Baan aangeboden in Miami. Help>Wat nu?????????

[USInsider]

GoldenHills, dat verschilt inderdaad per werkgever - maar de laatste jaren wordt er geknipt en gesnoeid bij het leven in veel bedrijven en dan kun je die regel tegenkomen. Ik ontdekte dat het bij mijn man zijn werkgever/verzekeraar speelde vlak voor we naar Canada vertrokken: nee, de C. coverage - bij een dochteronderneming ! - kon niet gelden als doorlopende verzekering, want was geen US verzekering.
Wat betreft dental: bij het bedrijf waar men man werkt was het lange tijd zo dat managers en hoger meteen dental kregen, 'gewone' werkers (denk produktie) kregen pas na een jaar dental. Vision hadden we soms wel, soms niet.

Kastelke, ik had al een vermoeden waar je je op baseerde - maar ik weet niet of het bedrijf waar TS werkt een multinational is. Ik weet ook niet wat het niveau is van de functie van TS.
Ik heb de afgelopen jaren veel voorzieningen beduidend slechter zien worden. Zoals ik al zei, er is kans dat TS een of meer van - of misschien wel alle - dingen krijgt die jij opsomt, maar er is ook kans van niet. Wat er al dan niet kan staat meestal in het employee handboek.
Maar, nogmaals, voor L1 expats zijn de rand-voorwaarden meestal beter dan voor H1B werkers. Zo ben ik eens een engels gezin tegengekomen in IL dat drie keer met pa/ma/thekids op en neer naar de US mocht om naar een huurhuis te zoeken. Maar dat was nog in de 'goede tijd'.

[Flightlevel]

Nu ik even teruglees, vroeg iemand mij of ik die kant op zou gaan als het maar voor 6 maanden zou zijn?
- Dan hoef ik niet langer na te denken en zou ik lekker voor 6 maanden naar miami gaan ...

De rand voorwaarden zyn gunstig. Dat wil zeggen, in de eerste 3 maanden word er huur betaald en de verhuiskosten worden voor 95% gedekt. Mijn collegaas hebben uit eigen ervaring (helaas) ontdekt dat de ziektekosten-verzekering goed is.
pension; word 50/50 verdeeld, daar moet je zelf goed bij blijven opletten en dan heb je later een goed pensioen als je de rest van je leven in Miami wilt vertoeven. Kwa reiskosten naar NL en dergelijke hoef ik mij al helemaal niet druk te maken, momenteel werk ik in een sector waardoor ik voor zeer weinig over de wereld kan reizen.

Gister werd het mij even te veel en wilde ik de boel afblazen, maar vandaag loop ik weer met de gedachten rond "DOEN" je hebt niks te verliezen, hoog uit een schip in Miami dat je achter je verbrand als je weer terugkeerd naar nederland binnen een korte tijd...

[kastelke]

En voor dat pensioen, daar kan je beter overal nog zelf voor zorgen, ook in Nederland. Het is al goed dat het bedrijf ook geld in het potje steekt.
Drie maanden huur is ook al goed, en ze hebben duidelijk ervaring met het overhalen van personeel dus jij moet niet het warme water uitvinden en alles zelf regelen, ze weten wat er moet gebeuren.
Zoals gezegd: Miami staat niet in mijn top 3 om te gaan wonen, maar als ik in jouw situatie was, dan zou ik die kans aannemen en gaan! Je hebt heel wat ervaringen te winnen, en zo weinig te verliezen.

[Hockey]

Pensioen 50/50 is ook in NL niet ongebruikelijk, en de voorwaarden lijk goed. Behoorlijk goed zelfs.
Wat let je nu nog om nee te zeggen?

Gisteren werd het je even te veel zei. Mag ik vragen wat je teveel werd? Als ik zo kijk naar wat ze je aanbieden en voor je willen regelen zou ik, als ik in jouw schoenen zou staan, onmiddelijk gaan.

[dutchie_in_boston]

Ik zit dit zo door te lezen en mijn eerste reaktie was en is: GAAN. Wat een kans, zo'n gespreid bedje in Miami! Jeetje, de voorwaarden klinken beter dan wat de gemiddelde amerikaan aangeboden krijgt (waar ik onder val). Fantastisch! Zorg er voor dat je een spaarpotje hebt, zodat je terug kan als je wegkwijnt van de heimwee.

