Great Smoky Mountain National Park
75 Jaar geleden zag het er wel heel anders uit. De kolosalle bomen die Joshua Jobe en Elijah Oliver zagen toen ze hier voor het eerst kwamen waren zo goed als allemaal weg. Gekapt door de bedrijven van een paar rijke heren. Tremont was een houthakkers kamp. Huizen werden iedere keer hoger de berg op neergezet. De trein zette de “box homes” op een wagon om ze een eind verderop er weer af te halen en zo ontstond iedere keer weer een “springtown”.
In de jaren 30 werd geld bijeen verzameld om de grond van de mensen, de boeren, houthakkers, te kopen om er een nationaal park van te maken. Het gebied is zeer rijk aan verschillende soorten planten, meer dan 1600 verschillende soorten, beren, amfibieën en ander wild. Er wonen geen mensen meer in het park. Eind jaren 90 is de laatste bewoner overleden en daarmee ook de afspraak dat zij daar tot hun dood konden wonen.
In september 2009 bestaat het park 75 jaar en zijn het hele jaar door verschillende evenementen met als hoogtepunt, nog niet helemaal zeker, het bezoek van President Obama aan New Found Gap waar 75 jaar geleden President Dwight Eisenhouwer de opening van het park aankondigde.
Ik begin de reis daar waar ik zelf woon, “the quiet side of the mountains” namelijk Townsend )ik woon iets verderop in Maryville) Townsend is vergeleken bij andere dorpen klein, maar rustig. Als je een rustige vakantie wil, zonder veel lawaai en toeristen dan zit je hier goed.
(1 dag) Mooie route; Foothills Parkway naar Hwy 129, The Dragon (11 mijl en 318 bochten!) naar Fontana Dam, door naar Robbinsville, Joyce Kilmer Forrest bezoeken (korte wandeling met veel gigantisch grote bomen) naar Cherohala Skyway (mooi voor een zonsondergang!) naar Tellico Plains, Madisonville, Maryville (kan je een goede kop Hollandse Koffie Krijgen ) weer terug naar Townsend.
Bezoek Townsend- Heritage Museum, River Rafting, Logging railroad museum
Bezoek Cades Cove. Daar waar eerder meer dan 300 mensen woonden en werkten. Nu beschermt gebied in de GSMNP. Enkele blokhutten en een auto route, 11 mijl vertellen de geschiedenis. Geen service aanwezig dus breng picknick.
Ook te bezoeken- Gregory’s Cave (gesloten voor publiek), Pearl Harbor Memorial, mooie plekjes om te stoppen, picknicken en pootje baden. Vele mooie wandel routes variërend van een minuut of 10 tot een hele dag.
( minstens 1 dag )In Townsend kan je als eerste het bezoekers centrum bezoeken en daar wat meer informatie vinden over de bergen, het ontstaan en de geschiedenis. Ook zijn hier vele folders te krijgen over de verschillend gebieden en kom je om mooie lange wandelingen te maken, dan kan je hier gidsen kopen. In het park zelf zijn zo goed als geen voorzieningen, eten en drinken, dus raad ik je aan om bij IGA naar binnen te gaan en daar wat eten te kopen voor een lekkere picknick. Ook goedkope koelboxen kan je daar kopen.
We gaan eerst Hwy 73 af richting wat wij de “Y” noemen. Je ziet hier op een hete dag veel mensen in de rivier. Maar kijk bij de Y wel uit, er zijn verscheidene mensen verdronken omdat ze vast kwamen te zitten onder het snel stromende water. Ga eerst rechts af richting Cades Cove.
Ik raad je aan vroeg te gaan. Op woensdag en zaterdag morgen is het tot 10 uur gesloten voor auto’s. Maar je kunt net voor de cove bij de camping fietsen huren, of je kan gewoon een eindje lopen. Maar op andere dagen is het vroeg in de morgen het mooiste. De zon komt boven Mount LeConte de cove in. Vele herten grazen ’s morgens in het gras. Ook beren zijn actiever. In het vroege voorjaar heb je meer kans om ze te zien dan bv in de hete zomer. Ook in het najaar, als de bosbessen en bramen rijp zijn en de eikels van de bomen vallen.
Cades Cove is een rondrit van 11 mijl. Op een drukke dag kan dit een hele dag in beslag nemen. Vooral tijdens het najaar als de bomen van kleur veranderen is het er druk. Voor aan de cove kan je paarden huren. Die mogen niet overal komen, maar zo’n ritje is wel leuk. Is een paard niet wat je wilt, dan misschien een huifkar.
