Hoe ben je in Amerika terechtgekomen?

[Sandy]

Dat is fantastisch nieuws Doreen, Gefeliciteerd!! Klinkt als een uitdagende baan !!

[vana]

Ron, leuk om je verhaal te lezen. Iedereen is zo op zijn eigen manier in Amerika terecht gekomen.

Doreen, van harte gefeliciteerd met je baan.

Marjon

[Jasmino]

Doreen, van harte gefeliciteerd met je nieuwe baan en heel veel succes gewenst! :doublethumb:

[Marby]

Doreen,

Wat leuk, een baan waar je erg enthousiast over klinkt. Betekent het Carribean gedeelte ook dat je straks gaat reizen?

Proficiat hoor. :beerchug:

Margaret

[ANY]

Ron , een mooi verhaal, prachtig hoe het voor jullie uitgepakt heeft.
Doreen, succes met je baan!

[Bennogr]

Ik heb in Amsterdam Engels en Amerikanistiek gestudeerd en was in mijn studententijd actief in de beweging tegen de oorlog In Vietnam. Daarbij veel Amerikanen ontmoet, veel vertaald voor het Vietnam Bulletin en regelmatig geschreven voor de Groene Amsterdammer en de Haagse Post.

In 1976 naar New York vertrokken, als correspondent van de Groene. Geen enkel probleem om een journalistenvisum te krijgen, het Witte Huis binnen te komen en naar de inauguratie van Jimmy Carter te gaan.

Moest na acht maanden terug omdat mijn geld op was. Paar maanden in Amsterdam voor de klas en toen terug naar New York als correspondent van Het Parool.

Na een jaar doorgerold naar andere bazen, uiteindelijk heb ik 15 jaar voor de Wereldomroep, TROS Radio en de BRTN radio gewerkt.

Ondertussen een persbureautje opgericht, labor certification gekregen en uiteindelijk een groene kaart.

Toen, nadat ik die groene kaart had, een Amerikaanse tegengekomen (in een taxi in Washington, DC), een jaar later getrouwd, een jaar later een zoon. 18 jaar in en rond New York gewoond, 12 jaar geleden naar St. Paul, Minnesota verhuisd, omdat mijn vrouw een goede baan kreeg aangeboden bij het Science Museum.

Freelance journalist gebleven, onder meer voor Reuters (de pilotenstaking bij Northwest Airlines een paar jaar geleden), het Agrarisch Dagblad en De Journalist (van de Nederlandse Vereniging van Journalisten). Vier jaar lang de website van een plaatselijk zakenweekblad volgeschreven (in het Engels uiteraard). Nu weer gewoon als freelance en als vertaler/tolk. Ik doe redelijk veel werk via de telefoon, als je je travelers cheques of creditkaart verliest en om Nederlands vraagt, is er een goede kans dat we elkaar spreken.

In november 2003 Amerikaan geworden en Nederlander gebleven, dat kan tegenwoordig. Ik heb daar bewust op gewacht, ik had 20 jaar geleden al Amerikaan kunnen worden, maar het Nederlanderschap zit wel diep.

Vrouw is nog steeds alleen maar Amerikaanse, zoon, nu bijna 22, heeft vanaf zijn geboorte (in Manhattan) twee paspoorten, zodat hij zonder problemen bij oma in Amsterdam op bezoek kan gaan, of zwaarden kan leren smeden in Polen.

[doreennicole]

Doreen,

Wat leuk, een baan waar je erg enthousiast over klinkt. Betekent het Carribean gedeelte ook dat je straks gaat reizen?

Proficiat hoor. :beerchug:

Margaret

Ja, ik ga volgende week naar Jamaica. Er is een meeting met alle Caribische en US partners dus de gelegenheid voor mij om iedereen te ontmoeten. Very exciting. Ben nog nooit ergens anders dan de Antillen geweest.

Dank ook ieder voor de felicitaties. Ben nu een week bezig en vind het echt ontzettend leuk, met veel variatie en inhoudelijk interessant en mogelijkheden voor groei.

