Ik weet niet of hier al eerder een onderwerp over geweest is maar ik ben toch wel benieuwd of jullie dit ook opvalt.
Ik woon hier nu een paar maanden en dat is lang niet genoeg om te weten hoe alles hier werkt maar wat me wel erg opvalt is dat het wel lijkt of de gemiddelde Amerikaan veel meer en veel meer verschillende soorten medicijnen gebruikt dan een gemiddelde Nederlander. Voor elke kwaal hebben ze wel een potje staan.
Echt de mensen die ik spreek grijpen bij het minste of geringste naar de medicijnkast. Of als ik zeg "ik heb dit of dit" wordt er gelijk een hele reeks aan medicijnen opgesomd die ik kan gebruiken. Op zich natuurlijk heel aardig van iedereen maar dan denk ik... mmm.. ik kan me niet heugen dat mijn vrienden en kennissen in Nederland ook dat roepen.
Dus, ik ben benieuwd of jullie dat ook opvalt of dat ik wellicht de enige ben die dat zo ervaart
Je zou eens moeten zien wat Fransen allemaal slikken, word je helemaal onpasselijk van. Ik vind trouwens dat NL artsen wel wat erg hardvochtig zijn in hun opvattingen en wel wat scheutiger zouden mogen zijn als het gaat om het voorschrijven van medicijnen. Ik geloof wel dat Amerikanen meer voorgeschreven krijgen, maar ik weet niet of dat nou perse slecht is, dat zal per geval bekeken moeten worden. Maar ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat cijfers over medicijngebruik in verschillende landen, zal morgen eens googlen.
Ik denk ook dat Amerikanen meer voorgeschreven krijgen, maar inderdaad, dat is niet per definitie slecht, want ik heb de indruk dat Nederlandse artsen juist heel terughoudend zijn met iets voorschrijven - misschien wel te terughoudend - daar waar je hier gewoon wat krijgt om je snel weer beter en comfortabel te laten voelen. En dat heeft ook zo zijn voordelen...
~ “Experience is something you don't get until just after you need it.” - Steven Wright ~
Met antibiotica is tegenwoordig een nieuwe richtlijn/oproep, alleen bij echte gevallen
Dat die vrouwelijke mannen in de USA nou bij elk pijntje een pilletje moeten hebben tsja...O nee Nederlandse mannen zijn de vrouwelijke types toch? Nu weet ik het ook niet meer...
Ik heb die ervaring juist hier in NL. Symptoombestrijding dmv medicatie, en niet de oorzaak aanpakken.
De keren dat ik in de VS bij een arts geweest ben, kreeg ik echt niet altijd direct medicijnen als de arts het niet noodzakelijk achtte.
(Het kan nog gekker, als je in Turkije moet hoesten of buikpijn hebt, word je met de ambulance opgehaald en naar een kliniek gebracht en voor je het weer zit je aan het infuus.
Was gisteravond bij omroep Max een item over.)
Komt ook door de overvloed van reclame door farmaceutische bedrijven. Kijk maar eens naar alle spullen die worden aangeprezen tijdens een nieuwsuitzending (waar veel ouderen naar kijken). Vooral veel middelen die alleen op doktersrecept verkrijgbaarzijn en bedoeld zijn voor behandeling van impotentie, astma en soortgelijke kwalen, die ouderen vaak hebben.
Ik heb het eens aan een dokter gevraagd en die zei dat mensen binnenkomen en dan na zijn diagnose om bepaalde medicijnen bij naam vragen, een generisch (en goedkoper) middel willen ze dan niet.
