Armoede in Amerika

[vana]

Vanavond heb ik een op de video opgenomen aflevering van Oprah gekeken wat toch wel veel indruk op me maakte. Het ging over de verborgen armoede in Amerika, die met name door Katrina aan de oppervlakte was gekomen. In het programma werd verteld dat 37 miljoen !! mensen in Amerika in armoede leven.
Anderson Cooper van CNN was in een aantal plaatsen in Amerika geweest, o.a. in Pembroke Illinois. Dit is eén van de armste stadjes van Amerika. 55% van de bewoners daar leeft onder de armoedegrens. De mensen woñen in krotten en hebben geen stromend water. De meeste mensen die daar wonen stammen af van bevrijde zwarte slaven en bezitten een klein stukje grond dat van generatie op generatie overgaat. Daarom verhuizen ze ook niet. De stad heeft geen zipcode en krijgt daardoor geen belastinggeld. Ze waren op bezoek bij een vrouw met 4 kinderen die werkeloos was en van $ 570 per maaand rond moest komen. Ze pompte via een tuinslang een paar keer per dag water op om de afwas te doen en de wc door te spoelen.

Ook hadden ze een reportage over Detroit. Dat is de armste grote stad van Amerika. 1 op de 3 inwoners leeft onder de armoedegrens en 10.000 mensen zijn daar dakloos (merendeels vrouwen en kinderen)
Ze lieten een gezin zien, dat in een homeless shelter zat omdat de vader werkloos was geworden en ze uit huis waren gezet. De vader gaf 2x per week bloed zodat hij benzine kon kopen om zijn kinderen naar school te kunnen brengen.

Laatst was Oprah met dezelfde reporter van CNN in de omgeving van New Orleans en daar lieten ze zien dat men 6 maanden na Katrina nog steeds niet met de wederopbouw begonnen is.
Sterker nog, mensen leven in erbarmelijke omstandigheden tussen het puin. Er wordt geen puin geruimd en in de overstroomde huizen ligt het voedsel nog gewoon te rotten op de planken. Na 5 maanden liggen er nog steeds veel lichamen in mortuariums omdat staat en overheid het niet eens konden worden over wie de DNA testen voor identificatie moet betalen.

Ik vind het toch wel (net als Ophrah) schokkend dat er zoveel armoede is in zo'n rijk land als Amerika en dat men zo langs elkaar heen werkt.

Marjon

[Condor]

Tja...wat ik kan zeggen is....wie WIL werken kan werken.
Geen gekke weddes maar toch een inkomen.
Ik heb in Detroid rondgereden met mijn Amerikaanse vrouw en mag gerust zeggen dat we de deuren van de wagen gesloten hebben.
We zagen hele buurten waar meerdere huizen afgebrand waren,huizen zonder ramen en waar hout voor geslagen was.
Tja....gettos maak je zelf hé.
Als iedereen wat moeite doet en voor zijn eigen huis alles opruimt dan is de hele straat mooi en heb je een heel ander beeld.
Je kop laten hangen is NOOIT goed...niet in de USA en niet in Belgie/Nederland.
Kop op en de toekomst positief bekijken en wat initiatief...zowel hier als ginder....
Komen we ALLEN wat verder...

[doreennicole]

Dit is wel wat simple gesteld, he? Dit is een langere discussie waar ik nu geen tijd voor heb omdat Idol zo begint, maar ik kom hier op terug.

In ieder geval is er niet altijd werk voor idereen, is het werk dat gedaan kan worden soms niet genoeg om van te leven, zijn er andere redenen waardoor mensen op straat terechtkomen (bijv ziekte en geen verzekering) en is het moeilijk voo rmensen om in deze despaire situaties vaak nog eneige hoop te hebben, dus drugs en criminalitiet bieden meer hoop and solaas.

Maar ik kom hier op terug. Alleen getthos raak je niet kwijt door er een bezem doorheen te halen, dat is een beetje dom om te zeggen, sorry!!!

zeker als je een kleurtje hebt in dit land is het wat moeilijker.

TBC

[6foot6]

In ieder geval is er en is het moeilijk voo rmensen om in deze despaire situaties vaak nog eneige hoop te hebben, dus drugs en criminalitiet bieden meer hoop and solaas.

TBC

If at first you don't succeed, dust yourself off and try again

[Mack]

Ze waren op bezoek bij een vrouw met 4 kinderen die werkeloos was en van $ 570 per maaand rond moest komen.

