De Amerikaanse vrouw: geen emancipatie?

[Dento]

Gelukkig waren ze nog niet zo vriendelijk om het allemaal bij jou, de buitenlandse, eens thuis te komen leggen met een demonstratie ter plaatse.

Ach, het had je wel weer een keer poetsen gescheeld. En de volgende keer vraag je gewoon "ik weet niet meer zeker of ik het goed heb, kun je het nog een keer komen voordoen?"

[Bandido]

Dat laat weer zien, hoe divers Amerika is, want in ons gebied zijn dubbele inkomens de norm en ken ik ook heel wat vrouwen, die de hoofdbroodwinners zijn.

Dat is ook zo, maar het is ook wel een verschil tussen meer rurale delen van de VS en de meer stedelijke gebieden. Als ik kijk naar mijn buren zijn dat allemaal tweeverdieners en bij één stel werkt alleen de vrouw.

[Georgie]

Soms zou ik best lekker simpel willen zijn, scheelt een hoop moeilijk gepieker

Ik bedoel het niet negatief maar het is vrij bagataliserent om te denken dat zulk soort vrouwen, omdat ze 'simpel' zijn, niets hebben om over te piekeren. Piekeren hoort bij de mens en maakt geen onderscheid in intelligentieniveau!

Oh natuurlijk en ik bedoel het zelf ook niet verkeerd of bagatelliserend. Maar het lijkt me wel vrij logisch dat als je wereld bestaat uit dweilen en stofdoeken, je een vrij beperkt wereldbeeld hebt. Zorgen en pieker gedachten zal iedereen hebben, en dat bedoelde ik ook niet echt. Meer dat ik het mezelf zo moeilijk kan maken omdat dé wereld ook echt míjn wereld is. Soms zou ik wel willen dat ik niet zo complex in die zin was, en genoeg voldoening halen uit alleen je kleine wereldje om je heen. Maar nee, ik wil altijd meer meer meer (in de zin van kennis, uitdaging, avontuur, reizen en in zekere zin materialisme). In die zin zou het best verfrissend zijn om niet verder te kijken dan je eigen achtertuin. Maar goed, dat besef heb je dan misschien ook niet, dat weet ik niet.

[RiverCola]

Ik heb, toen ik studeerde, heel lang een bijbaantje gehad in de thuiszorg en kwam zodoende bij heel veel verschillende mensen over de vloer. Het viel me toen wel op dat de vrouwen uit de huidige generatie bejaarden toch echt een stuk minder geëmancipeerd zijn dan jonge/middelbare vrouwen van nu. Op zich is dat natuurlijk logisch maar toch was ik verbaasd. Vrouwen die écht helemaal niets alleen durfden te ondernemen, of niet eens wisten hoe ze iets moesten aanpakken. Vrouwen die eigenlijk een soort kindvrouwtjes zijn. Alhoewel je die in onze generatie ongetwijfeld ook zult hebben.

Maar om terug te komen op dat piekeren. Ik heb toen heel lang bij 1 echtpaar gewerkt, op zich ontzettend aardige mensen. De vrouw leefde ook haar hele leven al in een klein wereldje, dat bestond uit zoon met vervelende schoondochter, de kleinkinderen, de nieuwe man, zijn vervelende zussen, de buurvrouwen in het tehuis, en het winkelcentrum om de hoek. Mijn god, wat had die vrouw een zwaar leven! Daar waar jij misschien een beer zou zien op de route van een emigratie NL-VS, daar zag zij hem op de weg naar het winkelcentrum. Daar waar jij zou piekeren over oorlogen of het verdwijnen van de tropische regenwouden, daar piekerde zij over de vervelende zus van haar man. En dat piekeren van haar, hoop ik toch echt voor jou ( ), oversteeg het piekeren van elke intelligente meid of vent....tenminste, van wat ik ooit gezien heb.

[Georgie]

Misschien helpt een breed wereldbeeld juist te relativeren?
Of zoals wij thuis altijd zeggen: er zijn ook tsunami 's.

