Allereerst: ik ben het helemaal met Petra eens, Elke!
Ten tweede @ Mimi: ja, er is hier een economische crisis, en ja, het is niet makkelijk om werk te vinden. Wij hadden geluk dat we binnen 3 weken na aankomst in de VS werk hadden, maar het is "maar" bij Walmart en Toys-R-Us; met ons gezamenlijke - lage - inkomen is het moeilijk om woonruimte te vinden, en dat is wel even slikken ten opzichte van hoe we het hadden in Nederland.
En ja, ook wij hebben de "cold feet" gehad: het "we zijn wel helemaal gek als we alles achterlaten waar we voor hebben gewerkt alleen maar om weer helemaal opnieuw te moeten beginnen"-denken, de twijfels, enz. enz. (lees mijn blog er maar op na). En toch heb ik er geen spijt van.
Ja, het is moeilijk om zo ver terug te vallen in je inkomen en je woonruimte enz., maar het heeft ook iets spannends, iets uitdagends om opnieuw te beginnen.
Ik begrijp je gevoelens volledig, maar bedenk je één ding: waar ga je meer spijt van krijgen: wél naar de VS gaan en misschien het niets vinden, of níet naar de VS gaan, en de rest van je leven blijven denken "had ik maar..." - dat laatste is waar ik nog het meest bang voor was, en is ook mijn drijfveer geweest om het wél te doen.
Liever spijt van iets wat ik wél gedaan heb, dan iets wat ik níet gedaan heb.
In ieder geval veel succes en sterkte met je keuze - ik weet hoe moeilijk het is!
Dennis