Ik denk eraan om ook naar Amerika te verhuizen. Nu wil ik over jullie belevenis graag weten van:
- Het leren van de taal
- het aanpassen aan "the american society"
-De moeite om binnen te komen
-hoelang het duurde voordat je echt "settled" in Amerika was.
-of je enige spijt hebt.
Maar ik ben ook bezorgd of ik het wel daar ga redden. Ik lees soms in kranten dat 35 miljoen amerikanen onder de armoedegrens zit. En zulke dingen brengt twijfels mee. Het is ook zo'n levensbepaalende beslissing om naar Amerika te emigreren
Ik denk dat het verkrijgen van een werk/verblijfsvergunning de grootste barriere zal vormen. Heb je de doorzettingsvermogen om daar een oplossing voor te vinden is de rest waarschijnlijk kinderspel.
Het aanpassen aan de US society is waarschijnlijk eenvoudiger dan aan de NL gemeenschap. Hoewel ik niet een hele bevolkingsgroep over een kam wil scheren, zijn Nederlanders over het algemeen wat behoudener en kijken de kat graag uit de boom, hetgeen het voor een buitenstaander moeilijk kan maken om te integreren in de gemeenschap. Amerikanen zijn vaak harterlijker, makkelijker in de omgang en enthousiast om nieuw bloed te ontvangen. Vaak word dit door Nederlanders als "oppervlakkig" ervaren. Of dat werkelijk zo is moet je zelf ervaren. Mijn ervaring is dat ik hier zowel mensen heb leren kennen met wie ik diepe vriendschappelijke relaties heb kunnen ontwikkelen, als de oppervlakkige kennis waar ik nooit verder ben gekomen dan "hi, how are you?".
Leren van de taal? Hoe moeilijk is Amerikaans? Het is geen Engels ook al lijkt het er erg veel op. Ik ken hier russische en indiase immigranten die het na een paar maanden redelijk goed spreken. Voornaamste is dat je je boodschap over kunt brengen, en dat lukt vrijwel iedereen.
Als je eenmaal het land binnenkomt en je een baan zoekt, en alles op order brengt, ben je daar zozeer mee bezig dat je niet echt nadenkt over of je wel gesettled bent of spijt hebt. Als je na 6 maanden tot een jaar tijd hebt om daarover na te gaan denken ben je waarschijnlijk al zover ingeburgerd dat je er niet eens meer over nadenkt. Maar ik ken ook immigranten die nooit wennen. Meestal zijn dit mensen die niet uit eigen keus uit het land van herkomst zijn weggegaan. Een ieder zal toch uiteindelijk voor zichzelf moeten bepalen of de keuze om te emigreren voor hun de juiste is. Bij voorkeur moet je jezelf deze vraag stellen voordat je huis en haard achter laat.
Ik dacht, dat je die toch al wel ontvangen had. Als je zelf niets wilt doen om informatie te winnen (zoals dit hele forum eens lezen, er zijn al lappen tekst geschreven, want je bent niet de enige, die ambieert om hierheen te verhuizen) ben je ook niet geschikt om hierheen te emigreren. De mensen, die het hier redden, zijn zelfstandig, vechten ervoor en passen zich gemakkelijk aan. Als je verwacht dat het je allemaal aan zal komen waaien en anderen alles voor je gaan doen zul je van een koude kermis thuiskomen.
Ik ben het met Petra eens. Ik heb hier in de groep en ook prive antwoord gegeven. Als je nog vragen hebt gooi ze in de groep zodat een ander ook iets aan de antwoorden heeft.
Verder zal het echt niet vanzelf gaan, iedereen die ik ken die emigratiestappen naar Amerika heeft ondernomen, heeft er hard aan moeten werken. Dus zoek even door dit forum, en zoek verder op het internet naar antwoorden op je vragen.
4 hoelang het duurde voordat je echt "settled" in Amerika was.
5 of je enige spijt hebt.
6 Maar ik ben ook bezorgd of ik het wel daar ga redden. Ik lees soms in kranten dat 35 miljoen amerikanen onder de armoedegrens zit. En zulke dingen brengt twijfels mee. Het is ook zo'n levensbepaalende beslissing om naar Amerika te emigreren
1 Mag als NL'er geen enkel probleem vormen, tenzij je 80 bent en gewoon niet lekker meer "leert"
2 Aanpassen is zeer eenvoudig, ik vind het over het algemeen veel relaxeter hier en aanpassen is dan ook geen probleem, neem wel een zakje met geduld mee (vooral in het verkeer)
3 Voor jouw waarschijnlijk erg moeilijk, ik ben getrouwd met een amerikaanse en heb daar minder problemen mee, alhoewel ik er ook nog niet ben, de gehele procedure kan zo'n 5-6 jaar duren!!!