Maar wat ik dan weer heel grappig vind bij die medicijnenreclame, is dat er dan op het einde aan razend tempo die 'caution' die volgt, waarbij je dan te horen krijgt wat de gevolgen van overdosis kunnen zijn, een opsommig van alle mogelijke bijwerkingen,... Vaak heb ik dan zo iets van "zou je dat middel nou wel nemen? Want wat de gevolgen kunnen zijn lijkt me nog erger dan die spierpijn/hoofdpijn/... die je nu hebt." (maar ik weet dat die info ook gewoon op de bijsluiter staat hoor, alleen vind ik het contrast zo grappig dat je eerst het idyllische filmpje krijgt van mensen die miraculeus weer rondspringen na het nemen van het pilletje, en dan plots komt zo'n stem zeggen "Pas op!".
Elke
*PR in Canada sinds 2010* - *Canadian Citizen sinds Februari 2016* - *DV-2017 winnaar met Case number EU11xxx* Ons leven in Oakville, ON
kastelke schreef:Maar wat ik dan weer heel grappig vind bij die medicijnenreclame, is dat er dan op het einde aan razend tempo die 'caution' die volgt, waarbij je dan te horen krijgt wat de gevolgen van overdosis kunnen zijn, een opsommig van alle mogelijke bijwerkingen,...
Vooral de "May cause sometimes fatal....". Klinkt toch niet echt aantrekkelijk
In Nederland (en ik ga er van uit in België ook), staan dat soort dingen dan gewoon in de bijsluiter. Ik heb vaak genoeg medicijnen genomen waar bij stond dat één van de mogelijke gevolgen stukken erger dan de kwaal zelf waren. In de bijsluiter is echter ook ruimte om aan te geven hoe vaak zoiets voorkomt. Bv, 1 op de 100.000 heeft wel eens last gehad van maagbloeding bij dit medicijn. In die reclames is daar de tijd (of liever gezegd het geld) niet voor
Confidence: the feeling you experience before you fully understand the situation. Clint's Thoughts
De familie van mijn vrouw gebruikt toch zo min mogelijk medicijnen. Ook veel mensen hier gaan liever voor een "natuurlijk" genezingsproces dan voor de medicijnen, maar dat zal liggen aan het type mensen en de omgeving denk ik. Toen ik hier bij de huisarts was om een herhalingsrecept voor mijn asthma medicatie die ik al 15 jaar lang gebruik, kwam de dokter hier aan met het feit dat de inhalator die ik gebruikte eigenlijk alleen gebruikt moet worden als je een aanval hebt, maar deze is niet voor lange termijn gebruik. Ik moest eigenlijk een inhalator hebben die ontstekingsremmend werkt zodat ik minder aanvallen zou hebben en dus minder die andere inhalator hoefde te gebruiken.
Ik heb dit gecheckt bij mijn Nederlandse dokter en die bevestigde dit. Heb nu wel de inhalator uit NL laten komen steeds, want daar is ie stukken goedkoper, maar het is wel apart dat dit het eerst is wat ze hier in de VS zeggen, terwijl ik al 15 jaar lang herhalingsrecepten aanvraag bij de dokters in Nederland. Maar daar heeft niemand ooit wat gezegd.
Twenty years from now, you will be more disappointed by the things you did not do than by the things you did. So, throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover. ~Mark Twain
Dat had ik ook met mijn spray tegen stofallergie. Bij de nieuwe huisarts (wel nog in NL) bleek dat dat een eeuwenoud medicijn is dat bijna niet meer wordt gebruikt! Hij heeft me toen aangeraden om in de VS simpele over-the-counter pilletjes te kopen (die in NL op recept zijn) en die werken veel beter!
OscarG schreef:De familie van mijn vrouw gebruikt toch zo min mogelijk medicijnen. Ook veel mensen hier gaan liever voor een "natuurlijk" genezingsproces dan voor de medicijnen, maar dat zal liggen aan het type mensen en de omgeving denk ik.
Dat denk ik ook. Ik hoorde net nog op de radio, dat een heel aantal aandoeningen erg geholpen is door alternatieve middelen, zoals deep tissue massages en chiropractor e.d. Ik heb hier maar met een dokter (en ik heb er heel wat bezocht over de jaren) een aanvaring gehad, omdat die meteen naar de medicijnen wilde grijpen. Haar kantoor lag dan ook vol spullen met merken van medicijnen erop. Ik kreeg sterk het gevoel, dat ze gesponsord werd door de farmaceutische bedrijven .
