Aanpassingsproblemen

[jewelry-trends]

Hi,

Ik ben woonachtig op Miami Beach, Fl. Ik woon hier nu 3.5 jaar en moet zeggen dat de heimwee nu langzaam en zeker begint.

De heimwee begint nu denk ik, omdat ik aanpassingsproblemen heb. In nederland had ik een goede baan en veel vrienden.

Ik ben naar Amerika geemigreerd omdat ik dacht dat ik hier betere kansen van slagen zou hebben, dan als mijn man naar nederland zou komen eerst de nederlandse taal zou moeten leren en dan zijn geluk op de banenmarkt moest testen.

Fout.

Hier in Miami hobbel ik van baas naar baas, als ik al een baan kan vinden.Terwijl ik in Nederland 13 jaar voor de zelfde baas heb gewerkt. Mijn grootste struikelblok is dat ik geeen woord spaans spreek, en wat hier dus een vereiste is. Ik begrijp het beetje maar ik kan het niet spreken, grrrrrrrrr. Heb nooit een een talenknobbel gehad.

Daarnaast heb ik in nederland voor de FNV gewerkt, en kan bepaalde denkwijze niet van me afschudden. Zoals naast werk moet er ook nog plaats zijn voor leven.Wat ik gemerk heb is dat dat het uursalaris hier ongeveer $7.00 per uur is, en voor iemand die hoger gewend is was dat even slikken. Maar ik heb ook de motto als je daar mee akkoord gaat moet je niet zeuren, en gewoon het werk doen waar je voor aangenomen bent.

Fout

Ik ben namelijk ook iemand, die niet een houding heeft van het "het staat niet in mijn werkomschrijving,dus ik doe het niet", en puntje bij paaltje ben ik dus bezig op elke gebied in een bepaald bedrijf, van marketing tot design tot verkoop tot schoonmaak. Wat altijd gewaardeerd wordt door de werkgever, maar zich uit in het opstapelen van verantwoordelijkheden en niet compensatie.

Ik moet zeggen dat ik tot nu toe alleen gewerkt heb voor latin werkgevers en niet voor "amerikaanse" bazen.

Om de moed niet op te geven, probeer ik het dus nu solo. Wat wel leuk is, qua uitdaging en vrijheid. Maar heel eenzaam, waardoor de heimwee dus toeslaat.

Het is denk ik een beetje een huilverhaal geworden, wat overigens niet de bedoeling was.

Maar hoe hebben jullie je aangepast aan de arbeidsmarkt hier en aan het cultuur in het algemeen?

jewelry-trends

[kastelke]

Hallo, ik vind het heel moedig dat je over je heimwee wilt getuigen.
Ik heb zelf nog nooit heimwee gehad (want ik woon tot op heden nog steeds in mijn moederland), dus ik kan je spijtig genoeg niet zeggen wat ik gedaan heb dat hielp. Maar ik kan je wel zeggen wat ik zou proberen te doen als ik dit zou meemaken:
- is er, ondanks het feit dat je geen talenknobbel bent, geen mogelijkheid om Spaanse les te gaan volgen? Je gaat er in ieder geval toch 'iets' van onthouden
- zijn er andere Nederlanders (Nederlandstaligen) in je buurt? Af en toe eens even met 'soortgenoten' praten kan, denk ik, ook wel eens deugd doen
- heb je ondertussen ook proberen werk te vinden bij Amerikaanse bazen?
Jouw werkmentaliteit, daar kan ik geen tips voor geven, aangezien ik hetzelfde type ben als jij! Maar het zou natuurlijk leuker zijn als je een baas zou kunnen vinden die dat daadwerkelijk ook goed apprecieert.

Ik hoop dat je nog een beetje advies kan krijgen van de anderen die reeds in Amerika zitten, en die dit misschien ook een beetje meegemaakt hebben.
Ondertussen wens ik je nog heel veel succes én plezier met je eigen zaak!

[jewelry-trends]

Hallo, ik vind het heel moedig dat je over je heimwee wilt getuigen.
Ik heb zelf nog nooit heimwee gehad (want ik woon tot op heden nog steeds in mijn moederland), dus ik kan je spijtig genoeg niet zeggen wat ik gedaan heb dat hielp. Maar ik kan je wel zeggen wat ik zou proberen te doen als ik dit zou meemaken:
- is er, ondanks het feit dat je geen talenknobbel bent, geen mogelijkheid om Spaanse les te gaan volgen? Je gaat er in ieder geval toch 'iets' van onthouden
- zijn er andere Nederlanders (Nederlandstaligen) in je buurt? Af en toe eens even met 'soortgenoten' praten kan, denk ik, ook wel eens deugd doen
- heb je ondertussen ook proberen werk te vinden bij Amerikaanse bazen?
Jouw werkmentaliteit, daar kan ik geen tips voor geven, aangezien ik hetzelfde type ben als jij! Maar het zou natuurlijk leuker zijn als je een baas zou kunnen vinden die dat daadwerkelijk ook goed apprecieert.