Overigens heb ik ook in de bejaardenzorg gewerkt en ik vond t zo mooi om achter die geschiedenis te komen. Sommigen hadden juist wel heel veel ondernomen en waren nu niets meer dan een hoopje mens. Maar al hun souvenirs riepen herinneringen aan hun verleden. Wedden dat ik zo'n vrouwtje word

[Sandy]

Vlak levenservaring niet uit ... vind het wat denigrerend te denken dat het wereldbeeld of wereldje van thuisblijfmoeders (noem het huisvrouwen als je wil) die bewust kiezen thuis bij de kinderen te zijn en te investeren in hun opvoeding en kostbare tijd dat ze thuis wonen, beperkt is! Als ik af en toe opmerkingen of vragen lees van sommige HBO afgestudeerden, waar zij zich allemaal druk om maken (ook weleens hier op het forum) .. dan denk ik 'komop zeg'!

Ik heb niets tegen emancipatie of feministische denkbeelden, maar wanneer ze neerkijken op vrouwen die kiezen voor de meer traditionele thuissituatie, of dat afdoen als 'beperkt wereldbeeld' dan stoot mij dat tegen de borst!

[Georgie]

Ik bedoel ook zeker niet dat elke huisvrouw zo is. Sterker nog, ik wil zelf dus ook graag thuismoeder worden en weet wel zeker dat ik daar voldoening uit ga halen en mezelf blijf ontwikkelen op de manieren die ik wil. Daar heb ik geen topbaan voor nodig. Ik had het nu meer over het voorbeeld wat LittlePhoenix gaf, dat klinkt namelijk wel vrij extreem.

[kastelke]

En niet vergeten dat er veel hoogopgeleide vrouwen uiteindelijk terecht komen in de job van thuisblijfmoeder/huisvrouw.
Wat ik er het meest frustrerende aan vind, is dat je dus echt bewust op zoek moet gaan naar je intellectuele uitdaging. Op je job krijg je die automatisch: nieuwe computerprogramma's, bijkomende taken, promotie, nieuwe wetgeving, nieuwe onderzoeksresultaten,... Gelukkig heb ik dat op kunnen vangen door tussendoor toch deeltijdse opdrachten en tijdelijke projecten aan te nemen e.d.
En wat ik er ook vervelend aan vind, is dat veel werkende vrouwen, als ze je ontmoeten en horen dat jij dus niet werkt, of 'maar' projectwerk doet of als vrijwilliger werkt, je maar 'minder' vinden. Een 'huisvrouwtje'.
Maar anderzijds heeft het me wel heel mooie momenten bezorgd, heb ik een heel goede band met onze tienerzoon, heb ik mezelf toch persoonlijk kunnen blijven ontwikkelen in de velden die mij boeiden, was weekend ook echt weekend omdat je je huishoudelijke taken door de week gedaan kreeg,...
Een mens zou veel levens moeten kunnen leven:
eentje als man, eentje als vrouw,
eentje gehuwd, eentje als vrijgezel,
eentje met kinderen, eentje zonder kinderen,
eentje met fulltime carriere, eentje zonder job,
enz...
(om dan nog niet te spreken over al de combinaties van het bovenstaande! )

[Sandy]

Elke, jij bent een voorbeeld van een wijze thuisblijfmoeder wiens wereldje allesbehalve 'beperkt' is ... en zo ken ik er nog een aantal! (ook hier op AA)
Plus heb ik groot respect voor diegenen die vrijwilligerswerk doen!!

Vraag me weleens af wie oprecht gelukkig is: De hoogopgeleide vrouw met een mooie carrierre of de bewuste thuisblijfmoeder in een warm gezin, die haar kinderen een solide basis meegeeft. Wie zou werkelijk gelukkig zijn en wie van deze twee zou dicht tegen een burnout aanzitten.. I know steriotypering, maar het allerbelangrijkste is denk ik dat de vrouw een eigen keuze heeft hoe ze haar leven wil leiden ....

PS. Ik ben overigens wel voorstander dat je je talenten, intelligentie moet benutten en ontwikkelen.. en dat kan ook zonder studie als je niet de gelegenheid hebt om een opleiding te volgen... Tegenwoordig met internet, heb je een bibliotheek met informatie tot je beschikking om je te ontwikkelen...

[Georgie]

maar het allerbelangrijkste is denk ik dat de vrouw een eigen keuze heeft hoe ze haar leven wil leiden ....