Het is heel erg kort door de bocht, maar ik kan dan niet helpen om te denken "misschien had ze dan eens haar broek moeten aanhouden". Want het lijkt wel: des te armer iemand is, des te meer kinderen. Tsja, als ik vier kinderen had, was ik ook arm.

En op je rug gaan liggen, en dan nog onveilig ook, doen ze altijd nog zelf. Persoonlijk vind ik dat je geen kinderen moet krijgen als je er niet voor kan zorgen...

Natuurlijk zijn er altijd gevallen waar een nuance moet worden aangebracht, maar ik zeg al, het is kort door de bocht.

[Sandy]

Schokkend eigenlijk, het contrast arm/rijk in Amerika ... Is het niet zo dat je voor hogere functies veel meer geld verdiend in Amerika dan hier, maar dat de minima het weer véél slechter treft.. Vallen bepaalde loonniveau’s daar niet onder het wettelijk minimumloon? - In Nederland leven er volgens mij geen mensen ver onder de armoede grens. Plus zal huidskleur in relatie tot het vinden van een goede baan hier niet zo'n rol spelen als in sommige delen van Amerika, denk ik.

Zit met smart te wachten op je imput in deze draad Doreen : ))

[kastelke]

Armoede, en zeker generatie-armoede, is niet zo heel simpel op te lossen door te zeggen: ga werken, veeg je stoep schoon, en koop geen kinderen.
Deze mensen hebben vaak geen arbeidsethiek (waar zouden ze het geleerd hebben: ze hebben hun ouders niet zien werken, weten niet wat het is om op tijd op te staan, weten niet wat het is om verantwoordelijkheid voor iets te nemen, hebben geen scholing genoten en kunnen dikwijls niet eens lezen en schrijven,...)
Opkuisen? Tja, da's ook iets wat ze thuis nooit echt gezien hebben. Poetsmiddelen waren er niet (wegens te duur), of moeder was depressief door heel de situatie, waardoor ze zich ook niet meer uit haar zetel kreeg.
Koop geen kinderen... Voorbehoudsmiddelen kosten ook geld hé! En heel wat van hen zijn tienermoeders, die weten wel (vaag) iets over voorbehoudsmiddelen, maar je moet naar de dokter (wie gaat dat betalen?) of naar de apotheek (wie gaat dat betalen?)...
Armoede is een heel grondig probleem, wat echt niet zo 1-2-3 op te lossen is.

[vana]

Net als Doreen vind ik het erg kort door de bocht om maar te zeggen "eigen schuld, dikke bult"

Alsof 37 miljoen mensen te beroerd zijn om te werken en door hun eigen schuld in de ellende zijn gekomen. Iedereen maakt wel eens fouten in zijn leven of heeft gewoon enorm pech.
Niet alle daklozen zijn drugsverslaafden of criminelen. Er zitten heel veel mensen tussen die gewoon domme pech hebben gehad.


De betreffende vrouw had al 4 kinderen en een normaal leven toen ze plotseling door haar man werd verlaten. Ze is in een diepe depressie terechtgekomen en daardoor haar baan verloren. Dan is het heel moeilijk om daaruit te komen (ik weet zelf hoe zwaar het kan zijn als je in een depressie zit) Om dan maar te zeggen dat ze haar broek maar aan had moeten houden vind ik erg denigrerend overkomen. Heel veel mensen kunnen buiten hun schuld in de problemen komen en je moet heel sterk zijn om daar weer uit te komen.

Ik geloof best dat iedereen die wil werken kan werken, maar als je een alleenstaande moeder met kinderen bent valt dat niet mee. In dezelfde reportage was een vrouw met 3 kinderen. Ze werkte 2 banen, vooral 's nachts, want ze wilde geen uitkering. Ze wilde wel meer werken maar dan moest ze oppas betalen en dat was net zo duur als wat ze verdiende.

En wat als je geen werk hebt omdat je ziek bent en geen ziektekostenverzekering hebt? Eigen schuld?

Die man die 2x per week bloed gaf was samen met zijn vrouw de hele dag aan het solliciteren. De wil was er echt wel.

