De mentaliteit

[Bandido]

Om op mentaliteit terug te komen, denk ik wel, dat men hier sneller geneigd is om andere levensstijlen zonder opmerkingen te accepteren.

Dat idee heb ik toch ook wel, ik denk dat Nederlanders wat meer "opinionated" zijn of wat sneller ongevraagd hun mening spuien. In Noord-Holland nog wat meer dan elders denk ik. Nou heb ik er altijd zelf moeite mee dat men generaliseert, en nu doe ik het dus zelf. Maar na nu een paar jaar in Amerika te hebben gewoond, en dan ook nog in een deel van het land waar men nog eens extra beleefd is, heb bij een bezoek aan NL vaak het idee dat men zo vaak meteen een oordeel klaar heeft. Dat noemt men dan "direct", maar ik vind het eerder bot overkomen. Ik weet dat het niet zo bedoeld is, maar het laat wel die indruk achter. Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe andere Nederamerikanen hierover denken.

[wiepster]

Nu kan het natuurlijk alleen dit bedrijf zijn wat hier zo strikt mee omgaat, of hebben andere Neder-Amerikanen ook zoiets meegemaakt?

Bij het bedrijf waar ik voor werk, gebeurt het ook op die manier. Mits de persoon om wie het gaat zelf aan geeft dat het naar buiten gebracht mag worden.

Dat noemt men dan "direct", maar ik vind het eerder bot overkomen. Ik weet dat het niet zo bedoeld is, maar het laat wel die indruk achter. Ik ben eigenlijk ook wel benieuwd hoe andere Nederamerikanen hierover denken.

Na mijn laaste bezoek afgelopen zomer, heb ik aan mijzelf gemerkt dat ik mij toch wel gestoord heb aan de "botheid" van de Nederlanders in het algemeen, zoals deuren openhouden in het openbaar, voordringen etc.
Om een mooi voorbeeld te noemen het onderwerp "roken". Een Amerikaan zal in het algemeen als men op visite gaat het niet in zijn/haar hoofd halen om binnenshuis te gaan roken. Heeft men toch die behoefte, dan gaat de roker naar buiten. In Nederland is men nog niet zover, dat is mij opgevallen.

Wat ook een groot verschil is, als in Nederland iemand in verwachting is, dan word de naam en vaak ook het geslacht zolang mogelijk prive gehouden. In Florida weet bijna iedereen al als iemand 6 maand heen is, het geslacht en de naam.

[nieuwenoord]

Toch verschuiven hier ook bepaalde normen, waarden en gewoontes zeker ook wel hoor. Ik ben een 'stay-at-home-mom', hoewel ik in de eerste tien jaar veel uren meewerkte op onze boerderij en ook administratief de hele zaak runde en nog veel bestuurswerk buitenshuis deed. Na het overlijden van Gerard heb ik een tijdje niets (behalve vrijwilligerswerk) gedaan, maar al snel nadat Albert en ik samen kwamen heb ik een aantal jaren heel intensief gewerkt voor de Diabetesvereniging, meestal ook onbetaald. Sinds een ruim jaar heb ik mijn eigen bedrijfje.

Ik heb in die jaren vaak gemerkt dat ook hier werd neergekeken op moeders die geen vaste baan hebben, het meewerken op ons bedrijf bijvoorbeeld werd vaak gezien als 'ver beneden mijn niveau'. Met mijn VWO-opleiding, onderwijsbevoegdheid en aantal jaren ervaring in het bankwezen waren koeien, kalfjes en de kinderen duidelijk niet goed genoeg. Ook hier eten kinderen tegenwoordig vaak op school en zijn er veel ouders die werken en hun kinderen bij een kinderdagverblijf, grootouders of andere oppas brengen. Nederland is ook veranderd in de laatste 30 jaar.

Wat betreft roken in huis, is er bij ons ook niemand meer die rookt in huis. Zelfs mijn eigen moeder mag van haar vriend (ik durfde het niet te verbieden) niet meer hier in huis roken Ook dat verschuift enorm.

En toevallig schreef Albert vorige week nog een blog over hoe je vroeger overal zo binnen kon vallen als je in de buurt was en visites vaak op het laatste moment werden afgesproken, terwijl we nu allemaal met een drukke agenda zitten plannen wanneer we een keer bij elkaar kunnen komen. Ook dat soort dingen veranderen, omdat mensen vaak allebei een baan hebben, sporten, uitgaan en een druk sociaal leven onderhouden. Vroeger woonde de hele familie bij ons 'in het dorp' en als je een stukje ging wandelen schoof je even op de koffie.

