Ervaringen met H4?

[ilonab3]

Wie heeft er (goede) ervaringen met H4? Zowel wat betreft de aanvraag als het leven met een H4 in VS...

Mijn man heeft een H1b en voor mij wordt een H4 aangevraagd. Inmiddels is me wel duidelijk dat ik niet mag werken in de VS - waste of talent als ik dat even onbescheiden mag neerzetten want ik ben hoogopgeleid.... Anyway. Ik zoek naar ervaringen van mensen met een H4 die het bijvoorbeeld wel is gelukt om zelf werk te vinden of over studeren met een H4? En is het wel makkelijk om bijvoorbeeld ergens onbetaald werk te doen, zodat ik werkervaring kan behouden?

Alvast dank!

[USInsider]

Hoi Ilona,
Waste of Talent, helemaal mee eens. Maar ja aangezien er bij bepaalde groepen hier behoorlijke weerstand is tegen immigranten, moet er toch een categorie zijn waar naar gewezen kan worden, dat men het die niet cadeau doet ! Het helpt natuurlijk dat de H-4 visa houders voor het overgrote deel vrouwen zijn. De meeste mannen passen er voor om hun leven zo 'in de wacht' te zetten - of zelfs helemaal van de rails te laten gaan.
(Simone de Beauvoir zei het al, het huwelijk is gevaarlijk voor de vrouw.)

Wat je niet kunt is werken in loondienst inderdaad, evenmin mag je vrijwilligerswerk doen dat in feite een baan zou kunnen zijn.
Je mag wel vrijwilligerswerk doen dat al langere tijd door andere vrijwillgers werd/wordt gedaan. Dat bewijst nl. dat het 'echt' vrijwilligerswerk is.
(Ik ken enkele vrouwen voor wie vrijwilligerswerk uiteindelijk tot betaald werk heeft geleid - toen ze hun groene kaarten kregen.)

Ziekenhuizen hebben vaak programma's voor vrijwilligers waarbij ook een opleiding wordt gegeven.
Sommige musea hebben eveneens opleidingen voor vrijwilligers, het is wel bedoeling dat je je dan voor langere tijd commiteert.
Dierentuinen zoeken ook vaak vrijwilligers, alsmede de dierenasielen.

Ook kun je (terug) naar school gaan. College is niet zo moeilijk om een plekje te verwerven, university is wat lastiger is mijn ervaring.
Je moet in ieder geval de TOEFL test doen alsmede vaak "aptitude tests". Ook wil men transcripties van alle cursussen die je op de Ned. hogeschool of universiteit hebt gevolgd. En drie letters van aanbeveling. Je diploma's etc. moeten eerst in Ned. gewaarmerkt worden en dan in de US geevalueerd.
(Hier zijn al wat topics over geweest.)

In de meeste staten geldt dat je er minstens een jaar moet wonen om als 'resident' aangeslagen te worden wat betreft collegegelden.

Een andere optie is cursussen vinden waar ook maar, bv. cursus voor makelaar, cursus voor belasting-aangifte-persoon (handig om je eigen belastingen te kunnen doen). Deze cursussen zijn goedkoop, je betaalt alleen het boek/de boeken. Plus je leert niet alleen over het onderwerp zelf, maar ook veel over hoe USers tegen dingen aankijken.

Ook is er hier 'volwasseneneducatie', de meeste instellingen voor v.e. hebben een ruim aanbod van cursussen zowel voor persoonlijke ontplooiing als gericht op werk. Waar ik woon kan ik leren taarten versieren, Japanse conversatie doen, me verdiepen in Hmong cultuur, de gitaar beoefenen, of gaan dansen.
Maar v.e. biedt ook cursussen aan (niet overal dezelfde keuzes !) als para-legal, EMT (Emergency Medical Technician), doktersassistente, medical billing, boekhouden.

Belangrijk is dat je zsm. je op de hoogte stelt van de mogelijkheden in de plaats waar je gaat wonen en een aantal activiteiten ontplooit. Ik weet niet of je kids hebt, dat geeft weer andere mogelijkheden tot vrijwilligen en ook tot het leggen van kontakten.
Ben je gelovig, de kerk heeft hier veelal ook sociale funkties. Verder zijn er book clubs, hebben veel plaatsen een Alliance Francaise, etc. etc.

