Is het nog aantrekkelijk om naar Amerika te emigreren?

[guinevere]

Ook ik woon hier al meer dan 5 jaar, maar ik heb helemaal geen contact met andere Nederlanders. Ze zullen er zeker wel zijn, maar ik zoek het zelf niet op. Behalve de taal heb je eigenlijk niks met elkaar gemeen ... of tenminste niet per se meer of minder dan met een willekeurige Amerikaan.

[wiepster]

Heel af en toe heb ik weleens contact met sommige forumgangers, verder ken ik wel wat Nederlanders in de buurt, maar zoek het niet echt op.

[Petra/VS]

Wat ik erg leuk vind aan het Nederlandse groepje is het gedeelde verleden. Wij groeiden op met dezelfde tv shows, Nederlandse muziek etc. Rick en mijn Amerikaanse vriendinnen kennen dat niet en ik ook een aantal van hun dingen uit hun jeugd niet. Daaraan merk ik nog het meest, dat ik hier niet opgegroeid ben (en men vergeet dat regelmatig en is verbaasd, als ik een liedje nog nooit heb gehoord of zo).

[suebrons]

Het is denk ik toch echt nog steeds wat je er zelf van maakt. Van veel van de dingen die de topic starter aangaf dacht ik "Dat weet je toch voordat je hierheen gaat?" (Openbaar vervoer anders, verzekeringen anders, huizenbouw anders etc).

Dat het tegen is gevallen is vreselijk balen. En ja het is een kei en kei hard land en zeker in een economie in crisis niet makkelijk. Het hangt er ook enorm vanaf waar je woont denk ik.

Of het nog aantrekkelijk is? Ik denk dat dit aan een ieder persoonlijk is. Is het makkelijk? Nee zeker nu niet in deze economie en banenmarkt maar nogmaals dat hangt er weer vanaf waar je zit. Aan de andere kant de Kolonisten hadden het destijds ook niet makkelijk.

[USInsider]

"Dat weet je toch ?" Ergens wel, ergens niet.
Ik denk dat TS van sommige dingen dacht dat het zo'n vaart niet zou lopen, of dat hij en zijn gezin bepaalde problemen wel konden overwinnen.
Zelf ben ik wat dat betreft ook veel te enthousiast en te goedgelovig vertrokken.
De catastrofe theorie leert ons dat kleine verschillen in begin situaties tot totaal verschillende uitkomsten kunnen leiden.

[suebrons]

Da's waar.

Ik ben denk ik met een heel ander uitgangspunt naar hier vertrokken.

[SanneN]

Om nog even op de Nederlanders in de buurt terug te komen: Wij zijn afgelopen vrijdag naar het Koninginnedag feest in de Ambassade geweest, gewoon uit nieuwsgierigheid en om dat ook eens mee te maken. Maar het was echt leuk! We hebben nu contact met twee stellen hier uit de buurt van onze leeftijd. Het is best moeilijk om naast je werk sociale contacten op te doen hier, dus dit was toch weer een positief meevallertje!

Ik persoonlijk had helemaal geen idee naar wat voor land ik ging verhuizen... Dus ik neem de TS niet kwalijk dat hij zich "vergist" heeft. Ik heb nu een contract voor 2 jaar en daarna wil ik, zoals ik me nu voel, terug naar Europa.

[Petra/VS]

Zo zie je maar weer, het is enorm persoonlijk. Ik wilde om te beginnen hier helemaal niet heen verhuizen. Begin jaren tachtig was de Nederlandse pers heel negatief over de VS. Ik was geschokt toen mijn ouders mij vertelden, dat zij en mijn broers en zus hierheen gingen verhuizen. Na een aantal keren hier had ik echter wel door, dat ik hier ook heen wilde om te wonen. Ik heb er geen moment spijt van gehad en mijn bedje is zeker niet altijd gespreid geweest, zoals nu (en ook dat kan weer veranderen, daar ben ik me van bewust). We hebben beans and wieners gegeten en een heel strak budget gehad en toch vond ik het hier fijner. Het klimaat heeft daar veel mee te maken. Ik heb hier heel wat meegemaakt en geen moment spijt van de beslissing te emigreren (want heel bewust genomen?). Het topic is "is het *nog* aantrekkeljk", vandaar, dat ik niet eerder heb gereageerd, want mijn emigratie was alweer 25 jaar geleden.