[DixieChick]

Wat betreft dat binnenvallen - wat mij hier zo opvalt is dat mensen helemaal geen afspraken maanden in het vooruit maken. Heel vaak spreken we dingen de dag van te voren af ,of soms zelfs op de dag zelf. OK, als we bijvoorbeeld naar iemand in Atlanta gaan, dan spreken we dat wel een week of twee van te voren af, maar daar heb je het dan ook wel mee gehad. Wij gaan over een paar maanden naar Nederland, en krijgen nu al van vrienden te horen dat we toch wel snel moeten laten weten wanneer we hen willen zien, omdat ze anders al vol zitten. Ik was vergeten hoe ver van te voren veel Nederlanders dingen plannen.

Wat betreft privacy - dat zie je hier ook wel op het werk. Als iemand ziek is, dan worden daar geen mailtjes of iets dergelijks over rondgestuurd. Aan de andere kant, als iemand een familie lid verloren heeft, dan wordt dat wel uitgebreid vermeldt (via de "obsequies email"). Een aantal collega's uit het Noorden kennen dat ook niet, en we hebben bedacht dat dat komt omdat het hier heel gewoon is als iemand overleden is, om bij de familie langs te gaan met eten, hulp, en meer van dat soort dingen.

[vana]

Ik was vergeten hoe ver van te voren veel Nederlanders dingen plannen.

Dat geldt niet voor alle Nederlanders hoor. In mijn familie en kennissenkring is het heel normaal om even bij elkaar langs te wippen. Dat hoeven we echt geen dagen laat staan weken van tevoren te melden.

En als ik bij iemand op bezoek wil bel ik gewoon even om te vragen of ze thuis zijn op dat moment.

Marjon

[Bandido]

OK, als we bijvoorbeeld naar iemand in Atlanta gaan, dan spreken we dat wel een week of twee van te voren af, maar daar heb je het dan ook wel mee gehad.

Je mag hier altijd zo binnenvallen hoor, jullie zijn altijd van harte welkom!

Wij gaan over een paar maanden naar Nederland, en krijgen nu al van vrienden te horen dat we toch wel snel moeten laten weten wanneer we hen willen zien, omdat ze anders al vol zitten. Ik was vergeten hoe ver van te voren veel Nederlanders dingen plannen.

Ja, dat was ik ook even vergeten. Het is hier wat dat betreft allemaal wel wat spontaner. Zo bellen wij vaak op zaterdagavond gewoon even rond wat onze vrienden en kennissen doen en dan komt er eigenlijk altijd wel wat leuks. In NL was het dan vaak te laat en had ik dat veel eerder moeten plannen. Maar dat zal ook weer van de regio afhangen.

[donut]

Men deelt hier ook geen prive gegevens over inkomen, hoeveel je hypotheek is of wat je auto heeft gekost. Maar dat kan allemaal natuurlijk ook regio gebonden zijn, zoals alles in dit immense land.

Hmm dat is hier toch niet zo. Mensen hebben het juist vaak over hun inkomen en wat ze voor bepaalde dingen betaald hebben. Ik merkte dus dat ik daar weinig verschil met NL zag.

Wat ook een groot verschil is, als in Nederland iemand in verwachting is, dan word de naam en vaak ook het geslacht zolang mogelijk prive gehouden. In Florida weet bijna iedereen al als iemand 6 maand heen is, het geslacht en de naam.

Ja ik heb ontelbare reacties gehad van Amerikanen die het maar niks vonden dat wij geslacht en dus ook naam niet wilden vertellen.

[Petra/VS]

Wat betreft privacy - dat zie je hier ook wel op het werk. Als iemand ziek is, dan worden daar geen mailtjes of iets dergelijks over rondgestuurd.

In 2008 kreeg onze jongste blindedarmontsteking en kon daardoor haar sixth grade graduation niet bijwonen. Daar zou ze een essay, dat ze had geschreven, voorlezen. Een leraar deed het toen voor haar, maar vertelde er niet bij, dat Saskia in het ziekenhuis lag, enkel, dat ze er niet bij kon zijn. Dat vond ik zo vreemd, maar er werd me uitgelegd, dat dat ook om privacy redenen was.

[ANY]

Om over privacy in het ziekenhuis nog maar niet te spreken! We kunnen niet eens informatie aan familie aan de telefoon doorgeven.