Tenslotte, ik weet niet wat je opleiding/ervaring is, de H1B visa vliegen niet zo snel weg als enkele jaren terug, wie weet is het mogelijk voor jezelf een H-1B visum te bemachtigen.

Tenslotte, voorzover ik weet mag je iets voor jezelf beginnen, je eigen (betaalde) werkzaamheden creeren. Daar komt dan wel bij kijken dat je voor bepaalde activiteiten een vergunnming van de locale overheid nodig kunt hebben; dat je voor sommige activiteiten een license en een bond nodig hebt; en dat men in de US lastiger is waar het gaat om "bedrijf aan huis".

Tot zover, als je meer wilt weten vraag maar.
Sterkte met de emigratie/verhuizing, en sterkte met de H-4 situatie.

[ilonab3]

Hoi!

Dank voor je uitgebreide antwoord! Ik had me al even verdiept in de mogelijkheden van studeren aan de uni, maar ik vind het wel erg duur (en gezien het feit dat ik al een master degree heb) om nog een studie aan te gaan. Schept toch behoorlijke verantwoordelijkheden.
Een cursus of vrijwilligerwerk (met opleiding) lijkt me al beter. Het gaat er toch ook om mensen te leren kennen en ja.. "uit huis" te zijn. Ahum.
En solliciteren bij H1b friendly bedrijven....

Ik was benieuwd of je uit eigen ervaring spreekt en waarvandaan? Wij verhuizen in jan 2010 naar Seattle, WA.

groet!
Ilona

[USInsider]

Hoi Ilona, ik spreek inderdaad uit eigen ervaring. Wij vertrokken 15 jaar geleden omdat mijn man een baan aangeboden had gekregen in de US, in CA.
Voor mij was een H1B niet mogelijk omdat mijn 'gebied' (journalistiek ed.) uitgesloten was via de normale procedure.
Maar, we zouden binnen twee jaar groene kaarten hebben. Wel het heeft acht jaar geduurd, zes in de US - toen waren de H1B's op, en anderhalf jaar in Canada. In Canada is de regeling overigens een graadje erger: ik mocht er niet werken, maar ik mocht ook niet naar school, plus ik had geen medische verzekering.
En in de tijd dat wij emigreerden was de telefoon nog ontstellend duur en was er nog niet echt Internet. We woonden in een voorstad van een voorstad, konden ons geen tweede auto permitteren. De buurt was overdag volledig uitgestorven, en als je buren tegenkwam dan zeiden ze je ternauwernood gedag laat staan dat ze even met je wilde praten.
Mijn man vertrok alle dagen voor 7 uur 's morgens en kwam thuis na 7 uur 's avonds, en werkte dan thuis verder. Idem de weekeinden.
Ik ben er bijna aan onderdoor gegaan. Het was ook niet echt mogelijk iets voor mezelf op te bouwen, we verhuisden in twaalf jaar zes keer.
En toen we eindelijk de groene kaarten kregen (we waren teruggekomen op L1/L2) ging het meteen slechter met de economie - tot dan toe waren me altijd overal banen en baantje aangeboden, dat was meteen over. Daar komt bij dat we vijf jaar geleden naar midden CA verhuisd zijn, waar de werkloosheid tegen de 20% is, en veel banen bij Fed. overheid zijn - waar ik niet voor in aanmerking kom omdat we geen citizens zijn.