De reacties van Mack en Condor zijn precies die waar het ook in het programma over ging:
Veel mensen zullen zeggen; dan pak je toch gewoon de draad weer op en zoekt een baan? Maar dat is niet altijd zo gemakkelijk.
Als je in Amerika arm bent krijg je vaak geen 2e kans. Eén misstap, één keer domme pech en je komt er niet meer bovenop. Als je genoeg geld hebt en een vangnet om je heen en een opleiding kun je een stuk gemakkelijker uit de ellende kruipen dan als je het al niet zo breed hebt en geen opleiding hebt.
Iedereen maakt wel eens een misstap maar als je geen familie om je heen hebt om je op te vangen moet je heel sterk zijn om er weer uit te komen.

En is het bij al die mensen die nu in tentenkampen leven na Katrina ook hun eigen schuld en moeten ze maar gewoon een baan zoeken? Dat is ook domme pech en dat kan iedereen overkomen.
Toch zijn dat de armen van de toekomst, veel mensen zijn alles kwijt.

Marjon

[wiepster]

Het probleem is vaak de lage lonen, wil je als alleenstaande moeder gaan werken dan krijg je een salaris van $5 tot $7 per uur, vaak zonder extra benefits, omdat je parttimer bent.
De oppas wil ook graag betaald worden, dus wat heeft het voor zin?

Lees de boeken van Barbara Ehrenereich maar eens, ben nu bezig met "Bait and Switch", verborgen armoede in de middenklasse.
Haar andere undercover boek "Nickel and Dimed" ging over de allerlaagstbetaalden.

Zichtbare armoede heeft veel te maken met kleur, voor mij als blanke Europese is het vrij makkelijk om een baan te krijgen, moet echter niet mijn Afro-American husband mee nemen, dan gaat het niet door....ga daarom nu alleen naar job interviews.
Wat mij opgevallen is dat in government jobs het niet uitmaakt wat voor kleur iemand heeft, maar ga je de corporate world in, dan speelt het wel degelijk een rol. Daar is het echt geen afspiegeling van de maatschappij.

Zo wordt het een cirkel, Pa en Ma geen job, of alleen Ma, die luie Pa eruit dondert, alleen red ze het beter...

Ook is de wet hier geen pretje voor gescheiden vaders met kinderen, natuurlijk moet men allimentatie betalen, maar val je terug in inkomen door een bedrijfsgeval oid. dan moet je toch de hoge allimentatie blijven betalen. Doet men dat niet, dan komt het op je credit rapport, waardoor hoger betaalde jobs niet doorgaan, omdat je een slechte score op je credit rapport hebt. Dat wordt hier allemaal gecheckt..... of je rijbewijs wordt ingetrokken, dat is ook een sanctie waardoor men nog dieper in de afgrond raakt...

[kastelke]

Lees de boeken van Barbara Ehrenereich maar eens, ben nu bezig met "Bait and Switch", verborgen armoede in de middenklasse.
Haar andere undercover boek "Nickel and Dimed" ging over de allerlaagstbetaalden.

Ik heb de vertaling van haar boek 'Nickel and Dimed' gelezen: 'De achterkant van de Amerikaanse droom', en ik heb toen een stukje op m'n blog geplaatst daarover:
http://kastelke.blogspot.com/2005/07/bo ... aanse.html

Verder kan je op mijn blog nog het volgende vinden:
- Over lonen en arbeidsvoorwaarden bij Walmart: http://kastelke.blogspot.com/2005/07/we ... n-bij.html
- Over wonen bij minimumverdieners: http://kastelke.blogspot.com/2005/07/ov ... eners.html
- Over minimumlonen: http://kastelke.blogspot.com/2005/07/ov ... lonen.html

[laska]

Er zijn verschillende manieren om in de armoede terecht te komen. Maar ik denk wel dat het veel te maken heeft met keuzes die je maakt. Nou heb je het niet altijd voor het kiezen en is Amerika ook niet het land waar je stommiteiten kunt begaan.

Ik begrijp best dan een aantal tegenslagen die elkaar in korte tijd opvolgen je aan het randje van de armoede zouden helpen zonder dat die persoon er zelf veel grip of heeft. Problemen met de gezondheid, niet in staat om te werken en de paycheck to paycheck lifestyle in stand te houden en voor je het weet zit je aan de foodstamps.