[USInsider]

Die voorwaarden zijn behoorlijk goed. Let wel even op dat soms als de werkgever de verhuizing betaalt, je verplicht bent drie estimates te vragen bij drie verhuisbedrijven en met de laagste te gaan. Maar het kan zijn dat dat alleen in de US geldt.
(Je zult belasting moeten betalen op de huur die voor je betaald wordt denk ik.)

Je zegt pensioen, bedoel je niet 401 K ? De meeste werkgever matchen de helft van wat je inlegt (dit gaat voor belasting) tot 6%. Het enige nadeel ervan is dat je, als je terug gaat naar Ned./Belgie en dat geld mee wilt nemen, je alsnog de belastingen betaalt plus 10% boete (aangezien FL geen state tax kent alleen Federale boete).

Het voordeel van voorwaarden als jij krijgt, is dat je je schepen niet echt verbrandt. (Wij betaalden bijna alles zelf en ontdekten toen dat we financieel gezien niet terug konden.) Daarom ook mijn advies voorlopig geen huis ofzo te kopen. Het gevoel 'ik kan altijd terug' is erg belangrijk, vooral in jullie situatie denk ik.

Natuurlijk voel je je onzeker op sommige momenten en je vriendin/vrouw zal dezelfde emoties hebben. "Wij die je voorgingen" herkennen dat helemaal. Even een waarschuwing: men noemt het the land of the free and the home of the brave, maar er zijn hier ongelofelijk veel regels en regeltjes waar vrij strikt de hand aan wordt gehouden.
Nog een tip: neem zodra je hier bent een abonnement op een plaatselijke krant, hetzij on paper, hetzij on-line. Ik heb gemerkt dat voor 'thuisvoelen' het enorm helpt als je meer weet van wat er gaande is waar je woont, de problemen, etc.

[Bennogr]

Grappig: ik heb in Manhattan, Brooklyn, Teaneck, NJ, St. Paul, MN, en Asheville NC gewoond de afgelopen 35 jaar. Maar nu we weer terug zijn in Brooklyn, voel ik me echt weer "thuis". Dat gevoel heb ik in Amsterdam al lang niet meer.

[goldenhills]

Nog een tip: neem zodra je hier bent een abonnement op een plaatselijke krant, hetzij on paper, hetzij on-line. Ik heb gemerkt dat voor 'thuisvoelen' het enorm helpt als je meer weet van wat er gaande is waar je woont, de problemen, etc.

He, da's een goeie! Het is tegenwoordig zo makkelijk om alles in Nederland te blijven volgen, via nieuwswebsites en uitzendinggemist etc., en met anderhalve been in Nederland te blijven staan.

Een streekmuseum bezoeken, en eens een boek over de lokale geschiedenis lezen helpt ook. Je begrijpt dan wat meer van je omgeving, het voelt al gauw minder vreemd, en je hebt meer aansluiting met je omgeving.

Al met al kun je best veel doen om je kansen te verhogen om je in een nieuwe plek thuis te voelen. In plaats van te focussen op wat je mist (gezellige terrasjes op een oud stadsplein), zoek nieuwe dingen op die je wel kunt doen (BBQ'en in het stadspark).

[USInsider]

Hi - ik bedoelde een FL/Miami newspaper - maar wat jij zegt, Goldenhills, is minstens zo'n aanrader: voeling houden met wat er in Ned. gebeurt zodat je je niet meteen compleet ontworteld voelt. Ik weet nog hoe ik dat miste toen we daar in de 90er jaren in SoCal woonden - het Internet heeft veel veranderd wat dat betreft. Je kunt van alles streamen en zo de nieuwe dr.Who zien, Henk Teeuwen plus collega's zijn op YouTube, Netflix heeft zelfs wat Ned. films, etc. etc.

[goldenhills]

Ik was niet erg duidelijk... Ik bedoelde eigenlijk dat het te makkelijk is om aansluiting met Nederland te houden, zodat het risco is dat je niet de tijd neemt om te wortelen in je nieuwe omgeving. Maar dat het zo makkelijk is, is inderdaad ook wel weer een voordeel. Sommige dingen zijn moeilijk te vervangen, maar je kunt tegenwoordig Skypen met je familie en vrienden, en de Nederlandse humor (iets heel anders, maar ook moeilijk te vervangen) gewoon via 'uitzending gemist' binnenhalen.

