Zwanger en Emigreren

[Pixie]

Even in het kort de situatie: 6.5 jaar relatie met een Amerikaan. Verschillende 'relatie situaties' gehad, op afstand, samenwonend voor korte duur (in VS en in NL). Nu al 2.5 jaar long distance, met plannen voor emigratie over 2 jaar.
Na m'n laatste vakantie (jan/feb) ben ik zwanger, niet gepland. Maar wel heel welkom (een andere optie was out of the question).

En dan komt er ineens heel veel op je af. Waar we tot nu toe heel realistisch met emigratie opties omgingen, wel/niet trouwen/welk visum en hoe aan te pakken, en alles nog 'ver weg' was. Blijkt er nu heel veel te regelen, en waarschijnlijk niet eens mogelijk voordat de baby komt. Plus dat ik (en vriend) me nog nooit echt verdiept hebt in hoe lang alles duurt, waar je tegen aan loopt met documenten, wat geregeld moet worden, etc.

Tot nu toe, K1 aanvraag indienen...maar dan? Ik ben bang dat mijn medische historie niet up to date is, wat betreft inentingen. Probleem 1, inentingen niet mogelijk ivm zwangerschap.
Probleem 2, kan ik mezelf wel verzekeren voor medische kosten? In NL geen probleem, maar hoe zit dat in de VS?

Stel dat deze route (financée visum aanvraag) niet mogelijk is, wat blijft er dan over? Baby in NL krijgen en dan? Zijn er andere opties die we nog niet kennen?

Alvast bedankt!!

[Bennogr]

K1 opstarten. Ik zou me over inentingen en zo geen zorgen maken, je bent vast niet de eerste zwangere vrouw die naar de VS emigreert.

Als je eenmaal getrouwd bent, zou je waarschijnlijk mee kunnen op de ziekteverzekering van je man, als hij die heeft. Laat hem uitgebreid navragen of dat kan en hoe dat moet/zit.

Andere mogelijkheid: kind in Nederland krijgen en dan door je toekomstige man laten echten/adopteren. Als je kind in de VS geboren wordt, is het wurm automatische Amerikaan. Als het in Nederland komt, kan't Amerikaan worden via de vader.

Laat je a.s. man een goede, gespecialiseerde Amerikaanse immigratieadvocaat raadplegen. Iets duurder, maar wel het beste.

[Dutchess]

Wat betreft de ziektekostenverzekering: zelfs als je bij de verzekering van je man meekan, zal je huidige zwangerschap waarschijnlijk niet gedekt zijn vanwege de "pre-existing condition".

Maar ik dacht dat er wel aardig wat maanden overheen gaan bij zo'n K-1 aanvraag, dus tegen die tijd is het kindje er misschien al.

[claudia1970]

Mijn situatie was iets anders maar herken er wel wat in. Ik werd ook zwanger tijdens mijn mans vakantie hier. Nu waren wij al wel getrouwd en onze aanvraag liep al. Ik heb de "wachttijd" gebruikt om de baby hier in nederland te krijgen. niet altijd even leuk om het allemaal alleen te moeten doen maar wel verzekerd van de beste zorg, je weet een beetje hoe het hier werkt met verloskundige e.d. . Persoonlijk vond ik het erg fijn om dat gewoon allemaal hier in Nederland te hebben zonder me zorgen te hoeven maken over zorgverzekering e.d. Mijn zoon was automatisch nederlands en een paar weken na zijn geboorte hebben we zijn Amerikaans paspoort aangevraagd. Nogmaals, het was voor ons een stukje makkelijker omdat we al getrouwd waren, jouw situatie is toch nog iets ingewikkelder.
Echt tips kan ik je niet geven, hoop wel dat je ook kunt genieten van dit wondertje. Ik schrok zelf ook behoorlijk toen ik zwanger bleek te zijn in de korte tijd dat mijn man hier op vakantie was maar zeg nu zelf achteraf dat het zo blijkbaar heeft moeten zijn.
Succes met je keuzes!

[ned in MO]

Je bent hier in amerika ook verzekerd van de beste zorg hoor als je een baby krijgt. Het heeft mijn vrouw en kinderen aan niks ontbroken toen mijn kinderen ter wereld kwamen

[Inge]

Ik weet helemaal niets van emigreren naar Amerika af, maar ik heb wel een kindje en de tweede is onderweg. Dus hierbij iets om te overwegen.