Dit is wat ik heb geleerd:
- Als je geen geld hebt voor twee auto's, zorg dan dat je ergens woont waar je lopend bij winkels etc. kunt komen, dus meer in de plaats zelf. Dat betekent meestal een appartement, maar wat je in ruimte inlevert, dat win je in mogelijkheden tot kontakt.
- Ga inderdaad zsm. iets doen voor jezelf, een van de 'bijna gratis' opleidingen die ik noemde, of vrijwillgerswerk, of cursussen aan een instelling voor adult education. Nogmaals, je leert dan niet alleen over het onderwerp, maar je leert ook de denk en zienswijzen kennen van de mensen in je nieuwe lokatie.
- Voor vrouwen zijn er speciale fitness clubs, Curves (zijn ook in Ned. heb ik begrepen), dat is ook een manier om het huis uit te komen en onder de mensen te komen.
- Raak niet verslaafd aan day-time television.
- Baken je eigen gebied af, ook in je relatie met je echtgenoot. (In onze situatie, omdat ik niet mocht werken, kwam het huishouden met alle problemen en probeempjes en administratie op mij neer. Dat is inmiddels een ingesleten patroon geworden....)
- Realiseer je dat ander eten, een ander klimaat, andere omgeving, zijn tol vraagt, zowel geestelijk als lichamelijk.
- Organiseer regelmatig met je man samen iets leuks, een uitstapje, uit eten, naar de bios, een concert, een tentoonstelling.
- Houdt vertrouwen in jezelf, je bent en blijft waardevol, ook al kun je niet werken en breng je geen inkomen in. Ga jezelf niet tekort doen door voor jezelf weinig/geen geld uit te geven, aan bv. kleren, schoenen, de kapper, een schoonheidsspecialiste.

Je kunt op dit moment al veel leren over je nieuwe woonplaats dankzij het Internet, het is ook een idee om vast on-line de plaatselijke krant (in de US dus) te gaan lezen.
Bloggen etc. geeft ook een mogelijkheid tot kontakt en tot ventileren.
En je kunt altijd hier op dit forum terecht !
(Sommige grotere bedrijven hebben soms hulp en steun, bv. samenkomsten, voor de H-4 vrouwen.)

Ik weet niet wat jullie plannen zijn, gaan jullie voor Groene Kaarten ?

(p.s.: sorry als dit wat veel is, maar ik wilde dat ik destijds wat meer geweten had over wat me te wachten stond.....)

[ilonab3]

Potjandikke! Wat een verhaal. Dat jullie er nog wonen, my god. Dat zet mijn troubles wel weer even in perspectief. Ik zal koesteren wat ik wel mag (en kan)!

Als het goed is, begint het bedrijf van mijn man meteen met de aanvraag voor Green cards. We krijgen dan ook hulp bij de aanvraag van mijn H4 en de GC, en bv. ook bij het zoeken van woonruimte in Seattle. Dus dat zijn al meevallers. Al weten we niet hoe lang het gaat duren. We grappen er al om dat ik voorrang krijg bij de GC vanwege mijn master titel - hij heeft 'alleen' bachelor. Ben je eerst de paria, dan zouden ze om je vechten, haha. We zullen het zien.

Dank ook voor je tips! Het idee dat er gewerkt moet worden, zit diepgeworteld (lang leve Calvijn) :S. Gelukkig krijg ik hier af en toe wel reacties van mensen die een sabbatical (hoewel toch onvrijwillig) wel zouden zien zitten. En misschien is het wel goed. Hier in NL had ik ook opnieuw moeten solliciteren als we niet naar USA zouden gaan. Ook niet makkelijk nu.
We gaan idd wel in de stad zelf wonen en niet in the Greater Seattle Area met al die 'geweldige malls' + parkeerplaatsen. Tot nu toe zijn we 2x in Seattle geweest (en hij al wat langer) en hebben wel wat zicht op wat een leuke locatie is om te wonen en hoe de stad een beetje in elkaar zit.
We zijn ons er allebei erg bewust van dat ik een dagbesteding 'moet' hebben, die me ook ondersteunt bij het wonen en wie weet ooit werken in USA. Dus beter eerst goed Engels leren op professioneel niveau ipv Japans .

Ik waardeer het echt dat je zo open schrijft over jezelf en me een hart onder de riem steekt!

[DixieChick]

Ik vind het altijd knap hoor..vrouwen die hun man volgen zonder uitzicht op werk. Zonder mijn baan was ik hier allang gek geworden..

Maar, Ilona, ik weet niet wat voor een opleiding je hebt, maar is het niet mogelijk om freelance vanuit thuis te werken voor iets/ iemand in Nederland? Ik heb bijvoorbeeld in Duitsland gewoond, maar werkte voor een Nederlandse werkgever vanuit thuis. Ik ken mensen die op die manier vertaal werk of redigeer werk doen, of zelfs online lesgeven. Met het internet is tegenwoordig zoveel mogelijk...misschien ook een idee?