[bergmeid]

Ik denk dat het afhangt van hoe je hierheen emigreert. Ik had een Amerikaanse vriend, ben nu bijna 30 jaar met hem getrouwd en toen ik naar Houston ging toentertijd om bij hem te zijn had ik veel steun aan zijn vriendenkring die ook allemaal mijn vrienden geworden zijn (ja met Texanen loopt dat heel soepel, naar mijn gevoel tenminste). Veel dingen waren voor mij vrij makkelijk want mijn partner vertelde me gewoon hoe alles in elkaar zat dus wende ik vrij snel. Als je als Nederlands stel hierheen komt gaat het waarschijnlijk wat stroever. Doe daar nog een vervelende economie bij en voila, dan kan ik me voorstellen dat het misschien allemaal wat meer tegen valt.

Ik ken haast geen Nederlanders hier in Colorado. Woon nu al bijna tien jaar in de Rockies en toevallig heb ik de consul en zijn medewerkster leren kennen een paar maanden geleden. Mijn wereld is Amerikaans en de mensen waar ik mee omga zijn praktisch allemaal Amerikanen. Heb heel goede vrienden onder hen gekregen, maar die heb ik ook nog in Nederland. En het klimaat is gewoon super hier in Colorado. Heerlijk, die seizoenen. Ik heb hier absoluut niets te klagen. Ik denk niet dat ik het zo goed gehad zou hebben in Nederland. Waar ik trouwens volgende week heen ga voor een paar weken en waar ik toch ook erg naar uitkijk.

[dora]

Ik kan het wel met veel dingen in de lijst van AGM eens zijn, maar je kunt ook heel makkelijk zo'n lijst opstellen voor Nederland. In welk land is alles wel perfect? Verder klopt de lijst inderdaad ook niet voor elke locatie in de VS en voor elke emigrant.
Ik mis Nederland als land echt totaal niet, als wij 2 weken in Nederland zijn wil ik zo graag weer terug om allerlei verschillende redenen (het weer, (on)vriendelijkheid van de gemiddelde NLer op straat, kleinschaligheid, heel veel mensen met een 6jes instelling, dat zelfs planten uit je tuin worden gestolen en spijkerbroeken van de waslijn worden gestolen, geen wilde natuur, etc. etc.). En ik woon niet eens in een erg coole staat, ik woon in NJ
Het verschil tussen arm en rijk, wel of geen succes is hier misschien te groot, maar in Nederland is het juist te klein, er zijn zo weinig mensen met een drive.... Ik heb een moeilijke technische baan, maar in NL zou ik niet veel meer verdienen dan een ambtenaar met een MBO-opleiding. Veel kenissen in Nederland van ongeveer mijn leeftijd (onder de 40!!), hebben al wel eens in de ziektewet gelopen, dat is toch raar?
De IT-sector is inderdaad erg lastig nu, software is erg gemakkelijk te outsourcen. Kan me voorstellen dat je daar bitter van wordt. Maar dat zal in NL over een aantal jaar toch niet heel veel anders zijn...

[bluemoon]

Veel kenissen in Nederland van ongeveer mijn leeftijd (onder de 40!!), hebben al wel eens in de ziektewet gelopen, dat is toch raar?

Dat komt natuurlijk ook omdat de mogelijkheid er is in Nederland om voor elk wissewasje ziek thuis te blijven.
In westerse landen waar ze een wat minder sociaal of vrijgevig ziekte stelsel hebben, zijn er ook aardig wat minder gevallen van burn outs en mensen die overspannen zijn.
Als je dan een verkoudheid ofzo hebt dan neem je een paar pilletjes en ga je gewoon door met je werk, in Nederland is er geen financiele stimulans om te blijven werken (je krijgt toch wel doorbetaald vanaf dag 1) en dan melden mensen zich natuurlijk eerder ziek.