Voordat je de één richtingsweg op rijdt, is er een informatie tentje. Hier kan je een plattegrond halen en wat andere informatie. Rij rustig de cove in. Wild zie je veel tussen de struiken en bomen en kan je voorbij rijden zonder het te zien. In het veld aan de linkerkant grazen vaak herten. Niet één of twee bij elkaar, maar tientallen. Ook kan je er wilde kalkoenen tegenkomen. De weg is smal en daarom verzoekt men niet op de weg te blijven staan, maar langs de kant in een van de “pull offs”. De eerste stop die je kunt maken is rechts bij de blokhut van John Oliver. De eerste blanke die hier een huisje bouwde. In de tijd daarna was het niet meer zo bebost. De settlers kapten vele bomen om de grond te ontginnen. Dammen werden gebouwd omdat de grond aan de andere kant van de cove drassig was. Er woonden veel meer mensen dan dat er nu huisjes van over zijn. Meer dan 300 mensen woonden er in de cove. Bij de aankoop van het park zijn de meeste huisjes afgebroken of verbrand. Er zijn verschillende plekken in het park waar je nog wel schoorstenen, muurtjes Ed kan vinden. (Ook zie je vaak bloemen en planten zie achter zijn gelaten. In het voorjaar zie je op de raarste plaatsen narcissen en wat later irissen, rozen en yucca’s)
Links heb je Sparks Lane. De moeite waard om te rijden. Het is geen eenrichtingsweg, dus je kunt dezelfde weg weer terug. Deze weg is vaak heel rustig en ook een goede plek om beren en herten te zien.
Je kunt vrij rondlopen bij het huis. Als je zin hebt, loop dan wat verder de bossen in. Er loopt een mooi wandelpad langs de achterkant van het erf.
Ne een bezoek aan de Oliver Cabin rijden we verder. Iets later kom je in een bebost stuk van de cove. Let goed op en ga rechts de weg af en pad op dat even verder met een oranje/witte slagboom is afgesloten. Parkeer aan de kant van het pad, niet voor de slagboom. Loop het pad uit en heb je zin in een picknick, neem het mee. Een klein eindje het pad af staan een aantal picknick tafels en je zult hier waarschijnlijk niemand zien. De meeste mensen weten niet van dit rustige plekje en rijden zo snel mogelijk verder. Je kunt hier een paar minuten verder Gregory’s Cave zien. Het moet een aardige diepe grot zijn. Je mag er niet in vanwege de vleermuizen. Maar heb je geluk, dan is er misschien een park ranger aanwezig die zo af en toe een klein groepje rondleidt.
Weer verder de weg af heb je links een onverharde weg naar de Primitieve Baptist Church (één van de drie die er nu nog staan) Dit is het oudste kerkje in de Cove, ontstaan in 1876. Je mag hier naar binnen en kijk dan ook naar boven, naar het plafond. Heel duidelijk zijn er vlekken te zien op het houd. Dit zijn de vingerafdrukken van de mannen die het kerkje meer dan 100 jaar geleden hebben gebouwd. Het sap van het hout heeft voor altijd hun vinger afdrukken achter gelaten. Ook het kerkhof achter de kerk is vrij toegankelijk. Halverwege het kerkhof liggen aan de linkerkant twee zussen. De ene is kort na de geboorte gestorven en de andere 90 jaar later. Haar wens was om naast haar tweelingzusje begraven te worden. Ze hebben beiden dezelfde grafsteen, de ene alleen wat groter dan de andere. Vele graven in de Cove zijn alleen maar een kei die rechtop staat in de grond, hoofd naar het oosten en een kleinere voet steen zoals hier de gewoonte is.
De weg naar het kerkje is een goede plek om beren te zien. Ze houden van de koelte die de bomen brengen, en natuurlijk de eikels die hier te vinden zijn.
De weg terug is hetzelfde. Iets verderop zie je aan de rechterkant de Methodist Church en er net voor Rich Mountain Road. Deze weg is in de winter niet open. Het is een eenrichtingsweg, maar wel mooi. Vooral in het najaar heb je er een mooi uitzicht op de Cove en het kleine kerkje (Missionary Baptist Church). Of je rijdt verder de Cove in waar je links de Missionary Baptist Church hebt.
Even verder links is Hyatt Lane. Geen eenrichtingsweg en de moeite waard in te rijden, vooral als je beren wil zien. Bij de beek is die kans groot. Maar zoek je beren, kijk ook omhoog! Ze zitten vaak in een boom te luieren.