[Sandy]

Fantastisch Doreen, ik ben blij dat je het zo naar je zin hebt...
Een appartement in Seattle, een leuke baan EN reizen .... fantastisch : ))

[hekkie]

Ik heb in Amsterdam Engels en Amerikanistiek gestudeerd en was in mijn studententijd actief in de beweging tegen de oorlog In Vietnam. Daarbij veel Amerikanen ontmoet, veel vertaald voor het Vietnam Bulletin en regelmatig geschreven voor de Groene Amsterdammer en de Haagse Post.....<

Benno,

:welcome: op dit forum en hartelijk dank voor je toelichting. Een boeiend verhaal en ik denk dat veel mensen graag gebruik willen van jouw kennis en ervaring met Amerika.

Gr. Marjan

[reivax]

zeer mooi verhaal benno... altijd mooi om te lezen...

[vana]

Benno , van harte welkom op het forum.
Erg interessant om te lezen hoe jij in Amerika verzeild bent geraakt.
Ik denk dat je een welkome aanwinst op het forum bent met al je Amerikaanse ervaring.

Marjon

[Bennogr]

Ja, vraag maar raak.

Ik heb samen met een Newyorkse vriendin (we zijn allebei getrouwd, maar met andere mensen!) 15 jaar lang een maandblad uitgegeven voor de Nederlandstalige (dus ook de Vlamingen) gemeenschap in de VS.

We zijn echter met "De Nieuwe Amsterdammer" opgehouden een jaar of wat geleden, omdat door het internet, en dit soort fora, de behoefte aan gedrukte informatie steeds minder werd. Maar was wel leuk om te doen.

Speur hier in de VS a;tijd naar Nederlandse invalshoeken. Laatst nog een verhaal gemaakt voor het Agrarisch Dagblad over de invoer van sperma van Nederlandse stieren. Is nu heel populair, omdat het koeien maakt die niet alleen veel, maar ook goede melk (veel eiwitten, vetten) geeft.

Zo zie je maar, Nederland spreekt op de meest onverwachte plekken een woordje mee!

[dutch_in_seattle]

Hé, Benno, da's een tijdje geleden.
Ron van de Crommert hier (je "voice-overmaatje"). In Seattle tegenwoordig, niet meer in Minnesota.
Zo komen we elkaar toch nog 'ns tegen, al was het alleen maar online...

Ron
http://www.dutchavenue.com

[BSP]

Welkom, en idd een geweldig mooi verhaal! Zo zie je maar weer dat het eigenlijk een klein wereldje is

Fred

[Bennogr]

Dag Ron.

Alles kits in Seattle? Niet teveel regen? Heb hier vorige week twee keer een pad moeten scheppen door 20 cm. sneeuw.

[kastelke]

Na een jaar doorgerold naar andere bazen, uiteindelijk heb ik 15 jaar voor de Wereldomroep, TROS Radio en de BRTN radio gewerkt.

Ha, DAAR ken ik je naam van! Ben Belgische en bij ons stond de radio enkel uit als we sliepen.
Dat is al wel heel wat jaren gelden, dacht ik, dat jij op de radio kwam?

[Bennogr]

Ja, al weer een 12 jaar geleden. Plus als je voor de radio werkt, kent niemand je. Drie seconden op de TV (op de achtergrond tijdens een persconferentie) en je krijgt telefoontjes van "Ik heb je gezien".

Maar radio is wel erg leuk om te doen, je hebt niet van die toestanden nodig die voor de TV nodig zijn. En tegenwoordig is het helemaal makkelijk: ik heb een nieuwe recorder die rechtstreeks op een 'flash card' opneemt, geen vastlopende bandjes dus meer. Je trekt dat bestand rechtstreeks in je computer, gaat aan het knippen en plakken (met een 'undo' knop!) en ik e-mail mijn stukes (voor een plaatselijk radiostation in Minneapolis) als MP3 bestanden, je hoeft niet eens meer naar de studio.

[Sylke]

Leuke verhalen!

