Helemaal mee eens. Ik belde dan altijd ongeveer 1 of 2 dagen na het oversturen van mijn CV persoonlijk op met een kleine introductie, en de vraag of ze toevallig mijn CV al hadden bekeken (zo nee, meer introductie, zo ja, vragen of ze er wat vragen over hadden etc).jvinch schreef:In de tijd van electronische communicatie gaat niets boven een telefoontje.
Ik krijg elke dag bijna 200 emails, die ik dus meestal "skim" en veelal niets mee doe - als iemand mij belt en een kort en "to the point" een vraag stelt ben ik veel eerder geneigd er iets mee te doen. Het zou mij, als potentiele werkgever ook een veel beter "gevoel" geven van een kandidaat.
Zou dus altijd eerst in Nederland bellen. Als je dan een naam hebt en een beter gevoel bij de specifieke mogelijkheden, kun je altijd nog emailen. Of beter nog, je vraagt of jouw contact in NL de Amerikaanse contacten wil mailen met jou op de cc. lijst.
Niet zo bang en je niet verschuilen achter de computer of het fax apparaat. Persoonlijk contact wint altijd. "No guts, no glory" en niet geschoten is altijd mis.
Soms was ik - vrij onterecht - zenuwachtig, maar je merkt al heel snel of een gesprek "stroef" loopt of "soepel" loopt, en waar het soepel loopt kan het een heel leuk gesprek worden natuurlijk. En mede doordat ik eens opbelde naderhand was IK 1 van de 8 kandidaten die werd uitgenodigd voor een gesprek voor de baan die ik nu heb.
Ik ben ook wel eens gewoon een bedrijf binnengelopen waar ik gesolliciteerd had om mezelf voor te stellen. En ja, dat was vorig jaar Augustus ongeveer, dus ik reed rond in een auto met de AC op vol, en met een kraag/lange mouwen/stropdas om in de 35+ graden hitte....
Maar ik heb wel het idee dat dat helpt, want juist van DIE mensen hoor je later weer terug, of het nou om een baan gaat of niet.