Verder Cades Cove in. Wat vele mensen niet weten, zelf zij die hier wonen, is dat hier een memorial is voor Pearl Harbour. Golman Myers hoorde de nieuws berichten van December 7, 1941, dat Japan Pearl Harbour had gebombardeerd. Hij besloot toen om een boom te poten op een heuvel en daar een memorial van te maken om die dag nooit meer te vergeten. Die boom staat er nog, met een herdenkingsplaat. Om hier te komen, parkeer in de volgende “grote” parkeerplaats links. Loop iets verder de bocht door. In de volgende bocht (parkeerruimte voor 1 auto) ga je de weg af- rechts- en loop de heuvel links op. Boven op vind je de boom.
Een eindje verderop kan je de auto weer even achter laten en loop je rechts het voetpad op naar de Elijah Oliver Cabin, zoon van John. Achter het huis is de “koelkast”. De kleine ruimte aan de zijkant van het woonhuis, was vroeger voor “travelers”. Mensen wisten dat ze hier konden overnachten. Ook al kwamen ze laat, ze konden via de achterkant gewoon naar binnen.
Achter in de Cove is ook toegang tot Abrams creek en een wandelpad naar Abrams Falls. Abrams creek is heerlijk koel op een hete zomerdag en wij genieten daar vaak van een late picknick en daarna pootje baden in Abrams creek. Ook de wandeling naar de waterval is heel mooi, maar een van de drukker bezochte wandelpaden, hoewel de meeste toeristen het na een paar honderd meter al opgeven. Het is bij de waterval geen zwemwater. Er is een zeer gevaarlijke onderstroming en het is er zeer diep.
Voordat je weer terug gaat, kom je nog langs een openlucht museum. Hier achter in de Cove staat een oude water molen, woonhuis, schuren, rietsuikerpers en een park winkeltje. Dit is ook de eerste stop voor openbare toiletten.
Rechts gaat de weg, doodlopend, Parsons Branch. Daar kan je het huisje van Henry Whitehead bekijken. Verderop gaat rechts de weg verder naar hwy129, eenrichtingsweg. Maar op het ogenblik is het gesloten. Het is ontoegankelijk geworden na een aantal overstromingen. Maar als het goed is gaat het in het najaar 2009 weer open. Dit was vroeger ook bewoond. Zoals ze hier zouden zeggen “the other side of the railroad tracks” het was dus een beruchte gemeenschap.
Aan het eind van Parsons Branch is een mooi wandelpad naar Gregory Bald. Hier ben je wel een dag mee bezig, maar heb je zin en tijd dan is dit vooral in het voorjaar heel mooi omdat boven op de bald, waar vroeger de boeren hun vee lieten grazen, met bloeiende azalea’s en onderweg veel rododendrons.
Weer terug naar Cades Cove. Onderweg naar de uitgang zijn nog een aantal blokhutten en mooie schuren te zien. Ook zijn hier en daar een aantal begraafplaatjes en ook interessant om te gaan kijken.
Aan het eind van Cades Cove ga je rechts de camping op, met een kleine kampwinkel en toiletten. Vergeet voordat je de Cove uitgaat de “donation boxes” aan de linkerkant niet. De GSMNP is het enige nationale park waar je geen entree hoeft te betalen.
Ook langs Laurel Road zijn vele mooie plekjes waar je een wandeling kunt maken. Er staan houten bordjes met de naam van het pad en hoelang de wandeling is. Maar ik raad je aan nooit zonder goede kaart en zonder water of wat te eten op pad te gaan. Ook raad ik je aan dat je een fluitje meeneemt als je de bergen in trekt. (Zie web site voor tips voor hikers
http://www.nps.gov/grsm/index.htm)
Voor de Y ga je rechts richting Tremont. Waar vroeger een groot houthakkerskamp was. Links vind je het Tremont Institute (informatie en winkeltje) en rechts kan je een informatie folder vinden over het oude kamp en de auto route. Aan het eind is parkeer ruimte en een van de mooiste en gemakkelijkste wandelingen van het park. Volg de oude weg waar vroeger de trein op reed (trouwens ook en enige?_ hangbrug voor treinen- foto in folder)
(1 dag of meer) Vanaf Townsend naar de Y en dan links richting Gatlinburg. Onderweg vele mooie plekjes te bezoeken. Links heb je Metcalf Bottoms en is een grote picknick plaats. Je kunt hier rustig je boterham eten en heerlijk pootje baden. Heb je zin in een wandeling, ga de brug over en rechts het pad op. Volg dit pad en je komt bij Greenbrier School uit. Originele school waar vroeger veel kinderen vanuit de hele omgeving (tot 6 mijl )naartoe kwamen lopen. Nog een mijl verder het pad af/op en je komt bij de Walker Sisters cabin. Hier woonden, tot de laatste in 1969 overleed, 5 vrijgezelle zusters. Hadden toestemming van de regering om hier tot hun dood te blijven. Een van de mooiste plekjes, vind ik. Heel rustig en je hebt kans hier beren of lynx te zien. Wil je liever niet zo ver lopen dan kan je (behalve in de winter) vanaf Metcalfe Bottom iets verder rijden met de auto en rechts de weg af richting de school rijden. Dit is een smalle weg en kom je halverwege iemand tegen, dan heb je kans dat je achteruit terug moet. Maar hier komen niet veel mensen.