Qua kwaliteit van de zorg lijkt het mij niet zoveel verschil maken, al is het zwangerschapstraject in Nederland volgens mij wat minder medisch dan in Amerika (maar da's natuurlijk sterk afhankelijk van je eigen medische geschiedenis).
Voor wat betreft dekking van de kosten van de zorg omtrent zwangerschap en bevalling, zou het mij fijn lijken om je daar geen zorgen om te maken en inderdaad in NL de blijven tot de baby er is.
Daarnaast kan ik me ook voorstellen dat het toch prettiger is om de bevalling in je eigen taal te kunnen doen. Het heeft toch een hele impact en dan lijkt het mij persoonlijk prettig om niet te maken te hebben met een taalbarriere als je zelf behoorlijk van de kaart bent. Hoe goed je engels ook is.

[Staceybeesie]

Je bent hier in amerika ook verzekerd van de beste zorg hoor als je een baby krijgt. Het heeft mijn vrouw en kinderen aan niks ontbroken toen mijn kinderen ter wereld kwamen

Dat is niet altijd vanzelfsprekend het geval, zoals besproken in dit eerdere bericht hier op het forum
viewtopic.php?f=12&t=26697&start=0&hilit=bevallen+en+verzekering

[Pixie]

Bedankt voor de reacties! Het was inderdaad even schrikken (vooral omdat m'n lichaam me nog leuk 1.5 maand voor de gek heeft gehouden).
Maar inmiddels wel aan het idee gewend, en blij met de situatie

Wat betreft de K1 procedure en wachttijd, dat heb ik al ingecalculeerd. Vriend ziet me het liefst z.s.m. in de VS, maar ik ben er inmiddels wel achter dat dit bijna onmogelijk is.
Gelukkig hebben we wat K1 ervaringsdeskundigen in onze vriendengroep, hopelijk kennen zij een goede advocaat voor advies e.d.
Want ja, dit is toch iets ingewikkelder dan ons plan voor over een paar jaar. Tel daarbij op alles wat erbij komt kijken, zwanger zijn, baan opzeggen, financiën regelen. En dan hebben we ook nog m'n familie die hier helemaal niet blij mee zal zijn.

Wel even fijn om dit kwijt te kunnen (qua familie/werk/vrienden zijn weinig op de hoogte), we willen eerst een goed plan hebben voordat ik mijn hele leven in NL op de kop zet.

[Aïda]

En dan hebben we ook nog m'n familie die hier helemaal niet blij mee zal zijn.

Eigenlijk zou dat het minste van je zorgen moeten zijn. Het is jouw leven en daar mag jij mee doen wat je leuk lijkt. Dat zij niet blij zullen zijn (waarom eigenlijk niet, als jij iets doet wat je leuk vindt zouden ze juíst blij voor je moeten zijn) is echt hún probleem waar ze dan zelf maar mee om moeten zien te gaan. Kop op, zet 'm op!

[Pixie]

Een tijd geleden, maar toch een update

Uiteindelijk hebben we het heel rustig aangepakt, geen ingewikkeld gedoe met advocaten en rare sprongen om in de VS te geraken. Ik had inmiddels al besloten om in NL te bevallen, en me niet druk te maken om visum aanvragen.
Half oktober stond mijn vriend ineens voor de deur, een verrassingsbezoek met huwelijksaanzoek. 2 Weken later was hij weer terug, net op tijd want 's avonds beviel ik van onze dochter Emily. Het erkennen bleek nog wat problemen op te leveren, het was de bedoeling om dit voor de geboorte te doen, maar ze kon niet wachten. Na een dag Amsterdam/Den Haag was dit echter ook geregeld door mijn verloofde.
Pas in Januari zijn we de K1 procedure opgestart (oftewel, het invullen van formulieren), begin maart opgestuurd en 1 september heb ik mijn interview al

Tussendoor (in april) zijn we al in A'dam geweest voor Emily's geboorte aangifte/paspoort aanvraag. Gelijk weer een mythe uit de wereld geholpen, ik had hele andere verwachtingen van het consulaat (iets met aparte verhoorkamers en strenge medewerkers). En ik weet gelijk wat wel en niet mee te nemen ivm de beveiliging (geen mobiele telefoon).

Hopelijk verloopt het interview goed, en kunnen we in oktober richting Michigan.

[USInsider]

Pixie, wat leuk dat je komt met een update. En wat een goed nieuws allemaal ! Driedubbel gefeliciteerd ! Geniet ervan !

[Old Faithful]

Proficiat met de baby, het aanstaande huwelijk en de aanstaande verhuizing.
Hoezo weer eens iets anders?