Toch kan ik me ook vinden in het commentaar van Condor en Mack.
En is er wel degelijk zoiets als eigen schuld, eigen verantwoordelijkheid. Waarom moet de belastingbetaler voor jouw blunders op draaien.
Als jij de hele dag je volvreet totdat je zodanig de diabetes en hartklachten hebt dat je niet meer in staat bent om iets uit te voeren wiens schuld is dat dan.
Als jij besluit om er toch maar onbeschermd met die lekkere knul naar bed te gaan en dan oops zwanger, middelbare school niet afmaken, vriendje dat niet staat te trappelen om te trouwen en je alleen voor de schade laat opdraaien..wiens schuld is dat dan.
Met verkeerde vrienden opstap en oh wat is het cool al die meth, en andere troep. Wie stopt nou zijn/haar neus vol.. Je wordt niet gedwongen dus wiens schuld is je drugsverslaving en criminal record.

Katrina en de nasleep daarvan is een heel ander verhaal dan alleen het armoede vraagstuk. In Katrina was en is het handelen van de local, state en federal government werkelijk bedroevend en de hele ambtelijke molen om iets gedaan te krijgen werkt schandelijk langzaam. Je zou er toch wonen.

[doreennicole]

gooi er even snel iets in voor ik naar mijn werk ga. groot deel van de armen in de VS heeft een kleur. wat heeft slavernij en het feit dat zwarten in dit land tot in de jaren 60/70 niet mochten stemmen met dit hele vraagstuk te maken? wat heeft het feit dat deze ex-slaven armoede en een bepaalde cultuur geerfd hebben ermee te maken?

in dezelfde trant: waarom zijn er mexicaanse/latijns amerikaanse barrios? waarom zijn alle kamermeisjes mexicaans?

talk amongst yourselves. i gave you a topic.

kom gauw uitgebreider terug, maar zie dat veel mensen hier dieper over nadenken.

en ja, iedereen maakt keuzes. ik heb het meer over de reden waarom bepaalde mensen keuzes maken, bijv waarom naar school gaan en een opleiding krijgen als de kans dat je voor je 20ste wordt vermoord groter is dan de kans dat he een goede baan krijgt?

[ANY]

Een groot gedeelte van armen heeft een kleur ja, afhankelijk van waar je bent zijn er ook veel armen zonder kleur; 40% van de kinderen op de basisschool waar mijn kinderen opgezeten hebben kregen gratis lunches, wat betekend dat ze onder de armoede grens zitten. Het is een school op het platteland, en er zitten altijd maar een handvol gekleurde kinderen op.
Ik denk dat het uitbreken uit de cirkel van armoede begint met het onderwijs, zonder dat lukt het niet. Iemand heeft hier bijvoorbeeld het initiatief genomen om op deze basisschool een programma te starten voor ouders om hun GED (een diploma voor iemand die high school niet afgemaakt heeft) te halen. Het programma was er al in de stad, maar dat is voor sommigen te ver om te rijden.
Ik denk dat de armoede buitenaf meer verborgen is, en (in deze omgeving in ieder geval) zijn de mensen erg trots. Ze zullen niet zo snel voor hulp vragen. Wel is het altijd heel druk bij de voedsel uitgave 2 keer per maand. Daar komen bejaarden en ook families met kinderen.
De oorzaken van armoede zijn veelvuldig en er zal ook geen 1 oplossing zijn die alles past. Opleiding, gezondheidszorg staan wel op de eerste plaats.
Ik wordt eigenlijk een beetje moe van de "slachtoffer cultuur" die sommige mensen erop na houden. Altijd is het de schuld van iemand of iets anders. Daar zal ik allicht iemand mee voor het hoofd stoten. Er moet veel veranderen in het systeem, maar ook de mentaliteit van sommige mensen.
Annemiek

[Petra/VS]

Ik wordt eigenlijk een beetje moe van de "slachtoffer cultuur" die sommige mensen erop na houden. Altijd is het de schuld van iemand of iets anders. Daar zal ik allicht iemand mee voor het hoofd stoten. Er moet veel veranderen in het systeem, maar ook de mentaliteit van sommige mensen.
Annemiek

Hier ben ik het helemaal mee eens en niet alleen wij, maar ook iemand als Bill Cosby. Ik wil iedereen er trouwens op wijzen, dat 37 miljoen ruwweg 12% van de bevolking is. Dat is niet veel meer, dan in de meeste andere Westerse landen, inclusief Nederland. Armoede is altijd schrijnend, hier in de VS komt het ook erg veel voor in gebieden, die meer afgelegen zijn, zoals de Appalachen hier in Virginia (veelal blanken, overigens). Daar is geen werkgelegenheid of goede scholing en mensen leven er werkelijk van niets.