4 Twee weken nadat ik hier aankwam
5 Geen spijt, nooit gehad
6 Je moet er zelf wel voor werken, het komt zoals Petra al zei, niet aanwaaien, gebruik je kwaliteiten en probeer jezelf, vooral in het begin, niet te hoog in te schalen. Er is werk genoeg, overal!!!
Veel success,
Richard
Rperre is op 28-4-2011 door een helicopterongeval om het leven gekomen. We zullen hem missen.
Qlee. Ik sluit me aan bij Petra, maar zal toch iets meer schrijven.
Taal - ik dacht dat iedereen in Ned. toch wel basis kennis Engels had. Je leert het door oefenen, Engels lezen, desnoods 's avonds met elkaar (proberen te) praten, enz. Er zijn in Ned. 1001 mogelijkheden om beter Engels te leren spreken, schrijven, lezen. Dus: doen doen doen.
- Aanpassen. Dat hangt er dus helemaal vanaf hoe jij en je partner er tegenaan gaan. Ook kent de US behoorlijke regionale verschillen. Sommige gebieden aan de Oostkust zijn de mensen minder open dan in het MidWesten, het Zuiden is wat gemoedelijker dan bv. California, waar men wat terughoudender is. Zeer in het algemeen gesproken dan.
- Hoe moeilijk het is om binnen te komen. Ik verbaas me een beetje over mensen die plompverloren hier die vraag stellen en verwachten dat we speciaal voor hen alles wederom van voor tot achter op een rijtje zullen willen zetten. Er staat hier inmiddels zoveel info over in diverse draden. Spit dat eerst eens door, en vraag dan om verduidelijking waar nodig en detail-aanvulling. De US is een land waar je het helemaal zelf zult moeten waarmaken, je kunt daar mooi hier mee beginnen.
- Echt gesetteld. Een vraag zo ruim gesteld is niet goed te beantwoorden. Wat bedoel je. Aangepast ? Dat vroeg je al in vraag 2.
- Spijt. Dat hangt zo af van ieders prive-situatie, bovendien als het mensen hier echt niet bevalt zullen ze wel terug gegaan zijn, denk ik zo. En aangezien het zo lastig is binnen te komen, nog afgezien van de kosten, orienteren de meesten zich terdege voor de de stap wagen. En echt, hoe het uitpakt heeft niet zozeer met de US te maken als wel met jou, met je houding enz.
Bezorgd of je het gaat redden. Ja, zoals al gezegd, je zult zeer van aanpakken moeten weten en je er helemaal voor moeten inzetten.
Kom je via de loterij, dan moet je zelf een baan zoeken - en je zult dan eerst in Ned. verzekerd moeten blijven. Kom je op een (eerst tijdelijke) werkvergunning, dan moet het een baan van behoorlijk niveau zijn, anders wordt geen toestemming gegeven. Dergelijke banen kennen benefits zoals ziektenkostenverzekering.
De miljoenen onder de armoedegrens zijn vnl. alleenstaande oudere en (te) jonge alleenstaande vrouwen, de laatste groep met kids. Plus de illegale immigranten vaak.
Eigenlijk, als je twijfelt, niet doen, want immigratie vraagt veel, vooral emotioneel, van beide partners.
Ik merk op dat ik klink alsof ik het allemaal onderschat en ervoor niet wil werken. Maar het tegendeel is waar. En ik heb inderdaad wel de forum doorgespits maar het waren toch wel andere situaties als die van mij.
Verder ben ik niet iemand die snel opgeeft, twijfel is onstaan omdat het zo'n enorme beslissing is waarbij je natuurlijk altijd goed na moet denken en makkelijk fouten kan maken. Niks mis mee met vragen toch?
Iemand die nooit vraagt, blijft dom, iemand die wel vraagt, lijkt even dom - Chinees spreekwoord.
Natuurlijk mag je vragen, maar hoe gerichter je vraagt, hoe beter we antwood kunnen antwoorden, zo simpel ligt het.
Hoe moeilijk is het om binnen te komen ? Heel moeilijk. Maar als je niet aangeeft in welke sektor je werkt, wat je aan studie achter de kiezen hebt, welke diploma's je hebt, wat je werkervaring is, dan kan er echt weinig zinnigs over gezegd worden.
Iedere situatie is anders, ja, maar je moet overeenkomsten gevonden hebben met andere vraagstellers hier.
Zijn jullie al eens in de US op reis geweest ? wat trok je in het land ? Je moet komen omdat je hier naar toe wilt, niet omdat je uit Ned. weg wilt.
