER MAY GOD PROTECT YOU FROM EVIL AND LOVE YOU AS YOU WOULD LOVE HIM AND CLEAN YOU FROM YOUR SINS ETC ETC"" AHAHAH EN IK LACH ACHTERAF MAAR HEB WEL RESPECT VOOR ZE.
EN IK BEN NU GEWEND AAN EN DENKT NU NIET VEEL OVER SNAP JE.
HET HOORT BIJ HUN EN WIJ MOETEN EIGENLIJK AANPASSEN VIND IK.

ANYWAY WAT ROBERT MIJ VERTELDE TOEN IK VROEG ""ZIJN JULLIE ERG RELIGIOUS WANT IK MERK HOE JULLIE PRATEN ENZO EN SOMS TWIJFEL IK OF IK GOED ZAL ZIJN VOOR JULLIE?""
TOEN VERZEKERDE HIJ MIJ NEE EN ZEI JOH JE HOEFT HELEMAAL GEEN CHRISTEN TE WORDEN OM IN ONS GEMEENSCHAP, FAMILIE EN VRIENDEN KRING TE WORDEN.
EN DAT ZE WEL NAAR KERK GAAN IEDERE ZONDAG MAAR VOOR DE REST ALLES IS OKEE.
ZIJN VADER IS WEL EEN PASTOOR EN GEEFT OOK BIJBEL LES EN SCHRIJFT EEN BOEK EN IS ZEER ACTIEF IN DE CHRISTELIJKE GEMEENSCAP IN OMAHA, NEBRASKA.
WOW IK VIND DAT KNAP OP DIE LEEFTIJD JULLIE NIET, 80 JAAR OUD.

KIJK IK BEN NIET RELIGIOUS LAAT STAAN DAT IK IN CHRISTUS GELOOF WANT IK BEN EEN INDIASE VROUW MAAR KEN MIJN EIGEN HINDUISME NIET EENS.
ZE HEBBEN MIJ AL VERTELD DAT IK ZEER WELKOM BEN EN MOET ZEKER IN JULI 2007 MOET LANGSKOMEN.
EN IK VROEG OOK OVER MIJN KLEUR EN ZE ZEIDEN BEN JE NOU MAL JE BENT OOK EEN KIND VAN GOD EN JE HEBT EEN MOOIE KLEUR GEKKIE.
EIGENLIJK DENKEN WIJ MISSHIEN DAT ZE EXTREME ZIJN WANT IK DACHT DAT OOK. MAAR DIE HEB JE WEL ALLEEN MISSHIEN NIET ZOVEEL DAN WIJ DENKEN.
NIET VERGETEN DAT ER ZOVEEL CRIME EN ZEDEN DELICHTEN IN AMERIKA WORD GEDAAN HE. DUS DAN VRAAG IK ME AF SOMS HOE KUNNEN ZE ALLEMAAL ZO STRENG CHRISTELIJK ZIJN.

EN OH IK LAS ERGENS DAT ER BIJNA OP IEDERE HOEK IN AMERIKA EEN KERK STAAT EN ROBERT MIJN VRIENDJE ZEGT DAT HET NIET WAAR IS EN DAT WIJ NIET ALLES MOET GELOVEN VAN WAT WIJ LEZEN IN DE FORUMS EN HET BLIJFT BIJ SOMMIGE DELEN EN SOMMIGE MENSES ERVARING EN DUS MOETEN WIJ NIET ALLES ONDER EEN KAM SCHEREN.
GROETJES JENNIFER
HTTP://JENNIFERANDROBERT.BLOGSPOT.COM
IK MOET HET UPDATEN NOG.

[nieuwenoord]

Het gaat om de genade. De mens kan vergeving niet verdienen. Want we verdienen geen vergeving. God is een God die zelfs naar de mensen is toe gekomen door Jezus naar de aarde te sturen. Dit was omdat men zich niet hield aan het Oude Verbond. God heeft in dat geval geduld en is zelfs nader gekomen tot de mens. Echter de Heilige Geest gaat niet bij je inbreken, dat is dan weer een stap wat we zelf moeten maken.

En dat geloof jij dus. Wie zegt dat wij dat moeten geloven???