En dat is precies wat ik hoop te bereiken met mijn leven. Ik heb met name zo veel gestudeerd voor mijn eigen ontwikkeling, en niet zozeer voor een zakelijke carriere. Ik heb wel ambities, maar die liggen niet direct in het werkveld. En het werk wat ik zou willen doen (wat freelance fotografie, schrijven en kookboek maken), kan ook (juist) vanuit huis.

En inderdaad: Die keuze zie ik nou echt als emancipatie. Het feit dat je die keuze hebt! Dat betekent dus inderdaad niet dat je als vrouw verwacht wordt om te gaan werken, omdat dat nou eenmaal de norm is van de hedendaagse maatschappij. Ik word ook vrij raar aangekeken als ik zeg dat ik huismoeder wil worden. Ik heb ook heel lang gezegd dat ik carriere wilde maken, maar diep in m'n hart wist ik dat ik dat eigenlijk niet wilde. Het feit dat je de keuze hebt, dat vind ik belangrijk. Alleen wordt er inderdaad wel raar opgekeken als je 'de andere kant' (thuismoeder) kiest, zeker wanneer je hoog opgeleid bent.
In die zin snap ik Waitwhat wel met het beeld wat hij van Nederland schept (alhoewel dat vrij extreem is hoe hij het uitdrukt), maar er liggen toch bepaalde verwachtingen. Denk alleen dat dat niet perse Nederlands is, dit zie je dus ook in Amerika.

[Georgie]

Elke, jij bent een voorbeeld van een wijze thuisblijfmoeder wiens wereldje allesbehalve 'beperkt' is ... en zo ken ik er nog een aantal! (ook hier op AA)

Helemaal mee eens! En PetraVS is stiekem mijn grote voorbeeld en heldin
Niet alleen om het vele reizen hoor (haha, al is dat een mooie bijkomstigheid in haar leven), maar met name het feit hoe zij zichzelf heeft weten te vestigen in Amerika, van niks naar heel veel is opgeklommen, en zich nu gelukkig mag prijzen met zo'n fantastisch gezin en rijkdom in de breedste zin van het woord. En ook omdat ik veel van haar medische klachten herken, en ik lees hoe zij daar positief probeert mee om te gaan. Ik weet niet of die medische reden de grootste reden is dat zij thuismoeder is (geworden), maar dat speelt voor mij zeker mee in mijn gedachte waarom ik dit zou willen. En ik vind het super om te zien hoe zij zich inderdaad blijft ontwikkelen met nu die Washington tours en haar omgeving ontdekken en tussendoor nog even Italiaans bijspijkeren enzo. Super!

[Sandy]

En inderdaad: Die keuze zie ik nou echt als emancipatie. Het feit dat je die keuze hebt!

Precies!

[wiepster]

Ik heb als voorbeeld mijn grootmoeder die in 1907 geboren was, op 97 jarige leeftijd overleden.

Zij heeft alleen als dienstmeisje gewerkt tot dat zij met mijn grootvader trouwde, haar eerste vriendje. Altijd heel zorgzaam geweest voor haar gezin en het gezin van haar oudste zoon, wel altijd vrijwilligerswerk gedaan en in veel politieke vrouwen groepen gezeten. Ook veel gereisd, tot op hoge leeftijd.

Van haar heb ik geleerd dat je zorgzaam kan zijn voor je echtgenoot, familie en gezin, wat niet in conflict hoeft te komen met de eigen ontwikkeling.

[Georgie]

Prachtig voorbeeld Wiepster!
Ik heb hetzelfde met mijn oma!

[SanneN]

Mee eens!

Maar...

De oma van mijn man wilde graag studeren, maar moest als oudste dochter voor haar kleine broertjes en zusjes zorgen en heeft nooit de kans gekregen om verder te leren. Later heeft ze wel veel gewerkt als coiffeuse (net woord voor kleermaakster), vooral toen haar man werkloos thuis zat. De verhalen van onze moeders en oma's zijn wel vaak dubbel.

Gelukkig kan onze generatie wel vaak de eigen keuze maken, en die keuze moet je zeker respecteren vind ik.

[USInsider]

"Coupeuse" bedoel je denk ik, want dat is een woord dat ik me uit mijn jeugd wel herinner. Vlgs. mij is coiffeuse een sjieke term voor kapster ?
(Ik heb toch niet zoveel jaar voor niets aan franse les op school geleden....)