(En je begrijpt dat het een groot verschil maakt of je als twee Ned. hier naar toe vertrekt of dat je met een USer getrouwd bent, zoals sommige deelnemers hier.)
Kortweg: de meeste werkers komen eerst op een tijdelijke werkvergunning, het H-visum. Maar je moet daarvoor wel hetzij een universitaire studie afgerond hebben, hetzij een HBO diploma hebben, of voldoende jaren relevante werkervaring, plus een aanbod voor een baan hebben hier. Een H-visum aanvragen kost ong. een half jaar, en er is een quotum en dat is ieder jaar snel op.
Investeren is ook een mogelijkheid, maar het gaat dan toch om substantiele bedragen, PBBI is daarin gespecialiseerd.
Is de US geen mogelijheid en je bent nog vrij jong en spreekt Engels, dan is Canada misschien een optie. Dat land werkt met een puntensysteem, je kunt op de site van de Can. overheid on-line vragen beantwoorden (even Googlen !) en zien wat je kansen eventueel zijn.
Nieuw Zeeland las ik onlangs over, dat land neemt nog jonge werkers aan in een veelheid van beroepen.
oortjes schreef:Qlee. Ik sluit me aan bij Petra, maar zal toch iets meer schrijven.
Taal - ik dacht dat iedereen in Ned. toch wel basis kennis Engels had. Je leert het door oefenen, Engels lezen, desnoods 's avonds met elkaar (proberen te) praten, enz. Er zijn in Ned. 1001 mogelijkheden om beter Engels te leren spreken, schrijven, lezen. Dus: doen doen doen.
- Aanpassen. Dat hangt er dus helemaal vanaf hoe jij en je partner er tegenaan gaan. Ook kent de US behoorlijke regionale verschillen. Sommige gebieden aan de Oostkust zijn de mensen minder open dan in het MidWesten, het Zuiden is wat gemoedelijker dan bv. California, waar men wat terughoudender is. Zeer in het algemeen gesproken dan.
- Hoe moeilijk het is om binnen te komen. Ik verbaas me een beetje over mensen die plompverloren hier die vraag stellen en verwachten dat we speciaal voor hen alles wederom van voor tot achter op een rijtje zullen willen zetten. Er staat hier inmiddels zoveel info over in diverse draden. Spit dat eerst eens door, en vraag dan om verduidelijking waar nodig en detail-aanvulling. De US is een land waar je het helemaal zelf zult moeten waarmaken, je kunt daar mooi hier mee beginnen.
- Echt gesetteld. Een vraag zo ruim gesteld is niet goed te beantwoorden. Wat bedoel je. Aangepast ? Dat vroeg je al in vraag 2.
- Spijt. Dat hangt zo af van ieders prive-situatie, bovendien als het mensen hier echt niet bevalt zullen ze wel terug gegaan zijn, denk ik zo. En aangezien het zo lastig is binnen te komen, nog afgezien van de kosten, orienteren de meesten zich terdege voor de de stap wagen. En echt, hoe het uitpakt heeft niet zozeer met de US te maken als wel met jou, met je houding enz.
Bezorgd of je het gaat redden. Ja, zoals al gezegd, je zult zeer van aanpakken moeten weten en je er helemaal voor moeten inzetten.
Kom je via de loterij, dan moet je zelf een baan zoeken - en je zult dan eerst in Ned. verzekerd moeten blijven. Kom je op een (eerst tijdelijke) werkvergunning, dan moet het een baan van behoorlijk niveau zijn, anders wordt geen toestemming gegeven. Dergelijke banen kennen benefits zoals ziektenkostenverzekering.
De miljoenen onder de armoedegrens zijn vnl. alleenstaande oudere en (te) jonge alleenstaande vrouwen, de laatste groep met kids. Plus de illegale immigranten vaak.
Eigenlijk, als je twijfelt, niet doen, want immigratie vraagt veel, vooral emotioneel, van beide partners.
Tja kon dat maar, want ik heb familie in Las Vegas en daar wil dan uiteindelijk gaan wonen. Ik ben wel daar geweest en vond het een uiterst gezellige stad met gezellige mensen die allemaal erg aardig waren. Dus mijn eerste indruk van Amerika was zeer positief. Natuurlijk kan dat gaan veranderen als ik dan ook echt daar woon. Maar ik denk dat het nog steeds veel beter zal zijn dan Rotterdam. Weet iemand misschien hoe het zit met het huizenmarkt in Las Vegas, of je makkelijk werk kan vinden, en de scholing in Southern Nevada of gewoon Las Vegas zelf?
Qlee schreef:
..... want ik heb familie in Las Vegas en daar wil dan uiteindelijk gaan wonen. .....