[kastelke]

EN OH IK LAS ERGENS DAT ER BIJNA OP IEDERE HOEK IN AMERIKA EEN KERK STAAT EN ROBERT MIJN VRIENDJE ZEGT DAT HET NIET WAAR IS EN DAT WIJ NIET ALLES MOET GELOVEN VAN WAT WIJ LEZEN IN DE FORUMS

Je moet mij natuurlijk niet geloven, maar ik vind zo onmiddellijk 68 kerken in Omaha:
http://www.usachurch.com/nebraska/omaha/churches.htm
Dat zal niet op elke straathoek zijn, maar toch...
En ach, dat doet er ook niet toe. Heel wat geloven zijn helemaal niet zo fanatiek. Gelukkig maar!

[Sandy]

Ik ben christen en ik denk dat je dat door je levenstijl kunt laten zien, in plaats van iedereen proberen te overtuigen. Het heeft namelijk geen zin om discussies aan te gaan over het bestaan van God, omdat het niet iets is wat je met je verstand kunt verklaren. Het is geen wetenschap, het is een overtuiging. Ik zal mijn geloofsovertuiging hier op het forum of elders daarom ook niet proberen te verklaren of verdedigen. Ik begrijp heel goed dat er bij ‘niet gelovigen’ een sceptische houding is ten aanzien van het geloof en het gevaar van misleiding daarin. Ik zie het zelf als 2 verschillende levels die niet tot elkaar kunnen komen, tenzij de ene zich bekeert of de ander van zijn geloof afvalt.

Hoe je daar mee omgaat in vriendschappen en relaties (waar het in deze draad over gaat) is om gewoon duidelijk te zijn naar elkaar. Je kunt een onderwerp waar je niet uitkomt of van mening verschilt toch ook gewoon laten rusten. Ik heb nooit problemen ondervonden in vriendschappen. Bij mijn ‘ongelovige’ vrienden was het vroeger altijd zo dat zij niet geloofden, maar dat we qua persoonlijkheid, interesses & humor erg klikten. Zij respecteerden mijn geloof, maar voor hen hoefde het niet zo. En andersom respecteerde ik hun keus. Grappig is dat wanneer zij het moeilijk hadden mij vroegen of ik voor ze wilde bidden. Hetzelfde met niet gelovige familie (zoals mijn neven en nichten, waar ik leuk contact mee heb). Ik praat er nauwelijks over met ze. Ik zou niet weten wat ik nog zou moeten zeggen, ze weten het. Als zij een vraag hebben dan komen ze wel naar me toe.

Toch ervaar ik het christendom heel anders dan de vooroordelen die hier ook weer worden beschreven. Want hetgeen wat mij in het christendom juist trekt is de vrijheid, de ongedwongenheid .. Ik vind het jammer dat het geloof geassocieerd wordt met fanatieke christenen die iedereen met hel en verdoemenis om de oren slaan. Ik geloof best dat de praktijk zo kan zijn, maar jammer dat het zo’n enorme afkeer opwekt. Ik denk dat het oprechte bezorgdheid is van hun kant.

Tot slot wil ik zeggen dat er in het christendom ook veel verschil zit in het beleven ervan. Zo hebben vrienden van ons een tijd meegeholpen in een kerk in Amerika. Zij konden zich echter totaal niet vinden in de eindtijdgeest die daar op een beklemmende manier benadrukt werd. Zij zijn toen ook eerder dan gepland weer teruggekeerd naar Nederland. Daarmee wil ik aangeven dat je moet oppassen dat je niet alle christenen over één kam heen scheert door bepaalde ervaringen. Daarom is God voor mij niet een religie of een keurslijf van allerlei regels en wetten, maar een bron waar ik in mijn persoonlijk leven veel kracht uit put …

In vriendschappen zijn die verschillen van overtuiging te overbruggen. In een relatie was dat voor mij anders. Ik wilde graag een levenspartner met dezelfde overtuiging. Het lijkt me heel moeilijk in een relatie, waar je als soulmates een verbintenis aangaat, om dit, wat toch heel essentieel in je leven is, niet samen te kunnen delen. Althans voor mij was dat heel belangrijk …

[Petra/VS]

Sandy, zoals jij jouw geloofsbeleving beschrijft, zo zou mijn vriendin Christine het ook doen. Wat ik vaak proef bij mensen, die niet geloven, is een soort minachting naar gelovigen toe. Een soort van "hoe kun je een intelligent wezen zijn en toch in zoiets geloven". Dat is net zo intolerant, vind ik, als een Christen, die vindt, dat jij door niet te geloven in de hel terecht zal komen. In mijn dagelijks leven ga ik om met mensen van allerlei geloven, inclusief Wicca, en met atheisten. Eerlijk gezegd speelt het geloof in die relaties nauwelijks een rol.

