En als ik heel erg ver in de tijd terug ga -ik moet nog in de lagere school gezeten hebben- dan heb ik ooit ook eens gedroomd van naar Canada verhuizen. De zus van buren van ons was ooit naar hier gekomen om een boerderij te houden, en het ging die mensen heel goed af. Tijdens een vakantie in Belgie kwamen mijn ouders op een avond in gesprek met hen, en dan is er wel eens over gedacht om ook naar Canada te trekken. Ikke direct enthousiast, maar mijn moeder zag overal beren op de weg. Letterlijk en figuurlijk.
Maar ja, we waren ooit meer 1 keer eerder in het buitenland geweest. Naar Oostenrijk. Waar zij op de 2de avond beginnen wenen is dat ze naar huis wou. En waar we dan toch nog een week gebleven zijn ipv de geplande 2 weken, maar omdat ze haar kamer amper af wou komen zijn we dan van ellende maar terug naar huis gereden. Kortom: zij was niet zo direct het type om te verhuizen naar Canada, lijkt me.In ieder geval voelt het ons nu heel goed aan. En we hadden hier eerder kunnen zitten, maar toch hadden we toen altijd zoiets van "zouden we wel?". en op een bepaald moment voel je dan aan dat het moment daar is, dat je er klaar voor bent, en dan zijn we er voor gegaan. En vanaf dan ging alles als een speer!
Die phd, daar moet je goed over nadenken. De zoon van vrienden is zo in Engeland blijven hangen voor een phd. Hij had daar de rest van zijn studie ook gedaan, en hij vond het er zo leuk op die unief en had een hele vriendenkring daar opgebouwd na al die jaren. Dus die phd was een middeltje om er dan maar wat langer te blijven. Wel, dat is hem erg tegengevallen. Hij is nu toegelaten op University of Toronto en zal in januari beginnen. Maar die laatste loodjes van die phd in Engeland vallen hem erg zwaar.
Ach, op een bepaald moment vallen de puzzelstukjes bij jou ook wel op zijn plaats. Voor Amerika, Canada, Nederland of nog ergens anders. Ondertussen gewoon verder je best blijven doen en trachten gelukkig te zijn met wat je al hebt.