Ik hoop dat je nog een beetje advies kan krijgen van de anderen die reeds in Amerika zitten, en die dit misschien ook een beetje meegemaakt hebben.
Ondertussen wens ik je nog heel veel succes én plezier met je eigen zaak!

Thank voor je reactie!

In de 3 jaar dat ik hier ben begrijp ik al heel wat van de spaanse taal, alleen ben nogal huiverig om het te spreken. Het verkeerd nuanceren van een woord geeft het al een hele andere betekenis. Daarnaast heb je per latijns Amerikaans land weer verschillende woorden voor 1 en het zelfde voorwerp. Ik heb nu meer begrip voor de niet-nederlandse klanten die ik in nederland via mijn werk tegenkwam en die geen nederlands spraken, ik zie het nu ook vanuit hun oogpunt.

Ik ben sinds ik hier ben geen nederlanders tegen gekomen die echt woonachtig zijn hier, meestal toeristen vanuit Nederland. Heerlijk, even lekker beppen over Rotterdam, terrasje pikken bij het westerpaviljoen, shoarmaatje eten op de witte de withstr, de carnaval, de negatieve veranderingen in Nederland.

Begrijp me niet verkeerd, ik wil niet terug naar Nederland, ben niet zo ver dat ik het op wil geven.

Alleen ik weet niet hoe hoe ik het best een positieve draai aan alles kan geven.

Ik heb rondgekeken op alle forums, en alles komt heel positief over. Maar dat is niet geheel waarheidsgetrouw.

Naast de greencard problemen heb je nog vele andere hordes die je moet nemen voordat je eigenlijk ingeburgerd bent.

[kastelke]

Misschien helpt het als je eens een lijstje probeert aan te leggen van alle dingen die je wel leuk vindt?

Is er een 'nieuwkomers-club' in je buurt?

Heb je kinderen? Want ik denk dat je via de school natuurlijk al wat sneller tot integratie kan komen?

Als ik het goed heb begrepen, dan ben je momenteel een eigen zaak aan het opstarten, maar heb je nog niet zo heel erg veel werk? Misschien een paar uurtjes per week vrijwilligerswerk doen? Zo kom je toch weer met andere mensen in contact?

En inderdaad, de meeste verhalen die je hoort zijn heel erg positief, maar dat komt volgens mij omdat diegenen die het soms wel eens moeilijk hebben, zich daar een beetje voor schamen, of omdat zij niet de moed hebben om er over te spreken.
Onlangs ontdekte ik een blog van een Vlaamse mevrouw die onlangs ook naar de States verhuisde.
http://standaard.typepad.com/en_nu_even ... index.html
Als je haar relaas van de eerste maanden leest, dan vond ik dat heel erg. Niet alleen voor haar, maar vooral voor haar ouders: je kind zit daar aan de andere kant van de Oceaan, en voelt zich ongelukkig...
Je bent zo hulpeloos hé? Ik kan nu hier wel hopen dat jij je snel veel beter op je plek gaat voelen daar, maar uiteindelijk kan niet ik niet écht iets voor je doen...

[rperre]

hey jewelry-trends,

kop op, ik ben hier nu een jaar en ben nog steeds niet aan het werk Ik probeer het nu ook maar "solo" met een beetje hulp van mijn Amerikaanse vrouw die de credit history heeft waar ik nu de vruchten van probeer te plukken!

Ik ga overigens niet maar gewoon elk werk doen en heb een standaard die ik een beetje aan wil houden. Dus als het werk me niet aan staat, dan begin ik er ook niet aan. Nu wil ik wel even kwijt dat mijn vrouw een goede baan heeft en ik de luxe heb om deze keuze te maken.

Ondertussen ben ik gevraagd om voor een commercieel onroerend goed handelaar te beginnen waar ik zo'n 37.5%-50% van de commissie als salaris kan vangen en ben eigenlijk wel geinteresseerd, mede omdat de eigenaar me de vrijheid geeft die ik wil. Natuurlijk moet er wel verkocht worden, dat begrijp ik ook.