Ik heb mijn man "gewoon" op internet ontmoet. Ik was altijd al erg bezig met Amerika en manieren om langere tijden er door te brengen, zomers e.d. Ik had aleens een talen cursus gedaan, lange vakanties, maar in 2001 begon het te kriebelen, ik wilde graag de zomer in New York cuti doorbrengen en vrijwilligerswerk doen met kinderen. (ik werkte in NL op buurtcentra ed).

Ondertussen stond ik geregistreerd op een site waar je je eigen paginaatje hebt en wat mensen kunt leren kennen. Geen datingsite, ik gebruikte het vooral om wat kennisen op te doen in de USA. Op de site had ik mijn plannen ook vermeld, voor het geval iemand nog tips had m.b.t vrijwilligersplekken enzo.

Enfin, onvermijdelijk op dat soort sites zijn ook lui die je flirterige berichtjes sturen. Meestal als het om van die foute one liners ging, bleek het ook precies van het soort type te komen wat je verwachtte bij nadere inspectie van hun profiel.
Op een dag zat er weer zo'n foute pickup line in mijn inbox. Ik keek van wie het af kwam en, zie daar, een normale aardig uitziende jongen. Ik kreeg een beetje medelijden met hem, dacht dat hij het niet slecht bedoelde, dus ik stuurde een kort berichtje terug.

We raakten aan de praat. Veel chatten, telefoneren en het was erg gezellig. Ik had absoluut geen romantische gevoelens tegenover hem. We kletsten gewoon gezellig, en ik vertelde hem van mijn plannen.
Intussen naderde de zomer meer en meer en ik dacht op een dag "nu of nooit" ik boekte een retourtje newyork met mijn studenten creditcard voor 2 weken daarna. Ik wist nog niet precies wat ik zou doen, wilde bij aankomst een kamer zoeken en zoniet zou ik met dezelfde studentencard in een youth hostel gaan zitten. Je bent jong en je wilt wat

Kelvin vond mijn plannen (vrijwilligerswerk) erg nobel en bood me aan (ik kende hem een maand met intensief contact) dat ik de eerste paar dagen wel bij hem mocht logeren totdat ik een kamer vond. In de eerste instantie dacht ik "aardig, maar no way". Tot de tijd naderde en ik nog steeds niks vond.
Het voelde vertrouwd aan met Kel dus ik besloot mijn intuitie te volgen. Als het me niet beviel was ik zo weg in een hotel, en hij deed echt veel moeite om me te helpen met het hele proces. Uiteraard zaten er risicos aan, dat besefte ik me ook, maar ik ben een impulsief persoon dat soms graag weloverwogen risicos neemt.

13 juli 2001 naderde en ik vertrok naar NewYork. Bij aankomst stond Kel braaf op me te wachten. Ik dacht meteen "goh, aardige jongen", maar verder niks.
We klikten echter meteen en gingen direct naar een kamerverhuurbedrijf om mij in te schrijven. Vervolgens naar zijn studio en het leek net of we elkaar al jaren kenden.
In de volgende dagen werden we beste maatjes, en ineens had ik een telefoontje dat er een kamer was. Met gemengde gevoelens ging ik er kijken, want ik vond het toch wel erg gezellig met Kel.
Onderweg belde hij me en zegt "joh, als je wilt mag je ook blijven hoor".

Dat heb ik maar gedaan. Hij woonde in Queens en was mijn enige echte vriend daar, het kamertje was helemaal ver weg in Brooklyn, en, alleen is maar alleen.

Dus, ik bleef. Elke dag zaten we samen in de starbucks en maakten lange wandelingen. Ondertussen hielden we er beiden een vriendje en vriendin op na, dus aan iets meer dan vriendschappelijks met Kel dacht ik nooit.
Totdat zijn "vriendinnetje" (ze gingen af en toe uit, ze was een collega) ineens belde toen hij niet thuis was. Ik wist gewoon dat ze een afspraakje met hem wilde maken. Toen ze had opgehangen was het ineens of ik alles ineens helder zag.