Katja, onze oudste, was een tijdje een overtuigd atheiste (nu meer agnostisch), terwijl haar beste vriendin Lutheraans is en iedere zondag naar de kerk gaat. Ik heb heel wat gesprekken met haar gehad over elkaars overtuiging respecteren. Tenslotte is haar geloof, als atheiste, dat er geen God bestaat ook geen bewezen feit. Religie en het hoe en waarom blijven eindeloos interessant, vind ik.

Net als met politiek heeft een ieder zijn overtuiging en net als met politiek zal ik niet gauw bevriend raken met iemand, die er een dagtaak van maakt anderen van zijn of haar gelijk te overtuigen. Maar over het algemeen vind ik het alleen maar interessant om de heel verschillende uitgangspunten te horen.

[Michigan]

Ik ben zelf wel gelovig en zit juist in een compleet andere situatie. Mijn familie is grotendeels wel gelovig (waaronder mormonen), maar op school, werk en omgeving niet.

Dat lijkt enigszins op mijn situatie. Het grootste deel van de familie, inclusief echtgenote, is gelovig (katholiek, protestant, joods, unitarier) en ik ben de enige echte atheist denk ik. Wat men op 't werk gelooft weet ik vaak niet en het interesseert me ook niet.

Ik ga er voor het gemak maar vanuit dat je vrouw daar vrede mee heeft . Maar ik vraag mij wel af of haar familie daar geen problemen mee had? ik weet dat er gebieden zijn waar een dergelijke situatie niet zou voor komen.


Naar aanleiding van Jennifer herinnerde ik mij ook nog iets. Als ik email met opa en oma in Amerika, die van mijn gastgezin dus. Dan sluiten hun ook altijd af met iets als God Bless en dergelijke. Dat vind ik altijd wel grappig trouwens. Dat doet mij een beetje denken aan oudere mensen in Nederland die ook eerder de neiging hebben over de heer te spreken.

[JohnNJ]

Ik ga er voor het gemak maar vanuit dat je vrouw daar vrede mee heeft . Maar ik vraag mij wel af of haar familie daar geen problemen mee had?

Neen, geen enkel probleem. Het is hier een Great Melting Pot, en men is zich daar goed van bewust. Je kunt mij ook wel eens in kerk of synagoge zien.

--john

[dora]

En ALS er een god bestaat, dan zou het toch een vergevingsgezinde god moeten zijn, niet? En dan zal hij (zij, het?) die mensen wel vergeven die leefden volgens het principe van respect voor anderen en "doe een ander niet aan wat je zelf niet wilt".
(en dat is toch ook het principe dat je in de meeste godsdiensten en levensfilosofieën tegenkomt?)

En als iedereen dat geloofde, zou ik dat prima vinden. Ik heb echter ondervonden, hier in Kentucky, dat veel mensen geloven dat je naar de hel gaat zolang je niet gelooft en Jezus niet als je redder omarmt - ongeacht of je een goed leven probeert te leiden of niet. Volgens hen is God dus niet vergevingsgezind zolang je niet in levende lijve aangeeft te geloven.

Er zijn ook mensen die geloven dat het voorbestemd is wie er in de hemel komen en wien in de hel.

Ik ben erg gelovig opgevoed (alleen Christelijke scholen, catechesatie), maar het is bij mij niet aangeslagen. Ik heb het heel hard geprobeerd als tiener om te geloven want het deed mijn moeder verdriet dat ik niet geloofde, zij geloofde ook dat ik daardoor niet in de hemel zou komen. Maar ik geloof het gewoon niet, logischerwijs kan het volgens mij niet zo zijn dat er een God is.
Hier in de VS wordt er behoorlijk neergekeken op Atheisten, dat vinden de meeste mensen maar eng, dat je geen normen en waarden hebt ofzo :S

Dora

[dora]

EN OH IK LAS ERGENS DAT ER BIJNA OP IEDERE HOEK IN AMERIKA EEN KERK STAAT EN ROBERT MIJN VRIENDJE ZEGT DAT HET NIET WAAR IS EN DAT WIJ NIET ALLES MOET GELOVEN VAN WAT WIJ LEZEN IN DE FORUMS

Je moet mij natuurlijk niet geloven, maar ik vind zo onmiddellijk 68 kerken in Omaha:
http://www.usachurch.com/nebraska/omaha/churches.htm
Dat zal niet op elke straathoek zijn, maar toch...
En ach, dat doet er ook niet toe. Heel wat geloven zijn helemaal niet zo fanatiek. Gelukkig maar!

