Deel 4
Na een nacht zonder hotelkamer en vooral badkamer
besloten we om op tijd naar het Luxor (wij noemen het Luxe Oord maar het betekent Het Paleis en dat is het ook) te gaan zodat we snel gebruik konden maken van de luxe faciliteiten zoals het zwembad. Voordat we dit deden gingen we echter eerst opzoek naar “onze” Chinees voor een lunch maar het lukte niet om deze meer te vinden, vergeten om hem als favoriet in te voeren in de PDA….We hebben nog een foto van haar (rechts), zo vriendelijk en mocht je haar ooit tegenkomen doe haar de groeten…
Voor de gene die mij het menu kan oplezen wat achter haar staat op de ‘afbeeldingen’ krijgt een gratis etentje door mij aangeboden, op = op en vrouwen hebben voorrang...
Maar goed terug naar het reisverslag, het Luxor, ik heb het al gezegd maar hierbij nogmaals (mocht je deel 1, 2 en 3 veel te lang vinden…
Gewoonweg super hotel, we kozen nu voor de Tower weer op de 16de verdieping en wat een kamer, nog grotere badkamer (met apart bad en douche). Het kan weer niet op en dat voor 70 euro inclusief 30 dollar aan eten.
Nog even de kamers van de Piramide (gedeeltelijk):
Na het inchecken bekijken we de Vegas informatie map omdat we vinden dat we LV niet kunnen verlaten als we niet een show hebben gezien. We lezen iets over de shows en Daan besluit eerst eens bij het Luxor te vragen of er nog kortingen zijn. We willen wel iets doen maar niet zo’n super dure show van 150 dollar of meer, dat is toch ietsjes te veel van het goede. Hij heeft iets gehoord van kortingen bij het Coca-Cola box office. Ik ga ondertussen zwemmen en hierna douchen. Als ik in de lift sta en naar het zwembad wil druk ik op de verkeerde knop en kom op een verdieping waar net een stuk of 50 Japanse vrouwen in kimono’s staan voor één of ander seminar, een aantal willen ook in de lift. Zo iets zie je alleen in een sit-com en dan heb ik ook nog mijn foto camera niet mee. Ze stappen in en ik stap niet uit… Aangezien ik naar een andere verdieping moet maar ik wacht af wat ze gaan doen, ze moeten blijkbaar naar dezelfde verdieping en terwijl de lift in beweging komt hoor ik alleen maar gegiechel om me heen, waar is die camera nu ik hem nodig heb!!! Hierna geniet ik nog een paar uurtjes in het zwembad en vooral op in de ligstoel. Daan komt later ook naar het zwembad en we genieten nog even van de zon voordat deze ondergaat en het zwembad sluit.
’s Avonds gaan we naar een Las Vegas Showgirls show “La Femme”. Via het Coca-Cola “flesje” heeft Daan op de strip 2 tickets gekocht voor de prijs van 1 die ze die avond willen promoten. Dus het werd La Femme, deed ons vooral denken aan één van onze favoriete films (No Laws. No Limits. One Rule. Never Fall In Love “Moulin Rouge”). We moesten wel weer in het MGM-Grand zijn waar we opzoek moesten naar de box-office om de tickets om te ruilen voor de “echte” tickets. Daarna gingen we weer eten bij het Luxor (all you can eat buffet) met de gedachte iets minder te gaan eten dan vorige keer maar ja als je eenmaal begint..
In elk geval moesten we ons nog haasten naar de zaal, nou zeg maar zaaltje... De tickets die wij hadden hield in dat je niet in de eerste ring mocht zitten, die was al vol geboekt maar gezien de grootte van het zaaltje kon je het wel redelijk genoeg zien hoewel bepaalde details natuurlijk vanaf de eerste rij wat beter te beoordelen zijn
Gelukkig kwam de zaal niet helemaal vol waardoor we na aanvang snel betere stoelen konden vinden, die waren echter zo zacht en het vele eten moest nog verteerd worden en de muziek was zo relaxt dat we steeds slaperiger en slaperiger werden dat de meiden van La Femme ons niet altijd even goed konden boeien. Maar mooi was het wel, zeer professioneel (niet banaal of zo) met prachtige lichteffecten en mooie dans. Daarnaast was er nog cabaret en dat was eigenlijk het leukste. Hierbij werd d.m.v. poppen Micheal Jackson nagedaan en zijn beroemde aap, een aanrader!