Vanaf Metcalf Bottoms verder richting Gatlinburg. Rechts naar Elkmont. Mijn favoriete plek in de bergen. Ooit een vakantie dorp voor rijken met de Wonderland Hotel en de Millionaires row, Daisy Town en Appalachian Club. Tot 1990 had iemand er nog een zomerhuisje. Maar nu is het een heus spookdrop. Het hotel is een paar jaar geleden afgebroken maar links kan je de mooie stenen trap nog vinden. Parkeer langs de grindweg die naar links gaat, vlak voor het oude hotel. Aan het eind van de grindweg kan je ook parkeren of draaien. Deze weg liep vroeger tot in Gatlinburg. Overal zie je nog oude huisjes staan. Langs de weg naar het hotel. Voor je bij de camping komt kan je de weg links af naar Daisy Town en Appalachian Club en Millionairs row. Je kunt vooraan het dorpje parkeren (vroeger was daar links een “zwembad”- met dam tegen gehouden water), maar je kan ook wat verder door rijden naar Millionairs Row.
Voor een korte, rustige wandeling, kan je aan het eind van de onverharde weg parkeren. Rechts loop je de oude weg nog een stukje af. Of loop links een stuk omhoog waar vroeger de trein reed. Ook vind je daar het huisje van Mayna Avent. Een schilderes die daar vele zomers doorbracht en ook vind je daar haar “schilders stoel” Gemaakt van twee grote keien tegen een boom.
Voor je bij het bezoekers centrum komt is links een wandelpad naar Laurel Falls. Veel mensen stoppen hier om een stuk te wandelen, dus het is er meestal zeer druk. Het is een van de weinige verharde paden en goed toegankelijk voor rolstoelen en wandelwagens. Ook staat dat gebied bekend om de vele zwarte beren. Laat ze met rust, laat nooit een kruimel eten achter, zelfs geen klokhuis. Dit betekent hun dood als ze ons eten eten.
De huisjes in Elkmont zijn niet toegankelijk. Ze zijn zeer vervallen (men praat al jaren over het herstellen van of niet) en te gevaarlijk om van binnen te bekijken. (Ook een geliefd plekje voor ratel slangen en copperheads) Vanuit Elkmont rij je door naar Gatlinburg, of Sugerlands bezoekers centrum. Tegenover het bezoekers centrum is ook een mooi wandelpad, Old Sugarlands.
Hwy 441 naar New Found Gap en Cherokee North Carolina. Ook hier zijn verschillende stops te maken. Alum Cave is een favoriet voor velen, maar bekijk je niet op de afstand. Ook Chimney Tops is een aanrader en een mooi plekje om wat mooie foto’s te maken van de rivier.
Newfound Gap is de volgende stop (ook toiletten) en wil je een stukje van de beroemde AT (Appalachian Trail- Georgia to Maine) lopen, dan kan je dat hier gemakkelijk doen. Naar links kan je de AT naar bv Charlies Bunion nemen of loop richting Clingmans Dome. Net na Newfound Gap (ook de staatslijn Tennessee –North Carolina) is een doodlopende weg naar Clingmans Dome. Het laatste stuk, 1 mijl, moet je te voet afleggen, een verhard wandelpad, naar de uitkijktoren. Ook een mooie korte wandeling is Forney Ridge dat bij het begin van het wandelpad naar de uitkijktoren begint. Loop tot Andrew’s Bald en hier heb je een heel mooi uitzicht, vooral zonsopgang is heel mooi.
