genoeg van amerika

[music-is-my-religion]

1. De onmogelijkheid om jezelf te verplaatsen zonder auto.
2. een ziekenkosten verzekering die maar halve bak is (bluecross blueshield).
3. het leven is te duur in de VS.
4. de amerikanen zelf.

De drie dingen die je hier benoemde hebben allemaal met jezelf te maken, waar je alleen jezelf de schuld van kan geven.

1. Zelfs zonder auto in Amerika kun je goed verplaatsen, het duurt wat langer, jij wilde toch in Amerika wonen? ....een auto kopen kan ook

2. Je kiest zelf een goede ziektekosten verzekering uit, je hebt zeker niet veel aandacht besteed om een goede ziekte kosten verzekering aan te vragen.

3. Dat jij het leven in Amerika duur vindt, wil niet zeggen dat de rest van Nederland dat ook vindt.

4. Er zijn GENOEG aardige sociale Amerikanen in Amerika, het ligt er ook aan hoe jij in Amerika met Amerikanen omgaat

Je hebt zelf al aangegeven dat je niet met het geld kan smijten, waarom ben je dan in godsnaam verhuisd naar Amerika?
Dit is echt complete nonsens wat je hier ""probeert" te verkondigen. Ik denk dat het grootste probleem bij je zelf ligt

[Mack]

Amerikanen onvriendelijk?

...dan is het vast al lang geleden dat je in een Nederlandse winkel was...

[Marceljesse]

Zo heb ik twee zeer goede gesprekken gehad waarbij ik (achteraf helaas) de interviewer wetenschappelijk onder de tafel kletste. Het gesprek liep verder beleefd maar ik werd het niet omdat ik te slim was. Dit zou je dus onbeleefd kunnen noemen maar aangezien men daar geen sociaal vangnet heeft werd ik gezien als bedreiging.

Maar dat is ergens toch logisch, dat is in Nederland toch ook zo..
Wanneer jij intelligenter of bekwamer bent dan jouw leidinggevende, kan dat behoorlijk conflicten geven in diverse situaties.
Logisch dat ze zich bedreigd voelen, en op voorhand weten dat dit niet gaat werken ..

Ff iets offtopic;
In de wetenschap (zeker de medische) wordt er juist gezocht naar de meest slimme, innovatieve en bekwame persoon. Je moet je dus van de beste kant laten zien en dat deed ik ook.
Ik heb ervan geleerd dat ik eerst heel goed moet polsen met wie ik spreek. Hier in nederland is dat meestal de directeur of hoofd van de afdelig maar in amerika heb ik gemerkt dat er meer gelaagdheid is en dat je dus in eerste instantie niet met de echte baas spreekt.

[Animar]

Ik kan me niet vinden in de kritiek die je op Amerika en de Amerikanen uit, ondanks dat ik er nooit gewoond heb, maar het van vakanties moet hebben. Ik zou willen dat ik de stap zou durven nemen! Mijn man zou vandaag nog z'n spullen pakken en vertrekken (bij wijze van spreken trouwens, want hij is op dit moment in Houston!), maar ik durf het niet. Jammergenoeg, want als we echt willen, kunnen we morgen al weg! Hij zou daar namelijk gelijk kunnen gaan werken, en alles zou geregeld worden!

Maar: toch denk ik wel dat ik je enigszins kan begrijpen. Als je het niet naar je zin hebt, om wat voor reden dan ook, probeer dan maar eens positief te blijven! Niet iedereen kan dat! Ik zou het ook niet kunnen. Als ik het niet naar m'n zin heb, in wat voor situatie dan ook, ben ik ook geneigd om alleen maar negatiever en "zieliger" te worden! Sommige mensen kunnen overal het positieve uithalen en alles op alles zetten om iets te laten slagen, ik ben daar ook minder goed in.
Niet dat ik nou zo zwartgallig ben, integendeel!
Maar ik denk wel dat ik je kan begrijpen.

