Pas na 4 jaar voel ik me eindelijk een beetje thuis hier.

[Bandido]

Verder zijn de meeste mensen hier vrij bereisd en hebben daardoor een meer open kijk op de wereld. Het is hier ook beduidend minder religieus, dan in andere gebieden.

Dat geldt inderdaad ook voor het gebied waar ik woon, mensen zijn er over het algemeen progressief, komen veelal uit het meer urban deel van Georgia, of uit het buitenland en andere delen van de VS. En het is ook een deel van de stad waar relatief veel personeel van Delta en AirTran wonen en die dus per definitie al meer bereisd zijn. Maar als je woont tussen wat meer "gelijkgestemden" maakt dat de integratie natuurlijk een stuk gemakkelijker.

[Georgie]

Ik had trouwens veel meer heimwee naar Nederland en familie toen ik in Engeland woonde, dan toen ik in Amerika woonde. Ik denk dat het toch een soort onbewuste realisatie was, dat het ZO ver weg was, dat het toch niet haalbaar was om er even heen te gaan. Terwijl vorig jaar ik echt heel erg heimwee had en behoorlijk veel in Nederland ben geweest (ook om andere redenen hoor, maar het wordt gewoon vermakkelijkt).

[Corry]

Ik lach me hier naar om die kanten onderzetters op hun hoofd!!!
Kan me heel goed voorstellen dat het niet makkelijk is om in een gebied te wonen waar ze zo streng in de leer zijn. Moet er niet aan denken om hier in Staphorst te wonen.
Als wij op vakantie zijn volgen we het NL nieuws trouwens ook al amper. Als het GROOT is hoor je het toch wel.

[kaap koraal]

Hallo Donut,

4 jaar vind ik wel van doorzettingsvermogen getuigen. Maar dat zal wel mede door de liefde zijn gekomen.
Waar gaan jullie heen in CT ? Ik heb zelf (maar) één maand in Norwalk vakantie gevierd bij een toenmalige vriendin.
Heeerlijk rustig en mooi wonen, veel bossen met hun bekende Indian summer. Ik was toen 18 en heb toen zelfs een foto gemaakt van een
BOOM , die stond helemaal alleen mooi te zijn met zijn vuurrode bladeren.
En natuurlijk dichtbij NY city, ben toen een aantal keren naar NY gegaan met mijn huurauto maar ook een paar keer expres met de trein om met de locals
contact te kunnen maken. Dit is echt zo´n suburb van NY dus vaak met de wat hoger opgeleiden mensen en dus niet wereldvreemd.

[BibiS]

Donut, heb echt respect voor jou en je doorzettingsvermogen. Gelukkig zijn er mooie dingen op komst, gefeliciteerd met je zwangerschap in ieders geval en heel veel succes bij het verhuizen. Het ligt denk ik echt aan de omgeving, en niet aan jou. Heb zoiets in het kleins meegemaakt toen ik op kamers woonde ( gewoon hier in Nederland hoor). De mentaliteit van de mensen in de stad waar ik toen woonde was zo anders, dat al deed je nog zoveel moeite je er toch eigenlijk niet bij hoorde. Je accent was anders en ook reacties, gebaren en houdingen maar ook bijvoorbeeld grapjes waren zo anders. Na 3 jaar was ik klaar met t grootste deel van mijn studie en had ik de keuze om terug te gaan naar waar ik vandaan kwam. Voor jou is die keuze er niet en ik heb hele diepe respect voor hoe je je er door heen hebt geslagen... Geniet van al het moois dat komen gaat!

[DixieChick]

Nou, ik ben blij dat mijn kanten onderzetters tot zoveel plezier geleid hebben Ik ben er nog steeds niet aan gewend, en de kinderen ook niet, dus die moet ik elke corrigeren als ze gaan lachen wanneer ze zo iemand zien. Erg lastig als je zelf ook heel hard moet werken om niet raar te staan kijken.