Ik ben het met je eens dat je door wat bewuste acties te ondernemen, zoals een abonnement op een lokale krant, je de kansen verhoogt dat je je thuis gaat voelen in je nieuwe omgeving.

[USInsider]

Nog even een aanvulling op 401k: sommige werkgevers hebben de regel dat je pas na een jaar in dienst kunt gaan deelnemen (in jouw geval klaarblijkelijk niet), veel werkgevers kennen 'vesting' dwz. je moet een aantal jaar in dienst zijn om recht op het hele bedrag te hebben dat de werkgever meebetaalt. Meestal is dat vijf jaar (mijn man zijn huidige werkgever had zeven jaar) - dus het eerste jaar is 20% van jou, het tweede jaar 40% enz.

[hanen]

@flightlevel, wij stonden vorig jaar voor dezelfde beslissing en hebben toen besloten om de uitdaging aan te gaan en ik kan je vertellen dat we er tot nu toe geen dag spijt van hebben gehad. Natuurlijk zijn er wel eens dagen dat je je familie en vrienden mist want uiteindelijk ben je in je nieuwe woonomgeving niet op vakantie maar moet je met de amerikanen omgaan als mede collega's en buren e.d.
Voor ons persoonlijk was het ook heel belangrijk dat er van te voren afgesproken is dat het voor een periode is van twee jaar en dat we in Nederland niet al onze schepen achter elkaar moesten verbranden. Daar en tegen hebben wij wel een puber die zijn studie in Nederland heeft af moeten breken en hier nu aan het studeren is. Voor jullie zonder kinderen ligt dat mijns inziens nog iets makkelijker. Het afmaken van de studie van onze zoon in Nederland is ook echt de rede dat wij aan het eind van de periode teruggaan anders zou ik het zo net nog niet weten want bijna elke dag voelt hier nog in Florida als een vakantiedag.
Op onze weblog kan je e.e.a. lezen over onze voorbereidingen, mocht je gerichtte vragen hebben mail dan.

[kastelke]

Maar waarom ga je terug naar Nederland voor het afmaken van de studie? Je kan hem die toch ook in Amerika laten afmaken?

[guinevere]

Edit: Even een deel van mijn reactie verwijderd. Ik heb geloof ik de helft van het topic gemist toen ik mijn reactie plaatste ... was een beetje mosterd na de maaltijd.

@Flightlevel, emigreren is niet voor iedereen. Hoe je het ook wendt of keert; ook al kan je altijd terug, het is een ingrijpende beslissing. Voor mij geldt dat ik liever spijt heb van dingen die ik gedaan heb, dan dingen die ik niet gedaan heb. Anders zou ik mezelf altijd afvragen wat ik gemist hebt, dan probeer ik het lievel ... als het niet bevalt is dat ook prima.

Maar als je er een slecht gevoel bij hebt dan blijf je toch gewoon in Nederland? Waarom zou je je hele leven omgooien als je al een lekker leventje voor jezelf hebt opgebouwd en verder niks te wensen hebt? Dat je jaren geleden naar de VS wilde, betekent toch niet dat je het nu alsnog wil/moet doen.

Het enige wat ik wel in je achterhoofd zou houden is dat dit misschien je enige kans is om je "droom" te verwaarlijken. Ik zou het dan ook als een NU of NOOIT keuze behandelen, want kansen om in Amerika te wonen & werken liggen niet voor het oprapen.

[Bennogr]

Waarom ik indertijd WEL naar de VS gegaan ben: het idee dat je een kans krijgt opnieuw te beginnen. In Nederland had ik altijd het gevoel dat ik altijd gehouden werd aan wat ik vroeger gezegd had: ik was anti-auto (in Amsterdam eigenlijk ook niet nodig en vaak alleen maar lastig en duur), DUS: ik zou nooit een auto mogen hebben. Ik liep in spijkerbroeken, DUS een pak aanschaffen (en een DAS omdoen) "kon" niet. Ik heb in New York (en van Jimmy Carter) geleerd dat je best van uiterlijk mag veranderen (als je hartje maar rood blijft, roep ik dan wel), en dat als je je aan je omgeving aanpast je veel makkelijker overal binnenkomt.