Daarna gingen we nog naar een dancing club in MGM omdat we hiervoor kaartjes gekregen hadden anders moest je entree betalen. Nadeel van de clubs in Vegas zijn de prijzen die ze vragen, een biertje kost 6 dollar een cocktail 12 dollar
. Dus een drankje kopen voor iemand die je tegenkomt doe je dan ook maar niet. Voordeel is wel dat het publiek wat beter gekleed is dan in de gemiddelde Am. uitgaansgelegenheid, dus een keer geen sportschoenen op de dansvloer! Ik weet niet wat ze daar in Am. mee hebben maar als je eenmaal je pubertijd achter je gelaten hebt wil je toch niet met sportschoenen meer uitgaan, dat is gewoon geen gezicht!
Jammer genoeg draaiden ze alleen maar van die R&B muziek waar we niets mee hebben geef ons maar Tiësto of iets dergelijks. Op de dansvloer staan was echter weer genoeg om aandacht te krijgen, dus ook in Vegas! We gingen echter na 1 biertje slapen omdat we de volgende dag op tijd naar San Bernardino wilden vertrekken, dat zou een lange trip worden.
San Bernardino (1 nacht)
Die ochtend toch redelijk lang uitgeslapen om lang van het bed te kunnen genieten, nu wil ik thuis ook een Luxor-bed hebben.
Naar San Bernardino (net buiten LA) is een aardig stuk rijden vanaf LV (350 km) maar het gaat snel over de grote snelweg waar je 70 mile per uur mag rijden en meestal iets harder rijdt.
Het Quality Inn in San Bernardino (geboekt via Expedia) is een hotel vooral voor zakenlui maar met een zwembad en jacuzzi en het ontbijt (met wafels) zat er bij in. Op tijd gearriveerd en dus snel het zwembad en jacuzzi in. Als we in de jacuzzi zitten klimmen er drie jongens (kwik, kwek en kwak) van een jaartje of tien, elf over het veiligheidshek en duiken het zwembad in. Ze blijken in de buurt te wonen en wel vaker in het zwembad van het hotel te zwemmen (ondanks dat dit niet mag), geef ze eens ongelijk. Een vader van een van de kinderen komt later ook om op te passen maar praten doet ie niet, een beetje een vreemd figuur. De kinderen (zoals kinderen vaak zijn) daarin tegen willen alles van ons weten, leeftijd, wel of niet getrouwd, kinderen, inkomen
maar vooral waar we vandaan komen. Alleen Nederland hebben ze nog nooit iets van gehoord, als we vertellen dat het naast Duitsland ligt denken ze dat we ook Duits spreken en doen dit dan ook maar op aanvraag. Zoals kinderen zijn (eerlijk) melden ze ook wat ze van je vinden, wat ze vooral opvalt is onze zwemkleding. Is dat echt een zwembroek vragen ze zich af, ja dit is juist een zwembroek, jullie zwemmen met korte en soms zelfs half lange broeken. Het leuke van Am. kinderen vind ik dat ze communicatiever zijn dan de Ned. “varianten”. Verlegen zijn ze zelden en dat is wel net zo leuk. Ze zijn ook gek van Scooby Doo en laat Daan die nou net goed kunnen nadoen... :hilarious:
Die avond uit eten bij een Mexicaans restaurant, na eerst een rondje gereden te hebben blijkt het restaurant naast het hotel wel het beste te zijn. Met een coupon eten we met zijn 2-en voor de prijs van 1, ongelooflijk goedkoop en geven dus maar een ruime tip aan onze jonge en knappe serveerster (van Mexicaanse afkomst) waar ze erg blij mee is.
We gaan op tijd naar bed want verder hebben we het wel gezien in San Bernardino.