De truc is om mensen te vinden met wie je wel raakvlakken hebt. Zo heb ik hier een goede vriendin die ik puur en alleen heb leren kennen omdat we allebei dat supergelovige gedoe zo zat waren. Omdat we echt diep in de bible belt wonen, merk je ook dat als je een keer iemand tegen komt die niet zo is, je elkaar bijna meteen superleuk vindt en ach, het is maar tijdelijk (en geeft me ENORM veel om over te schrijven op mijn blog )

[kastelke]

En als we dus willen emigreren, kijken we allemaal naar de mooie omgeving en zoeken we een klimaat dat bij ons past. En daar wegen we dan nog tegenaf wat we ons financieel kunnen verloorloven. Maar veelal vergeten we te kijken naar het lokale leefklimaat, de sfeer!
Zelf heb ik meer dan een jaar de lokale kranten gevolgd in de streken die ons interesseerden. En ik moet zeggen dat we daarom ook wonen waar we nu wonen: in een zeer liberaal gebied!
Niet dat je altijd de keuze hebt. Want soms kom je gewoon terecht daar waar je een job aangeboden hebt (en dan heb je nog een heel klein beetje flexibiliteit van zowat honderd vierkante kilometer), maar als je een partner hebt die al ergens woont, zoals in het geval van Donut, dan heb je niet echt de keuze.

Donut, CT is in ieder geval een staat die ik qua natuur ook prachtig vind! Hoe de plaatstelijke sfeer om te wonen is, dat weet ik niet. Misschien kan je al eens bij toekomstige collega's informeren naar hoe zij het ervaren?

[donut]

Waar wij nu wonen, wonen ook ontzettend veel mennonieten en de sfeer is overduidelijk conservatief. Je ziet hier ook regelmatig pro-life demonstranten langs de weg staan, soms in de hozende regen! Ik heb ten tijde van de verkiezingen ook allemaal McCain bordjes in de tuin zien staan Het heeft me wel veel tijd en overredingskracht gekost om mijn man ervan te overtuigen dat dit niet de juiste plek voor me is. Hij vond altijd 'home is where the heart is' maar die vlieger gaat gewoon niet altijd op.
Dus wat ik al zei, waren we het eindelijk eens over Chestnut Hill, krijgen we CT in de schoot geworpen. Ik ben er 3 jaar geleden geweest met mijn schoonmoeder en ik weet nog dat zij zei dat ik het wellicht erg naar mijn zin zou hebben daar, omdat New England vrij liberaal is, zeker i.v.m. rural PA. Toen ik thuis kwam weet ik nog dat ik zei tegen manlief dat ik wilde verhuizen naar New England, "no way!" zei hij toen. Je ziet hoe het kan lopen.

Dixiechick, het lijkt mij ZO benauwend om in de bible belt te wonen, ik vraag me echt serieus af of ik het dan wel 4 jaar had volgehouden. Het gevoel dat je alleen maar vrienden zou kunnen maken indien je lid bent van een kerk. Fijn dat je 'soulmate' hebt leren kennen!

Kastelke wij richten ons op Fairfield county, daar huizen de meeste NY'ers. Mijn man zal nml. gestationeerd zijn in upstate NY. Wij kiezen CT vanwege gunstigere belastingen (hoewel CT zelf al erg duur is, maar dan wel weer ontzettend goede public schools). We hadden wel begrepen dat als je niet tussen de rich & snobby wilt wonen, er zeker bepaalde plaatsen zijn, die je beter kunt mijden. Overal is dus zeker wel wat.

[kastelke]

Oh ja hoor, en die pro lifers hebben hier onlangs ook een gebedswake gehouden aan het hospitaal. Kwam wel ontzettend veel (negatieve) reactie op.

"Home is where the heart is": allemaal goed en wel, maar soms is de ondergrond zo slecht dat het hart er ook niet kan gedijen. Zaadjes bloeien ook niet overal, ondanks de goede wil van de zaaier.

[Petra/VS]

Tussen rural en (sub)urban zit zo'n verschil. Zodra wij ons gebied uitrijden de "country" in, is het werkelijk een andere wereld met Confederate vlaggen, gewerenverkoop etc.

[Bandido]

Daar doelde ik in mijn eerste post ook inderdaad op; en DixieChick bevestigt dat nog eens voor wat betreft Georgia. En dat zal in andere delen van de VS niet anders zijn vermoed ik. Maar aan de andere kant: het platteland van NL is ook niet hetzelfde als wonen in Den Haag of Amsterdam.