Toen ik hier in 1984 kwam, waren de straten van DC bezaaid met daklozen. Nu is dat veel minder en zie je inderdaad de zwervers, die echt aan de kant van de maatschappij zijn beland, maar er zijn talloze (veelal prive) programma's voor de opvang van families en vrouwen met kinderen, die dakloos zijn geworden.

In een daarvan, het Hannah House, zijn wij zelf actief, de kinderen ook. En dat is een groot verschil met Nederland: de rijkere bevolking in dit land zet zich enorm in voor degenen, die het minder hebben. Wij geven per jaar een groot deel van ons inkomen aan liefdadigheid en via kerken wordt er nog meer ingezameld.

Het is allemaal niet even in twee woorden samen te vatten, maar ik erger me ook een beetje aan de implicatie, dat "dit rijke land" zijn armen maar laat verrotten. Zo langs elkaar heen werkt men niet, hoor, de man van een vriendin van mij heeft maandenlang in het gebied getroffen door Katrina gewerkt en hij was geschokt. Niet vanwege al het puin, dat had hij verwacht, maar vanwege het handjes ophouden en wachten tot anderen wat deden door mensen, die perfect in staat waren zelf te helpen en te werken. Er zitten vele kanten hieraan.

[marloesusa]

Interessant onderwerp, ik ben altijd heel benieuwd wat nou de 'waarheid' is over de armoede hier.
Ik heb laatst het een en ander opgezocht voor een presentatie:
In de VS leeft 12,7 procent onder de armoedgrens, in Nederland is dit 6,5 procent. Het percentage danklozen is 1 procent in de VS tegenover 0,33 procent in Nederland.
Om eerlijk te zijn viel het percentage in de VS me mee, of het percentage in Nederland me tegen, dat kan ook. Maar ik denk dat het geld in Amerika in ieder geval veel oneerlijker verdeeld is, je hebt extreem rijken maar dus ook de extreme armen.

Ik woon nu inmiddels bijna 4 maanden in Amerika, en ik vraag me wel altijd af wat nou de mogelijkheden voor daklozen hier precies zijn. Petra, weet jij dat? Hoe makkelijk kunnen ze (in mijn geval Maryland) terecht voor voedsel en onderdak? Zo veel zwervers die hun handje ophouden, velen door drugs, maar ook heel fatsoenlijk uitziende mensen die elke keer weer dezelfde verhalen ophangen 'hier achtergelaten door een vriend waar ik ruzie mee heb, en nu geen geld om terug te kunnen naar mijn woonplaats', zelfs een vrouw die bijna stond te huilen, nou dan ga je wel twijfelen! In washington iemand die lekker in het zonnetje de krant zat te lezen en ondertussen maar met die beker schudden, ja daaaag; zo wil ik ook wel geld verdienen!

[Petra/VS]

Ik denk, dat de armoede cijfers ook maar net zijn, waar je kijkt, want de website, die ik eerder over Nederland gaf noemt in 2004 een armoede percentage van 11 procent. Feit is, dat de Nederlandse overheid geen statistieken bijhoudt over armoede, de Amerikaanse wel.
Wat de dakloosheid betreft, er zijn in Washington en omgeving heel veel shelters, opvangshuizen, "midway" houses (waar de bewoners geholpen worden met banen vinden), soup kitchens enz. enz.
Mijn kinderen leren om van zichzelf te geven, op school moeten ze een bepaald aantal uren vrijwilligerswerk doen.
Wij geven alleen aan mensen, die ook voor hun geld werken, dus als iemand muziek staat te maken, krijgt hij geld. Een grappenmaker ook.
Ik heb, toen ik in Washington werkte, wel zwervers een sandwich of een flesje water gegeven, maar geen geld, want inderdaad zijn er heel wat druggies tussen.

[ANY]

Ik eens gezocht naar de statistieken http://www.census.gov/hhes/www/poverty/poverty.html
Even spitten, maar wel interressant.

Hier zijn ook shelters, het Rode Kruis heeft er onder andere een. Ze moeten zich wel gedragen, anders komen ze er niet meer in.
Dat is wel eens een probleem.
Er zijn ook mensen die er voor kiezen om dakloos te blijven, er is hier een bebost stukje niemandsland, de "jungle", waar een stel mensen wonen in tentjes.

