Doordenkers voor de winnaars

[DejaVu]

Mensen willen niet doemdenken, dat is duidelijk, maar oortjes heeft wel een punt natuurlijk.
Ik vraag me af hoeveel mensen er terug keren naar "huis" binnen een jaar of vijf?
In mijn omgeving ken ik wel mensen die terug zijn gekomen omdat alles toch niet zo leuk bleek te zijn als op vakantie, en niet alleen uit Amerika overigens.

Ik kijk graag naar het programma "Ik vertrek" (voor de mensen in de USA die het niet kunnen volgen, het programma gaat over mensen die emigreren naar andere landen). Veel van die mensen keren weer terug naar Nederland maar dat komt vaak omdat er nauwelijks voorbereidingen zijn gepleegd ik noem een: een taal niet kunnen spreken (succes in Azie, zuid europa/amerika), een huis bouwen zonder bouwvergunning (dus na verloop van tijd wordt alles stilgelegd), de cultuur niet kennen (Spaanse aannemers die het niet zo nauw hebben met een schema), aanslagen van belastingen ("moeten we hier ook belasting betalen dan?") etc.

Na verloop van tijd zeggen ze dan "het is toch zwaarder dan we dachten dat emigreren". Ik bekijk dat programma echt vol verbazing soms, maar ik vind het wel heel leuk voor de mensen die succes hebben (zijn ook vaak de mensen MET voorbereiding).

[Sten]

Als je niet tegen onzekerheid kunt, vooral niet emigreren. Ik verheug me alleen al op het avontuur en eigenlijk vind ik het wel spannend te ontdekken of Jeroen en ik 'op straat belanden' in California. (geloof er niets van, want ik weet uit ervaring hoe ontzettend veel menselijke engelen je hebt in Amerika). Iedereen blijft maar waarschuwen dat het er zo duur is. We lappen het vooralsnog aan onze laars, haha, sorry hoor, nothing personal. Zelfs Bart die veel rijker is dan wij (geloof me maar, het is zo), heeft daarom Cal niet gekozen. Ik begrijp dat niet, maar ook wel, als ik zie waar hij en zijn vrouw graag willen wonen (groot huis, behoorlijk veel luxe!).
Ik ga niet voor tweede keuzes, en Cal is voorlopig onze eerste keus.

In dit leven heb ik gemerkt dat de kosmos goed voor me gezorgd heeft en ik wil graag weten of dat nog steeds het geval zal zijn. Ik snap ook niet dat veel mensen (hier?) zo gebrand zijn op: het moet allemaal materieel goed gaan etc. Emigreren is veel meer waard dan dat, jullie/wij kunnen zeggen: we hebben dat maar mooi gedaan, hoe het ook verloopt. Ik heb vaak in mijn leven (grote) risico's genomen, en geen enkele daarvan is verkeerd uitgepakt. Vind je het gek dat ik dan altijd zo optimistisch ben? Ik sterf liever in Amerika op straat van armoede, dan in Nederland vadsig & saai te leven. Daar dan. Jeroen is niet anders dan ik: die zegt ook: de dieren leven ook met de dag. En zijn veel gelukkiger.
Kom maar op met die risico's en avonturen, ik lust ze rauw.

[FlipjeBTiel]

Houd ook duidelijk voor ogen dat oortjes' haar man vast zat aan een enkel bedrijf, en zijzelf niet kon werken. Hun situatie zou ook vele malen positiever geweest zijn als ze beiden van begins af aan een GC hadden gehad, zoals dat het geval is voor loterijwinnaars.

En CA rocks. Ik ben nu alweer anderhalve week door Europa aan het reis, en overal is het weer puinzooi (regen, wind, onweer, koud; op die ene dag na vorige week toen het bloed- en drukkend heet was). In CA is het nu al de hele tijd tussen de 22C en de 25C met volop zonneschijn, en er staat meer van zulks op programma. Geld verdienen is simpel. Het weer is echter niet te koop. Airco? Wasda?