[wiepster]

De andere kant van die stelling is, dat een dokter in Nederland iemand sneller rust voorschrijft, dan medicatie. Op mijn werk blijven velen gewoon aan het werk, terwijl men om verspreiding te voorkomen, beter thuis had kunnen blijven. Ook is men zeker niet altijd produktief, ondanks dat men "aanwezig" is.

[USInsider]

Dit is zo lang als het breed is om maar eens plat uit de hoek te komen.
In Ned. ligt de werkdruk hoog, van en naar werk staat men in de file, dan zijn er de kids, plus veel mensen van middelbare leeftijd (vooral vrouwen) zijn 'mantelzorgers' voor naaste familie, buren, etc.
Wordt ziek zijn enz. te makkelijk gemaakt ? Ja, van ieder systeem wordt op een of andere manier misbruik gemaakt door bepaalde groepen. Maar ik heb begrepen dat men in Ned. er toch ook strenger op is geworden.
In de US vind je het tegengestelde inderdaad, mensen die ziek zijn en toch naar hun werk gaan, de hele afdeling besmetten, en voor een enkeling kan dat dan slecht aflopen.
Scholen hier geven ook rewards voor perfect attendance. Toevallig stond er afgelopen week een ing. brief in de krant van een moeder met een kind met zware asthma (een op de vijf kids hier heeft asthma) en allergieen (bijna iedereen hier heeft allergie-problemen) waarin ze vroeg of ouders zieke, verkouden, kids toch aub. thuis wilden houden een paar dagen. Want zieke kids besmetten haar kind, en vanwege al bestaande problemen wordt het dan erg ziek en moet langere tijd verzuimen.

Oops, Wiepster zei het net iets eerder....

[dora]

Er zit inderdaad ook een andere kant aan. Bij ons op het werk kun je thuiswerken (dat kan niet bij elk beroep) en hangen er overal alcohol-gel dispensers en hoe je moet handenwassen, enz. in het gebouw. Dus ze erkennen wel dat het ook niet handig is als de hele afdeling ziek wordt... Maar ik doelde ook op ander type klachten (rugklachten, muisarm, etc.), dat het lijkt dat mensen in NL vrij makkelijk doorbetaald thuiszitten, terwijl ze dan vaak ook nog gewoon zwart bijbeunen.
Wat me soms ook opvalt is dat zwakbegaafden in Nederland minder lijken mee te draaien dan hier. Bij ons op het werk zijn flink wat zwakbegaafden aan het werk (bv. postpaketten rondbrengen) en ook op andere plaatsen zoals boodschappen inpakken en winkelkarretjes verzamelen bij de supermarkt. Weet niet of dat in de hele VS zo is en hoe dat tegenwoordig in NL is.

[kastelke]

Dora, dat van die minder begaafden, dat valt me hier ook op! Ze staan bv. met reclameborden te zwaaien langs de weg, of halen de winkelkarretjes op op de parking, enz. Ik vind dit werkelijk super! Zo geef je die mensen ook een doel in hun leven. Een vader van zo'n meisje zei me dat zijn dochter zo trots is sinds ze een job heeft. Ze springt uit haar bed en wil snel klaar staan en vertrekken want "ik moet gaan werken en ze rekenen daar op me, ze hebben me nodig", is wat ze dan zegt. Ze mogen een bepaald bedrag op jaarbasis bijverdienen.

[Corry]