[wiepster]

Al vaker gezegd, de meesten van ons hier op het forum hebben een goede baan, mogelijkheden om te studeren etc...en dan is het vaak makkelijk oordelen.
Mijn man heeft een bedrijfsongeval gehad, operatie en krijgt nu waarschijnlijk omscholing, echter zijn voormalige werkgever heeft hem al na 3 weken uit de verzekering gegooid. Gelukkig is hij verder gezond, maar anders toch echt een levensgroot probleem er nog eens bij gehad.

Nu ben ik vandaag begonnen aan eeen leuke baan, bij Dillards....niet superbetaald. maar toch, kom onder de mensen en veel extra benefits, oa. een groeps ziektekostenverzekering, ik moet echter dan wel 30 uur per week werken minimaal. Daarom mijn cursus die volgende week zou beginnen bij Community College maar afgezegd, tja..keuzes moet je maken.
Wil hier maar mee aangeven, dat wij niet in een slachtofferrol zitten, maar door een stom ongeluk het anders loopt dan gepland. En zo zullen er wel veel meer Amerikanen zijn......

[doreennicole]

Er spelen zoveel verschillende dingen mee in het armoedeprobleem dat ik niet weet waar te beginnen. Ik heb altijd geloofd dat als je echt wil, je uit de armoede kan geraken. Het vraagt alleen ontzettend veel doorzettingsvermogen, kracht, steun, geluk, etc etc. Voor elke "welfare queen" die op haar 21ste al drie kinderen heeft van 4 verschillende vaders (ja, 4, want ze weet niet precies wie de vader van Leroy is) is er een single mom, die 2-3 banen heeft en tegelijkertijd haar GED haalt iof naar een community college gaat of haar real estate diploma haalt of wat dan ook om te proberen uit de misere te komen.

Een grote vraag is dus altijd voor mij: waarom lukt het de een wel en de ander niet? Onderwijs heeft daar zeker mee te maken, en scholen in arme wijken krijgen minder geld van de staat/gemeente/stad en hebben slechtere boeken, slechter onderwijs, omdat er 40 kinderen in een klas zitten, die allemaal niet hebben ontbeten en tussen de junkies, prostituees en gangbangers het naar school redden. Diezelfde kinderen moeten kiezen tussen het schijnbaar beter lonende leven van de gangbanger, crimineel dan dat van de naar school gaande en bij McDonalds terechtkomende kinderen uit de buurt. Mensen zijn vaak geneigd voor de meest makkelijke weg te kiezen en drugs, promiscuiteit en leven dag bij dag is makkelijker dan denken aan 4 jaar verder als je het door school zou redden, als je dan nog zou leven, als je uberhaupt een baan zou kunnen vinden.

Daar speelt bij dat in ieder geval een deel van de zwarte bevolking lijdt onder wat post slavery syndrome genoemd wordt en dat is een mentaliteit of een cultuur van slachtoffers, dat vertrouwen niet hebben in de toekomst, korte termijn denken, etc etc. Voor een deel van de latino bevolking komt illegale status erbij kijken en de daarbij behorende zwakke sociale positie. Voor een deel van de witte plattelandsbevolking komt de technologische vooruitganegen erbij kijken, geen behoefte meer aan oude manier van landbouw. Voor iedereen gelden de natuurrampen, Katrina, maar ook andere tornados, overstromingen, droogte, etc etc. Voorbeelden van ziekte en geen verzekereing, plotseling ontslagen en geen uitkering, etc etc, scheiding en geen alimentatie, of scheiding en meer alimentatie/child support dan je kan betalen, allemaal redenen waarom mensen in de penarie raken.

Ik ben voornamelijk bezig met de AA geschiedenis en cultuur en ben altijd verbaasd over mensen als Oprah, en er zijn genoeg op veel kleinere schaal die net als zij uit het armste armste komen en door hun intellect, doorzettingsvermogen, etc er wel komen en hopelijk dan een ander rolmodel zijn dan de 50 ct en Tupac Shakur types, die het ook gemaakt hebben maar op een heel andere manier. Dat zwarte jonge meiden als voorbeeld de hoochie mamas van de videos hebben of de welfare queens of de pros, ipv de teachers, astronauten, chirurgen, etc.