Verder 441 af en je komt uit in Cherokee. Daar wordt gewerkt aan een nieuw bezoekers centrum, (open in 2010?). Bezoek hier het indianen openlucht museum Ocanaluftee en als je tijd hebt het toneel stuk over de Trail Of Tears.
Vanuit Cherokee zijn ook verschillende korte auto routes.
Terug naar Gatlinburg. Dit is een zogenaamd “Duits” dorpje, maar het meeste Duits is er niet meer te vinden. Verschillende musea zijn er te bezoeken, Ripley’s en ook het Ripley’s Gatlinburg Aquarium. Het beste is je auto te parkeren en te voet verder te gaan.
Neem de kabelbaan (niet de stoeltjes lift) als je naar Ober Gatlinburg wil. Je kan ook met de auto (eerste links als je uit het park komt, maar dit is een weg met vele haarspeld bochten). In Ober Gatlinburg kan je het hele jaar door schaatsen. In de winter skiën en in de zomer is er een soort skelterbaan.
Vanuit Gatlinburg zijn er ook een paar auto routes. Neem je de Roaring Fork Motor Trail, een mooie stop en wandeling is naar Rainbow Falls.
Little Greenbrier (tussen Gatlinburg en Cosby) is ook een mooie rit en wandelroute. Dit was vroeger ook een gemeenschap en hier vind je nog vele ruines tussen de bomen. Wandel naar Ramsey’s Cascade, ook een mooie route.
Pigeon Forge toeristisch dorp en zeer druk. DollyWood en Splash Country, Comedy Barn en Dixie Stampede zijn de favorieten. Veel winkels en Outlet Malls.
Ook zeer de moeite waard is van Gatlinburg naar Cataloochee te rijden en daar de GSMNP te bezoeken. Hier vind je de edelherten die hier na jaren afwezig weer vrij rond lopen.
Mocht je meer vragen hebben over wat en waar, je kan me mailen via het forum. Wil je een paar mooie lange wandelingen doen, maar weet niet waar, wil een gids mee of wat dan ook, contact via forum.
Nog even iets wat ik altijd zeer moeilijk vind. In Cherokee en Gatlinburg kan je de zwarte beren “tuin” in. Dit is niet anders dan een dood gewone berenput. Deze beren zitten iedere dag vast in een betonnen omgeving waar ieder die wil wat “eten” in kan gooien. Ik zou niets liever zien dan deze beesten een beter leven te willen geven en hoop dat jullie deze niet bezoeken en je geld uitgeeft aan deze manier van dieren mishandeling.
Ga je de bergen in, laat aub NIETS achter. Een beer leert snel waar het lekkere eten vandaag komt. Als hij een mens achterna gaat omdat hij weet dat een lekkere boterham vorige week ook van zo’n wezen kwam, wordt hij zonder pardon afgeschoten. Beren hoeven niet gevaarlijk te zijn. Ren nooit hard weg. Kijk ze niet recht in hun ogen en loop langzaam achteruit. Meestal gaat de beer gewoon verder en kijkt hij niet om. Gaat hij achter je aan, maak jezelf zo groot mogelijk en maak lawaai. Ga hem niet achterna en gooi niets naar hem.
Zorg dat je goed voorbereid bent als je voor een lange wandeling de bergen in gaat. De meeste toeristen blijven dicht bij de weg of komen hun auto niet uit. Er is iets van 900 mijl aan wandelpaden in het park. Neem altijd een regenjas of trui mee. Het weer kan zo omslaan en ook al is het in een dal lekker weer, boven in kan het kil zijn. De GSMNP is een regenwoud en kan nat zijn en je kunt door beekjes en rivieren moeten lopen want niet overal zijn voetbruggen. Neem NIETS mee uit het park. Je kunt een flinke bekeuring krijgen. Honden worden niet toegelaten op wandelpaden.
Dus: als je een favoriet Nationaal Park hebt, stuur dan alle informatie op naar mij. Je mag me er ook verantwoordelijk voor houden dat ik het binnen een week op de site plaats - als ik dit niet doe, krijg je van mij het recht om me een boos mailtje te sturen. 
Ik heb nog meer ideeen voor andere leuke plekken in Amerika (denk ook aan steden bijvoorbeeld), maar ik wilde dit plannetje eerst eens testen met Nationale Parken. Als dat een succes blijkt, wil ik het initiatief inderdaad uitbreiden.
Ik hoop per inzending op ietwat uitgebreidere informatie van 1 park i.p.v. een kortere beschrijving van 4. Maar als je er meerdere apart wilt beschrijven, hou ik je niet tegen!