Maar zoals zo langzamerhand wel duidelijk is door de discussies hier en elders op het forum: je moet zelf beslissen, het is jouw leven! Als je naar de VS wilt: ga of ga niet. Maar baseer je besluit NIET op het feit dat je vroeger dacht dat dat zo leuk leek zou zijn.

[hanen]

Maar waarom ga je terug naar Nederland voor het afmaken van de studie? Je kan hem die toch ook in Amerika laten afmaken?

Kastelke,
Onze zoon heeft in Nederland al een jaar HBO achter de rug. I.v.m. ons VS avontuur heeft hij deze opleiding afgebroken en is niet naar de tweee gegaan.. Zijn punten zijn getransferd naar de University zodat hij wat studieduurverkorting in de VS kan krijgen.
Wij en onze zoon vinden echter dat het niveau en de uitdaging op een University in de VS absoluut niet van het niveau is van een HBO opleiding in Nederland. Vooral de eerste twee jaar die hij toch moet doorlopen zijn veel te algemeen. HIj heeft nu weer vakken zoals geschiedenis, wiskunde en algemene vakken zoals computerkunde terwijl hij op het HBO veel beroepsgerichter bezig was. Hij leert weer dingen die hij op de Havo al lang had afgerond, en dat is niet motiverend. Het niveau van de overige leerlingen die vaak ouder zijn als hij ligt veel lager. Hij vind zijn mede klasgenoten vaak ronduit dom, gelukkig heet hij wel aansluiting gevonden bij oudere jaars. In Nederland haal je een Havo of VWO diploma en dat is voor iedereen gelijk. De mensen die hier naar University gaan zijn allemaal van verschillend niveau omdat ze van verschillende High schools afkomen. De eerste jaren worden dan ook gebruikt om ze op hetzelfde niveau te krijgen.
Voor zijn tweede jaar wat na de zomervakantie ingaat heeft hij nu afspraken kunnen maken dat hij vakken mag gaan volgen uit de major fase (derde jaar) van zijn opleiding, in de hoop deze punten straks naar Nederland terug te kunnen transferen zodat hij ook daar weer studieduurverkorting kan krijgen.
Wij zijn er van overtuigd dat je na University minstens nog een andere opleiding in de VS af moet ronden wil je aan het HBO niveau van Nederland komen.
Na een jaar HBO in Nederland en nu een jaar University in de VS kan hij wel zeggen dat de studententijd in Nederland veel leuker is, veel meer samenwerken en onderling leuke dingen doen, en daarnaast is het uitgaansleven voor hen die nog geen 21 zijn in Nederland veeeeel leuker (of je moet hier pasjes gaan vervalsen, met het risico dat je visum word ingenomen.
Onze zoon is met ons mee op een studentenvisum omdat wij niet het risico wilde lopen dat hij terug zou moeten (als hij hier wel zijn studie af wil maken) als wij om welke rede dan ook terug moeten naar Nederland ivm de functie van mijn man. Dit betekent echter wel dat hij hier niet mag werken. Ook dat vind ik geen gezonde situatie die al te lang moet duren voor een student.
En dan als laatste. De kosten die je als L1/L2 visum houder mag betalen voor de University opleiding van je kind voor een semester is aanzienlijk duurder dan het totale bedrag voor een vierjarige HBO opleiding in Nederland, en dan hebben we een kleine scolarship wegens goede resultaten in Nederland kunnen bedingen.
Gelukkig is onze zoon een jonge leerling en deze twee jaar University zal van onschatbare waarde zijn voor zijn algemene ontwikkeling en het wereldbeeld wat hij zal vormen, niet elke jongere krijgt die kans en de opgelopen "schade" word tzt wel weer ingelopen.

Mochten er ouders zijn die het anders zien dan hoor ik dat graag.

[jiejie]

Ik zie het inderdaad anders, en ik denk dat er meerdere zullen zijn hier op de forums die het anders zien. Ik denk dat de grootste fout die jullie maken, het vergelijken van twee compleet verschillende systemen is. Het Amerikaanse en Nederlandse systeem is totaal verschillend, het is eigenlijk best moeilijk om dat goed te vergelijken.