Los Angeles (2 nachten)
Dan gaat het gebeuren, we gaan naar onze laatste stad voordat we terug moeten naar Nederland. Die ochtend gaan we nog bij de Wal*Mart van alles kopen, o.a. handbagage koffers omdat we inmiddels te veel hebben gekocht en hierdoor meer kofferruimte nodig hebben
De avond daarvoor heb ik in de PDA de Christal Cathedral in Anaheim opgezocht omdat ik daar graag een kijkje wil nemen, weer eens wat anders dan Disney bezoeken!. We rijden er redelijk snel naar toe hoewel we onderweg regen! hebben. Ongelooflijk, regen in LA.
De Chrystal Cathedral is van oorsprong een Nederlandse kerk maar ziet er niet echt als een kerk zoals wij die kennen. De kerk is begonnen als een drive-in church maar ze hebben inmiddels een zeer indrukwekkend kerkgebouw gemaakt van glas met als doel het buitengevoel te houden in de kerk. De diensten worden over de hele wereld uitgezonden, bekend als “The Hour of power”.
We krijgen een rondleiding en verbazen ons over eigenlijk alles. De beelden tuin met de bekende verhalen uit de bijbel, het ongelooflijk grote kerkorgel met daarnaast het mega grote TV scherm en de hoeveelheid boxen met surround sound. Daarnaast is het zo licht in de kerk en er wordt ons verteld dat door de reflectie van het glas het ook niet warm wordt, daarnaast is net als in een kas alles elektronisch geregeld. De ramen gaan automatisch open en dicht naargelang de buiten temperatuur. Ze kunnen ook complete glazen wanden laten schuiven zodat er nog meer mensen kunnen ‘genieten’. Met kerst vliegen de ‘engelen’ door de kerk en met Pasen lopen er echte kamelen door de kerk, dan durf je niet te zeggen dat een kerk saai is.
Het gebouw is ook beschermd tegen aardbeving wat natuurlijk geen overbodige luxe is.
Een paar impressie foto’s:
Erg bijzonder is ook de immense begraafplaats. Je kan er net als bij ons alvast een graf kopen voor later… Maar het verschil is dat je dan ook alvast je naam op het graf laat zetten met je geboortejaar. Mocht het zover zijn dat je het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld dan hoeven ze alleen nog maar een jaar in te graveren…
Ik koop nog een sweater in de winkel die ook niet ontbreekt, net als een Starbucks! Een Starbucks in een kerk, misschien moeten ze dat in Nederland ook maar doen om de kerk wat voller te krijgen… Je merkt wel dat het erg gaat over geld inzamelen en dat doet je toch altijd denken aan wat je over TV dominees hoort in de VS. Geld problemen zijn er niet en alles is gefinancierd door de meer dan 10.000 leden. Maar bijzonder is het zeker, een aanrader als je eens iets anders in LA wilt bezoeken dan de bekende plekjes die iedereen al bezoekt!
Hierna opzoek naar ons hotel en ja hoor hoe dichter bij LA hoe harder het begon te regenen, later bleek het al 3 maanden niet geregend te hebben. Komen wij begint het te regenen! Ongelooflijk en dan ook nog in het drukke verkeer (want dat is het daar altijd), ZOAB hebben ze nog niet van gehoord en natuurlijk ook bijna nooit nodig maar nu dus wel. Het is een van mijn lastigste autoritten ooit, druk en geen zicht en ook nog aquaplaning. Gelukkig is “Bram” van tom-tom zo aardig om wel de weg te vertellen anders waren we er waarschijnlijk nooit gekomen. Als we in de buurt van ons Ramada Inn hotel komen, dicht bij de luchthaven wordt het weer beter.
Tijdens het inchecken merken we dat ze ook een mooi restaurant hebben, we vragen even naar de menukaart voor de prijzen en zijn van mening dat we hier die avond kunnen gaan eten. De hotelkamer is goed en het is weer typisch een zaken hotel. Weer met een zwembad (we gaan er nog aan wennen) maar jammer genoeg is de jacuzzi kapot (balen!).