Als ik in jouw schoenen stond, zou ik ervoor zorgen dat ik een paar dagen vrij krijg en dan lekker als toerist eens op pad te gaan in Florida! (Lang leve Disney World!!!) Probeer het eens op die manier, al het leuke gaan doen dat je kunt doen daar. Misschien kun je dan je gedachten wat verzetten en dan, als het ware, opnieuw een poging doen om al het negatieve van je af te zetten?

Hoe dan ook, ik wens je ontzettend veel succes!

[Condor]

Bekijk het positief.
Na dat jaartje kan je weer naar andere oorden gaan en op je CV staat een kanjer van formaat.
Oja...toen ik in Atlanta woonde waren alle buren zwarten.
De eerste dagen zei ik steeds "hi" en "hallo".
Ze keken wat vreemd op maar na enkele dagen begonnen ze spontaan een gesprekje met mij.
En later had ik last om enkele uurtjes voor mezelf te hebben want de buurt liep mijn deur plat :beerchug:
En wat vriendelijkheid betreft : jeetje,ga hier eens winkelen of op stap.
En bureaucratie???denk niet dat het hier in Europa minder erg is.
Voorbeeldje : mijn (Amerikaanse) vriendin is langer dan drie maand hier in Belgie.
Ben geweest voor de documenten om te trouwen.
Men vertelde me dat ze eerst weer effe het land uitmoest (op familie bezoek voor een weekje , bijvoorbeeld) en dan weer Belgie in.
Dan is ALLES in orde en kan de procedure starten.
Ja hallo zeg :oh:
Dus deze zomer komt alles in orde (na een familiebezoekje).
Ik denk dat vele mensen hier direkt met jou zouden willen ruilen.
Denk daar ook eens aan,bijt door en volgend jaar heb je weer andere avonturen
Veel succes in elk geval.

[Michigan]

Ik kan me haast niet voorstellen dat wetenschappers in Nederland vele malen meer verdienen dan in Amerika. Maar ik heb daar dan ook geen verstand van.

Daarnaast hoop ik uit de grond van mijn hart dat je meer van Amerika hebt gezien dan alleen Florida. Florida is prachtig voor vakantie, ben er tweemaal geweest en vond het super. Maar het viel mij wel op dat de mensen daar minder beleefd waren. Ik ging dan ook naar de toeristische gebieden, dus dat zal er veel mee te maken hebben.
Waar ik woonde in Michigan vond ik de mensen echt super aardig. En zo vond ik de mentaliteit in New York ook weer wezenlijk verschillen. Er is echt niet 1 mentaliteit hoor in een land dat kwa oppervlakte 10 maal de grootte van Europa is en waar bijna evenveel mensen wonen.

Trouwens... New York, Chicago, Minneapolis/St Paul zijn steden waar ik nooit een auto nodig heb gehad hoor .

Verzekeringen ed hebben al genoeg op gereageerd. Er zijn heus wel passende oplossingen. Natuurlijk weet niet iedereen dat, maar advies is altijd wel te vinden. Emigreren ga je niet over 1 nacht ijs... ofzo .

Ik ken ook een wetenschapper in de industrie, weet er het fijne niet vanaf. Maar die verdient toch een goed dik belegde boterham hoor.
Als je liever een baan hebt die minder oplevert om wat voor een reden dan ook, dan geef ik toe dat er betere landen zijn dan Amerika. In het algemeen is het zo dat met een beetje inzet het leven in Amerika best aangenaam kan zijn. In mijn optiek beter dan een land waar ik tonnen aan belasting betaal omdat ik toevallig een goed inkomen heb.

[phillybilly]

eventjes

Amerikanen onvriendelijk?

...dan is het vast al lang geleden dat je in een Nederlandse winkel was...