Wat liep ik nou te klooien met een foute h=jongen waarvan ik dacht dat hij het voor mij was. Alles wat ik zocht in een man had Kel. En hij jad een date dat weekend.
Dat kon ik uiteraard niet laten gebeuren,hihi.
Vlak voordat hij de deur uit ging die vrijdag heb ik heel gemeen en strategisch (en dat is normaal gesproken helemaal mijn stijl niet, maar, wederom, het was nu of nooit) aan hem mijn ware gevoelens geuit. Met veel drama erbij. Immers, als hij dan toch een date had moest het wel een rottige worden zodat er niet straks nog vonken zouden gaan overslaan tussen die 2.
Het plan was gelukt. Hij ging weg die avond maar achteraf bleek het zijn ergste date ooit.
We hebben de week erna veel gepraat, want hij wist niet zeker of hij een lange afstandsrelatie wilde. Ik moest immers na de zomer sowieso nog een poos terug naar Nederland.

Na een week was hij eruit. We gaan ervoor!
Het was inmiddels een maand na mijn aankomst ofzo.
Ik woonde al bij hem dus dat veranderde verder niet, en we gaven ons eindelijk openlijk over aan onze verliefdheid.
Alles ging toen in sneltreinvaart. ik wist het zeker, Hij is de ware! Wie had dat gedacht. We begonnen zelfs al seriues over kinderen te praten. 9/11 kwam, Kel moest in de buurt werken die dag, zijn trein ging onder het WTC, maar hij begon een uurtje later die dag en voordat hij op de trein kwam had hij al gehoord dat er wat loos was en is thuis gekomen.

Samen hebben we de hele dag t.v gekeken, en stilletjes in het park gezeten.
9/11 gaf nogeens dat extra zetje om te gaan voor wat je wilt, en niet te wachten omdat anderen dat misschien beter vinden.
We zijn alles echt gaan plannen, wanneer ging ik weer weg, en wanneer kwam ik voorgoed terug. Ondertussen ook meteen de pilstrip in de prullenbak gegooid. We wilden allebei graag kinderen, waren er klaar voor, dus waarom wachten?

oktober 2001 moest ik terug naar Nederland. Oh wat was dat erg..
Eenmaal in Nederland maakte internet en veel bellen het gelukkig een stuk leefbaarder. Ik moest nog wat zaken afronden, Kelvin zou in december een poosje naar NL komen, en ik zou ik januari voorgoed weggaan naar Amerika.

In december 2001 zijn we in Parijs verloofd, in januari 2002 bleek ik zwanger, en ben ook die maand op het vliegtuig gestapt. 3 juni 2002 zijn we getrouwd op cityhall. mijn ouders, broer, zus, en beste vriendin waren over gekomen en later zijn we met alle familie en vrienden wat gaan eten.

En we zijn ons leventje begonnen.. wel met obstakels, want Kelvin was nog geen US citizen, had alleen een greencard. Het hele proces duurde een poos, pas toen kon ik mijn greencard aanvragen, en intussen verblijf ik op een verlopen visum. Niet de ideale manier maar het op afstand doen kon ik gewoon niet.

Dat betekende dus wel al die tijd niet het land uit, niet werken, niet autorijden enz.

Uiteindelijk heb ik in november vorig jaar mijn greencard gekregen! Alles is nu dus "normaal" en we zijn in maart voor het eerst naar Nederland weer geweest met onze inmiddels 2 kinderen.

We wonen inmiddels niet meer in NYC maar in een rustig mooi plaatsje in Massachusetts.
We zijn ontzettend gelukkig met z'n viertjes en ik ben nog steeds zo blij dat ik Kel ben tegen gekomen en de dingen heb gedaan die ik deed.
Hij is echt mijn soulmate, beter had ik het niet kunnen treffen!

[Sylke]

Excuses, heb hetzelfde verhaal gepost onder de topic over hoe je aan je US spouse gekomen bent, maarja, zo'n verhaal ga je niet 2 keer schrijven..

[enger003]

Mooi verhaal, zo zie je, het geluk zit in een klein hoekje.
Eric