[ilonab3]

Hai Dixiechick,

Nou we hebben wel afgesproken dat als het er echt niet inzit dat ik ooit aan de bak kom daar, dat we dan wel rechtsomkeert maken. In elk geval zo denken we nu.
Maar wat je voorstelt, is misschien nog wel een goeie om uit te zoeken. Ik ben overigens (qua studie achtergrond) een cultuurwetenschapper en van veel markten thuis (en redigeren/schrijven gaat me goed af).

[USInsider]

Hoi, oh wat aardig dat je dat zegt, D., Alhoewel wat voor keuze had ik ? Mijn man kreeg een baan aangeboden in de US en als ik 'nee' gezegd had, dan was dat ons hele verdere leven tussen ons gebleven. Zo van: ....ja ik kon toen, maar jij zei.... ja maar ik dacht, hoewel nu achteraf.... Tot in het bejaardenhuis toe !
Ook dacht ik dat het hele avontuur voor 10-12 jaar zou zijn en dat we dan zouden terugkeren.

Maar inderdaad er is een behoorlijke steek aan me losgeraakt.....

Ilona, de aanrader naar een cursus te gaan is niet zozeer om er iets te leren als wel om 1. structuur te brengen in je dagen/week, 2. andere mensen tegen te komen dus niet kontakt-arm te raken, 3. niets leert een taal zo snel als oefenen, bovendien in Ned. heb je the Queens English geleerd, hier spreken ze iets dat er nauw aan verwant is maar subtiele verschillen kent, 4. je leert hoe men in jouw regio denkt over wat er in de US en elders gaande is.
Het Resume is een van de heilige koeien van de US samenleving. Zelf heb ik hier geen resume, dat betekent dat ik 'bedorven waar' ben en niet meer hier aan de bak kom. het zij zo. Plus voor bijna alles, een baan, een beetje hogere opleiding, je hebt
'recommendations' nodig. Alleen door kontakten te leggen en een netwerkje op te bouwen kun je die verkrijgen.

Ik deed een tijdje een cursus voor paralegal. Ik leerde meer uit de reakties van mijn klasgenoten dan van wat er gedoceerd werd, bv. ik was verbijsterd toen een paar vrouwen die me sympathiek voorkwamen enorme voorstanders bleken van de doodstraf. Een andere vrouw deed de cursus vanwege juridische problemen in haar familie, ze vertelde er uitvoerig over....
Je hebt nu het plaatje wel denk ik.

Verder, verwacht geen medeleven, sympathie. De USers vinden dat je al godsdankbaar moet zijn dat je in het beste land ter wereld mag verblijven. Ze zijn ook van mening dat immigranten hier komen om zo niet de zaak uit te vreten en van van alles en nog wat misbruik te maken, dan toch komen ze hier om er beter van te worden. Nergens zijn de kansen zo goed als in de US !
Zelfs hier op dit forum is de reaktie vaak: je wist waar je aan begon, eigen schuld, dikke bult, niet zeuren.

Maar van mij - en ook van D. denk ik en ik weet nog een paar deelnemers die er zo over denken - mag je hier alles neerschrijven wat je voelt. En dat is het verschil met 15 jaar geleden, nu kun je lotgenoten 'opzoeken', nu kun je info vinden, en, nog belangrijker, nu kun je wat tips krijgen om je situatie het hoofd te bieden. Ook kun je via het Internet lezen wat er thuis gebeurt, beter kontakt houden met familie/vrienden etc.

Wat betreft groene kaarten, ik heb daar in een verleden over geschreven op AA, hoe wat waar waarom het bij ons zo misliep, misschien kun je dat hier opzoeken, ik weet niet meer of die onderwerpen er nog zijn. Anders vertel ik het nog een keer.

Ik heb overigens alle vertrouwen in jullie move. Je bent niet zo groen als wij destijds, plus Seattle is niet zo'n gat als waar wij ons bestaan hier begonnen. Plus het is dicht bij Canada en die regio bij jullie net boven (straks) is heel mooi.

[kastelke]

Wat betreft groene kaarten, ik heb daar in een verleden over geschreven op AA, hoe wat waar waarom het bij ons zo misliep, misschien kun je dat hier opzoeken, ik weet niet meer of die onderwerpen er nog zijn. Anders vertel ik het nog een keer.