Tijdens het eten die avond blijkt iets dat we wel vaker hebben meegemaakt, de verslaving van de Noord-Amerikanen aan de airco. Of je nu in Canada bent (wat moet je daar met een airco) of in het bloedhete New Orleans de airco staat aan en vaak net te koud. Waarschijnlijk heerlijk voor het personeel maar als je uit eten gaat mag het best een paar graden warmer zijn. Vooral als de airco boven je hoofd zit (we waaiden bijna weg…) zorgt het niet voor een verbeterende sfeer. Daarnaast bleek er op het eten een servicecharge te zitten van 15% dit hebben we ook meegemaakt in Londen (waar dat standaard is) maar nog nooit in de VS. Wij zien dat dan ook als de tip (15% lijkt me aardig wat) en geven dus niets extra aangezien we er van uitgaan dat de serveerder hiervoor betaald wordt via deze charge. Maar die kijkt nogal verontwaardigd en bijna kwaad. Nu was het eten zeker niet slecht maar de gang van zaken vinden wij gewoon sfeer verpestend en we besluiten zeker niet de volgende morgen te gaan ontbijten in het hotel. Het hotel rekent zo ie zo nog geld voor o.a. het inchecken met creditkaart (nog nooit van gehoord) voor het niet gebruiken van het kluisje (u had het kunnen gebruiken…). Als we echter klagen bij het uitchecken over dit krijgen we wel geld terug maar we moeten er wel naar vragen. Het gaat niet om grote bedragen maar het gaat om het principe. Wij maken er dan grapjes over dat ze precies bijhouden hoeveel baantjes je trekt in het zwembad en dat ze dat doorberekenen op je rekening
.
Die avond gaan we na het zwemmen nog naar Manhatten Beach wat relatief dicht bij is maar we nemen de GPS toch maar mee. We lopen de pier op en bekijken het strand voor zover dat in het donker mogelijk is. Het blijkt dat roken verboden is op het strand, ongelooflijk. We zien een leuke bar / eettent waar je goedkoop kan eten en besluiten dat we dit wellicht morgen maar moeten proberen in plaats van het hotel.
Na een stukje lopen besluiten we terug te gaan maar de GPS doet het niet meer, gedurende de gehele reis werd het ontvangst steeds minder doordat er 2 pinnetjes onder de PDA zijn afgebroken. De PDA moet daarom zo hard en vast in de houder gedrukt worden dat de veren soms los laten en de GPS uitvalt. Maar nu valt ook de stroom uit en wordt het steeds lastiger tom-tom aan de praat te houden. Dan blijkt hoe afhankelijk je bent van de PDA, we hebben geen papierenkaart dus zonder GPS en in het donker wordt het nog lastig zoeken. Je hebt wel de wegenkaart in de PDA maar zonder GPS signaal is het niet eenvoudig. Na een tijdje aan de kant te staan en te klooien krijgen we hem weer aan de praat, het is te hopen dat de PDA nog twee dagen werkt want dan zit de vakantie erop.
De volgende ochtend gaan we naar de Denny’s die we eerder gezien hebben, we gaan er lopend heen hoewel we wel een druk kruispunt moeten oversteken zonder voetgangerslichten.
We gaan deze keer voor het actie ontbijt van Denny’s wat we de gehele vakantie op de TV gezien hebben. Voor 5 dollar p.p. krijg je eieren, toast plus worstjes e.d. en pannenkoeken, voor 2 dollar p.p. drinken we per persoon drie koppen koffie, kom daar in Nederland maar eens voor
Hierna gaan we downtown LA maar eens verkennen maar belanden in een parkeergarage waarvan we geen tarief kunnen ontdekken en als we er achter zijn wat het moet kosten dan zijn we al 2,5 dollar verder. Dit moet het per kwartier kosten dus dat wordt niets. We rijden nog wat rond en vetrekken richting Hollywood. Daar parkeren we ergens de auto en klimmen wat omhoog om een foto te maken.
Het is bloedheet en we hebben niet zo iets van we gaan hier lekker een wandeling maken, je kan de smog van LA trouwens goed zien vanaf dit punt. Als we terugkomen blijkt dat onze auto in de buurt van een mierennest stond. Als we de deur optrekken zitten aan de bestuurderskant vreselijk veel mieren op de deurrand
Met onze watervoorraad proberen we ze te verjagen en we vinden het niet erg om de auto de volgende dag te moeten inleveren. In de woestijn hadden we ook al mieren in de auto maar die kwamen op onze Sultanas af, maar inmiddels hadden we de auto uitgemest. Gelukkig blijken de mieren niet verder onze auto binnengedrongen te zijn. We rijden door downtown Hollywood maar hebben niet echt de behoefte om te stoppen en naar de “sterren” te kijken. We maken nog wel even foto’s van Beverly Hills.