Gr., Flipje

[bart1]

Ben het toch wel voor een stuk eens met Oortjes, gaat niet om negativiteit maar gewoon goed voorbereid vertrekken en je toch zo goed mogelijk proberen in te dekken voor de mogelijke ongemakken die de eerste maanden met zich meebrengen. Ook hier vanuit US kijk ik nog graag naar ik vertrek en je ziet toch aantal avonturen fout lopen die volgens mij hadden kunnen vermeden worden. Als je je droom echt wil realiseren dan wil je toch een beetje voorbereid zijn, heeft niets met negativisme te maken.

Sten, weet niet of ik rijker ben maar je hebt wel een punt. Sommigen zijn tevreden met minder luxe en dus hebben iets minder financieele draagkracht nodig bij emigratie. Ook ieders prive toestand is anders. Bijvoorbeeld Inge67 moet met meer rekening houden (studerende kinders) dan wij die met 2 poezen zijn verhuisd. Vinden wij Atlanta tweede keuze nee niet echt, hebben het hier reuze naar onze zin en kopen meer met onze dollars dan in CA.

Matchbox, wij kenden hier helemaal niemand. Geen netwerk, geen familie, geen vrienden (muz van Bandido die zoals je misschien weet een drijvende kracht is om zoveel mogelijk mensen naar Atlanta te lokken). Alles hebben wij opnieuw opgebouwd vriendenkring, werkcollega's,...

Ik denk voor ons was moeilijkste stap de beslissing zelf, wil je als 40-er je leven inclusief je job opgeven voor avontuur en dat is niet zo evident. Eens de beslissing genomen kon het niet vlug genoeg vooruit gaan. Gelukkig met uitzondering van aantal praktische problemen is ganse emigratie vlot verlopen inclusief vinden van nieuwe job voor beiden en daarmee ben ik terug bij het begin want denk nog steeds dat dit o.a. te maken had met goede voorbereiding en het invullen van ongeveer dezelfde vragen die oortjes bij het begin van dit draadje stelde.

Bart1

[FlipjeBTiel]

Tuurlijk Bart, voorbereiding is alles, vooral als je nog lopende verantwoordelijkheden hebt.

Gr., Flipje

[Hockey]

Ik kijk ook graag naar "Ik vertrek" en daar gaat inderdaad veel mis. Wat meestal kort valt samen te vatten: 1) spreken de taal van het nieuwe land niet; 2) hebben geen ervaring in de branche waarin ze een eigen toko opstarten; 3) hebben geen ervaring als ondernemer; 4) weten eigenlijk niets van het nieuwe land.
Maar voor deze mensen kan ik wat tips bedenken: 1) laat beiden, of een van beiden alvast ervaring opdoen in de branche waarin ze een bedrijf willen gaan opstarten, en 2) leer de taal alvast zo goed mogelijk.

Nu vraag ik me af, zijn dergelijke tips, of andere tips die ervaringsdeskundigen hebben ook voor de VS te bedenken?

[Texas Boy]

Wij zijn 5 jaar geleden verkast om een camping te beginnen in Texas en een antiekshop, ben grafisch vormgever, mijn vrouw is boekhouder, nu 5 jaar later hebben we een erg succesvol export bedrijf naast de camping, ach, je moet wat en ondernemen zit in je bloed of niet.

[kastelke]

Ik denk dat toekomstige Amerika-bewoners er goed aan doen om dit forum te volgen. En dan vooral om heel goed te kijken naar alles wat hier geschreven wordt en dus niet alleen datgene te willen lezen wat ze willen lezen (en bij de rest te doen of het er niet staat, of denken dat dat alleen maar anderen overkomt maar nooit hunzelf). Op die manier krijg je een goed beeld en kan je meer gefundeerd de dingen bekijken. Want bij mensen die nog maar pas om de hoek komen kijken, zie je toch vaak een soort van dromerig idee over wat 'gaan wonen in Amerika' wil zeggen.

Sta ook open voor de minder plaatsen van de USA als mogelijke vestigingsplaats. Het zou een aangename verrassing kunnen zijn.