..... Weet iemand misschien hoe het zit met het huizenmarkt in Las Vegas, of je makkelijk werk kan vinden, en de scholing in Southern Nevada of gewoon Las Vegas zelf?
Heb je deze vragen al eens aan de familie in Las Vegas gesteld? Zo niet, dan raad ik je aan om dat eens te doen.
Verder begrijp ik je vraag mbt. tot scholing niet. Tenzij je - letterlijk - de loterij wint, zul je moeten proberen een baan te vinden en zo op een tijdelijke werkvergunning binnen te komen. Je moet dan behoorlijk goed geschoold zijn, anders wordt de authorisatie zo goed als zeker niet gegeven.
Ook bij de zg. Diversity Lotery moet je minstens high-school niveau hebben en Engels spreken.
Plus scholing is duur in de US - als je de Ned. tarieven gewend bent val je echt van je stoel de eerste keer dat je de bedragen hoort.
Huizenmarkt - wil je meteen een huis kopen ? Ik denk dat je eerst een appartementje moet huren, rustig aan beginnen. Als je "apartment Las Vegas" Googled komt er vast wel iets uit en dat kan je een indruk geven.
Ga eens bij de familie op vakantie, misschien is er wel een leuke jonge dame en zien jullie elkaar wel zitten - dat is ook een manier om binnen te komen.
oortjes schreef:"Tja kon dat maar", is je reaktie.
misschien is er wel een leuke jonge dame en zien jullie elkaar wel zitten - dat is ook een manier om binnen te komen.
Maar da's eerlijk gezegd ook wel vergezocht "Even een Amerikaans meisje oppikken"
Er is zoiets als liefde op het eerste gezicht, beste mensen, en ik wilde niet uitsluiten dat Qlee dat (ook) kon overkomen. Ja inderdaad, wat vergezocht, net zoiets als het winnen van de DV-Lottery en dat ontraden we geinteresseerden toch ook niet !
En er zijn hier toch deelnemers die dankzij een huwelijk naar de US gegaan zijn of zeer binnenkort zullen gaan ?
Bovendien, ik had twee maal eerder al volledig serieuze reakties gegeven, deze keer werd de laatste alinea een beetje een soort uitsmijter.
Bovendien, je kunt slechter treffen dan een leuke Hollandse vent, ik ben nog immer zeer gelukkig met de mijne.
oortjes schreef:"Tja kon dat maar", is je reaktie.
Kon WAT maar ?
Verder begrijp ik je vraag mbt. tot scholing niet. Tenzij je - letterlijk - de loterij wint, zul je moeten proberen een baan te vinden en zo op een tijdelijke werkvergunning binnen te komen. Je moet dan behoorlijk goed geschoold zijn, anders wordt de authorisatie zo goed als zeker niet gegeven.
Ook bij de zg. Diversity Lotery moet je minstens high-school niveau hebben en Engels spreken.
Plus scholing is duur in de US - als je de Ned. tarieven gewend bent val je echt van je stoel de eerste keer dat je de bedragen hoort.
Huizenmarkt - wil je meteen een huis kopen ? Ik denk dat je eerst een appartementje moet huren, rustig aan beginnen. Als je "apartment Las Vegas" Googled komt er vast wel iets uit en dat kan je een indruk geven.
Ga eens bij de familie op vakantie, misschien is er wel een leuke jonge dame en zien jullie elkaar wel zitten - dat is ook een manier om binnen te komen.
hmmm.......wat versta je onder goede scholing? Bedoel je misschien een universitair opleiding of alleen de Hogeschool?
Qlee schreef:
hmmm.......wat versta je onder goede scholing? Bedoel je misschien een universitair opleiding of alleen de Hogeschool?
De meeste werkvergunningen (H1, L) vereisen, naast allerlei specifieke zaken, minimaal een HBO opleiding. Vrijwel altijd moet er daarnaast door je worden aangetoond dat de opleiding en ervaring die je hebt ook echt relevant zijn voor de baan waarvoor je een werkvergunning aanvraagt.
The views and comments posted in these fora are personal and do not necessarily represent the those of the Management of AllesAmerika.com Forum.
The Management of AllesAmerika.com Forum does not, under any circumstances whatsoever, accept any responsibility for any advice, or recommentations, made by, or implied by, any member or guest vistor of AllesAmerika.com Forum that results in any loss whatsoever in any manner to a member of AllesAmerika.com Forum, or to any other person.
Furthermore, the Management of AllesAmerika.com Forum is not, and cannot be, responsible for the content of any other Internet site(s) that have been linked to from AllesAmerika.com Forum.