[claudia1970]

Donut,
Hier dus wel iemand die zich zeer in jouw verhaal herkend. Ondanks dat ik Amerika altijd wel in mijn favoriete vakantielijstje had staan was het nooit een droom om er ooit echt te gaan wonen, nooit bij nagedacht ook. Totdat ik mijn Amerikaanse man leerde kennen. Zonder er eigenlijk echt over gesproken te hebben kwam mijn man in Nederland wonen en ik dacht er nog steeds niet aan om zelf naar Amerika te vertrekken totdat wij na 3 jaar proberen de verblijfsvergunning voor hem in Nederland niet rond kregen en we eigenlijk geen andere keus hadden. Ik ben dus ook voor de liefde naar dit land vertrokken en dan nog eens naar Maine, of all places....en dat voor iemand die zich altijd een echte stadsmeid noemt.

Ik heb er nu het eerste jaar opzitten maar ik ben echt nog met elke vezel in mijn lijf aan Nederland verbonden. Zoals jij schreef: het eerste wat ik 's morgens doe is de Nederlandse krant lezen, na de Telegraaf zelfs nog even naar Het Brabants dagblad....het liefst luister ik naar Nederlandse radiozenders en als het even kan kijk ik ook nog graag naar Nederlandse t.v. programma's. Ik voel me ook erg schuldig tegenover mijn moeder, ze is al wat ouder en vrij eenzaam, eigenlijk was ik alles wat ze had. Mijn vriendin, waarmee ik al 20 jaar werkelijk twee handen op 1 buik was, mis is vreselijk, alle telefoontjes, emails, hyves berichtjes en webcamsessies ten spijt.
Ik praat volgens mij tot vervelens toe over hoe, en wat en waar in Nederland tegen iedereen die het maar wil horen en mijn favoriete uitje hier is toch nog steeds de Duitse winkel 20 minuten verderop waar ze enkele Nederlandse producten verkopen.
Soms heb ik echt een knoop in mijn maag als ik naar mijn zoontje kijk en besef dat hij toch echt steeds meer Engels gaat praten en dat hij de Nederlandse gewoontes en dingetjes waar ik mee opgegroeid ben alleen maar van korte vakanties zal leren kennen, dat hij niet zomaar even bij zijn oma of de tantes op de bank kan ploffen en nog erger...dat hij opgroeit in een omgeving waar drugs en alcohol misbruik aan de orde van de dag zijn. (Natuurlijk heb je dat voor een gedeelte zelf in de hand, maar dat is weer een hele andere discussie)
In films en romannetjes lees je het wel eens: al moet ik samen met je op een hutje op de hei gaan wonen, als we maar bij elkaar kunnen zijn...tja, da's toch iets makkelijker gezegd dan gedaan besef ik nu.

Ik heb het er wel eens met mijn man over. Ik hou dit forum best goed bij en het lijkt vaak zo dat de meeste Neder-Amerikanen hier het zo ontzettend goed voor elkaar hebben, logisch natuurlijk want een groot deel van de mensen hier hebben de keus om naar Amerika te gaan zelf gemaakt en alles goed doordacht, ook financieel. Ik was in Nederland al een van die mensen die elk dubbeltje 3 maal om moest draaien en mijn man zat hier in dezelfde situatie. Mijn man is schilder en op het moment is het gewoon huilen met de pet op, voor elke klus staan er 20 andere schilders in de rij. En dan kom je dus naar Amerika met niets anders dan je spulletjes en ga je op zoek naar het goedkoopste huisje wat je kunt vinden en nee, dat is meestal niet in de beste buurt. En dat maakt het hele immigreren toch een stuk minder leuk als wanneer je zelf de keus hebt waar je wil gaan wonen of als je de juiste diploma's hebt voor een leuke baan, de juiste leeftijd om eventueel opnieuw naar school te gaan enz. enz., zeker voor iemand als ik die toch al niet zo heel avontuurlijk aangelegd is. En dan ook nog weten dat het mischien financieel niet eens mogelijk is om binnenkort eens een paar weekjes terug naar nederland te kunnen, iets waar ik toch wel heel erg naar verlang!