Jouw berichten zijn er allemaal nog, Oortjes. Maar je hebt er bijna 1000 geschreven waarvan velen over H1/H4 gaan. Beginnen zoeken is dus iets waar je wat tijd voor uit moet trekken. Ik ben eens snel door de eerste regels van al jouw berichten gelopen die je sinds januari 2008 geplaatst hebt, maar het lange verhaal heb ik niet zo dadelijk gevonden.
Dit is al een stukje van het verhaal van Oortjes, zeer verkort:
viewtopic.php?f=3&t=7451&p=101399#p101399

En dit is misschien ook nog iets om eens door te lezen en bij stil te staan:
viewtopic.php?f=21&t=19382

[USInsider]

1000 (en een) berichten ? Hemeltje wie is dat mens dat denkt dat ze zoveel te melden heeft ! Ggggrrrrr......

Kastelke, dank je voor je hulp.
(Ik stuur je dit weekeinde nog een PBtje.)

[Tink]

Ik hoef als ervaren H4''er (6 jaar en 2 jaar GC) niet zo veel meer toe te voegen aan wat Oortjes al geschreven heeft.

Wat me het meeste stoorde en waar m'n eigenwaarde een stuk naar beneden mee viel was het feit dat ik zelf niets mocht regelen. Je hebt als H4'er geen SSN dus je mag geen bank account openen, geen credit card aanvragen(of zelfs maar je naam op een CC hebben staan), je kan geen telefoon abbo afsluiten of een mobiel kopen, je kan niet onderhandelen met de mensen van de utilities(gas'electro) of van de telefoon als de rekening weer eens niet klopte. Overall staat de naam van je man op die degene is met de H1-b dus met de SSN. Voor alle zaken waar je een SSN moet opgeven moet hij de hoofdpersoon zijn. En men geeft geen informatie over rekeningen e.d uit aan iemand die niet als hoofd persoon geregistreerd staat, en dus heb je overal je man voor nodig.
Als 'persoon' die zelf beslissingen kan nemen en gewend is alle financiële zaken zelf te regelen besta je opeens niet meer. Ik had echt zo'n gevoel van terug naar de jaren 50. Je hebt geen status.

Je staat niet op het huur contract, je hebt totaal geen rechten. Als er onverhoopt iets voorvalt tussen jou en je man sta je zonder rechten op straat, zonder toegang tot de financiën en andere zaken. Je man heeft als H1-b recht op een retour ticket naar huis mochten er ontslagen vallen dat is de enige bescherming die er geboden wordt, voor een H4 persoon is echter niets geregeld.

Nee, het hebben van een H4 visa vergroot niet echt je gevoel voor eigenwaarde.

Wat betreft de aanvraag voor een GC die wordt ook gedaan op basis van de baan van je man, jij met een Master is leuk maar komt niet ter sprake. De GC zijn gebaseerd op een labor certification. Het woord zegt het al, _zijn_ labor certification. Het feit dat jij een Master degree hebt telt absoluut niet mee voor een GC. Als dat zo was hadden wij hem wellicht al jaren eerder gehad, want wij hebben 2 Masters

[ilonab3]

Ik moet er echt voor waken dat ik niet helemaal vastloop in de gedachte: waar begin ik toch aan? en is dit niet het domste wat ik kan doen?! Boehoe. Maar goed: ik ben mijn werk niet - ook niet in NL. En het is voor mij goed om jullie ervaringen te horen! Never alone!

Tink: hoe heb jij je dan vermaakt? En waar in de VS?

En was het ooit zo dat er wel gewerkt mocht worden op een H4, maar sinds een paar jaar niet meer - of is dat een onzin verhaal? Als ik de ervaringen van Oortjes zo hoor....

Weet iemand nog blogs van mensen in Seattle - ik had even het lijstje doorgekeken wat op deze site is geplaatst en zag er maar 1...?

[kastelke]

Tink, kan je dergelijke zaken ook niet regelen als je man jou een volmacht geeft? Ik weet dat dat in sommige andere landen zo werkt (bv. Canada, of Belgie).

[DixieChick]

Wow, dat is wel heel extreem hoor..