En als supertip: lees de blogs van de mensen die al ginder wonen! We hebben die lijst niet voor niets aangelegd in Emigratie.

[matchbox]

Volgens sommigen heb ik me onvoorbereid ingeschreven. En daar hebben ze gelijk in, of toch weinig voorbereid. Ik was bang om te hard te hopen op iets en dan alleen maar teleurgesteld te worden.
Maar dat wil niet zeggen dat ik onvoorbereid zou vertrekken!

Ik heb al heel veel nagedacht, besproken, gelezen,... en neem alle tips hier ook ter harte. Iedereen bedankt daarvoor!

California is ook nog altijd onze eerste keus. Tenslotte is het omdat we zo gek zijn van California dat we ons ingeschreven hebben. Misschien vind ik de rest van Amerika ook wel helemaal geweldig, maar dat weet ik niet, want ik ben er nog nooit geweest (op een paar dagen NY na).

Bart, in september komen we trouwens ook naar Atlanta

[DejaVu]

(muz van Bandido die zoals je misschien weet een drijvende kracht is om zoveel mogelijk mensen naar Atlanta te lokken)

Het schijnt dat Bandido korting krijgt op zijn taxes per ingebrachte (succesvolle)immigrant naar Atlanta.

[Texas Boy]

We zijn ook gevolgd door Ik Vertrek, gelukkig maar één dg omdat onze planning de soep in liep, schijnt ook bij emigreren te horen.

[Petra/VS]

Dat is het ook wel een beetje met Ik Vertrek, denk ik. Natuurlijk is het geen interessante tv, als alles de hele tijd maar goed gaat, dus diegenen, die "gewoon" zonder al te veel problemen emigreren zullen niet als uitzending op tv komen, lijkt me. Ik hoorde laatst een stukje op de radio van je kansen, als je je opgeeft voor een van de realiteitsshows, zoals voor HGTV. Alleen omdat je huis echt wel opgeknapt moet worden kom je daar niet in. Je moet ook de juiste persoonlijkheid hebben, iets aan jou of je gezin moet de kijkers aanspreken etc.

[kastelke]

Het lijken me inderdaad ook wel vaak mensen die vooral met een Droom vertrekken, en die de realiteit echt niet kennen vooraleer ze ginder staan en al kapitalen hebben uitgegeven.

[ned in MO]

Teveel mensen vertrekken met een nederlandse instelling. Zo van ik ga het net zo doen daar als dat ik het hier doe (in eigen land) En dat werkt vaak niet in een ander land.
Advies is om heel veel vragen te stellen aan mensen om je heen, instellingen die je kunnen helpen etc.

Ook mogen mensen mij altijd benaderen met praktische vragen etc

[kastelke]

Zo had ik onlangs eens iemand die vroeg om zijn CV na te lezen. Krijg ik dat ding toe, maar liefst 7 pagina's lang!! En een typisch CV ipv van een resume, dus iets waar je hier niets mee kan doen. Ik geef hem wat linken met voorbeelden van resume's van mensen in zijn werkdomein, en zeg ook dat het aanzienlijk ingekort moet worden tot maximaal 2 pagina's. Krijg ik het even later terug, hier en daar iets kleins aangepast (resume ipv CV ) en alles verkleind van puntgrootte 11 naar 9.
Kijk, dan vraag je je dus wel eens af waar je mee bezig bent... Want zegt die man "Ik heb het altijd al goed gedaan met dit CV" (hij werkte als een soort freelancer op kortlopende projecten). Ben benieuwd hoe lang het gaat duren vooraleer hij hier een job gaat vinden. Of zijn 'CV' gaat vertalen naar een resume.

[Pete.Z]

Ik vertrek is natuurlijk ook gebaat bij rare dingen en mislukkingen, dat is voor veel mensen toch leuker om te zien dan succes, want zo is Nederland.......

En we kunnen er denk ik ook van uit gaan dat mensen die hier posten al wat beter voorbereid zijn en een beter idee hebben van Amerika dan de personen die een kroeg in Spanje kopen omdat ze daar zo leuk een biertje dronken in hun week all-in.....