Overigens is bij deze baan ook een gegeven dat je een permanent resident moet zijn. En helaas heb ik dat nog niet, maar gelukkig kunnen we daar omheen werken.

Al wat ik wil zeggen is kop op en pak deze nieuwe kans met beide armen aan. Voordat je het weet heb je teveel werk en moet je zelf mensen aannemen (voor zo'n $7 per uur natuurlijk)

Richard

[jewelry-trends]

hey jewelry-trends,

kop op, ik ben hier nu een jaar en ben nog steeds niet aan het werk Ik probeer het nu ook maar "solo" met een beetje hulp van mijn Amerikaanse vrouw die de credit history heeft waar ik nu de vruchten van probeer te plukken!

Ik ga overigens niet maar gewoon elk werk doen en heb een standaard die ik een beetje aan wil houden. Dus als het werk me niet aan staat, dan begin ik er ook niet aan. Nu wil ik wel even kwijt dat mijn vrouw een goede baan heeft en ik de luxe heb om deze keuze te maken.

Ondertussen ben ik gevraagd om voor een commercieel onroerend goed handelaar te beginnen waar ik zo'n 37.5%-50% van de commissie als salaris kan vangen en ben eigenlijk wel geinteresseerd, mede omdat de eigenaar me de vrijheid geeft die ik wil. Natuurlijk moet er wel verkocht worden, dat begrijp ik ook.

Overigens is bij deze baan ook een gegeven dat je een permanent resident moet zijn. En helaas heb ik dat nog niet, maar gelukkig kunnen we daar omheen werken.

Al wat ik wil zeggen is kop op en pak deze nieuwe kans met beide armen aan. Voordat je het weet heb je teveel werk en moet je zelf mensen aannemen (voor zo'n $7 per uur natuurlijk)

Richard

Oh, maar dat doe ik wel, ik ben met een positief gevoel begonnen aan mijn solo-toer. En daarnaast probeer ik nog steeds iets te vinden in de "buitenwereld".

En net als jij heb ik ook de instelling dat ik niet alles aanpak, maar dan meer op het gebied van behandeling. Doordat ik mijn werkverleden in nederland heb en niet in een 3e wereldland, ben ik andere omstandigheden gewend en omgang van werkgever en werknemer.

En he, als je het plasje oversteekt en je hele hebben en houwe verkast ben je niet zo snel uit de wind geslagen.

[rperre]

En he, als je het plasje oversteekt en je hele hebben en houwe verkast ben je niet zo snel uit de wind geslagen.

Aint that the Truth

Heb mijn hele leven achter gelaten en ben met 4 dozen deze kant opgekomen, natuurlijk had ik hier al het een en ander opgezet, maar het bleef raar om te zien dat mijn hele leven in 4 dozen ging.

Nu een jaar later, heb ik nog geen spijt, maar misschien komt dat nog. Ik heb vooralsnog goede vooruitzichten, vooral in het onroerend goed gaat het de juiste kant op. Zou alleen willen beginnen met vliegen weer, maar de TSA moet me nog toestemming geven om te beginnen!

Richard

[jewelry-trends]

En he, als je het plasje oversteekt en je hele hebben en houwe verkast ben je niet zo snel uit de wind geslagen.

Aint that the Truth

Heb mijn hele leven achter gelaten en ben met 4 dozen deze kant opgekomen, natuurlijk had ik hier al het een en ander opgezet, maar het bleef raar om te zien dat mijn hele leven in 4 dozen ging.

Nu een jaar later, heb ik nog geen spijt, maar misschien komt dat nog. Ik heb vooralsnog goede vooruitzichten, vooral in het onroerend goed gaat het de juiste kant op. Zou alleen willen beginnen met vliegen weer, maar de TSA moet me nog toestemming geven om te beginnen!

Richard

Doordat ik 13 jaar ervaring heb in de volkhuisvesting heb ik wel mijn real estate course hier gedaan, ben dan ook met 96 geslaagd. Echter ik zit momenteel in de verkeerde regio (spaanstalig). Mijn green card heb ik nog niet, mijn echtgenoot is namelijk cubaan en mij is uitgelegd dat doordat ik zonder enige voorwaarde gelijk recht heb op mijn green card, duurt het voor aanvragen die gesponserd worden door een cubaan de hele procedure langer.

Ik heb echter wel mijn werkgunning dus ik maak me daar niet echt druk over, het komt wel.