Ik weet dat ik ook voor heel veel dingen, vooral ziektenkosten enzo, afhankelijk ben van mijn man. Hij is mijn sponsor, dus gaat het overal om zijn naam (met als interessante bijwerking dat in Duitsland de dokter zijn unit belde om hem eraan te herinneren dat ik een afspraak had voor een gezellig vrouwelijk onderzoek waar dan heel de unit van op de hoogte was), maar de meeste dingen kan ik (als spouse van) toch ook wel zelf regelen.

En de eerste keer dat wij hier een huis huurden had ik ook nog geen SSN maar ben wel op het huurcontract terecht gekomen; we hebben toen gewoon "pending" op de application ingevuld, en dat werd geaccepteerd. Dus het is soms misschien ook een kwestie van gewoon proberen.

En bij ons staan de utilities op of zijn naam of die van mij (ze doen hier geen twee namen), en alleen het electricteitsbedrijf deed lastig toen ik ze wilde opzeggen voor onze verhuizing vorig jaar. Voor de rest hadden we allemaal een pin, of een secret password, of was het zeggen van mijn man's naam en adres (beetje creepy) genoeg om alles te regelen.

[kastelke]

Ilona, misschien is dit ook nog iets waar je wat aan hebt:
viewtopic.php?f=13&t=7009 (trialing spouse)

[Tink]

Wow, dat is wel heel extreem hoor..

Niet zó extreem hoor, meesten vrouwen met wie ik in die tijd contact had hadden dezelfde problemen. Het hangt denk ik van 2 dingen af, het beroep van je man en de omgeving waar je woont. Klaarblijkelijk hebben militaire uitzendingen minder moeite dan 'gewone' H1-b's en als je in een omgeving woont waar veel gebruik wordt gemaakt van H1B's zijn bedrijven ook meer gewend met dit soort zaken om te gaan en wellicht iets soepeler.

Als je bv voor Microsoft of Amazon gaat werken in Seattle en terecht komt in een grote H1B pool zul je misschien minder problemen hebben dan wanneer je voor een kleiner bedrijf in een kleiner stad gaat werken/wonen.

De ervaringen waar ik nu over spreek maakte in mee in 1999-2003 ons eerst H1-B jaar, de boom en de val van de dot.com in Silicon Valley. We woonden toen in CA en ja zo extreem was het. Ik kreeg inderdaad wel een kopie van de debit card van mijn man maar niet een kaart waar mijn eigen naam op stond. Ik werd ook wel vernoemd in de papieren van de debit rekening als zijnde zijn erfgenaam maar niet als rekening houder. Als rekening houder moest je namelijk een SSN kunnen overleggen en dat kon ik niet, met een paspoort als identificatie nam men geen genoegen, dat was iets uitheems, je identificeren met een paspoort. Nu weet ik dat een State rijbewijs voldoende is maar als eerste H1-B loop je tegen veel kip-ei problemen aan. In Oregon kun je nu ook geen rijbewijs zonder SSN meer halen, dus is het zaak zo gauw mogelijk een ITIN nummer aan te vragen dat je kunt gebruiken als zijnde een SSN.

Als je je H1-B krijgt krijg je er geen handboek bij van zo moet je dingen regelen. Het kan jaren duren voordat je daar achter bent vooral omdat elke State zo'n beetje z'n eigen wetten en regeltjes heeft en je dus vaak aan advies van andere expats niet zoveel hebt.

Onze tweede uitzending naar de US had ik minder moeite, ten eerste omdat we een flinke credit score hadden opgebouwd en dan heeft men ook minder moeite om je naam op de bank rekening te zetten en je een eigen debit en credit card te overhandigen en ten tweede omdat ik wist hoe ik zaken moest regelen om het voor mij zo makkelijk mogelijk te maken.

Maar het is nog steeds zo hoor als ik bel voor bv de telefoon rekening en ze vraagt m'n gegevens en dan het SSN dat ik zeg 'het is mijn man's SSN' want ze zien ook wel dat dat nummer en mij naam niet kloppen en dan is het gesprek afgelopen want daar geven ze geen informatie over. Wat je te horen krijgt is dat de rekening houder zelf maar moet bellen want dat ze om privacy redenen geen informatie mogen geven. Niet alleen bij telefoon maar ook gas/licht en water. Gelukkig zijn veel bedrijven zo gemoderniseerd dat je tegenwoordig per email veel kan regelen en alles automagisch kan laten afschrijven.