Er zijn vele studies gedaan naar dit fenomeen, en het heeft heel erg te maken in mijn opinie met wat je perspectief. Als je leeft in een wereld waar je je druk moet maken om waar je gaat wonen volgende week, is de keuze vaak heel makkelijk.

Wij die het geluk hebben om een bepaalde achtergrond mee te krijgen, en ik weet dat hier verschillende soort mensen op het forum zitten, maar de meeste van ons kunnen duidelijk een vakantie naar de VS betalen of omgekeerd, dus het is best moeilijk voor te stellen how the other half lives. Ik heb een poosje met de other half mee mogen kijken, wetende dat ik en altijd terug kon naar NL of SUR als ik er niet uit zou komen (ik zou nooit mezelf hoeven te verkopen bijv, want mijn familie zou me zo een ticket sturen) dus ik ben nooit zo desperaat geweest om dan maar te kiezen voor drugs of alcohol zodat ik even verlost zou zijn van die zorg. Maar ik heb van dichtbij meegemaakt hoe het is om geboren te worden in een gezin waarvan de moeder een junk is en de vader in de gevangenis zit, waarvan de oom de tante en kinderen regelmatig in elkaar slaat, waar de grootvader van pedofilie beschuldigd wordt, en waar iedereen voor zichzelf leeft en geen steun aan mekaar geeft, mekaar niet helpt om erbovenuit te komen. men helpt mekaar wel aan drugs, of in het beroven van de burvrouw, of wat dan ook, maar er is niets maar dan ook niets positiefs in dat gezin, de omgeving, de toekomst. ontzettend interessant, als semi-buitenstaander, wetende dat ik met mijn achtergrond hier niet vast zou zitten, maar hoe is het als je dat niet hebt.

anyway, ik kan hier nog dagen over door blijven ramblen, maar zostraks de uitslag van Idol dus ik moet weer gaan.

ik wil wat Petra zegt reitereren. In dit land gelooft men idd niet zozeer in dat de staat het allemaal moet regelen, maar men geeft ontzettend veel geld en tijd aan de minder bedeelden. je moet maar eens kijken naar wat er in de kerk in de collectebus gaat bijv (helaas niet altijd naar de community, maar naar de pastoor, maar dat is een ander verhaal) en hoeveel mensen volunteer werk doen. wat er gegeven wordt aan telethons, hoeveel marathons er gelopen worden, etc etc. laat staan echt in soepkeukens staan, of met junks werken. het is absoluut niet zo dat dit land zijn armen/minder bedeelden laat verrotten. het si alleen obsceen dat er vanuit de regering meer taxbreaks naar white old boys gaan dan naar eenouder gezinnen, en dat sommige voorzieningen zo slecht geregeld zijn dat zelfs mensen die willen werken niet kunnen. maar ook via de regering wordt er veel gedaan. FEMA met Katrina is een superslecht voorbeeld, maar kijk naar scommige lokale overheden en wat zij doen voor homeless of illegalen of gehandicapten.

het is het land vol tegenstellingen, dat is zeker.

ps heb geen tijd om te spellchecken. hoop dat het niet te erg is.

[kastelke]

En dat is een groot verschil met Nederland: de rijkere bevolking in dit land zet zich enorm in voor degenen, die het minder hebben. Wij geven per jaar een groot deel van ons inkomen aan liefdadigheid en via kerken wordt er nog meer ingezameld.

Petra, ik kan nu niet over Nederland spreken, want ik ken het belastingstelsel daar niet, maar als je in België een goed loon hebt, dan geef je (meer dan) 50% van je bruto inkomen terug af aan de staat!!! Die staat doet daar dan weer "goede werken" mee, zoals steunen in eigen land en derde wereld landen.
Sporadisch doen wij dan ook nog eens privé aan "goede werken" (kleding van onze zoon, schoolgerief voor kinderen die het niet zo breed hebben, steunen van bv. het Rode Kruis of Kinderkankerfonds, steunen van Ziekenzorg). Maar als ik morgen maar 30% belastingen moet betalen, dan zou ik gerust (nog meer) steunen. Nu niet, want ik wil niet dat ze mij straks moeten komen steunen.
Dus: in België beslist de regering wat er met je (belasting)geld gaat gebeuren, aan welke doelen ze het geven, in Amerika betaal je minder belastingen zodat je zelf kan beschikken aan wie je het geeft.