Stel dat ik niemand kende die meedoet met de lottery , of zelfs meer, dat ik van het bestaan van de lottery niet afweet.
Als er dan een zakelijk artikeltje over het foutlopen van de trekking verschijnt, dan zal dat het ene oor in, het andere uit zijn bij manier van spreken.
Maar als er in de krant of op TV echte deelnemers hun concreet verhaal vertellen, dan zal ik wel interesse tonen.
Ik denk dat emotionaliteit best ook in de media komt om op die manier betrokkenheid te creeeren.
En dan denk ik heel simplistisch: wat voor soort rechtszaken zich soms in de US voordoen, in mijn ogen compleet over the top, dan vraag ik me af waarom deze geen serieuze kans op succes zou hebben.
Trouwens, over het randomness of niet. Je moet maar een rechter hebben die ook rekening houdt met andere factoren om een positief resultaat te bekomen. You never know.
Ik vind het uitermate boeiend en duim voor diegenen die de strijd aangaan !
Maar stel dat men beslist om de 22.000 green cards uit te delen en 15 juli nog een trekking te doen tussen de overblijvers. Die ene die de strijd is aangegaan, dure advocaten betaalt, geeft dan wel een mooi cadeau aan de 21.999 anderen

Maar soit, dat is als, als, als...