Toen we in 2005 een huis kochten was het toch een probleem dat ik geen status had, onze GC was toen nog in aanvraag en ik wilde toch per se op het koop contract staan, dat zou me niet gebeuren dat als er iets met mijn man gebeurd dat ik dan niets aan het huis heb en het moet afstaan aan zijn erfgenamen. Er is toen met allerlei omwegen een contract gemaakt met een will zodat het voor mijn gevoel toch goed geregeld was. Toen onze GC er waren hebben we alles officieel opnieuw op laten maken. Het is nu ook geen probleem als hij zou komen te overlijden mag ik in het huis blijven wonen, als je een H4 hebt moet je toch echt binnen 10 dagen het land verlaten. Wellicht dat men de tijd iets ruimer neemt maar het is toch een probleem als je niet gemachtigd zou zijn om het huis te mogen verkopen.

Het zijn een 'trailing spouse' vraagt om een groot aanpassingsvermogen. Je geeft een paar jaar van jouw carrière op zodat je spouse zich kan ontwikkelen. Als je samen goede afspraken maakt en die jaren dat je niet werkt als een grote mogelijkheid ziet om ervaringen op te doen kan het een waardevolle tijd voor je worden. Als je er niet in slaagt om voor jezelf een waardevolle dag indeling te maken loopt het vaak op een teleurstelling uit. Je moet goed weten waar je aan begint, in Oortjes en mijn tijd was er niet veel te vinden over het leven van H4 vrouwen, nu zijn er genoeg messageboards die je vertellen waar je tegen aan kunt lopen, en er zijn bendes boeken geschreven voor expat gezinnen en vrouwen. Niet alleen in de praktische zaken loop je tegen veel frustrerende dingen aan maar ook psychologisch is het vaak erg moeilijk om je nieuwe rol te vinden in je huwelijk en in het dagelijkse leven.
Bereid je goed voor, lees zoveel mogelijk boeken zodat je weet wat te te wachten kan staan en welke problemen je tegenaan kunt lopen.

[Tink]

Tink, kan je dergelijke zaken ook niet regelen als je man jou een volmacht geeft? Ik weet dat dat in sommige andere landen zo werkt (bv. Canada, of Belgie).

Elke, nee je weet hoe dat gaat in die gevallen. Men heeft zo'n software programma waar een vakje is waar ze een SSN moeten invullen en als jij een machtiging hebt dan heeft men absoluut geen idee waar je dat zou moeten invullen en zonder een SSN kunnen ze een applicatie niet invoeren.

[Tink]

Ik moet er echt voor waken dat ik niet helemaal vastloop in de gedachte: waar begin ik toch aan? en is dit niet het domste wat ik kan doen?! Boehoe. Maar goed: ik ben mijn werk niet - ook niet in NL. En het is voor mij goed om jullie ervaringen te horen! Never alone!

Tink: hoe heb jij je dan vermaakt? En waar in de VS?

En was het ooit zo dat er wel gewerkt mocht worden op een H4, maar sinds een paar jaar niet meer - of is dat een onzin verhaal? Als ik de ervaringen van Oortjes zo hoor....

Weet iemand nog blogs van mensen in Seattle - ik had even het lijstje doorgekeken wat op deze site is geplaatst en zag er maar 1...?

Illona, de eerste keer in de US woonden we in CA en zijn toen voor 3 jaar naar Frankrijk vertrokken, nu wonen we in Portland, OR.
Nee, het is nog nooit zo geweest dat men met een H4 mocht werken. De visa regels zijn heel duidelijk. 'You are allowed to accompany your spouse', en dat is het dan ook. Je mag je man vergezellen naar de US en daar houdt het mee op. Je bouwt geen pensioen of andere social securities op, jouw man wel, jij niet.

Het is een leuke kans om een paar jaar hier te zijn en niet te werken, als je het kan zien als een uitdaging zit je goed. Je zult nog steeds tegen dingen aanlopen waar je knettergek van wordt zolang je maar van te voren weet dat dat kan gebeuren en je niet in die diepe depressieve put stort.