Hier in Maine zijn de mensen erg "hard", en buitenstaanders kennen ze eigenlijk alleen maar van de toeristen die er elke zomer rondlopen. Ieder doet gewoon zijn eigen ding, de jeugd hier zit zo'n beetje van kleuterklas tot einde middelbare school bij elkaar in de klas en dat is dan het vriendenkringetje waar men zo'n beetje de rest van zijn leven mee optrekt. Een buitenstaander als ik komt daar ook niet tussen. Dat samen genomen met het norse, stugge karakter van de Mainers maakt het voor mij erg moeilijk om vrienden te maken. Ik ben ook nog eens een "oudere" moeder van een twee jarig peutertje terwijl de meeste vrouwen hier van een jaar of 20 rustig al twee kids hebben. Dus ook bij de speeltuintjes en clubjes lukt het me gewoonweg niet om aansluiting te vinden. Ik heb dus na een jaar nog helemaal geen vrienden gemaakt, zelfs geen oppervlakkige kennissen, terwijl ik in Nederland een heel gezellig allegaartje aan vrienden en kennissen had. Voel me vaak toch wel eenzaam hier.

Maar goed, om een wel erg lang verhaal iets korter te maken. Ik geef niet op, ik heb het eerste jaar en de heeeeeeeeeeeeele lange, strenge winter hier overleefd, ben nog steeds niet huilend op het vliegtuig gestapt en na jouw verhaal te hebben gelezen hoop ik dat het over een jaar of 3 met mij ook een heel stuk beter zal gaan

Ik wens jullie heel veel succes met de verhuizing naar CT. , mocht je ooit behoefte hebben aan wat Nederlands gezelschap, in een uurtje of 4 zit je in Maine

[kastelke]

Claudia (en Donut), zit er bij je in de buurt een newcommers club? Want dat kan ook wel leuk zijn. Vaak zijn het allemaal mensen die de afgelopen twee jaar toegekomen zijn, en die dus meestal wel de behoefte hebben om, net als jullie, een nieuwe vriendenkring op te bouwen.

[nieuwenoord]

@ Claudia: wat een eerlijke reactie, maar wat moeilijk ook, zoals je daar zit. Ik heb erg veel respect voor jou en ook voor Donut!

[DixieChick]

Claudia - New England is erg lastig, dat weet ik uit ervaring, en Maine helemaal. Als je er niet op school gezeten hebt, dan is het inderdaad heel erg moeilijk om er tussen te komen.

Ik lees dit forum ook soms met moeite, want dan zie ik waar iedereen allemaal woont, wat ze allemaal doen (wandelen in de buurt, berg beklimmen, ergens buiten eten!), en dan denk ik, jeetje, dat wil ik ook. Ik heb dat al als ik bij Bandido op bezoek ga Ik vind het dus echt super dat jij zo ontzettend eerlijk bent, want ik denk dat er stiekem wel meer mensen zijn die het niet altijd even geweldig vinden.

Nu wil ik me helemaal niet met jouw leven bemoeien (dus negeer de volgende opmerkingen gerust), maar je schrijft dat je zoontje opgroeit in een omgeving waar alcohol en drugsmisbruik niet abnormaal is. Ik snap dat je misschien geen keuze hebt waar je kan wonen, maar dit lijkt me toch verre van ideaal hoor. Ik begrijp dat je mans familie in Maine woont, en jullie daarom misschien niet willen verhuizen, maar zouden jij en je man niet naar werk elders kunnen kijken? Gebieden waar er wel werk is? In de stad (nou ja, gat) waar wij wonen is altijd werk, of op de basis of er buiten, en helemaal voor schilders e.d.. Nu wil ik je absoluut niet aanraden om naar rural Georgia te verhuizen, omdat het qua vriendenkring dus niet echt veel beter is, maar ik zou voor je zoontje toch wel heel dringend elders gaan kijken. Heeft je man bijvoorbeeld wel eens gedacht aan een federal job? (www.usajobs.com). Ik kan niet in jullie leven kijken, natuurlijk, maar zoals je het begrijpt lijkt het me verre van geweldig.

[TedjevanEs]

Claudia en Donut,

Wat moedig en waardevol om jullie ervaringen zo te delen. In Nederland hebben sommige mensen dan vaak al hun vooroordeel klaar in de vorm van: zie je wel die red het niet, of dat word niks daar. Maar hier op het forum zal je dat niet zien denk ik.

Ik woon hier zelf al wat langer en ben deze maand verhuisd van Florida (South) naar North Carolina en dat was maar goed ook. Ik had het wel gezien in Fort Lauderdale, ik vind dat ook niet 'echt' Amerika.