Of bij een Subway in NL hé Mack (zie ander draadje)


Ik denk dat het heel moeilijk is om te oordelen over iemand gevoel en ervaringen, maar ik vind het bericht van de tpic-opener erg negatief. Je weet dat het maar voor een jaartje is, probeer er dan het beste van te maken. Begin je alvast te oriënteren op wat je dan WEL zou willen/kunnen doen, en bereid dit voor, zodat je na dit jaartje (van onvreugde) wel iets kunt doen wat je echt wilt.
SUCCES

groetjes, Jolanda

[Mack]

eventjes

Amerikanen onvriendelijk?

...dan is het vast al lang geleden dat je in een Nederlandse winkel was...

Of bij een Subway in NL hé Mack (zie ander draadje)

LOL... precies. Al generaliseer ik, want bijv. bij mijn Albert Heijn is iedereen altijd heel vriendelijk...

Zoals ik het zie, en wellicht is dat te simpel: Amerika bevalt je niet, en je vrouw ook niet, dus moet je ergens gaan wonen waar het je wel bevalt (Finland?). I think it's that easy.

En of het nou financieel wel of niet haalbaar/aantrekkelijk is: zelfs dan is het toch niet waard om je leven erdoor te verpesten door te blijven wonen waar het je niet bevalt?

[Marceljesse]

FF iets offtopic maar wel over een zelfde situatie.

Ik zit vorige week bij de kapper en zat zo te vertellen over mijn laatste reis naar amerika en over de wens daar te werken (je moet toch wat als je daar zit) haakt de persoon naast mij opeens in en verteld dezelfde problemen die de topic starter heeft. Uiteindelijk bleek dat die mevrouw met haar man mee moets omdat hij 5 jaar in LA moest werken.

Wat ik zie bij de topic starter en de persoon naats mij bij de kapper is dat ze zo goed als onvoorbereid naar amerika zijn gegaan. Natuurlijk zijn alle visa en papieren goed geregeld, of dat nu door de baas is gedaan of door de persoon zelf maar dat ik natuurlijk niet genoeg.

Ik dacht de eerste keer ook dat de mensen erg onbeleefd waren. Iedreeen vroeg tenslotte hoe het met me ging maar als ik begon te kletsen waren ze niet geintresseerd. Nu weet ik dat wij gewoon (zelfs dat doen we eigenlijk al niet meer) hallo zeggen en zij hi how are you doing.
Ook aan het ziektenkostenstelsel zie je dat er niet genoeg geinformeerd is.

[kastelke]

Ik denk dat je gelijk hebt...

Sommigen zitten nog in een 'luxe'-situatie, omdat ze van het bedrijf uit zo'n cursus mogen volgen bij een bureau dat zich specialiseerde in de begeleiding van expats (vooral van hun partners). Kan me inbeelden dat zo'n cursus heel veel geld kost, en hij zal hier en daar best wel nuttig zijn (kan me er nog niet over uitspreken omdat we die cursus maar enkele weken voor vertrek mogen volgen).

Maar daar loopt volgens mij al iets serieus mis:
je volgt die cursus maar enkele weken voor vertrek (6 weken). Ervaring leert mij dat niet iedereen die reeds voor het bedrijf vertrok, als een bezetene info ging verzamelen (zoals ondergetekende dus wel deed door zich vol enthousiasme op dit forum te storen ). Maaar wat als jij dan plots, n.a.v. zo'n cursus, je bedenkingen krijgt bij heel dat avontuur??? Heel de papierboel is dan al wel geregeld, je kan het eigenlijk niet meer maken om je terug te trekken, of om meer bedenktijd te vragen.

Vogens mij zouden ze mensen die overwegen om te vertrekken best eens adviseren om minstens een half jaar voordien eens danig wat uren op zo'n forum als dit te komen lezen, en aktief deel te nemen. Ik ben er zeker van dat je hier véél meer dingen leert die je ginder kunnen behoeden voor een cultuurshock, dan dat je op zo'n cursus van twee dagen kan leren.