Wat ik niet begrijp is dat jullie beweren dat het niveau in de VS lager ligt dan in Nederland, terwijl mij ervaringen toch totaal anders zijn. Van wat ik hoor krijg ik eerder het idee dat hij naar een college is gegaan (wat lager in niveau is, wel heel vaak onderdeel is van een university en veelal dient als opstapje richting een university, mede omdat je de credits van een associate's degree voor een bachelor's degree kan gebruiken) ipv een university zelf, dit ook omdat het zo algemeen was. Mijn vrouw, bijvoorbeeld, heeft 2 jaar community college gedaan (en dat was vrij algemeen vertelde ze mij), haar associate's degree gehaald, en vervolgens in twee jaar op een university haar Bachelor of Science in Nursing degree gehaald (wat weer wel erg doelgericht was).

Als je nu zou zeggen, het basisonderwijs is onder de maat, dan zou ik er nog mee akkoord kunnen gaan (althans in mijn staat is het ver onder de maat, wij lopen met het idee om het basisonderwijs van onze (bijna 2 jaar oude) dochter in Nederland te doen en vervolgens terug naar Hawaii te keren als ze haar high school en university moet gaan doen.

En sja, studententijd in Nederland is ook weer zoiets, dat is ook totaal anders dan in de VS. Natuurlijk is het in Nederland leuker, zelfs als je 14 bent kun je in principe stomdronken over straat gaan en in veel cafés nog meer bier krijgen zonder dat men zich iets van je aan trekt, dat lukt je in de VS niet snel (dat is op zich niet slecht denk ik, alhoewel ik de leeftijdsgrens van 21 wel bekrompen vind). Veel komt echter ook van de student in kwestie af.. ik snap hierbij ook niet dat er gezegd wordt dat er in Nederland veel meer samengewerkt wordt en leuke dingen gedaan worden, terwijl ik dat echt totaal anders ervaar, zeker in verhouding met de VS waar just heel veel in teamverband gedaan wordt, je wordt hier doodgegooid met de clubs, dat zie je juist in Nederland niet.

[ANY]

Je moet het nut van die algemene klassen ook niet onderschatten. Je weet nooit waar het toe kan leiden; we zouden misschien nooit verschillende type letters in Windows hebben als Steve Jobs nooit een calligrafy klas gehad had.Ik bedoel maar, je weet nooit waar het goed voor is. In vakken zoals geschiedenis zit ook nog veel keuzes, je kunt wereldgeschiedenis die je Nederland gehad hebt nog eens herhalen, maar je kunt ook andere geschiedenis volgen, zoals African American history of Women in history wat best interessant kan zijn. Ik denk dat het heel goed is om wat algemene vakken te hebben, en je wereld te verbreden in die eerste jaren, in plaats van alleen maar heel gericht bv alleen enginering of business te doen. En extra Engelse lessen zal later ook zeker nuttig zijn. Ik weet nog dat mijn eerste klas hier English 101 was, en ik heb er oneindig veel aan gehad om mijn schrijven en grammatica te verbeteren. In Nederland moesten we wel essays schrijven maar was er nooit goed uitgelegd hoe je het moest aanpakken.
Dat het hier gemakkelijker is weet ik niet, er wordt anders les gegeven, wat misschien gemakkelijker overkomt. Ik vindt het hier altijd meer werk; veel essays schrijven, veel projecten en presentaties en groepswerk. Ik vindt dat je er meer van leert dan een boek te tekstboek lezen en dan een examen doen. Ik werk nu 1 ochtend per week voor een community college's verpleegkunde klas en als ik zie wat die erin moeten stampen in 1 semester (9 credits), daar deden wij anderhalf jaar over.

Ik denk ook dat de studententijd anders is dan in Nederland, maar je moet het niet van het wel of niet mogen drinken laten afhangen of je plezier hebt. Er zijn zoveel meer mogelijkheden om wat te doen, clubs, activiteiten en sport, dan alleen maar naar de bar.
Deze tijd zal inderdaad van onschatbare waarde zijn. En ze zijn jong, het is toch niet echt een jaar "verliezen" als ze een jaar later met de opleiding in Nederland klaar zijn.