Ik moet overigens wel zeggen dat ik bij de dierenarts wel een andere ervaring heb. In Nederland heb ik verschillende dierenartsen gehad voor mijn hond en die wilden altijd zo min mogelijk medicatie, of zo licht mogelijk. De nieuwe dierenarts hier pakte meteen prednison toen mijn hond last van hotspots kreeg, iets wat hij ieder jaar in een bepaalde periode heeft. In NL kreeg ik daar altijd een creme voor. Ook niet ideaal, maar wel een stuk minder heftig dan die prednison. Kon ook meteen een bakje van 100 pillen kopen. En toen ik drie weken later voor vaccinaties kwam vroeg ie op welke dosis ik die prednison long-term bleef geven. Long term? Niets niet. Zodra de hotspots weg zijn, afbouwen met dat spul en stoppen.
Twenty years from now, you will be more disappointed by the things you did not do than by the things you did. So, throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover. ~Mark Twain
Ziva, dat viel mij in mijn begin periode hier ook zo op. Slik maar een pilletje. Maar wanneer je meedraait in de maatschappij, dan realiseer je je dat waar je in NL een paar ziektedagen voor opneemt, daar slik je hier een pijnstiller tegen en gaat gewoon verder. Natuurlijk zijn er artsen die te veel en te snel iets voorschrijven, maar daar ben je zelf bij.
Mijn persoonlijke ervaring is dat de artsen hier sneller iets voorschrijven omdat er sneller meerdere onderzoekjes worden gedaan zodat een betere diagnose kan worden gesteld. Ik zie het bij mijn NLse familie die serieuze gezondheidsproblemen bleken te hebben maar er werd niet geluisterd en ikzelf liep jarenlang bij NLse artsen in mijn tienerjaren met vage moe- en geen energie klachten - werd nooit es verder naargekeken terwijl ik daar jaarlijks om vroeg. Hier kwam ik bij een arts met dezelfde klachten, en wat zegt die man? Dat is niet normaal voor jouw leeftijd. Wow. Bloedonderzoekje, en de volgende ochtend om 7 uur belde hij me: te langzaam werkende schildklier (waarbij een normaal symptoom overgewicht is, maar met 6 feet was ik 120 lb. - broodmager dus) en gelijk aan een dagelijks pilletje. Dat was 20 jaar geleden en ik slik nog steeds een dagelijks pilletje (en weeg sinds die tijd 135 lb ).
dutchie_in_boston schreef:Ziva, dat viel mij in mijn begin periode hier ook zo op. Slik maar een pilletje. Maar wanneer je meedraait in de maatschappij, dan realiseer je je dat waar je in NL een paar ziektedagen voor opneemt, daar slik je hier een pijnstiller tegen en gaat gewoon verder.
Dat is ook absoluut waar, ja; je meld je pas ziek als je écht ziek bent en écht niet kunt werken, daar waar je je in Nederland veel sneller (en makkelijker) een dagje ziek zou melden (wat ook kon met meer verlof- en ziektedagen).
~ “Experience is something you don't get until just after you need it.” - Steven Wright ~
Ik denk wel dat het waar is. Het heeft voor en nadelen. In Nederland moet alles wel zuiniger heb ik vaak het idee, het is daardoor gemiddeld wel wat spartaanser. Maar je kunt ook weer makkelijker ziek thuis blijven in NL. Ik ben wel voor de zelfheling van je lichaam. Maar ik wil wel graag gedegen onderzoek om te zien wat er mis is, en dat is vaak ook duur. En daarom gebeurt dat volgens mij niet altijd goed in NL. Ik heb het bij mijn eigen moeder ook een paar keer gezien, dat de huisarts maar wat aanmoddert in plaats van een kweek maakt ofzo, om te kijken wat er is.