Het kranten lezen 's-Morgens is toch niet raar? ,dat doe ik ook nog, elke ochtend even naar het AD en ik ken mede-Nederlanders die het na 20-30 jaar nog doen en waarom ook niet? Ik heb collega's uit India en Rusland die doen hetzelfde...(lezen hun lokale online nieuws in eigen taal).

De band met Nederland raak je toch ook nooit kwijt en dat hoeft toch ook niet? Het helpt natuurlijk wel als je Amerikaanse schoon familie hebt die je helpt met alles, want als dat er niet is, dan word het ook al weer een stuk lastiger.

Aan mezelf merk ik dat sinds mijn moeder vorig jaar plotseling kwam te overlijden dat ik een beetje de connectie met Nederland kwijt ben, zij was diegene die ik bijna wekelijks aan de telefoon had en die me een beetje up-to-date hield met alles wat gaande was en ik mis dat heel erg.

De meeste mensen hebben vaak niet door dat ik een buitenlander ben, ik ken mijn (Amerikaanse) vrouw al sinds 1993 en spreek nagenoeg accentloos, maar dat weerhoud mij er niet van om iedereen duidelijk te maken dat ik Nederlander ben. Ondanks dat ik niet alles in Nederland goed vind (maar dat vind ik hier ook niet) zal ik mijn afkomst niet verlogenen. Ik ben er trots op!

veel suc6 met alles

en Donut met de zwangerschap!!

[Bandido]

@Claudia - ik vind het oprecht heel rot voor je dat je in deze situatie bent beland. En ik kan me ook goed voorstellen dat het zo is gekomen, het is gewoon niet anders. Ik begrijp dat je zoontje nog vrij klein is, maar misschien als hij wat ouder is zou je ook kunnen proberen ergens een baan te vinden, al is het maar om jezelf wat bezig te houden. Maar ik weet dat het enorm lastig is momenteel. En misschien is het over een tijde mogelijk om te verhuizen naar een wat grotere plaats waar wat meer vertier is, en vooral waar wat meer gelijkgestemden wonen. Mijn schoonfamilie woont allemaal in het noorden van Massachusetts en ik herken wel wat van dat stugge waar je het over hebt. Maar in de wat grotere plaatsen is dat toch vaak wel wat anders.

Hoe dan ook, heel dapper dat je je verhaal hier komt vertellen en ik heb veel respect voor hoe je je hier staande houdt. Het is niet de gemakkelijkste periode qua economie, maar ook dat wordt op een gegeven moment beter. Hoe dan ook, kom vooral veel op dit forum en hopelijk put je daar nog wat steun uit.

[dora]

Ik herken ook wel wat in je verhaal. Ik ben samen met mijn toen nog vriend naar de VS gegaan voor werk (we waren beide net afgestudeerd). Hardstikke leuk want het was maar voor een jaar. Maar van het een kwam het ander en voordat je het weet ben je hier gesettled. Voor mij kwam het dus later dat we niet meer wisten of we het echt wilden, we waren helemaal niet van plan om te emigreren.
Heb ook veel schuldgevoelens ten onzichte van de familie, want we hadden gezegd dat het tijdelijk was, en nu zitten we hier nog na 10 jaar. We weten nog steeds niet zeker hoe de toekomst eruit ziet. We volgen ook nog steeds Nederlands nieuws, kijken regelmatig uitzending gemist, etc. Dochter gaat naar NLse school. Ik zie me hier nog steeds niet oud worden, maar wil hier nu ook niet vandaan. Ik mis vooral de familie, maar Nederland als land niet echt. Ben de VS erg gaan waarderen.

Dora

[claudia1970]

Bedankt voor jullie reacties! Ik vond het gisteren eerlijk gezegd best moeilijk om nu eens eerlijk mijn hart te luchten. Dit forum bestaat nu eenmaal uit een mengeling van enthosiaste Amerika fans, mensen die er graag op vakantie gaan (deed ik ook!) maar ook mensen wiens droom het is om hier te gaan wonen. Ik was al eerder lid van het forum toen ik nog in de situatie zat van het aanvragen van een verblijfsvergunning voor mijn man in Nederland en dacht toen vaak, na het lezen van berichten van mensen die mee deden met de Greencard lottery, konden we maar ruilen, dan geeft mijn man zijn plekje in Amerika op door naar Nederland te verhuizen en dan mag 1 van jullie in zijn plaats naar Amerika. Helaas werkt het zo niet.