Ik wéét vanuit dit forum al dat er ginder een aantal dingen zullen zijn die me NU niet meer gaan verrassen en die me dus ook niet meer uit m'n lood zullen doen slaan. En meestal gaat dat over écht heel kleine dingen waar je voordien meestal niet echt bij stilgestaan hebt: het opbouwen van een credit history, de bureaucratie, urenlang besteden aan winkelen omdat het allemaal andere merken en verpakkingen zijn en je dus uit moet gaan zoeken wat je wil, de bank die anders werkt, meer tijd steken in het kopen van noodzakelijke items omdat je de 'reputatie' van de winkels niet kent (laat staan dat je al weet in welke winkel je moet zijn!). Bijvoorbeeld: als ik hier een strijkijzer of een diepvriezer wil kopen, dan wéét ik naar welke winkel ik wil gaan omdat die én sterke prijzen heeft én een hele goede service. Maar wat weet ik dus niet in Amerika.
Als ik hier beddegoed wil, en ik heb een idee van het bedrag dat ik wil spenderen, dan wéét ik dat ik naar winkel a ga als ik wat meer geld uit wil geven, of naar b als het 'gewoon-is-al-goed-genoeg' moet zijn.
Ieder op zich zijn dat kleine, redelijk onbelangrijke dingen. Maar als heel je dagen opgebouwd zijn met uitzoeken, testen, kopen en ontdekken dat het dàt toch niet was, denken dat je op een kwartiertje uit de bank bent als je je betalingen wenst te doen maar blijkt dat je haast twee uur nodig had! Het zijn kleine dingen die maken dat het mentaal heel zwaar gaat wegen als je je niet verwacht had aan die dingen.
En daar zit het hem dus: je goed voorbereiden, zoveel mogelijk trachten te weten te komen waar je je aan kan verwachten.
en ook dan zullen er nog wel dingen zijn die je tegenkomt die je verrassen hoor, maar alles wat je vooraf kon voorzien, dat helpt toch al.

[ANY]

Ik geloof dat je het helemaal bij het goede einde hebt, Elke. Al die kleine dingen die zich opstapelen, en een grote frustratie worden, waardoor je je gaat afzetten tegen het land en alles wat ermee te maken heeft.
Zo'n cursus met nuttige informatie lijkt me wel handig, maar er blijven toch nog veel dingen over die je zelf moet uitvissen. De dingen die je heel gewoon waren die opeens extra energie kosten.
Ik geloof dat ik zelf ook niet zo heel goed voorbereidt was, internet was er nog niet, maar via mijn man had ik al veel over Amerika geleerd.

[Staceybeesie]

Ik denk dat ik me in het stukje van Elke ook kan vinden.
Je moet er niet te makkelijk over denken. Al lijkt Amerika veel op de Nederlandse cultuur. Er zijn zat dingen die hier "anders" gaan en niet altijd op een manier waar ik bij sta te juichen.
Maar het is natuurlijk zo dat wij in een ander land zijn en daar moet je je aan aanpassen en sommige dingen zitten dan tegen en andere dingen vallen ontzetten mee.
Even over het geen auto hebben. Volgens mij begrijp ik er uit dat je geen auto kunt hebben omdat je je niet kan verzekeren of dat je geen Amerikaans rijbewijs hebt?
Waarschijnlijk omdat je (nog) geen SSN hebt. Zelf heb ik een ITIN nummer aangevraagd bij de IRS. (Is een belasting nummer). Hiermee heb ik mij kunnen identificeren bij DMV en mijn Amerikaanse rijbewijs gehaald. Nou weet ik dat dat niet in elke staat kan, maar in NC wel. Misschien lukt dat op die manier wel bij je.

In ieder geval, hoop ik dat je binnenkort lekkerder zult voelen. In Amerika of in een ander land misschien......
Groetjes Petra

[PeeJay]

Ik zit vorige week bij de kapper...de persoon naast mij...bleek dat die mevrouw...

Dus jij gaat naar een Dames kapper...? :hilarious:


/PeeJay

[Petra/VS]

Er is daar ook een officieel woord voor: Culture Shock. Vrijwel iedereen heeft dat, bij verhuizing naar een ander land, maar, waarschijnlijk omdat het lijkt alsof de cultuur in de Verenigde Staten al bekend is, veel mensen verwachten het niet als ze hier heen verhuizen.