En hier in de VS neemt men natuurlijk veel minder risico vanwege de grote aanklaag kans, dus ook bv. sneller antibiotica voor kleine kinderen (sneller sepsis) en een grote ratio keizersnedes (40% in 'ons' ziekenhuis).
Pijstillers ben ik op zich wel voor als je veel pijn hebt, het kan de heling in de weg liggen als je krom ligt van de pijn. Er is ook aangetoond dat het slecht is voor kleine kinderen om veel pijn te hebben, het beinvloed de ontwikkeling van het neuronaal systeem. Dat wordt hier meer erkent dan in NL lijkt het wel, en dat ligt niet alleen aan het minder ziektedagen hebben. Mijn dr. weet niet eens of ik wel of niet werk. Maar de bijwerkingen van pijnstillers zijn ook niet mis. Dus ik geef/neem het wel zo min mogelijk. Als ik mijn kinderen zonder paracetamol bv. comfortable kan krijgen, dan geef ik het niet.
dutchie_in_boston schreef: Maar wanneer je meedraait in de maatschappij, dan realiseer je je dat waar je in NL een paar ziektedagen voor opneemt, daar slik je hier een pijnstiller tegen en gaat gewoon verder.
Dat is ook absoluut waar, ja; je meld je pas ziek als je écht ziek bent en écht niet kunt werken, daar waar je je in Nederland veel sneller (en makkelijker) een dagje ziek zou melden (wat ook kon met meer verlof- en ziektedagen).
dat hangt toch ook af van persoon tot persoon.
Ik blijf pas thuis wanneer ik écht ziek ben en mijn bed niet uitkan. Met bv een stevige snotverkoudheid ga ik gewoon werken, en zorg ik dat ik 's avonds vroeg ga slapen. Sommige collega's blijven thuis wanneer hun kleine teen kriebelt bij wijze van spreken. Het verschil is wel dat het hier makkelijk is om je ziek te melden, denk ik.
Op reis in Amerika vond ik het vooral heel vreemd dat er op TV reclames waren voor vrije zware medicijnen voor zware aandoeningen, zoals hartkwalen ofzo. In zulke gevallen slik je toch beter niks zonder doktersbegeleiding. En ja, die disclaimers vielen mij ook op Hier zie je wel reclames voor gewone pijnstillers enzo.
LeenG schreef:Op reis in Amerika vond ik het vooral heel vreemd dat er op TV reclames waren voor vrije zware medicijnen voor zware aandoeningen, zoals hartkwalen ofzo. In zulke gevallen slik je toch beter niks zonder doktersbegeleiding.
Maar dat er reclame voor gemaakt wordt, betekent niet dat je het ook zomaar kunt kopen. Die zwaardere medicijnen zijn ook hier alleen op recept. En als je hier je medicijnen bij de apotheek ophaalt wordt er meestal ook bijverteld dat je voor bepaalde soorten een merkloze (en dus veel goedkopere) variant kunt kiezen.
Ja, er wordt meestal bijgezegd "Ask your doctor for...". Ik moet altijd een beetje lachen om die voor Cymbalta. Die vrouw in de reclame spreekt "fibromyalgia" zo als een buitenlands woord uit, dat het wel heel duidelijk is, dat zij die aandoening niet echt heeft.
The views and comments posted in these fora are personal and do not necessarily represent the those of the Management of AllesAmerika.com Forum.
The Management of AllesAmerika.com Forum does not, under any circumstances whatsoever, accept any responsibility for any advice, or recommentations, made by, or implied by, any member or guest vistor of AllesAmerika.com Forum that results in any loss whatsoever in any manner to a member of AllesAmerika.com Forum, or to any other person.
Furthermore, the Management of AllesAmerika.com Forum is not, and cannot be, responsible for the content of any other Internet site(s) that have been linked to from AllesAmerika.com Forum.
.
).