Mijn echtgenoot en ik hebben echter wel zoiets dat mijn kanzen misschien groter zouden zijn in een niet spaanstalige regio, maar zijn bang om te verhuizen. Dit is ons namelijk afgeraden, want zelfs als de de juiste wegen bewandeld om een adreswijziging door te geven, gaat er administratief zoveel fout bij de emigratie dat je er niet op kan vertrouwen.

[marcuscj]

Hoi Jewelry-trends.
Toch geloof ik dat ik een moeilijker tijd heb gehad dan jij.
Ik was 19 alleen en kende niemand in de US.
Dat heimwee was heel erg in het tweede jaar,het was familie en niet Nederland.
Ook had ik al die rotte immigrant baantjes en kon mijn draai ook niet vinden.
Ik verhuisde elke 3 maanden,hoping to vind friends.
Maar het was in New York City en het was moeilijk.
Dan de Vietnam oorlog begon en ik moest het leger in.
Iedereen in de Army had heimwee,misery loves company en ik had geen problemen meer.
Na de Army,kreeg ik een studiebeurs en ging naar San Francisco om te studeren.
De flowerchildren (hippies)waren daar en ik ontmoete een Engels meisje.
Drie maanden later was ik getrouwd en de kinderen kwamen 3 jaren later.
Ook heb ik geen talenknobbel maar ik vond een baan met een Duitse company en ben de enigste Amerikaan daar,die het Technische Duits begrijp.
Voor mij alles came up roses but it takes time.
Hoe langer je hier woont,hoe gemakkelijker het wordt.
Zo kop op en remember you never walk alone

[PBBI]

Mijn echtgenoot en ik hebben echter wel zoiets dat mijn kansen misschien groter zouden zijn in een niet spaanstalige regio,

Dat is de reden waarom wij voor onze cliënten in principe altijd naar een bedrijf zoeken in de regio boven Ft. Lauderdale, daaronder is het te spaans, niet alleen voor Nederlanders maar het is zelfs voor veel Amerikanen te spaans en die beginnen steeds meer dit gebied te mijden heb ik het gevoel.

[PeeJay]

Mijn echtgenoot en ik hebben echter wel zoiets dat mijn kanzen misschien groter zouden zijn in een niet spaanstalige regio, maar zijn bang om te verhuizen. Dit is ons namelijk afgeraden, want zelfs als de de juiste wegen bewandeld om een adreswijziging door te geven, gaat er administratief zoveel fout bij de emigratie dat je er niet op kan vertrouwen.

Dit is onzin JT, ik ben tijdens mijn emigratie procedure 3 keer van adres veranderd in de VS, nooit problemen mee gehad, dus toch overwegen misschien?

Maar kop op, het is soms niet gemakkelijk, en zeker als je geen passend werk kan vinden, maar na regen komt zonneschijn...


/PeeJay

[jewelry-trends]

Hoi Jewelry-trends.
Toch geloof ik dat ik een moeilijker tijd heb gehad dan jij.
Ik was 19 alleen en kende niemand in de US.
Dat heimwee was heel erg in het tweede jaar,het was familie en niet Nederland.
Ook had ik al die rotte immigrant baantjes en kon mijn draai ook niet vinden.
Ik verhuisde elke 3 maanden,hoping to vind friends.
Maar het was in New York City en het was moeilijk.
Dan de Vietnam oorlog begon en ik moest het leger in.
Iedereen in de Army had heimwee,misery loves company en ik had geen problemen meer.
Na de Army,kreeg ik een studiebeurs en ging naar San Francisco om te studeren.
De flowerchildren (hippies)waren daar en ik ontmoete een Engels meisje.
Drie maanden later was ik getrouwd en de kinderen kwamen 3 jaren later.
Ook heb ik geen talenknobbel maar ik vond een baan met een Duitse company en ben de enigste Amerikaan daar,die het Technische Duits begrijp.
Voor mij alles came up roses but it takes time.
Hoe langer je hier woont,hoe gemakkelijker het wordt.
Zo kop op en remember you never walk alone

Dat was een oppepper thanks daarover, ik denk dat je met je laatste woorden de spijker op de kop heb geslagen, en dat het gevoel is wat ik had !

[jewelry-trends]

Mijn echtgenoot en ik hebben echter wel zoiets dat mijn kanzen misschien groter zouden zijn in een niet spaanstalige regio, maar zijn bang om te verhuizen. Dit is ons namelijk afgeraden, want zelfs als de de juiste wegen bewandeld om een adreswijziging door te geven, gaat er administratief zoveel fout bij de emigratie dat je er niet op kan vertrouwen.

