Spontane amerikanen!

[donut]

Vandaag 2 complimenten van de doktersassistentes over mijn 'awsome, amazing' kinderwagen! Lees: aluminium europe-style en geen lelijk plastic Graco ding, waar je er zoveel van ziet hier :yuk:

Ik zal stoppen met alle spontane reacties melden, ik ben bang dat er anders nooit een eind aan dit topic komt (maar ik ben nu eenmaal nog erg in de babyverliefdheidsfase en alles wat ermee samenhangt).

[wiepster]

Geniet daar maar lekker van :dance: . Is toch leuk dat je vaak complimentjes krijgt en als het te maken heeft met je kind, dan is het helemaal top. Ik vind dat de leukste tijd die er is...tot ze een jaar of 10-12 zijn....maar ga nu weer off topic.. .

[rijocaer]

Over contact met de buren...Sommige meer dan anderen. Mijn ene buurvrouw is net weer weg, kwam vanochtend even langs om een boek te lenen. De buren aan de overkant zijn eindelijk weg uit de buurt, lang verhaal, en de nieuwe buurtjes zijn aan het schoonmaken en repareren (was foreclosure en dus veel weggehaald). Maar zodra de klaar zijn hebben we hier een block party nu we eindelijk van de vorige eigenaar af zijn gaan we het vieren!

Ik vind trouwens wel dat Amerikanen spontaan kunnen zijn, maar ook wel oppervlakkig (heb het er wel eens eerder met Petra over gehad) Ze zijn vriendelijk, maar om als buitenstaander een goede relatie op te bouwen kan heel moeilijk zijn. Groeten is goed, maar meer willen velen niet.

[peet]

Ook hier dezelfde ervaringen. Er Amerikanen zijn over het algemeen heel spontaan en vriendelijk. Vaak wordt het door Europeanen gezien als nep, maar als je hier een tijdje woont dan merk je dat dit reuze meevalt.

[manja]

De buren rechts naast ons zijn Mormonen en dat contact houdt op bij Hallo en hoe gaat het en vanuit de auto zwaaien. De buren links zijn geen Mormonen en met hen hebben we een leuk contact. Niet dat we de deur bij elkaar plat lopen, zeker niet maar af en toe een bbq samen en wat meer diepgaande gesprekken. De achterburen zijn ook Mormonen maar ze zijn spraakzamer als de buren rechts. Over het algemeen vind ik de Amerikanen heel spontaan. Een wildvreemde die je verteld dat je een leuke rok aan hebt of je haar leuk zit…dat maak je in Nederland niet zo vaak mee. Als wij Familie “op vakantie” hebben valt hen de vriendelijkheid van de Amerikanen ook altijd op.

[jiejie]

Ik geloof niet dat het mormoon zijn de mensen meer of minder spraakzaam maakt. Mijn zwager is mormoon (geworden omdat zijn vrouw er een was.. die wonen nu trouwens ook in Provo, Utah), en mijn schoonmoeder is ook mormoon (die woont hieronder) en ik spreek regelmatig mensen die hetzelfde geloof aanhangen als hun en die mensen die ik zie zijn behoorlijk te spreken. Ik ben zelf geen mormoon, mijn vrouw ook niet, maar ik kan best aardige gesprekken met die mensen hebben

[GJ]

Ik merk dat het hier al op de basisscholen begint met die positieve sfeer. De juffen hebben hier een positieve manier van benaderen naar de kinderen toe. Kinderen krijgen ook vaak een "hug" van de juf en dat geeft ze ook zelfvertrouwen. Geen idee of dat alleen hier is of in Texas of in het zuiden of dat het overal zo is.

Sylvia Witteman heeft daar onlangs een zeer vermakelijke column over geschreven: http://www.sylviawitteman.nl/2009/cijfer/

[Bandido]

Ik geloof niet dat het mormoon zijn de mensen meer of minder spraakzaam maakt.

Nee, dat geloof ik ook niet. Sowieso kun je zo'n hele groep volgens mij niet goed generaliseren. Ik vind eigenlijk dat je vaak met hele christelijke mensen juist hele leuke gesprekken kunt hebben, heel hartelijk. Ik ken niet zoveel mormonen, simpelweg omdat we er niet zoveel hebben in Georgia. Maar ik kan me voorstellen dat dat net zo is.

[Dutchess]

Ik geloof niet dat het mormoon zijn de mensen meer of minder spraakzaam maakt.

Dat ben ik met je eens, maar het is wel zo dat de mormonen (vooral in Utah) hun sociale kontakten vnl. binnen "de kerk" maken. Ze zitten niet alleen op zondag 3+ uur in de kerk, maar ook door de week wordt er van hun verwacht dat ze vele uren besteden aan allerlei activiteiten (home teaching, young women's, etc.) met medekerkgangers. Daardoor hebben ze over het algemeen minder tijd/behoefte om met niet-mormonen kontakten aan te gaan. Dat is tenminste onze ervaring na meer dan 20 jaar in Utah wonen.

[kraaltje]

En daarom werk ik veel liever met onze amerikaanse toeristen dan met Nederlandse...................

[Jacqueline]

Hehe, vermakelijk topic dit

Ik ben heel benieuwd, volgende week gaan we naar LA, en t gaat mijn eerste keer zijn. Zal wel even wennen zijn...

