Hockey schreef:Willel schreef:Masters = informatiemanagement (meer focus of functionele kant van IT ipv technische, maar wel technische universitaire bachelor ervoor gedaan) & management relatie en daarbij horende vraagstukken zijn inderdaad niet aan de orde
De vraag is een beetje wat voor werk je zoekt en wat voor werk je nu doet. Echt technisch klinkt het nog niet, dus ik durf niet te zeggen hoeveel behoefte er is aan mensen met jouw kennis en kunde.
Werk dat ik nu doe is wel technisch (programmeur-analyst), en dat zie ik mezelf nog wel zonder problemen een jaar of 5-10 doen, die masters heb ik vooral gedaan omdat ik niet van plan ben die technische kant te blijven volgen. de eerder technische master in informatica interesseerde mij qua inhoud niet het minste, en was naar mijn inschatting ook niet noodzakelijk om een job te vinden naar mijn zin (is ook gebleken).
Ik kan mij niet voorstellen dat ze zich in de VS meer blindstaren op diploma's dan hier, en mijn werkervaring zal bewijzen dat de technische kant mij net zo goed interesseert. Die masters zullen dan denk ik eerder aantonen dat mijn interesses en mogelijkheden ook verder rijken, en dat ik het nodige wil doen om verder te raken. Alles wat motivatie kan aantonen is mooi meegenomen lijkt me.
Hockey schreef:Willel schreef:ik denk dat ik toch wel moet in staat zijn vanaf nu 1000€ per maand te sparen (voordeel van nog bij ouders te wonen

), dus 10-15000€ heb ik zeker bij mekaar, en ouders kunnen wel bijspringen. klein flatje en 2dehands simpele auto kan er dus wel af, en meer moet dat in het begin ook niet zijn.
Hou ook rekening met de nodige verzekeringen, en neem eventueel een roommate.
Tegen dat het zover is zal ik ongetwijfeld een diepere studie maken van de totale kosten, maar buiten wat eenmalige kosten om te beginnen kan ik mij niet inbeelden dat de vaste maandelijkse kosten boven de 1500-max 2000$ komen, eten/benzine/variabele kosten included max 3000$, dan houdt je het met 15000€ toch al wel een half jaar uit zelfs al krijg je niets voor mekaar.
ik denk dat het op die tijd toch al duidelijk moet zijn of het a) mijn ding is en b) enige lange termijn kans op slagen heeft.
uiteraard ga ik hier wat kort door de bocht, maar zonder goeie hoop en geloof in eigen kunnen moet je zeker niet vertrekken!
en als je vertrekt moet je het volgens je eigen principes doen, want anders loop je na X tijd toch tegen de muur.
je kan tot in het absurde beginnen plannen en rekening houden met vanalles en nog wat, en onderweg het zicht verliezen op waar je eigenlijk mee bezig bent, nog steeds zonder enige garantie op succes...
roommate is alvast geen optie, daarvoor ben ik te erg gesteld op mijn rust en privacy
Hockey schreef:Willel schreef:over de locatie kan ik kort zijn: zee, zuidelijk, westelijk, voorkeur voor wat grotere stad, IT hotspot, san diego zegt me meer dan san fransisco, en LA lijkt me ook niks
dus ik denk toch echt wel dat het san diego zal zijn
Ik kan me je wensenlijstje voorstellen, maar wat als je daar geen baan kan vinden? Denk na of je in de VS wil wonen, ongeacht waar met eventueel een baan op niveau, of dat je specifiek in een dergelijke stad wil wonen, maar eventueel wel met een baan zwaar onder je niveau. Voorbeeld: stel je kan een topjob krijgen in Flint, Michigan, en in San Diego enkel een baan als hamburger bakker bij McDonalds, wat zou je dan doen.
wel dit komt terug neer op wat ik hiervoor zei, na een half jaar moet duidelijk zijn of het plaatje al dan niet klopt. als het plaatje niet klopt is het natuurlijk te bekijken waaraan dat ligt, maar als ik als IT'er zelfs geen entry level programmeur job (het laagst acceptabele en meteen ook het meest waarschijnlijke) kan vastkrijgen in san diego dan kan ik wel stellen dat de droom (zeker voor de eerstvolgende jaren) onhaalbaar is, en komen we een slechte ervaring en een goede levensles rijker terug naar belgië. Amerika is de droom, maar niet in die mate dat alles ervoor moet wijken om het te doen lukken.
Mijn wensenlijstje is met andere woorden onontbeerlijk
Hockey schreef:Willel schreef:Heeft het echt zin nu al te beginnen contacten leggen voor een job te zoeken? Wie is er geinteresseerd in iemand die binnen 1 à 1.5 jaar misschien in die omgeving en job komt zoeken, zonder een duidelijk afgelijnd idee te hebben van wat die tegen dan juist zoekt? (want na amper 1 jaar werken kan ik niet inschatten waar mijn interesses en sterktes gaan liggen dan)
Nu al je cv uitsturen heeft weinig nut. Momenteel hebben ze niets aan je, en je zal tegen het probleem aanlopen dat ze allemaal zeggen: eerst een green card, dan gaan we praten. (eigen ervaring)
Hoe ver gaat die eigen ervaring en binnen welke sector?
ik blijf het moeilijk hebben met het idee van contacten te leggen vanaf nu al. Mijn werkervaringen zijn niet meteen van die aard dat ze het delen waard zijn met anderen, en van mijn onwaarschijnlijk innemende persoonlijkheid moet ik het ook niet hebben. En wat algemene semi-technische, pseudo-professionele chit-chat in een of andere linkedin groep of IT-forum zie ik nu niet meteen als een goede manier om een stevige basis aan betrouwbare contacten te leggen. Je moet toch iets te bieden hebben ...
in elk geval bedankt voor de opmerkingen, als ik niets dan positieve dingen zou horen zou ik ook niet gedwongen worden om mijn visie wat scherper te definiëren

(niet dat iedereen zich nu geroepen moet voelen om negatieve commentaren te geven

)