Ik heb veel vrijwilligerswerk gedaan en nog steeds. je zult merken dat een groot gedeelte van de US draait op vrijwilligers werk. Het is niet zoals in NL dat sommigen dat doen, nee, iedereen die ik ken doet wel vrijwilligerswerk. Op de school van hun kinderen, homeless centers, asiels, les geven aan immigranten, er zijn enorm veel mogelijkheden om je talenten te gebruiken en er iets goeds mee te doen en zo ook een leuke vriendenkring op te bouwen.
Ik heb het geluk grafisch vormgever te zijn dus kan veel van huis uit werken en ook veel voor anderen 503's zoals dat hier heet, betekenen. Iedereen zit wel te springen om een leuke brochure of een flyer. Kijk eens op http://www.volunteermatch.org/ of je daar iets kan vinden dat je aanspreekt bij Seattle in de buurt. Of http://www.serve.gov/ en http://www.volunteer.gov/gov/ of Google op 'volunteer' en bendes links zijn beschikbaar. Volunteer werk is voor een Amerikaan erg belangrijk en staat zeer goed op je CV. Een Nederlander zou er niet aandenken om zoiets op z'n CV te zetten maar hier getuigd het van bv leiderschaps kwaliteiten etc.

Ik ben altijd ver weg gebleven van vrouwenclubjes van andere expats, ik dompel me liever onder in de locale leven en probeer zo goed mogelijk te integreren. Wel land we ook woonden we namen zo snel mogelijk de plaatselijke gebruiken over, het star vasthouden aan hoe je het in NL gewend was te doen leid tot botsingen en teleurstellingen.

Verder heb ik een eigen gebied dat ik bestrijk met Border Collie rescue. Ik haal honden uit het asiel die op 'death-row' zitten, train ze en zorg dat ze weer een goed tehuis vinden. In tegenstelling tot NL zijn er hier high-kill asiels waar honden soms letterlijk maar 4 dagen hebben voordat ze worden afgemaakt. Als je meer een kat persoon bent, foster-kitten moms is ook altijd een groot tekort aan en zo ook zo verschrikkelijk leuk om te doen. Het ligt er dus maar net aan waar je belangstelling naar uit gaat en waar je talenten liggen.

Leuke groepen om mensen in je woonplaats met dezelfde belangstelling te ontmoeten kun je ook vinden op http://www.meetup.com

[kastelke]

En wat meespeelt is natuurlijk ook nog: hoe lang blijft je man in de H-1b status? Als het bedrijf het echt wilt uitmelken, dan kunnen ze je 5 of zelfs 6 jaar in deze status houden. Maar als je man bv. een leidinggevende functie heeft, en men is tevreden van zijn diensten, dan kan men een Change of Status vragen naar een L-visum voor je man. En daar zou ik dan heel zeker voor gaan pleiten, want dat wil zeggen dat jij ook mag gaan werken!

[ilonab3]

Echt super om al jullie ervaringen te lezen! Mijn man, nu nog mijn vriend...we gaan in oktober trouwen, gaat idd voor Microsoft werken. Ons is toegezegd door de legal rep dat er meteen een GC aanvraag wordt gedaan. Dat betekent dat ik op den duur met een EAD kan werken. Ik heb geen idee hoe lang het allemaal zal gaan duren. En gezien jullie ervaringen kan het nogal wat verschillen.

En zie zeker wel mogelijkheden om te volunteeren - dank voor de links! Af en toe best pittige functies nog... .
Ook ben ik aan het onderzoeken of ik vanuit Seattle als freelancer voor NL opdrachtgevers kan werken op het gebied van tekstschrijven/communicatie. Ik werk terwijl u slaapt . Heeft iemand hier ervaring in?

Ik moet wel toegeven dat ik, nu het voor ons nog nabije toekomst is, toch behoorlijk heen en weer ga qua emoties (understatement). Ik zie het de ene dag beter zitten dan de andere (vandaag wel en gisteren absoluut niet!). Ook de reacties uit de omgeving zijn erg verschillend: van... je bent gek... tot ...lekker een sabbatical!