[Corry]

Inderdaad grappig topic. Woon in het GROTE Amsterdam in een flat. Heel goed contact met de buren op de gallerij. Ik groet iedereen maar mijn buur,buren(er zit een flat tussen) zijn hele goede vrienden geworden. Lopen ook de deur niet plat maar geweldig goed contact. Mijn buurvrouw is net getrouwd met een Turkse man dus die komen eten en dan gaan we Nederlands praten want hij WIL en ZAL het leren zodat hij werk kan gaan zoeken(en hopelijk vinden). Natuurlijk vind je op zoveel buren(er zijn 120 flats) ook wel van de arrogante erbij die je beslist NIET groeten maar ik ben koppig en groet wel (en blijf groeten).

[Emenem]

Hehe, vermakelijk topic dit

Ik ben heel benieuwd, volgende week gaan we naar LA, en t gaat mijn eerste keer zijn. Zal wel even wennen zijn...

Ojee, nu niet verwachten dat je in LA de hele dag door overspoeld gaat worden met complimentjes hoor, want dan ga je van een koude kermis thuis komen.
En grote kans dat de eerste amerikaan (de immigration officer) die je tegen gaat komen alles behalve spontaan is.

[Jacqueline]

oh, maar das helemaal niet erg hoor. ik ben zowiezo niet zo van de complimentjes. vandaar ook het "daar zal ik wel aan moeten wennen"

ik ben meer het verlegen type als het op complimenten aan komt


enne, laat die immigration officer maar komen, hehe.... daar kan ik me nou niet echt druk om maken

[Emenem]

enne, laat die immigration officer maar komen, hehe.... daar kan ik me nou niet echt druk om maken

Dat moet je ook zeker niet doen! Was niet mijn bedoeling! Alleen zijn deze beamte over het algemeen niet erg sympathiek,
in ieder geval niet tegen mij maar misschien zie ik er gewoon wel heel erg verdacht uit. De allereerste keer dat ik in de VS
aankwam was dat voor mij namelijk wel even schrikken (was toen ook nog wel een stuk jonger en nog nat achter de oren).
Inmiddels ben ik er aan gewend en kan er zelfs wel om lachen, niet hardop natuurlijk.

[Louise]

Afgelopen zaterdag hadden mijn dochter en ik onze dansvoorstelling en toen ik na de avondvoorstelling het theater, via de artiesteningang, verliet werd ik door vreemde mensen aangesproken dat ik het zo goed had gedaan en dat ze het leuk vonden.
Dat is toch altijd leuk om te horen en daar moet je even aan wennen om complimentjes te horen.
Nu ik zoveel ben afgevallen zeggen mensen vaak dat ik er goed uit zie; ik ga nog heel erg naast m'n schoenen lopen van al die complimentjes!

[Texas Boy]

Dat moet je ook zeker niet doen! Was niet mijn bedoeling! Alleen zijn deze beamte over het algemeen niet erg sympathiek,
in ieder geval niet tegen mij maar misschien zie ik er gewoon wel heel erg verdacht uit. De allereerste keer dat ik in de VS
aankwam was dat voor mij namelijk wel even schrikken (was toen ook nog wel een stuk jonger en nog nat achter de oren).
Inmiddels ben ik er aan gewend en kan er zelfs wel om lachen, niet hardop natuurlijk.

Heb weinig last van ze en een glimlach doet wonderen bij ze. In Texas en de Zuidelijke Staten zijn ze vaak wel aardiger dan op Dulles of Chicago ofzo. Misschien omdat daar veel passagiers een tussenstop hebben en het geen eindbestemming is want ze willen graag weten wat je komt doen.

[Bandido]

Heb weinig last van ze en een glimlach doet wonderen bij ze. In Texas en de Zuidelijke Staten zijn ze vaak wel aardiger dan op Dulles of Chicago ofzo. Misschien omdat daar veel passagiers een tussenstop hebben en het geen eindbestemming is want ze willen graag weten wat je komt doen.

Ik vind ze in Atlanta ook vaak heel onaardig, want is natuurlijk ook vooral een transitluchthaven. Maar het verbetert wel. Vooral sinds ze hier een aantal customer service managers hebben aangenomen. Groot deel van het probleem is dat de immigration officers nogal slecht betaald worden en daardoor zijn ze (natuurlijk) niet vreselijk gemotiveerd.

[jiejie]

In Minneapolis/St Paul zijn ze ook erg aardig vind ik. De eerste keer dat ik naar de VS ging, had ik een fout gemaakt met mijn goederen aangifte... hij kwam hier achter tijdens de vragen die hij stelde, ik wist ook echt niet dat ik dat in moest vullen en was dus gewoon eerlijk. De immigrations officer ging het mij toen helemaal uitleggen (voor de volgende keer zei hij), en daarna was het 'welcome to the United States'. Heel anders dan ik me voorgesteld had, het was een heel erg aardige man. En de laatste keer dat ik hier kwam, via mijn K1 visum, moest ik mijn papieren afgeven aan de immigrations officer, die daarop heel snel door alle papieren heen ging, dus ik maakte daar een grapje over, en ze kon er wel mee lachen. Ook helemaal geen nors idee gekregen van haar op dat moment, ook dat was een erg vriendelijk persoon.

[dutchie_in_boston]

ik vind de immigrations officers hier in Boston erg aardig, altijd in voor een praatje. Familie, die regelmatig langskomen voor een bezoekje, zeggen hetzelfde.

Weet je, amerikanen zijn aardig, spontaan, complimentjes geven, enz., maar ik blijf een bloedhekel hebben aan die minivan-driving-soccer-moms met hun sense of entitlement (dat moest even in het engels).