[Dento]

Toch kan ik me daar dan nog iets bij voorstellen: je weet immers niet 100% zeker of het echt wel de familie is die je aan de telefoon hebt.

Mij zal het echt niet interesseren of men op het werk meedeelt of niet dat ik in het ziekenhuis lig, of anderszins ziek thuis zit. Het kan heel wat ongemakkelijkheid voorkomen - of begrip kweken - als je weer terug bent. Maar ja, dat is nog met Nederlandse ogen bekeken, hè... En die Nederlandse ogen zien de noodzaak van zulke vergaande privacybescherming niet in.

[Bandido]

Mij zal het echt niet interesseren of men op het werk meedeelt of niet dat ik in het ziekenhuis lig, of anderszins ziek thuis zit.

Aan de andere kant vind ik het ergens ook wel lekker dat ik zelf kan bepalen aan wie ik wat vertel.

[ANY]

Die privacyregels in de medische wereld komt nu door HIPAA; medische informatie mag alleen gedeeld worden met anderen als er een goede reden voor is. Ik mag bijvoorbeeld niks opzoeken over patienten waar ik niet voor zorg, we mogen niet meedelen wie er van onze collega's in het ziekenhuis ligt of met wat etc. Logisch dat je dat niet allemaal bekend gaat maken, maar nu zitten er ook nog straffen (ontslag!) en boetes op.

[Loek]

Ik heb mijn baas vanaf het ziekenhuis wel gebeld, om in ieder geval een indicatie te geven hoelang ik uit uit de running zou zijn. Ik weet dat ze het meestal niet aan de grote klok hangen, maar mijn directe collegas weten het wel. Ik ben inmiddels thuis, maar ik kan nog niet echt veel. Ik verwacht dat ik eerst vanaf huis wat zal werken voor dat ik weer naar kantoor ga. Mijn directe collegas begrijpen dat en proberen hun schedule daaromheen aan te passen. Wat dat betreft moet ik zeggen dat men erg sociaal voelend is. Het is niet zoals op TV waar als je ziek bent, je meteen wordt ontslagen. Maar ja, het gaat wel tenkoste van mijn vrije dagen, want er is hier geen ziektewet o.i.d.

[Grandu]

Loek, lijkt me prettig als je werknemers in het bedrijf hebt die er op een goede manier mee omgaan. Succes met het herstel!

[Joke]

Ik heb een HIPAA form waar de namen in staan van de mensen aan wie de artsen en ziekenhuis informatie mogen geven. Dat heeft de huisarts in z'n file met de Medical Durable Power of Attorney and Living Will.

[wiepster]

Voor de Hiipa moet dat idd allemaal worden doorgegeven. Ook op mijn werk moeten we echt checken wie we aan de telefoon hebben voordat we ook maar enige informatie doorgeven.
Ik vind het zelf wel prettig.

Ik moest alleen afgelopen weekend wat voor hubby regelen, een code om zijn mobieltje lock vrij te maken, zodat hij kon bellen via een sim kaart van zijn werkgever. De rep van de klantenservice deed eerst een beetje moeilijk, maar toen ik aangaf waar hij zat, en ze begreep dat hij niet zelf makkelijk kon bellen, werd het meteen geregeld en ook nog een "Thank You for all he does overthere".......toch een heel andere reaktie dan de Nederlandse...tja had hij maar een vak moeten leren.....

[Bandido]

toen ik aangaf waar hij zat, en ze begreep dat hij niet zelf makkelijk kon bellen, werd het meteen geregeld en ook nog een "Thank You for all he does overthere".......toch een heel andere reaktie dan de Nederlandse...tja had hij maar een vak moeten leren.....

Ja, dat vind ik het een heel opmerkelijk verschil, die houding tov militairen. In NL vinden mensen vaak soldaten eerder losers, terwijl ze hier echt als helden worden gezien. Terecht overigens, in mijn optiek.

[Skydriver]

Ik heb tijdens onze vorige reis bij het bezoek aan het Tucson Air Museum met veteranen gesproken die de B-17 bommenwerpers bemanden..Ik vond heteen eer om ze namens het Nederlandse volk te bedanken voor hun inzet, (ook al was ik toen nog niet geboren)
Maar het werd desalniettemin zeer op prijs gesteld!

[Bennogr]

Als ik Amerikaanse veteranen uit de Tweede Wereldoorlog tegenkom (en dat gebeurt natuurlijk steeds minder) bedank ik ze altijd voor het feit dat ik in Amsterdam opgroeiende Nederlands heb geleerd en niet Duits.