Dit is onzin JT, ik ben tijdens mijn emigratie procedure 3 keer van adres veranderd in de VS, nooit problemen mee gehad, dus toch overwegen misschien?

Maar kop op, het is soms niet gemakkelijk, en zeker als je geen passend werk kan vinden, maar na regen komt zonneschijn...

/PeeJay

Ik weet niet hoe het geregeld is bij de andere districtskantoren van de immigratie in de rest van de USA. Maar ik moet zeggen, het is hier een bende bij het districtskantoor in Miami.

Als het programma Radar hier uitgezonden zou worden (geloof dat het Radar is) zouden ze echt genomineerd zijn voor de "Gouden Eikel".

Om mijn I485 in te leveren bijvoorbeeld moest ik dus zorgen dat ik om 2 uur 'snacht in de rij stond, zodat ik dat de volgende dag in kon leveren. Het wachten 's nachts was niet zo erg, wel gezellig zo nu en dan, maar het moment dat de zon opging, sta je daar dus zonder enige bescherming geen afdakje of wat dan ook. Had gelukkigk een papaplu meegenomen om enige schaduw te hebben

Het zelfde advies, om te blijven waar ik ben en niet te verhuizen, heb ik overigens ook gehad van een officier werkzaam bij de immigratie.

[PeeJay]

Nee, zo'n situatie heb ik in Philly niet meegemaakt. Een uurtje of 5 wachten was toch wel de top. Maar de service van de USCIS is 100% verbeterd de laatste jaren, zeker sinds de invoering van die Infopas. Erg prettig.

Hopelijk gaan jullie snel door de rest van de procedure, sterkte.


/PeeJay

Ps. die paraplu hebben we hier alleen tegen de regen...

[PeeJay]

Ik heb mijn verhuisberichten persoonlijk afgegeven aan het loket van de (toen nog) INS, en ze een stempel laten zetten op de kopie ervan die ik dus zelf hield. Andere correspondentie altijd aangetekend verstuurd, met ontvangst bewijs. Nooit problemen gehad met dokumenten die "verdwenen". Het is toch te gek voor woorden dat je tijdens een procedure, die jaren kan duren, niet van adres kan verandren....


/PeeJay

[zaandra]

Hi,

Ik vind het niet alleen moedig maar ook een goed idee om op dit forum over je heimwee te praten.
Moedig omdat het niet makkelijk toegeven is aan anderen dat je last van heimwee hebt(terwijl het doodnormaal is) en een goed idee omdat anderen er ook durven gaan over spreken en ook de reacties die je erop krijgt geven je wel weer wat moed.

Ik vind het ook positief dat je niet bij de pakken blijft zitten en dingen onderneemt. Al zullen ze in het begin je eenzaamheid niet echt verdrijven...op lange termijn zal je er zeker de vruchten van plukken.

Door regelmatig op verschillende fora rond te neuzen,heb ikzelf gemerkt dat er veel mensen op zoek zijn om hun ei kwijt te kunnen of gewoon om
in contact te blijven met landgenoten dus dat is misschien wel een aanrader.Natuurlijk blijft dit allemaal nogal "virtueel" maar wie weet raak je op een dag aan de praat met nog andere Neder-Amerikanen in je buurt...

Ikzelf heb de stap nog niet gezet...heb een vriend die net onder Tampa woont. Ik woon nu in Brussel dus het verschil is enorm groot!

In ieder geval...ik wens je veel succes in wat je onderneemt zodat je niet meer terug moet naar enge bazen!

Groetjes,Zaandra

PS: site waar je misschien nog info vindt ivm emigreren en emoties...http://www.bewustemigreren.com

[Sandy]

Dat waren ook mijn gedachten Zaandra.. ik denk dat op fora als deze je makkelijker in contact kan komen met "lotgenoten" en wie weet wat voor contacten je op kan bouwen.

[MARK_TEXAS]

[Offtopic]

hey jewelry-trends,

kop op, ik ben hier nu een jaar en ben nog steeds niet aan het werk

Richard

Hoe heb je DAT voor elkaar gekregen?
Bedoel; emigreren zonder een baan te hebben?

m.v.g.
Mark.
[/Offtopic]

[PBBI]

Hoe heb je DAT voor elkaar gekregen?
Bedoel; emigreren zonder een baan te hebben?
m.v.g.
Mark.

Richard heeft zich 'ingekocht' bij een Amerikaanse

Richard, ik hoop dat ik geen gelijk heb met bovenstaande maar dat het echte liefde is.

[marcuscj]

Richard reminds me of that Rod Stewart song:
SOME GUYS HAVE ALL THE LUCK