Dixie, wat ik schreef over drugsgebruik hier, beangstigd mij ook heel erg. Het is een onderwerp waar hier op het forum niet veel over te lezen valt maar het is hier (en ik spreek nu echt alleen over Maine, andere staten ken ik alleen van de vakantie dus daar oordeel ik niet over) best een groot, verborgen probleem. Mijn man is in zijn jonge jaren zelf ook in aanmerking geweest met drugs en kent zo'n beetje alles en iedereen hier. En dan rijd je langs een keurig net huisje en hoor je: die man zit in de gevangenis voor drugsdealen, daar is een jongen overleden aan een overdose, hier heeft een man iemand vermoord voor drugs, enz. enz. Ik sta hier af en toe echt met mijn oren te klapperen. En heel soms snap ik best waar het allemaal vandaan komt, er is hier gewoon niets voor de jeugd, uitgaan kan pas met je 21e, behalve de plaatselijk YMCA is er weinig te doen als je een jaar of 16 bent. En wat doet de jeugd dan? Ze hangen een beetje op straat of organiseren een feestje bij een van de jongere in huis en ja, dan moet je als stoere knul best sterk in je schoenen staan om tussen die andere ruwe, stoere knullen en meiden dat jointje, dat glas alcohol of nog erger die drugs niet aan te nemen.
Dat is ook de reden dat ik straks, als we een beetje hebben gespaard, op zoek wil gaan naar een huis in een niet al te grote maar in ieders geval een meer bewoond gedeelte stad, waar voor de jeugd in ieders geval meer te doen is, al is het maar een bioscoop, een clubhuis en wat (sport)verenigingen. Op dit moment is het probleem qua werk van mijn man dat hij samen met zijn vader een klein schilderbedrijfje heeft. Het (weinige) werk dat er voor hen is, is hier in de buurt waar ze toch een beetje een naam op hebben gebouwd. Op dit moment een huis kopen in een nieuwe omgeving lijkt ons gewoonweg niet slim, je moet er niet aan denken dat hij een eventuele nieuwe baan zou verliezen als we net in een nieuw huis zitten zonder inkomen. gelukkig is mijn zoontje nu nog heel klein en kan ik hem voorlopig weghouden van de enge, boze, harde buitenwereld! Ik weet dat het een beetje neerbuigend klinkt maar ik vind het vreselijk als ik die kleine kindjes rondom ons nieuwe appartement rond zie lopen met alleen een luier aan die zo vol zit dat hij ergens op hun knietjes hangt, moeders zijn nergens te vinden terwijl de kindjes, bij gebrek aan aandacht rotstreken uit lopen te halen, een grote mond hebben...En probeer er als volwassene maar eens wat te zeggen, dan ineens zijn de moeders er wel bij, in alle staten! Die kindjes kunnen er eigenlijk ook niets aan doen dat ze zo geworden zijn maar ik wil mijn zoontje daar gewoon niet mee laten spelen

@Bandido,
Ik ben hier inmiddels wel bezig met de benodigde papiertjes voor kinderopvang, de eerste certificaten heb ik al binnen. Ik hoop langzaam maar zeker wat kindjes in huis op te kunnen gaan vangen, zo leer ik hopelijk ook wat andere moeders kennen en verdien ik er een centje bij!

[dutchie_in_boston]

claudia, wat ik zie en hoor dan is drugs en alcohol is inderdaad een groot probleem in rural Maine. Met weinig hulp, tenzij je een vluchteling uit Somalie bent.

De ontzettend slechte economie in dit gebied helpt ook niet echt. De meeste mensen met hun eigen constructiebedrijfje (zoals mijn man) zagen dit aankomen begin 2007, en het lijkt echt helemaal niet beter te worden voor de kleine bedrijven met gezonde amerikaanse mannelijke eigenaren, in tegendeel. Dat getrap tegen illegalen aan, maar ondertussen wel met de goedkoopste schilder of timmerman of tuinman in zee gaan zonder om vergunningen en papieren te vragen. En sinds afgelopen jaar de EPA met hun schandalige Lead Renovation, Repair and Painting Rule aankwam is het er alleen maar lastiger op geworden. Maar goed, dit is off topic.