Hier in onze omgeveing klopt het aardig op elke hoek eentje
Kerkgemeenschappen hebben hier ook een grote sociale functie. Het staat altijd vol met auto's hier op zondag.

Dora

[Pete.Z]

Het gaat om de genade. De mens kan vergeving niet verdienen. Want we verdienen geen vergeving. God is een God die zelfs naar de mensen is toe gekomen door Jezus naar de aarde te sturen. Dit was omdat men zich niet hield aan het Oude Verbond. God heeft in dat geval geduld en is zelfs nader gekomen tot de mens. Echter de Heilige Geest gaat niet bij je inbreken, dat is dan weer een stap wat we zelf moeten maken.

En dat geloof jij dus. Wie zegt dat wij dat moeten geloven???

Ach,stel dat er een God is,dan liever een lekkere wraakzuchtige,die niet aan vergeving doet.
Al dat lieve en leuke word ik pas echt nerveus van.

[Bennogr]

Over dat grote aantal kerken: vooral de naar de VS geemigreerde Nederlanders in de 19e en 20e eeuw konden er wat van. Net terug van een emigratieconferentie in Holland, Michigan. Werd daar naar van de splitsingen in de Nederlands Hervormde Kerk van Amerika, de Gereformeerde Kerk, de 1e Christelijke (of liever gristelijke) kerk, de 2e, de 3e, enz.

Inderdaad op vrijwel elke straathoek een kerk.

Doet me denken aan de Nederlander die in z'n eentje tien jaar op een verder onbewoond eiland zat. Hij geeft de kapitein van het schip dat hem redt een rondleiding over het eiland. Waar ze twee kerken tegenkomen. "Dit is de kerk waar ik eerst bij was en dit is de kerk waar ik nu lid van ben," aldus de schipbreukeling.

[GoBucks]

Hier in onze omgeveing klopt het aardig op elke hoek eentje
Kerkgemeenschappen hebben hier ook een grote sociale functie. Het staat altijd vol met auto's hier op zondag.

Dora

In Nederland heb ik de kerk altijd beleeft als een verplicht uurtje op zondagmorgen. De kerk hier bij ons in de buurt is meer zo iets als een buurtvereninging, waarin God / het geloof een plaats heeft. Niet eens zo heel fanatiek hoor (alhoewel er van de 'als-je-niet-voor-ons-bent-dan-ben-je-tegen-ons-en-kom-je-in-de-hel kerken er ook genoeg zijn)
De kerk achter ons huis heeft een baby/kinder opvang, baseball diamonds, bbq's, pompoenverkoop in de herfst, uitjes met jeugdgroepen, bijeenkomsten/feesten/etc. voor vaders, moeders, tieners, meisjes, jongens, famielies, etc. Eigenlijk best wel leuk. Tuurlijk is er de wekelijkse kerkdienst, maar daaromheen zijn er vele aktiviteiten waar je al dan niet aan mee kunt doen. Niet alleen op zondag, maar zowat elke dag van de week. Er staan altijd auto's op de parkeerplaats...

[JohnNJ]

.... De kerk hier bij ons in de buurt is meer zo iets als een buurtvereninging, waarin God / het geloof een plaats heeft ....

Voor een kersverse immigrant zonder verwanten in de U.S. is een kerkgemeenschap ook een uitstekend middel om eerste contacten te leggen, aan werk te komen, en een vrienden- en kennissenkring op te bouwen. Ik heb dat vaak gezien. De kerk vervult vaak een bijzonder belangrijke sociale functie.

--john

[dora]

De kerk achter ons huis heeft een baby/kinder opvang, baseball diamonds, bbq's, pompoenverkoop in de herfst, uitjes met jeugdgroepen, bijeenkomsten/feesten/etc. voor vaders, moeders, tieners, meisjes, jongens, famielies, etc. Eigenlijk best wel leuk. Tuurlijk is er de wekelijkse kerkdienst, maar daaromheen zijn er vele aktiviteiten waar je al dan niet aan mee kunt doen. Niet alleen op zondag, maar zowat elke dag van de week. Er staan altijd auto's op de parkeerplaats...

Klinkt alsof je het over de kerken bij ons in de straat hebt. Wij gaan altijd naar de Herfst feesten en kopen onze kerstboom (dat dan weer wel) bij de kerk en ik zit te denken om onze dochter als ze straks oud genoeg is naar de opvang te brengen. De meeste kinderen uit de omgeving gaan naar deze opvang, dan leert ze de kinderen vast kennen waarmee ze later naar de kleuterschool zal gaan.

Dora