ik glim altijd van trots) dan antwoord ik in het Engels maar ga ik me toch ook richten tegen Odette in het NL, in het bijzijn van de persoon die het compliment maakte. Doen of niet?
. Ik denk dat het in het openbaar niet echt onbeleefd is en dat de meeste amerikanen er wel aan gewend zijn omdat er in veel gebieden in de US onzettend veel mensen andere talen spreken,met name spaans(en velen onder hen spreken amper engels). Ik vind het wel onbeleefd om alleen maar nederlands te praten tegen mijn kind (bijna kinderen,onze 2e kan elk moment worden verwacht )in het bijzijn van mijn amerikaanse vrienden of famillie.
Niets om je opgelaten over te voelen.
Waarom? ze hebben het toch niet tegen of over jouw (hoop ik)? en meeluisteren is ook al niet netjesPetra schreef:Ik denk dat het aan de situatie ligt.
Ik als in nederland wonende Nederlander vind het soms wel onbeschoft wanneer ik bv in een kleine wachtkamer zit of in een rij sta en vlak naast/achter mij praten mensen in bv Turks tegen elkaar.
Omdat ik ook werk op een taalschool let ik daar veel op en ik vind het in veel situaties onbeleefd!
Mond houden dan maar? 
. 
Ik denk dat het inderdaad nog eens extra moeilijk is als 1 van de 2 maar de taal spreekt. Zeker als het dan ook nog de man is, omdat over het algemeen de vrouw toch vaker thuis is met het kind.Bennogr schreef:Iedereen veel succes met het Nederlands volhouden. Het is erg moeilijk en mij is dat gelukt totdat onze zoon zeven was, toen hoefde het niet meer. En omdat mijn vrouw geen Nederlands spreekt en ik de moeite niet wilde doen om haar, en zoon, Nederlands te leren is hij eentalig. Maar hij herkent de klanken wel.
), ook in de nabijheid van Engelstaligen. Anders denk ik niet, dat zij ook Nederlands terug hadden gesproken met ons. Als kinderen al een basis in het Nederlands hebben (zoals bij Houstonwehaveaproblem) is het wellicht wat anders, maar de onzen hebben nooit in Nederland gewoond en waren dus compleet afhankelijk van ons om hen de taal te leren. Als dat niet consequent wordt doorgevoerd is er grote kans, dat het kind Engels terug gaat praten, ook al verstaat hij of zij het Nederlands prima (zie ik aan mijn broers kinderen bijvoorbeeld, hij spreekt niet consequent Nederlands met ze en ze verstaan het wel redelijk, maar praten het niet).. Anders vind ik het niet meer dan normaal, dat men zijn moedertaal onderling spreekt, ook in het openbaar.
Mooi! Veel partners hebben daar geen interesse in, heb ik gezien in mijn omgeving. Rick heeft het "gewoon" opgepikt. Hij kan zich redelijk staande houden in een eenvoudig gesprek, maar als het eenmaal dieper gaat heeft hij natuurlijk liever Engels.donut schreef:@Petra spreekt je man ook NL knap zeg! Joe dwingt mij ook NL te spreken want hij wil ook graag leren.
Vloeiend is een rekbaar begripIk denk dat ik veel dvd's in het NL zal aanschaffen etc. veel voorlezen. Maar NL leren van 1 ouder? Ik vraag me of mijn dochter het dan echt vloeiend zal spreken, zelfs als je consequent bent. Hoewel ik wel van plan ben 2 x per jaar naar NL te reizen met Odette. Dat zal wellicht ook helpen.
. Als jullie van plan zijn in de VS te blijven wonen en Odette nooit in Nederland zal wonen, is de kans, dat ze niet Nederlands zal spreken als een Nederlands kind van haar leeftijd vrij groot. In de vroege kinderjaren heb ik heel veel voorgelezen, video's laten kijken etc. Maar Ricks Nederlands is doorspekt met Anglicismen en de kinderen spreken goed Nederlands met de een meer en de ander minder een Amerikaans accent, maar ook in hun Nederlands zitten Anglicismen. Ik denk, dat Kai (bijna 17) technisch het best Nederlands spreekt (maar hij spreekt niet veel in vergelijking met de meisjes, dus dat is moeilijk inschatten ), hij werkt ook regelmatig met Rosetta Stone en schreef een prachtig Sinterklaas gedicht voor mij vorig jaar. Saskia van 13 heeft de grootste vocabulaire en het minst accent (anderen, die onze kinderen hebben horen praten denk er misschien anders over), bij haar was ik thuisblijfmoeder vanaf haar geboorte. De andere twee gingen vanaf 8 weken part time naar een oppasmoeder, die natuurlijk Amerikaans was. Katja, de oudste, is de grootste doorzetster qua Nederlands, ze wil absoluut niet, dat ik Engels met haar praat. Ze heeft wel het zwaarste accent, maar dat geeft niet. Ik heb het altijd het belangrijkst gevonden, dat ze Nederlands terug bleven spreken. Als er een fout wordt gemaakt herhaal ik de zin meestal correct, in plaats van ronduit te verbeteren.Rick komt uit West Michigan, waar er ook zeer weinig diversiteit is. Zijn familie (m.u.v. zijn ouders en zus, die veel in Europa hebben gewoond) is helemaal niet aan andere talen gewend. En toch hebben we altijd alleen maar positieve reacties op onze tweetaligheid gehad. Meestal krijgen we de opmerking, dat ze zouden willen, dat ze zelf meerdere talen zouden spreken.Hier hoor ik overigens nauwelijks andere talen om me heen. Ik zie ook bijna geen andere ethniciteiten, alleen maar blanken.
Ja, dat herken ik. Mans familie komen uit Southern Indiana (ook niet de meest diverse plaats in de VS), en vinden het altijd geweldig dat onze familie tweetalig probeert te zijn. De meeste Amerikanen die mij aanspreken als ik Nederlands praat met iemand in het openbaar, zeggen inderdaad dat zij ook zo graag wilden dat ze nog een taal naast het Engels spraken. Ik heb zelfs een vriendin die het geweldig vindt als ik Nederlands met haar twee-jaar oude dochter praat.Petra/VS schreef: En toch hebben we altijd alleen maar positieve reacties op onze tweetaligheid gehad. Meestal krijgen we de opmerking, dat ze zouden willen, dat ze zelf meerdere talen zouden spreken.