Om me heen zie ik, dat het erg met je karakter te maken heeft, hoe je ermee om gaat. De mensen, die gewoonlijk al "glas half leeg" denken en een meer "doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg" houding hebben, reageren vaak erg negatief op de verschillen hier. Terwijl diegenen, die van nature opener en positief zijn zich er met humor veel makkelijker doorheen slaan. Logisch ook natuurlijk. Landverhuizen is niet voor iedereen, niet iedereen zit op het avontuur te wachten.

[laska]

Ik kreeg de culture shock altijd pas als ik weer terug in Nederland kwam.. Als ik ergens een hekel aan had dan was het wel' Doe maar normaal , dan doe je al gek genoeg"


It's all attitude. Je kan je nog zo voorbereiden er zullen altijd wel een paar prettige of minder prettige verrassingen op jepad komen. Hoe je ermee omgaat is dan doorslagevend.. Rolling with the Punches noemen ze dat hier.

[boeffie]

Wat erger is mijn vrouw heeft er nog 'schooner genoeg' van.

Ik heb een vrouw en 2 kinderen.

Hoe ervaart jouw vrouw het leven in de VS? Hoe oud zijn jouw kinderen; zitten ze al op school en zo ja, hoe ervaren zij het?

Juist in dit soort situaties, is het thuisfront erg belangrijk. Ik hoop dan ook van harte dat jullie er als gezin op een positieve manier uitkomen.

Succes!

[Marceljesse]

Ik denk niet dat de persoon in kwestie hier nog komt of antwoord wil geven

[Sandy]

Ik denk niet dat de persoon in kwestie hier nog komt of antwoord wil geven

Ik denk het ook niet, hij heeft het verkeerde forum uitgekozen om te "ranten" over Amerika.
Terwijl dat eigenlijk ook moet kunnen... IMO ... zeker als immigrant..

Ik vind het een toegevoegde waarde hebben om ook verhalen te lezen over immigranten die gefrustreerd, teleurgesteld of slecht voorbereid zijn en daardoor beslagen ten ijs komen. Iedereen mag toch een mening hebben, ook wanneer je de ervaring hebt dat Amerika of Amerikanen behoorlijk tegen kunnen vallen (want daar kun je je volgens mij niet op voorbereiden). En als zo'n persoon zich wat gefrustreerd uit, daar kun je toch wel doorheen prikken ..

[kastelke]

Toch denk ik dat het belangrijk voor hem kan zijn om te lezen wat we schreven, want 'de schuld' van je ongenoegen afschuiven op 'de amerikanen', da's niet correct én het vormt allerminst een oplossing voor je probleem. Door de schuld bij 'anderen' te leggen ga je je alleen nog maar meer kunnen wentelen in zelfmedelijden, waardoor je nog dieper in de put geraakt. En aangezien hij én een partner én kinderen heeft, heb ik zo iets van "schop onder je kont, en hup man, vooruit, klimmen uit dat dal! Zie je eigen fouten onder ogen, relativeer alles een beetje, en schiet in gang ipv je tijd te verdoen met Ocharmes-en-Ochottekes".

[reivax]

Toch denk ik dat het belangrijk voor hem kan zijn om te lezen wat we schreven, want 'de schuld' van je ongenoegen afschuiven op 'de amerikanen', da's niet correct én het vormt allerminst een oplossing voor je probleem. Door de schuld bij 'anderen' te leggen ga je je alleen nog maar meer kunnen wentelen in zelfmedelijden, waardoor je nog dieper in de put geraakt. En aangezien hij én een partner én kinderen heeft, heb ik zo iets van "schop onder je kont, en hup man, vooruit, klimmen uit dat dal! Zie je eigen fouten onder ogen, relativeer alles een beetje, en schiet in gang ipv je tijd te verdoen met Ocharmes-en-Ochottekes".

vind ik ook...