We willen langs het strand rijden en vooral naar het strand, we kiezen voor Malibu Beach en kunnen een gratis parkeerplaats vinden, probeer dat maar eens in Zandvoort!
Hier gaan we genieten van de zon, strand en mooie vrouwen! Het is een echt surfstrand met bijbehorende cultuur. Wij vallen nogal op met onze (dankzij de slechte zomer in Nederland!) witte lichaamsdelen dat we al snel aanspraak hebben en het advies krijgen om sun block te gebruiken. Oftewel bij de vrouwen maken we hier geen schijn van kans met allemaal van die coole surf-dudes. Wij smeren ons zeker in, we zijn tenslotte al eerder verbrand op het strand in SB. Het is gezellig op het strand en een prachtig gezicht het golf surfen, er liggen wel een stuk of 20 in het water te wachten op goede golven. Achter ons op het strand zitten andere surfers te discussiëren over de goede en slechte surfers, precies zoals je het verwacht op Malibu Beach. Daarnaast lopen er mooie meiden te paraderen op het strand, ze doen alsof ze op zoek zijn naar schelpen maar dat is volgens mij bijzaak. Ze zitten ook continue aan hun haar (15 keer per minuut hebben we geteld
).
Ze gaan op de foto met de life guard, voor het huisje, op de quad ga zo maar door. Met de verrekijker kunnen we ze goed in de gaten houden maar het zijn een stelletje ijdeltuiten maar het is wel grappig en je verwacht het ook op het strand van LA, het doet je denken aan Bay Watch.
Zwemmen zit er niet in trouwens, de stroming is te gevaarlijk. Alleen surfen is toegestaan en ja zie je twee jongens uit de klei al golf surfen
;
Na een tijdje besluiten we te gaan wandelen langs het strand om te zien of er nog meer te zien is. We komen op een rustiger stukje strand terecht waar we eigenlijk alleen maar pelikanen zien zitten, tot dat...
Ja tot dat we in een photo shoot terecht komen, nou ja terecht. Wie verwacht nu open en bloot op het strand een foto reportage, is dit normaal? Twee beeldschone maar wel zeer Hollywoodachtige types met vrijwel niets aan en ‘opgeblazen’ borsten liggen en staan op het strand in allerlei standjes terwijl er vele foto’s gemaakt worden. Tussen de sessies in (we bleven even kijken dat kan je hopelijk begrijpen
) werd van ‘kleding’ gewisseld (gewoon op het strand) en de make-up e.d. bijgewerkt. Dat is dan ook het enige moment waarop we een foto durven te maken en dan ook nog vanaf een afstandje want ja, ach ja waarom durfden we dit ook al weer niet
We zijn trouwens niet de enige die naar dit bijzondere voorval kijken (op afstand met de verrekijker…), sterker het wordt steeds drukker op dit gedeelte van het strand. Steeds meer van die surf-dudes komen uit het water en gaan ook kijken, dus blijkbaar gebeurt dit niet elke dag. Een van die jongens meldt ook nog “Wow man amazing, and it’s not even my birthday” waarmee voor ons bewezen is dat dit toch wel bijzonder is, zelfs voor het strand van LA. Later komt ook de lifequard komt een kijkje nemen, als of er iemand gered moet worden
Uiteindelijk vertrekken we richting Manhatten Beach, we komen in het drukke spitsverkeer terecht dus we zijn wel even bezig.
In Manhatten Beach moeten we even naar een parkeerplek zoeken maar het lukt wel gratis ergens te parkeren. Eten doen we in de eerder gevonden strandtent waar we weer gaan voor de superburger met alles er op en aan. Erg goed en het is ook nog happy hour tot 9 uur wat inhoudt dat we eten voor 5 dollar p.p. We zijn met de auto dus we houden het bij 1 biertje maar het zit er leuk en we geven een ruime tip. Jammer genoeg zit onze vakantie er op, we moeten onze koffers ook nog pakken.