Poetry: In Jewish folklore, from the 8th–10th Century Alphabet of Ben Sira onwards, Lilith becomes Adam's first wife, who was created at the same time and from the same earth as Adam. This contrasts with Eve, who was created from one of Adam's ribs.

[Sandy]

De oma van mijn man wilde graag studeren, maar moest als oudste dochter voor haar kleine broertjes en zusjes zorgen en heeft nooit de kans gekregen om verder te leren. Later heeft ze wel veel gewerkt als coiffeuse (net woord voor kleermaakster), vooral toen haar man werkloos thuis zat. De verhalen van onze moeders en oma's zijn wel vaak dubbel

Lijkt het verhaal van mijn moeder wel, de oudste uit een gezin van 9 kinderen. Alleen was zij coupeuse

[FlipjeBTiel]

De oma van mijn man wilde graag studeren

In de tijd van je man's oma was studeren a priori niet voor iedereen weggelegd. Mijn grootvader wilde dat ook, maar moest met zijn 11de al werken. (Mijn andere grootvader moest ook al zo vroeg werken, maar heeft nooit willen studeren.)

Gr., Flipje

[dora]

Vraag me weleens af wie oprecht gelukkig is: De hoogopgeleide vrouw met een mooie carrierre of de bewuste thuisblijfmoeder in een warm gezin, die haar kinderen een solide basis meegeeft. Wie zou werkelijk gelukkig zijn en wie van deze twee zou dicht tegen een burnout aanzitten.. I know steriotypering, maar het allerbelangrijkste is denk ik dat de vrouw een eigen keuze heeft hoe ze haar leven wil leiden ....

Eigen keus is inderdaad belangrijk. Als een moeder moet werken, dan zal ze waarschijnlijk ongelukkiger zijn. Als een moeder uit eigen wil werkt, dan vindt ze haar werk waarschijnlijk leuk en krijgt ze er voldoening uit. En andersom; in de VS is KDV veel duurder vergeleken met NL (er is hier nauwelijks belastingaftrek voor KDV), dus er zijn hier ook vrouwen die moeten stoppen met werken als ze kinderen krijgen omdat het gewoon niet uit kan, daar word je ook niet gelukkig van als je plezier hebt in je werk.
Soms zie ik een ideaalbeeld van mij als huismoeder met het huis helemaal aan kant voor vrijdag avond, appeltaarten bakken, groentetuin, breien, met de kinderen naar het park. Op dit moment zou dat misschien inderdaad relaxter zijn omdat we nu erg druk zijn met 3 kinderen onder de 6 jaar. Maar uiteindelijk zou ik denk ik ontevreden worden als ik mijn werk zou missen, omdat dat ook een groot gedeelte is van mijzelf. Bovendien is het een ideaalbeeld, thuismoeder zijn van 3 kleine kinderen is ook geen peuleschil. Scheelt ook hoe flexible je baan is. Ik mag gewoon thuiswerken als een van de kinderen ziek is bijvoorbeeld. Ik mag mijn tijd zelf indelen, als bepaalde doelen maar bereikt worden.

Dora

[Petra/VS]

Elke, jij bent een voorbeeld van een wijze thuisblijfmoeder wiens wereldje allesbehalve 'beperkt' is ... en zo ken ik er nog een aantal! (ook hier op AA)

Helemaal mee eens! En PetraVS is stiekem mijn grote voorbeeld en heldin

Jee, zeg, ik ga er helemaal van blozen , dank je voor die lofzang. Maar ik heb ook gewoon heel veel geluk gehad, vooral door een heel fijne partner te vinden, die heel veel van mijn interesse deelt en mij altijd heeft gesteund, ook toen ik er veel erger aan toe was, dan nu. Wat Elke zegt is inderdaad wel waar, als thuisblijfmoeder moet je je eigen stimulans en intellectuele ontwikkeling zoeken. Voor de een is dat een superschoon huis en quilten, voor de ander iets heel anders. Maar de extra stress van een volle baan heb je ook niet en voor mij was dat lichamelijk heel belangrijk, dus ik zie dat voor jou ook wel, Sophie.