[kastelke]

Ik hoor van de mensen die zowel het Belgische universitaire systeem (dat volgens mij heel erg gelijkt op het Nederlandse) en het Amerikaanse en/of Canadese systeem (dat ook weer erg op elkaar gelijkt) kennen (als student of als prof/assistent), dat je het inderdaad niet kan vergelijken. Maar dat het Noord-Amerikaanse systeem je een betere voorbereiding geeft op de arbeidsmarkt nadien, dat het 'realistischer' onderwijs is. En dat juist samenwerken heel erg belangrijk is! Er worden heel veel teamopdrachten gedaan, er wordt blijkbaar ook meer in groep gestudeerd (waardoor je later op de werkvloer het ook al gewoon bent om in een team te functioneren). En wat mij hier opviel in Canada (nooit nagegaan hoe dat in de US zit), is dat je vanaf je 2de jaar al echt mee betrokken kan worden in research! Kijk, dat vind ik nou super! En dat hoorde ik nog niet in Belgie in de wetenschapsrichtingen (ik kan me niet uitspreken over de Arts richtingen, daar ken ik niets van).

Let er inderdaad op dat je universitait onderwijs (bachelor van minstens 4 jaar in Noord-Amerika) vergelijkt met universitair onderwijs (bachelor van 3 jaar in Nederland). Want je hebt hier in Noord-Amerika colleges (die trouwens ook verbonden kunnen zijn aan een universiteit) en universiteiten. En op een college kan je ook een bachelor behalen (op 3 jaar, net als in Nederland), maar dan moet je vaak nadien wel een extra jaar schakelprogramma volgen om naar een master over te kunnen schakelen.

Verder denk ik ook dat het enkel maar een voordeel heeft dat je in dat eerste jaar ook kennis MOET maken met andere vakken op universitair niveau, veel meer dan dat dat in Nl/Be is. Immers, hoe vaak zie je niet dat mensen na 1 jaar universitair onderwijs besluiten dat een bepaalde richting toch niet was wat zij ervan verwacht hadden?
In de science richtingen verklaar je je major nooit in je eerste jaar. Meestal in je tweede jaar, maar je kan vaak zelfs nog switchen in je 3de jaar! En dat doen ook veel studenten omdat je juist gedwongen wordt om veel breder te gaan dan je studiegebied en daardoor kennis maakt met andere gebieden. Waardoor je kan ontdekken dat je je veel meer aangesproken voelt door iets anders wat je nog niet zo goed kende omdat je niemand kende die in dat veld werkte en omdat je met die discipline nooit eerder kennis gemaakt hebt in je middelbaar onderwijs.

Maar de familie van hanen richt zich heel erg duidelijk op een verblijf van korte tijd en dus teruggaan naar Nederland na twee jaar, en dan bekijk je de dingen volgens mij toch nog vanuit een andere hoek.
Als je echt niet de intentie hebt om te

[DixieChick]

Als "sort of expert" (ik heb in Nederland op de universiteit lesgegeven, en geef nu les op een universiteit hier) kan ik dit voor een deel alleen maar beamen. Het bachelor's programma is hier inderdaad "realistischer", en eigenlijk meer te vergelijken met het HBO in Nederland. Je hebt veel praktische opdrachten, werkt veel in teams, maakt portfolios, en bent al vanaf je tweede jaar (of wanneer je je major kiest) heel carriere-gericht bezig. Daarnaast vind ik ook dat we hier best wel veel vragen van goede studenten. Zo verwacht ik van studenten die naar graduate school willen (hun master's halen), dat ze op minstens een undergraduate conference presenteren. Dat heb ik in Nederland nooit gezien.

Aan de andere kant vind ik dat de Nederlandse universitaire bachelor (alhoewel ik die maar heel kort heb meegemaakt, en me dus meer baseer op het oude systeem, en dan de eerste drie jaar) studenten veel beter voorbereid op het krijgen van een master. Er wordt minder praktisch gewerkt, maar veel meer geeist in de vorm van kritisch denken en schrijven. Omdat we hier in de VS studenten pas in hun tweede jaar krijgen (en soms later) hebben we maar 2.5 jaar om alles er in te stampen, en dan is er vaak weinig/geen tijd tot echte kritische reflectie, waar in Nederland wel tijd voor was.

Maar dat terzijde, ik vind de opmerking dat het Amerikaanse systeem zoveel slechter of lager zou zijn dan het Europese absoluut niet terecht. Het ligt maar net aan de student. Ik heb hier enorme uilskuikens er tussen zitten, maar die had ik in Nederland ook meer dan voldoende, net zoals dat ik in allebei de landen ook hele slimme studenten heb gehad. De regels blijven hetzelfde: You can do three things in college: get good grades, maintain a great social life, and sleep. Pick two