[kiyu]

Wat geweldig Pixie, super gefeliciteerd! Maar ook heel slim om het op deze manier gedaan te hebben. Geen overhaaste beslissingen, gewoon in alle rust bevallen in NL. Als je het aan mij vraagt: super! En waarschijnlijk ook geen familie die helemaal ondersteboven gebracht is, hoe is dat eigenlijk gegaan?
Amerika kan een droom zijn totdat je in het diepe gegooid wordt.....en dan moet je zeker voor een zwangerschap en bevalling niet zo veel onrust hebben! Geniet van Emily en van je toekomst in de States!

[Matjong]

Gefeliciteerd!!!! Wij hebben er ook bewust voor gekozen om de bevalling in Nederland te hebben. Toen de kleine 5 maanden was zijn we naar de VS gegaan. We hebben zeker geen spijt van onze beslissing gehad om te wachten en ik geloof jullie ook niet

[Ziva]

Superleuk verhaal en ook fijn dat alles zo goed gegaan is

Ik hoop dat het interview goed gaat en dat het jullie het naar jullie zin zullen hebben in Michigan!

[Pixie]

Bedankt voor de felicitaties. Ik ben heel blij dat ik in NL bevallen ben, in een vertrouwde omgeving èn met de Nederlandse zorg. Natuurlijk heeft 'onze oplossing' nadelen gehad, een zwangerschap alleen beleven is soms vervelend, en nu de zorg voor een baby grotendeels alleen. Maar vervelender voor mijn verloofde, hij mist ontzettend veel van haar 1ste jaar.

Wat geweldig Pixie, super gefeliciteerd! Maar ook heel slim om het op deze manier gedaan te hebben. Geen overhaaste beslissingen, gewoon in alle rust bevallen in NL. Als je het aan mij vraagt: super! En waarschijnlijk ook geen familie die helemaal ondersteboven gebracht is, hoe is dat eigenlijk gegaan?

Mijn ouders zijn inmiddels gewend aan het idee dat we toch echt naar de VS gaan, maar hebben het er moeilijk mee. Begrijpelijk, niet alleen hun dochter vertrekt naar een ver land (zoals zij het zien) maar hun 1ste kleinkind ook. Ze maken haar nu heel veel mee, en dat wordt straks heel anders. Gelukkig staan ze wel open voor een vliegreis naar de VS, al zal dat in de praktijk lastig worden.

Intussen beginnen hier de zenuwen wat te komen voor het aanstaande interview. En ook het besef wat er nog allemaal geregeld moet worden. Grootste dilemma, wel of niet verschepen van bezittingen (geen gehele verhuizing, voornamelijk baby uitzet/speelgoed/veel boeken en enkele meubelstukken met sentimentele waarde). Ik wacht nog enkele offertes voor de definitieve beslissing genomen wordt

[Matjong]

Onze ouders hebben het er ook moeilijk mee. Voor zowel mijn vrouws ouders als mijn ouders is het hun eerste kleinkind.. We zijn nog met onze ouders op vakantie geweest in Center Parks (met de kleine dus) als een soort van afscheid, en alhoewel dat soort dingen heel leuk zijn maakt het het er misschien alleen maar moeilijker op om afscheid te nemen. Kan het je wel sterk aanraden trouwens. We hebben een paar heeeeerlijke dagen gehad, en bij de felicitas babybox krijg je altijd een centerparks korting waardoor het nog best betaalbaar is ook. Die heb je ook vast gehad.

De kleine is nu 6 maanden en we zitten nu een maand in de VS.. Tegen alle verwachting in moet ik zeggen dat ik al best een beetje heimwee naar familie heb! En we zijn er pas een maand dus dat beloofd niet veel goeds. 2-3 jaar geleden zijn mijn vrouw en ik 9 maanden wezen reizen en hebben we geen seconde heimwee gehad. Maar nu we hier zitten met de kleine... Dat maakt het allemaal toch anders. Daarbij heeft mijn vrouw een heftige bevalling gehad en kon ze 2 weken lang haar bed niet uit en ook daarna bleef haar mobiliteit lang lastig, dus onze ouders zijn constant over de vloer geweest om te helpen (meerdere keren per week), en dat maakt de band alleen maar hechter.

Ik zou trouwens veel babyspullen in je koffers meenemen of anders dingen in de VS zelf kopen. Wij hebben we voor gekozen redelijk wat babyspullen te laten verschepen (alle cadeaus die we kregen, speelgoed en kleertjes). Onze spullen zijn nu 2 maanden geleden opgehaald maar we hebben het voorlopig nog steeds niet. Tegen de tijd dat het hier is is de kleine er al te groot voor (kleertjes bijv.) of heeft ie het te lang moeten missen (speelgoed bijv.), dus we hebben besloten veel dingen maar opnieuw te kopen... Als ik opnieuw kon kiezen had ik mijn koffers wat voller gepropt, dan maar wat meer slepen.

Wij hebben trouwens 3 volle kratten kinderboekjes laten verschepen (300 boekjes ofzo, geen grapje). Al onze familie en vrienden hebben we op koninginnedag kinderboekjes laten verzamelen, en iedereen kwam met GIGANTISCHE stapels boeken aan. Leek ons erg handig om Nederlands te leren. Dat komt dus nog wel deze kant op.

[claudia1970]

Proficiat met de geboorte van jullie kindje. Inderdaad, zoals ik in een eerdere post schreef is het niet altijd makkelijk om het allemaal in je eentje te doen maar je wordt er wel heel sterk van, ik zei altijd, als ik het nu in mijn eentje allemaal kan doen (Dat heeft bij mij anderhalf jaar geduurd!) dan kan het straks samen alleen maar beter gaan! Toen ik eenmaal in Amerika zat was het enige waar ik in het begin wel moeite mee had, het delen van de zorg, juist omdat ik het anderhalf jaar alleen had gedaan en niet gewend was aan iemand zich, terecht, van dichtbij bemoeit met de opvoeding. Soms heb ik echt op mijn tong moeten bijten om niet dingen te zeggen van: wat weet jij daar nu van, of Ja, ja, laat mij dat nu maar doen, ik weet onderhand wel hoe het moet enz. Maar goed, dat ging na een tijdje ook wel weer voorbij

Ik heb overigens wel alles mee genomen en vind het zo leuk dat mijn zoontje hier in zijn eigen, vertrouwde Nederlandse kamertje slaapt/speelt. Maar oke, hier hebben ze ook hele leuke baby kamertjes, dus dat echt persoonlijk.

Succes met alles! Hou je ons op de hoogte?

[Pixie]

En dan is het zover, vanmiddag het interview op het consulaat. De map met (volgens mij) alle benodigde papieren staat al sinds dit weekend klaar voor vertrek, en qua voorbereiding kan er weinig misgaan. Ik weet zelfs weer de geboortedatum van schoonouders, altijd makkelijk om nu wel eens te weten wanneer ze jarig zijn. Vriend is daar niet zo'n ster in
Medische keuring vorige week was weinig bijzonders, vooral een gezellig bezoekje aan Amsterdam met een ietwat stijve arm als gevolg van de DKTP prik. Verder niets gehoord van dr. Schulte, dus ik neem aan dat de foto's goedgekeurd zijn.

Nu alleen het visum nog, en ondanks de goede voorbereiding komen de zenuwen wel opzetten. Daarom lukt het me nog niet om enthousiast te zijn over ons andere goede nieuws: gisteren is de koop van ons huis afgerond. Vreemd idee, een huis wat ik alleen van foto's ken (en uitgebreide beschrijvingen) dat over 7 weken mijn thuis zal zijn.
Maar vooruit, eerst de beslissing van het consulaat afwachten...

[nieuwenoord]

Jee, wat een verhaal. Op een of andere manier heb ik dit topic tot nu toe gemist.

Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met de geboorte van Emily, wat heerlijk dat alles goed gegaan is. En dan vanmiddag het interview, de laatste grote stap op naar een nieuw leven in Amerika.

Ik begrijp je gemengde gevoelens, je laat toch ook heel wat achter. En niemand kan dat gat voor je invullen, je zult daarin zelf een weg moeten vinden. Ik hoop voor je dat je ouders toch regelmatig kunnen komen en dat jullie af en toe naar Nederland kunnen. Wij zitten sinds twee maanden in Spanje (definitief), maar dat voelt toch een stuk minder ver van familie en vrienden dan Amerika. En mijn moeder en vriend zijn nu ook hier en daarna volgt nog een stroom aan Nederlands bezoek.

Succes met het interview en blijf je posten hier? Lijkt me erg leuk om je te kunnen volgen. Misschien een weblog, voor de komende tijd en als je er eenmaal bent? Het kan de achterbiljvers heel erg helpen om het gemis een stukje te verminderen en voor jezelf is het vaak een heerlijke uitlaatklep!