Maar dan nog is het verstandig om heel goed na te denken over wat je wilt gaan doen,waarom en waar.

[Sten]

Ik vertrek is natuurlijk ook gebaat bij rare dingen en mislukkingen, dat is voor veel mensen toch leuker om te zien dan succes, want zo is Nederland.......

Ze hadden ons dus ook gevraagd, maar we hebben bedankt. Toch leuk om naar te kijken, meedoen minder.

[RiverCola]

Nog een dingetje uit 'Ik Vertrek': die mensen die gevolgd worden willen hun leven helemaal omgooien. Ze willen van de stad naar het platteland, ze willen een groter huis, meer tijd met het gezin doorbrengen en ze gaan daarom allemaal in de toeristenindustrie werken. Beginnen een hotel of B&B. Volgens mij is dat ook een vak en iets dat bij je moet passen ipv dat je daarvoor kiest omdat je het eens lekker helemaal anders wil.

Dan wonen ze daar en blijkt het erg moeilijk om betalende gasten te vinden, wonen ze in the middle of nowhere en moeten de kinderen overal met een auto naartoe gebracht worden, ze leren nauwelijks mensen kennen omdat ze niet buiten de deur werken en nauwelijks buren hebben....en dat valt dan ineens heel erg tegen. Ze gaan hun oude leven missen.

Ik denk dat er mensen zijn die ervoor gemaakt zijn zo'n leven te leiden; Het is TexasBoy gelukt en hij is er ook nog eens gelukkig mee. Maar niet iedereen kan zijn leven zo drastisch omgooien en dan ook nog eens geld gaan verdienen met iets dat ze nooit eerder gedaan hebben.

Als ik zou emigreren doe ik dat niet omdat ik frustraties ervaar in mijn huidige leven maar omdat de omstandigheden me in een ander land aantrekkelijker lijken. Ik wil gewoon blijven werken, oftewel een baan zoeken in het veld waarin ik ervaring opgedaan heb en plezier beleef, datzelfde geld voor mijn vriend. Ik zou niet op een hele andere manier willen wonen dan ik nu doe, gewoon in een grote stad omdat ik daarvan hou. Ik zou gewoon een bescheiden woning huren.

Als ik zou emigreren naar een klein dorpje in Utah en daar een B&B zou gaan runnen dan is a) de kans dat ik daarvan gelukkig wordt vrij klein en b) de kans dat er geld binnen komt middels een business waar ik niet voor gekozen heb een stuk kleiner.

Laatst was er een gezin dat terug naar Nederland ging. De vrouw miste vooral haar sociale leven zo. Ze kocht zelfs haar eigen winkel terug die ze verkocht had voor de emigratie.

[Sten]

Laatst was er een gezin dat terug naar Nederland ging. De vrouw miste vooral haar sociale leven zo. Ze kocht zelfs haar eigen winkel terug die ze verkocht had voor de emigratie.

Had ze dat niet eerder kunnen bedenken zeg!

[RiverCola]

Laatst was er een gezin dat terug naar Nederland ging. De vrouw miste vooral haar sociale leven zo. Ze kocht zelfs haar eigen winkel terug die ze verkocht had voor de emigratie.

Had ze dat niet eerder kunnen bedenken zeg!

Nou, ik denk het niet. Die mensen zijn op de één of andere manier heel naïef, ze willen het helemaal anders maar denken blijkbaar niet na over de consequenties van dat 'helemaal anders'. Ze gooien hun leven om aan de hand van bepaalde frustraties zonder zich te realiseren dat bepaalde aspecten van hun leven in NL belangrijk zijn voor ze, of bij ze horen.
Daarom denk ik ook dat emigraties die plaatsvinden vanuit een grote onvrede niet zullen leiden tot geluk. Jezelf, en je onvrede, neem je namelijk mee. Als ik mensen hier op het forum soms hoor zeggen hoe groot hun hekel aan Nederland is, hoe bekrompen de mensen hier zijn en hoe k*t hun baan is, dan denk ik; SUCCES!!