Gisterenochtend 06.00 uur was het een vreemd gezicht toen ik op Schiphol aankwam, op Schiphol Plaza was het op het eerste oog niet veel anders dan normaal maar in de vertrekhal heerste een enorme rust, bijna een oorverdovende stilte. Er stond alleen een kleine rij passagiers voor het KLMticketoffice (dat net geopend werd) in vertrekhal2, passagiers die volle goede moed hoopten op een omboeking + vertrek later die dag. Maar de bedrijvigheid die er normaal gesproken heerst, passagiers voor incheckbalies, auto's die af en aanrijden op de voorrijwegen, aankomende passagiers en hun afhalers in de aankomsthallen, niets van dat alles.
Sinds 1 maart heb ik een andere (kantoor)baan, maar gisteren kon ik het niet laten en ben een uur eerder gekomen om naar m'n excollega's te gaan, de afdeling telefonische inlichtingen van de luchthaven Schiphol. Daar was het loeidruk, zo stil als het in de hallen was, zo druk was het daar, er hingen al op dat tijdstip al 22 mensen in de wacht. De hele wereld belt naar dat nummer, temeer mensen doorverwezen worden naar de luchtvaartmaatschappijen die vervolgens niet te bereiken zijn. Men wil gewoon weten of alles klopt wat ze horen in de media en wanneer (ze (dan wel) vertrekken (wij hebben allemaal zo'n glazen bol op ons bureau, al jaren

), ze horen (bijna) allemaal het nieuws máár toch moet het mondeling bevestigd worden. (begrijpelijk hoor)
Wij (nouja m'n excollega's) hebben direct contact met álle luchtvaartmaatschappijen (niet alleen KLM) en hun afhandelaren, de operationeel manager en airport manager van de luchthaven Schiphol, kortom zeer nauw betrokken bij de hele proces. Ik ben maar even koffie en thee gaan zetten voor de collega's daar kwamen ze niet aan toe, en ben alvast wat computers gaan opstarten voor collega's die later op dienst kwamen.
Om zeven uur ben ik naar m'n eigen werkplek gegaan (afd. Operations Control), daar heb ik niet direct contact met de passagier maar veel van m'n nieuwe collega's wel. Mijn manager kwam om half acht op dienst en zij had de dag ervoor cursus die ze op een gegeven moment maar gelaten hebben voor wat het was, en zijn met alle cursisten gaan helpen de veldbedjes in elkaar te zetten.
Samen zijn een rondje Schiphol gaan lopen, (dit is toch wel een unieke situatie dat wil je toch eens zien) we zijn de hele D-pier (net als de M-pier) afgelopen en deze stond vanaf het begin (langs de rolpaden) tot helemaal achterin gevuld met veldbedjes. Mensen lagen nog te slapen of werden net wakker, de stem "mind your step" en de omroep waren hier uitgezet, anders zou je al helemaal geen oog dichtdoen. Het was een aandoenlijk gezicht; ik had voornamelijk te doen met oudere mensen en gezinnen, zo zat er een familie (ouders en 2 kinderen van een jaar of zes) net wakker op het randje van hun bed en de kinderen waren heel lief aan het tekenen, en die tekeningen hadden ze op de ramen van de pieren geplakt.
De mensen waren rustig, gelaten. (tja ... en wat moet je anders)
De luchthaven Schiphol heeft naast de bedjes ook gezorgd voor de catering (trouwens samen met de maatschappijen, maaltijden die al aan boord waren werden weer van boord gehaald) Toen gisteren duidelijk werd dat vliegen er voorlopig nog niet in zat, is er snel e.e.a in gang gezet om de passagiers toch enigszins af te leiden, zo is er op 2 plaatsen een "bioscoop" ingericht, werd er een illusionist/goochelaar ingehuurd en werd er iets georganiseerd voor de kinderen en is er tijdelijk gratis internetacces op de hele luchthaven.
Ik ben om half drie naar huis gegaan en dat is inderdaad zoals eerder genoemd werd een luxe als je dat vergelijkt met mensen die noodgedwongen vastzitten. Maar je kunt op slechtere luchthavens vastzitten, ik moet zeggen dat ik vond dat Schiphol het goed georganiseerd had. Ik begreep wel dat Schiphol maximaal 2 nachten dit wil organiseren en het dan een zorg van de Nederlandse overheid wordt, je kunt namelijk niet mensen dagenlang op douaneterrein, zonder frisse lucht, opgesloten laten zitten.
Tegenwoordig werk ik van maandag tot vrijdag (das wennen

) en ben ik dus vrij vandaag, maar ik heb aangeboden om m'n oude collega's een paar uur te komen helpen en ga zo om zes uur beginnen. Voor passagiers zijn dit geen leuke tijden, maar om zo samen met je collega's er voor te gaan tijdens calamiteiten geeft altijd een kick. To be continued....