Gezien de problemen in Houston met de orkaan Rita bel ik nogmaals het telefoonnummer van Continental om meer informatie te krijgen. Alles gaat nog volgens de planning, tenminste volgens de computer.
De volgende ochtend bel ik nogmaals maar er is niets verandert, alles vliegt volgens schema wordt gemeld. We checken uit en vertrekken op tijd naar de luchthaven. De auto moet nog ingeleverd worden en met tom-tom (hij doet het nog) lukt het ons snel het adres te vinden. Het is er druk en in de drukte blijkt dat we iets tekenen wat we niet hadden moeten tekenen. De huur van de auto wordt nogmaals op de creditkaart afgeboekt maar daar komen we pas in Nederland achter
Zelfs op de luchthaven geven de schermen aan dat alles op tijd vliegt, maar ja dat is natuurlijk niet zo. Het duurt lang in de rij omdat iedereen die via Houston vliegt omgeboekt wordt, wij gaan nu rechtstreeks terug met KLM dus dat scheelt wel vliegtijd. We vliegen echter later, pas om 16:00 zodat we nog tijd over hebben om de boel te verkennen. Het is echter geen schiphol dus we zijn snel uitgekeken (kopen nog wel even twee flessen Wodka, want ja het is wel erg goedkoop) en doorlopen de bekende veiligheidsvoorzieningen. Ik drink nog een koffie, maar het is zo druk bij de Starbucks dat ik lang moet wachten. Een werknemer van een luchtvaartmaatschappij kan niet wachten waarna een collega vraagt of zij het kopje koffie moet meenemen. Hij zegt van niet waarna hij wegloopt, waarop ze zegt: “He will need that cup of coffee”, waarna ik met een ernstige blik vraag of hij de piloot is. Nee, hij is een flight attendent, waarna ik zeg dat het dan niet erg is…Ze moet er om lachen en ik krijg mijn voorlopig laatste glimlach van een Am. vrouw.
Op tijd vertrekken we, wel lekker rechtstreeks vliegen. KLM lijkt echter niet helemaal voorbereid op zoveel passagiers want ze hebben van alles te kort. Bij KLM vallen vooral de stewardessen op en de krappe stoelruimte, KLM kan zich beter K&K noemen (Knap en Krap). Ik vlieg toch liever met de Amerikanen en die zijn ook nog goedkoper. Daarnaast breekt er ook nog bijna ruzie uit tussen een Nederlandse en Am. vrouw maar ja als je zo dicht op elkaar zit.
Ondanks de krapte en een achterbuurman die zijn knieën in mijn rugleuning zet kan ik toch nog een uurtje of wat slapen. Wat wel erg goed bij KLM is het radio systeem met zelfs een radio 538 compilatie, geen reclame en veel goede muziek.
Op schiphol geland zijn we altijd even bang dat we onze koffer moeten openmaken en verklaren waarom we zoveel gekocht hebben maar dat gebeurt gelukkig niet.
We zijn weer veilig terug in Nederland, de vakantie is voorbij maar het is mooi geweest we kunnen terugkijken op een prachtige vakantie met veel belevenissen.
Als ik met de trein terugkom moet ik wachten tot mijn moeder me op komt halen, het is prachtig weer in Nederland. Het lijkt wel Californië. Terwijl ik aan het wachten ben komt er een oldtimer aanrijden en stopt, een nog net niet getrouwd stel stapt uit en laat in het parkje achter mij foto’s maken. Als ze me voorbij lopen en me zien staan met de koffers en ik ze goed aankijk, zegt de bruidegom “Ja dat zie je ook niet elke dag hier hé”. Ik ben ook een beetje met stomheid geslagen, de Westfriese bruidegom gaat trouwen met een iemand van Mexicaanse afkomst zo te zien, een prachtige vrouw. Wat een toeval. Met de opmerking “En zeker niet zo’n mooie” maak ik ze aan het lachen.
Het is weer goed om thuis te zijn ondanks dat ik al weer droom van de volgende vakantie in Amerika.
De Hartelijke Groeten aan familie, vrienden en andere lezers!
Bedankt als je de moeite hebt genomen tot hier te komen.
Gert en Daniël
9-10-2005
kan niet meer slapen van de spanning :yuk:
