Reis Vana: Arizona, New Mexico, Colorado en Utah

[Annie]

Wat ook een mooie route is en niet zo moeilijk, wij hebben die met de camper gedaan, de Sand Flats Road een zijweg van de Lasal Mountian Loop Road.
Zie ons reisverslag dag 21

[Geeske]

Is het dan mooier om de La Sal Mountain Loop uit te rijden en via de 128 terug of mooier op af te slaan en via de Sand Flats Road terug?

[hekkie]

Wij hebben beide routes diverse malen gedaan en ook alle kanten op. Het allermooiste vind ik persoonlijk om te beginnen met de Sand Flats road in Moab. Je komt dan uiteindelijk uit op de La Sal Mountains Loop. Hier sla je links af en vervolgt deze loop. Prachtig uitzicht op Castle Valley en uiteindelijk kom je op de SR 128 uit. Dan linksaf langs de Colorado River terug naar Moab.

Wil je toch beginnen ten zuiden van Moab met de LSML (ook mooi maar voor een groot gedeelte omhoog door bos) maak deze loop dan af en vergeet de Sand Flats Road. De afdaling naar Castle Valley en door naar de 128 is gewoon het mooist en mag je niet overslaan.

Marjan

[hekkie]

Marjon,

Een prachtige update van een prachtige mooie route. Het Colorado NM vonden wij ook schitterend en het is jammer dat dit zo vaak wordt overgeslagen. Leuk dat je dit nog weer eens onder de aandacht brengt. De foto's zijn geweldig!

Een hele leuke foto trouwens van Ger met zijn handen voor de ogen. Ik vind het echt leuk dat jullie nu ook een stuk van Onion Creek hebben gereden. Lag er nog veel water in de passeringen over de creek? Wat die zweepslag betreft: Jan dacht natuurlijk direct aan de bekende polsbeweging met het gele schuimende vocht. Hij heeft Ger dit heel veel zien doen en kent hem eigenlijk niet anders....

De hike naar Fisher Towers is heel goed te doen voor jullie en erg mooi, vooral tegen het eind van de middag. Denk er nog maar eens over.

Wat jammer dat je je camera hebt laten vallen. Mij is hetzelfde overkomen toen we de Long Canyon reden dit jaar. Ook ik liet mijn Luminex vallen. Hij doet het nog wel maar de klepjes sluiten niet meer waardoor er beschadigingen op het glas zijn gekomen wat weer vlekken geeft op de foto's. Ik baal ervan als een stekker want het cameraatje beviel heel goed. Er zit een prima Leica lens in.

Mooie B&B is dat he!. Ik heb me in mei ook de ogen uitgekeken. Een prachtig adres om te verblijven en de ontbijtjes van de boys mogen er ook zijn heb ik begrepen....

Ben heel benieuwd naar jullie verdere belevenissen in mijn geliefde Moab. Ik krijg heimwee van jouw verhalen en heb nog lang geen genoeg van Moab en omgeving ondanks dat wij er nu ook weer 2 x een week zijn geweest in mei en juni.

Heel goed van jullie dat je je humeur niet laat bederven door wat kleine calamiteitjes. Lekker verder genieten en laat ons maar smullen van de verhalen.

Knuf Marjan

[Reny]

Wat zijn de foto's mooi !!!
Ik ben blij dat jullie Colorado NM ook zo prachtig vonden. Op zich vind ik het niet erg dat het minder vaak bezocht wordt, daardoor was het in mei toen wij er waren heerlijk rustig.

Jammer van jullie camera, dat is écht balen !

De 128 vonden wij ook zo prachtig. We hebben hem een aantal keren gereden en kregen er maar geen genoeg van.

Heel veel plezier in Moab.

Groetjes
Reny

[MattRob]

Je had beter een weblog kunnen bijhouden, nou 'moet' ik verplicht me eerst door alle reacties heen worstelen om jullie updates te lezen ! Maar ziet er weer prachtig allemaal uit, jullie maken echt hele mooie trips. Ook wij vinden Colorado, ondanks dat we niet alles gezien hebben wat jullie doen, echt heel erg mooi. HAVE FUN maar weer !

[vana]

Nou ..nou... nou, het is wel een vreemde vakantie dit keer hoor. Niets kan bij ons normaal gaan
Wat een dag hadden we gisteren weer.

Maar ik zal bij het begin beginnen, eerst moet ik nog vertellen hoe het ons eergisteren vergaan is.
Dat was dus donderdag 29 juli.
Deze dag hebben we de La Sal Mountain Loop gereden. We begonnen ten zuiden van Moab en er hingen hele dreigende onweerswolken maar gelukkig zijn we die steeds voor gebleven. Het eerste stuk maakte niet zo'n indruk op ons maar daarna werd het prachtig. We hadden een schitterend uitzicht op de Castle Valley en later reden we daar later ook door. Heel erg mooi, de rotsen lijken sterk op Monument Valley vonden wij.

Daarna besloten we om te proberen om een stukje van de Onion Creek Road te rijden. We hebben nog nooit echte dirtroads gereden dus we waren benieuwd. Nou, dat was tegelijkertijd heel leuk en spannend maar op laatst vond ik het toch wel een beetje eng worden. Er kwamen donkere onweerswolken aan en we waren toch wel een beetje bang dat het heel hard zou gaan regenen en dat we vast zouden komen te zitten. Het werd ook wel erg smal en Ger had last van zijn arm. We besloten dat we ons voor niemand hoefden te bewijzen en hebben de auto gekeerd na de 14e wash.
We vonden het heel leuk om eens te doen maar ik denk niet dat het echte dirtroad rijden ons ding is, ik ben veel te angstig dat er iets met de huurauto gebeurd of dat we vast komen te zitten.

We hebben 's avonds heerlijk gegeten bij Eddie McStiff en ook telefonisch een afspraak voor de volgende avond gemaakt met Bert en Hanny, die hier met de kinderen in een villa zitten.

Gisteren (vrijdag 30 juli )hebben we de hike naar Fisher Tower gedaan. Op een ander topic op het forum werd mij verteld dat het makkelijker was dan Delicate Arch en dat we het met twee vingers in de neus moesten kunnen doen. Nou, jullie worden bedankt hoor. Ik weet niet hoe jullie conditie is maar dit was echt wel een zware hike en ik durf te stellen dat hij zeker vier keer zo zwaar is als de Delicate Arch . Tot de Titan gaat het nog wel hoewel het al sterk stijgt, maar daarna is het echt een hele pittige hike hoor! Het stijgt wel geleidelijk zoals ik ergens las maar het stijgt ook echt voortdurend! Er zit bijna geen recht stuk tussen.

Toch was het heel erg leuk en we genoten er erg van. Het ging prima met alledrie, ik kon het prima aan. Al die uren die Joyce en ik bij de sportschool hadden doorgebracht betaalden zich nu uit. We besloten dan ook toen we bij de Titan waren om door te lopen naar het einde. Het was weliswaar warm maar we hadden ruim water bij ons en we hadden nog geen last van onze benen en energie genoeg.
Na twee uur lopen (volgens Ger zijn daarvan minstens 30 minuten gebruikt om foto's maken) waren we bij het einde van de trail. We waren vreselijk trots op onszelf dat we dit gedaan hadden en hebben een kwartiertje op de top zitten genieten van het mooie uitzicht op Fisher Towers.



Daarna zijn we terug gelopen. Ook dat ging nog prima maar het werd steeds warmer en hoewel het voorspeld was dat het zwaar bewolkt zou zijn en zou gaan regen was er vrijwel geen wolkje aan de lucht. We hadden nog steeds veel lol en het ging de hele weg goed, hoewel we wel steeds meer moetsen rusten onder die paar plekjes onder de rotsen waar schaduw was.

Maar vlak voor het einde moesten we weer heel stijl omhoog klimmen en toen kwam de man met de hamer, ik voelde me ineens vreselijk naar worden.
We konden de auto al in de hoogte zien staan en het was misschien nog 5 minuutjes klimmen maar ik kon geen stap meer verzetten. Ik had erge hoofdpijn, was erg misselijk en had hele slappe benen. Joyce voelde zich ook niet zo lekker maar minder erg dan ik. Ger voelde zich prima en is snel naar de auto gerend en heeft een paar flesjes ijskoud water gehaald (het andere beetje water dat nog over was, was heel warm geworden)
Dat hebben Joyce en ik over onze nek en rug gegooid en gedronken.Toen heb ik me met veel moeite naar boven weten te slepen.

Eenmaal bij de auto was mijn ademhaling heel erg snel, alsof ik aan het hyperventileren was. Op de temperatuur meter in de auto zagen we dat het 99 graden Fahrenheit was! Geen wonder dat we het zo zwaar hadden. We hebben de airco heel hoog aangezet en zijn snel op weg gegaan naar de B&B.
Maar toen we midden in Mainstreet stil stonden bij het stoplicht, met een politieauto naast ons, moest ik ineens overgeven. Ik kon moeilijk midden op Mainstreet mijn deur opengooien en uit de auto kotsen maar gelukkig had ik nog de tegenwoordigheid van geest om een boodschappentasje van de Safeway uit de deur van de auto te grijpen en daar mijn maag in te legen. Ik kan jullie mededelen, die dingen lekken ziet

In de B&B terug ben ik meteen op bed gaan liggen met een koude oek op mijn hoofd, Ik heb steeds veel gedronken maar het eerste uur hield ik niets binnen.
Pas om een uur of half 9 's avonds ging het ineens weer goed (ik kreeg weer praatjes volgens Ger) Ik kon weer wat eten en voelde me langzaam op knappen.
We hadden ook al proberen te bellen naar Bert en Hanny om af te zeggen maar die namen niet op. Pas om 7 uur kregen we ze te pakken. We voelden ons wel een beetje schuldig maar ik was echt niet in saat om te komen.

Dat was dus weer een enerverende dag kun je wel zeggen. We hebben alledrie het sterke vermoeden dat ik een zonnesteek had opgelopen.
Het was achteraf natuurlijk ook niet zo slim van ons om deze hike te doen, hoewel we niet wisten dat het zo heet zou worden. Zelfs de locals hier zeggen dat het uitzonderlijk heet is en dat ze nog nooit zo'n hoge luchtvochtigheid hebben meegemaakt. Gelukkig is het goed afgelopen en werd ik pas vlak voor het einde zo beroerd. Ik weet echt niet hoe het afgelopen zou zijn als ik ergens halverwege de trail beroerd zou zijn geworden, want we zijn geen mens tegengekomen tijdens de hele hike.

Wij hebben dus een hele wijze les gehad en ik wil toch hier een waarschuwing geven.
A De wandeling is heel pittig voor de niet zo geoefende hiker, veel zwaarder dan wij tot nu toe begrepen hadden.
B. Neem heel veel water mee.
C Doe deze hike niet als het erg warm is, er is vrijwel geen schaduw aanwezig.
D Doe een petje of hoed op. Ger was de enige met een petje en die had dus ok nergens last van.

Vandaag 31 juli is door deze ervaring ook iets anders gelopen.
We hadden een reservering voor de Fiery Funrnace wandeling maar hoewle ik me weer redelijk goed voelde leek het me niet verstandig om de wandeling te gana doen. ger en Joyce hadden eigenlijk ook niet zo'n zin dus hebben we ana een engels echtpaar bij het ontbijt gevraagd of zij onze tickets wilden hebben. ze waren er erg blij mee en ik hoop dat ze een leuke wandeling hebben gemaakt en dat er nog iemand anders heeft kunnen genieten van het derde kaartje.

Verder hadden we een heel gezellig ontbijt met Cleo en Jan en een stel Rotterdammers. Wat een leuk stel die Cleo en Jan, we vonden het erg jammer dat ze vandaag vertrokken. We zijn heel lang blijven zitten aan de ontbijttafel, dit tot zichtbare ergenis van David en Gary, de eigenaren van de B&B. Wat een stel, we liggen in een deuk om ze, alles moet heel strikt. Ze willen precies om 10 uur de kamers schoonmaken en als je dan nog op je kamer bent raken ze helemaal in de war. We hebben ook al op ons kop gehad dat we de lamp op de veranda hadden laten branden en dat we de schuifdeur open hadden staan want dan doet de airco het niet.

We hebben verder niets meer gedaan vandaag, we zijn even naar de Laundry geweest om wat wassen weg te werken, hebben een Frappuchino gehaald (ik heb gisteren een heleboel calorieën verloren) en hebben verder lekker in het zwembad gelegen. We hebben gebeld en ge-smst naar Bert en Hanny maar krijgen geen reactie, dus ik weet niet of het nog gaat lukken om ze te ontmoeten. De rest van onze plannen zijn dus een beetje in het water gevallen.We zijn helemaal niet in Arches of Canyonlands geweest. Gelukkig hebben we die parken al eerder bezocht en ach, hebben we weer een reden om terug te komen toch

Morgen gaan we richting Capitol Reef en Zion. De voorspellingen voor Capitol Reef zijn 81 gr en 50 % kans op Thunderstorms en voor Zion rond de 100 graden en hevige hagelbuien. Er is nu een "Flash Flood wWatch in effect" daar.
Dat wordt dus leuk. Het zit er in dat we de Narrows niet kunnen lopen omdat er teveel regen valt. In Kanab is ook hevige regenval geweest en staan de straten blank.
Ja, never a dull moment deze vakantie.

Hanny belt net en we hebben afgesproken voor vanavond. We gaan dus nu eerst een hapje eten en dan rijden we naar hun villa toe. Ik heb geen tijd meer om foto's te plaatsen. maar geloof me maar dat het mooi was allemaal'.
De foto's volgen binnenkort nog wel als ik tijd heb, en anders lezen jullie later mijn reisverslag maar

groetjes van Marjon, Ger en Joyce.
(die het ondanks alles nog heel leuk hebben samen)

[Dento]

Je hebt gezien de symptomen duidelijk last gekregen van ernstige uitdroging, wat niet verwonderlijk als je ongeoefend op grotere hoogte in hoge temperaturen een flinke hike gaat doen. Om je een idee te geven: bij professionele atleten die van zeeniveau naar Colorado komen duurt het 1 à 2 jaar om op hetzelfde niveau te komen door het hoogteverschil, en qua hoogte zaten jullie vergelijkbaar.

Als je daar dus niet aan gewend bent (en dat ben je niet echt in de korte tijd dat jullie hier zijn) in combinatie met te weinig water drinken en hoge temperaturen dan kan dit makkelijk gebeuren (ik spreek uit ervaring).

Het lijkt alsof je niet of nauwelijks zweet, maar door de droge lucht verdampt het zweet zodra het op je huid komt; je merkt het dus niet, maar je verliest heel veel vocht. Ga je zoals jullie dan vier uur lopen, dan zul je minimaal twee liter water moeten drinken tijdens die vier uur om een beetje bij te blijven met vochtverlies.

Naast veel water drinken (maar ook niet te veel, da's ook weer niet goed) helpt het heel erg om sportdrankjes zoals Gatorade te drinken; deze helpen om de hard nodige electrolyten weer aan te vullen en helpen echt heel goed om het zieke gevoel snel weg te krijgen. Ook als je niet echt veel voelt is het verstandig om zo'n sportdrankje te drinken na afloop, en je knapt snel weer op!

In ieder geval goed om te horen dat het wel mooi was, allemaal, dan is het niet helemaal voor niets geweest!

Enne, die Safeway zakjes zijn inderdaad goed; wij gebruiken ze ook altijd voor de hondenpoep op te rapen. Die van Walmart gebruik ik niet meer na een keer een wat minder prettige ervaring te hebben gehad met een scheurend zakje...

[MattRob]

Jemig, wat een verhaal ! En wel schrikken, dat kan ik me voorstellen ... Ik denk dat het heel verstandig is om iets op je hoofd te hebben op dit soort dagen en dit soort afstanden. Maar vind het wel ERG knap van jullie !

[Dutchess]

Schrikken hoor, blij dat alles nog goed is afgelopen! En gelukkig dat jullie ondanks alles toch nog een leuke vakantie hebben.

[Jasmino]

Jemig zeg! Wat vervelend dat jullie zo naar werden! Het klinkt inderdaad als een zonnesteek of als uitdroging. Bij zo'n warme temperaturen moet je enorm veel drinken om het vocht aan te vullen. Hopelijk knap je snel weer op, en heb je er verder geen last meer van.

[hekkie]

Potverdorie Marjon wat een verhaal en wat ontzettend jammer dat jou dit overkomen is. Alles wijst erop dat uitdroging in combinatie met die erge hitte jullie de das om hebben gedaan. Ik ben toch blij te horen dat je je weer goed voelt inmidddels en jullie het toch nog erg leuk hebben en gezellige meetings met anderen.

Bedankt weer voor je update waar we allemaal van genieten. Doe lekker verder je eigen ding en dat waar je je fijn bij voelt en wat je aankan. Door wat jij nu ervaren hebt komt de hike naar Fisher Towers als heel zwaar naar voren wat die in principe echt niet is maar jullie hebben het zo ervaren en dat is begrijpelijk met deze hitte en hoe jij je voelde. Wij met onze slechte conditie vinden dit een relatief lichte hike en hebben hem meerdere malen gelopen op ons gemakkie.

Grappig hoe jij vertelt over de jongens in de B&B. Ik kan me er alles bij voorstellen. Hopelijk hebben jullie nog een leuk etentje gehad met Bert en Hanny. Vast wel... Ik duim voor jullie dat de regen en onweer verdwenen zal zijn als jullie richting CR gaan.

Geniet lekker verder en hou ons op de hoogte.

Marjan

[Henriëtte]

Wat een verhaal, Marjon! Ik ben in elk geval blij voor jullie dat het nu weer goed gaat, maar op het moment zelf moet het echt flink schrikken zijn geweest. Het probleem bij Fisher Towers is denk ik het feit dat de rotsen een soort van kom vormen, de hitte blijft daar in hangen. Wij vonden de trail zelf niet al te zwaar, maar de hitte was wel een probleem. En toen was het pas begin mei! Dit wordt in elk geval een vakantie met veel herinneringen en daar zitten gelukkig ook veel mooie tussen, toch!

[Mrs.Bean]

he Marjon wat naar voor je. Jullie krijgen het wel voor je kiezen deze vakantie. Wel goed dat je zo naar je lichaam hebt geluisterd en lekker bij dat zwembad hebt gezeten. Optimaal gebruik gemaakt van de B&B. En ja die twee mannen; haha, moet je eens onopgemaakt om half negen pas aan het ontbijt verschijnen met een puinhoop op de kamer...........Ach ja. Maar verder vonden wij het daar toch wel erg leuk. Al zaten we wel steeds bij de hekkies
En de ontbijten hoe waren die?
Benieuwd hoe het met Bert en Hanny is geweest, de laatste dagen geen verslag meer gelezen. Hoop dat het eten lekker was.
En dat het weer goed blijft, maar ja behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst

Zit me te bedenken dat wat je had had ik in 2007 na Bryce in Zion/LV. En onze vrienden dus vorig jaar ook steeds. Gek waarom nu de ene keer wel en de andere keer niet. Nou ja hoe kom je ervan af. Lekker luisteren naar je lijf, het is geen examen maar vakantie hoor! In CR kun je ook gewoon genieten van pie in Fruita zelfs met flashfloods weet ik uit ervaring. En in Zion kun je lekker aan de rivier zitten met Douwe Egberts koffie. Dat hebben wij daar dus noodgedwongen gedaan. Helemaal niet erg.

Nou meid ga duimen vooor jullie vervolg.

Enne Marjan:

Wij met onze slechte conditie vinden dit een relatief lichte hike en hebben hem meerdere malen gelopen op ons gemakkie.

Jaaaa, "dat kan wel weze ", maar ik ben toch blij dat mijn onweerfobie me gered heeft , terwijl jullie zo lekker voor berggeiten speelden, die Titan waar iedereen het over heeft hebben we volgens mij toch niet eens gehaald

[Coyote]

Nou, jullie maken inderdaad het ene na het ander avontuur mee. Gelukkig is dit goed afgelopen.

Een hike lopen terwijl het tegen de 100 F is, is geen pretje weet ik uit ervaring. Hoe laat waren jullie vertrokken? Wellicht een tip voor anderen om deze hike vroeg op de dag te doen.

Op naar het volgende avontuur en heel veel plezier!

Roland

[markro]

Marjon, het gezegde "Wie verre reizen maakt, kan veel verhalen", is deze reis wel op jullie van toepassing.
Ik hoop dat jullie je weer lekker voelen en wens jullie verder een prachtige reis toe.

[Corry]

Tjemig Marjon wat een gedoe! Ik ga toch hopen dat jullie behouden thuis komen.

[Valerie]

Wow, wat een verhaal!
Klinkt trouwens héél herkenbaar!

4 jaar geleden gingen we met een groepje hiken in de Grand Canyon (Bright angel trail tot aan Plateau point).
Nochtans goed opgelet om veel te eten en te drinken. Toen we ongeveer 2 mijl van het einde waren werd een van m'n vriendinnen héél ziek... Beven, overgeven, héél bleek en niets van energie meer... We hebben toen wat gerust maar het werd duister dus moesten we er wel uit. Er kwam een ranger aan, die nam haar hartslag, bloeddruk enzo en hielp ons mee naar boven. We waren toen nog met z'n 4en... Eén van ons draagde al de rugzakken en ik en een vriend droegen Amanda samen naar boven...
De ranger was zo vriendelijk ons met haar auto naar de camping te brengen...; Eén hééél avontuur waar ik een spierscheur aan overhield helaas... Met Amanda was na een nachtje uitzieken gelukkig alles weer in orde!

[jos 59]

Wat een verhaal weer Marjon maar wat er ook gebeurd blijven lachen.

[RiverCola]

Jullie hebben een hele 'spannende' reis inderdaad!

Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het gebied rond Moab een 'gevaarlijk' gebied is. Dat vond ik tegelijkertijd ook zo fascinerend, er liggen hier zoveel gevaren op de loer.
Toen wij vorig jaar in Moab waren (eind juli) was het ook bloedje heet en mede daardoor hebben we ons best kalm gehouden. De ranger in Canyonlands vertelde ons hetzelfde verhaal als Dento hierboven beschreef; de extreme droogheid van de lucht, het vele vocht dat je verliest zonder dat je het merkt...we hebben ons ook een ongeluk gedronken. De derde dag waren we van plan om te hiken in Arches NP maar hebben daar vanaf gezien. In plaats daarvan besloten we een wandeling te maken naar Corona Arch (ligt langs de weg richting Canyonlands).
Toen we de auto parkeerden bij de trailhead zagen we nog twee andere auto's staan dus we wisten dat er ergens in het gebied nog andere mensen rond liepen. Het was, in ieder geval in het eerste deel, een makkelijke hike, vrij vlak. Maar, er was nergens schaduw en we moesten onze weg vinden door goed naar de steenmannetjes te zoeken. Uiteindelijk kwamen we bij een deel met slickrock (zo noem je dat toch?) aan waar we over best gladde delen moesten klimmen langs kettingen. Toen we bovenaan stonden hadden een een prachtig uitzicht op de Arch. Plotseling hoorden we een harde gil van een man. We bleven staan waar we stonden en zagen heel kleine mensjes, in de verte, onder de Arch staan. We hoorden ze zelfs praten ondanks dat ze zo ver bij ons vandaan waren.

Ik ben toen terug gaan schreeuwen; "Are you okey?'. Meerdere keren...maar ze hoorden ons niet. En dat terwijl wij hun gewoon bijna letterlijk konden verstaan! De schreeuw van die man klonk echt heel naar en ik bedacht me; wat als hij gevallen is en niet meer kan lopen? Het is bloedheet en zonder water red je het niet lang. We hebben daar een poos gestaan en zijn toen heel snel terug gaan lopen naar de trailhead. Ik bedacht me dat ik iemand moest waarschuwen...just in case. Bij de trailhead in de buurt stond een bus met toeristen. Ik vroeg de 'leider' of hij een telefoontje kon plegen naar het visitorscenter maar je hebt in dat gebied geen ontvangst wat dus betekent dat je nooit iemand kunt waarschuwen als er iets mis gaat.

Helemaal bezweet en oververhit zijn we in onze auto gestapt en naar het visitorscenter van Arches gereden om daar mensen te waarschuwen. Ik denk dat dat zo'n 1,5 uur was nadat we de schreeuw hoorden.

Later op de avond zijn we terug gereden naar het visitorscenter waar we hoorden dat een man zijn arm had gebroken bij Corona Arch.

Pfffff....wat een schrik zeg. Die dag realiseerde ik me voor het eerst hoe gevaarlijk de natuur kan zijn en hoe bar en boos dat gebied is. De droogte, de hitte, het gebrek aan schaduw. Er hoeft maar iets te gebeuren waardoor je niet meer terug kunt komen en dan....

Gelukkig is het goed afgelopen Marjon! En inderdaad, jullie komen met BERGEN verhalen weer thuis