Ook ik was ooit een 'registered alien" en moest terug om persoonlijk redenen. Dit is wel allemaal al meer dan 30 jaar geleden. Maar toch........
Ik had een goede baan in de VS.Veel problemen met het vinden van betaalbare woonruimte en omdat ik geen auto kon rijden moest ik toch wel in de buurt zijn van openbaar vervoer. Ik woonde in Wellesley en werkte in Boston. Het was duur en eigenlijk voor mij niet te doen. Omdat in NL alles mis ging wat er maar mis kon gaan ben ik terug gegaan. Of ik in de VS was gebleven als dat allemaal niet was gebeurd weet ik nog zo niet.
Ik houd van de VS als vakantieland (gelukkig Wijbe ook dus dat maakt het makkelijk) maar als ik er over nadenk is dat wat het voor mij is, een vakantieland. Mind you, ik kan 4 keer per jaar gaan maar dat is het.
Mijn leven is hier in NL. Ik heb gelukkig heel leuk werk, een hele leuke vriendenkring en vooralsnog is ons kind ook nog hier.(Die zie ik nog wel eens naar de VS verhuizen).
Ik begrijp de argumenten van TS wel maar ik vind dat voor elk land wel wat te zeggen is.
Het is momenteel in de hele wereld allemaal anders sinds de crisis. Immigrantenproblemen, geldproblemen en werkproblemen hebben we allemaal alleen de een wat meer dan de ander.
Ik meld me zelden ziek maar als ik dan echt wat heb ben ik blij thuis te kunnen blijven in mijn bedje en niet hoef te denken hoeveel salaris het me gaat kosten.
Het museum maakt gebruik van veel jonge stagiaires en ik moet zeggen dat ze zich voor 1000% inzetten. Ik zie weinig jongeren die er echt geen zin in hebben. Wel een aantal 30-plussers die ik graag een schop onder de kont zou willen geven.
Wat ik maar wil zeggen met dit voor mij toch wel lange betoog is dat iedereen gewoon moet doen wat voor haar/hem goed voelt en vooral niet te proberen de 'ander' van ons (on)gelijk te overtuigen.
LIFE IS GOOD, just live your own.

[Staceybeesie]

Goh dat wist ik niet van je Corry.
Om me heen heb ik de de laatste jaren ook best wat mensen terug zien gaan.
Oude dag liever in Nederland vanwege hoge ziekte kosten in Amerika, mensen waarbij het contract met de werkgever beeindigd werd, mensn met kinderen die die liever in Nederland willen op laten groeien. Mensen die zichzelf niet konden vinden in de Amerikaanse samenleving. Zo waren er best verschillende beweegredenen. Soms bewuste keuze soms niet. Maar ik ben het helemaal mee eens Corry, leven en laten leven! Ieder zijn ding en ieder zijn prioriteiten.

[Bandido]

Het is momenteel in de hele wereld allemaal anders sinds de crisis.

En dat is een waarheid als een koe. Ik zat laatst te bedenken dat áls ik drie maanden later naar de VS verhuisd was, ik helemaal niet de baan die ik nu heb, zou hebben gehad. Toen sloeg namelijk de crisis in alle hevigheid toe en werd een volledige vacaturestop ingevoerd. Had ik misschien wel wat anders gevonden, maar toch. Maar ik zat laatst ook te denken dat als ik naar NL terug zou willen gaan, dat ook helemaal niet zo gemakkelijk is. Vrienden en kennissen in NL krijgen ook aan de lopende band te horen dat contracten niet worden verlengd, of dat ze er uit moeten. En dat sociale systeem in NL, dat is allemaal leuk en aardig, maar aangezien ik zelf ontslag heb genomen zouden die mogelijkheden voor mij ook zeer beperkt zijn geweest (en terecht natuurlijk). Hoe dan ook, je zegeningen tellen is misschien in deze tijd wel even het beste.

[kastelke]

Geluk heb je altijd nodig. Hadden wij onze visumaanvraag enkele maanden later ingediend, dan hadden we ook niet meer in aanmerking gekomen.

[FlipjeBTiel]

@Dora: hier evengoed. Toen ik nog maar kort hier was, zag ik het als "bewijs" dat Amerikanen dommer waren dan NLers. Het duurde even voor het kwartje viel: men moet hier wel werken om te leven, dus ook zwakbegaafden komen zichtbaar in winkels en op straat. Een baan leidt tot eigenwaarde, en dus doen mensen gemakkelijker hun mond open om hun mening te verkondigen, met een zeker beeld van Amerikanen als gevolg.

Soortgelijk overigens voor lichamelijk gehandicapten; ook die zag ik veel meer op straat hier dan in NL. Is het gevolg van de "Americans with Disabilities Act" die dat mogelijk maakt: alles van stoepranden tot openbare gebouwen zijn aangepast, en als ze dat niet zijn volgt een simpele rechtzaak.

Gr., Flipje