Hoe houd je je Nederlandse taal goed als NederAmerikaan?

[SanneN]

Als ik alle bovenstaande stukjes lees zou je niet zeggen dat er mensen bij zijn die moeite hebben met Nederlands! In vergelijking met een ander forum waar ik op kom is het Nederlands hier echt goed. Een enkele d of t daar gelaten, maar dat heeft niets te maken met waar je woont. Daar mogen jullie allemaal nog best trots op zijn!

[Color01]

ik zit nu bijna 12 jaar hier in VA....Maar als ik met nederland bel ..dan moet ik soms na denken bij verschillende woorden ...en vooral de eerste paar minuten dan is het een wir war van nederlands en engels door elkaar.

[Bennogr]

Ik heb blijkbaar een (prettige) afwijking, want ik kan middenin een zin omschakelen tussen beide talen. Het heeft waarschijnlijk geholpen dat ik de eerste 15 jaar hier voor de Nederlandse (en Vlaamse) radio heb gewerkt en veel voor Nederlandse media heb geschreven. Het enige dat ik merkte was dat ik soms halverwege de eerste zin was en me dan realiseerde dat het in die andere taal moest.

Vertalen helpt ook, al vertaal ik geen computer dingen, die zijn pas uitgevonden toen ik al weg was en die redelijk specialistische taal heb ik daardoor alleen in het Engels geleerd. Evenals landbouwtermen, waar ik als Amsterdammer niets mee te maken had (melk komt van koeien, niet uit een fabriek, echt waar?), maar gelukkig wist de redactie van het Agrarisch Dagblad (overigens erg leuk om langzaam tegen Amerikanen te zeggen) de technische termen wel in beide talen.

Dat blijven beheersen van beide talen is inderdaad een "afwijking" ik heb wel eens geholpen bij het testen van nieuwe telefoontolken en moest daarbij soms mensen afkeuren, omdat ze accentloos Nederlands en goed Engels spraken, maar de twee niet aan elkaar vast konden knopen en niet echt tweetalig waren, al konden ze wel in twee talen apart erg goed functioneren.

Een heel ouderwetse lagere school heel lang geleden (met aap, noot, mies), zorgt er verder voor dat ik d en t en dt nog steeds redelijk weet te gebruiken en het verschil tussen (pijn) lijden en leiden (om over het verschil tussen 'hen' en 'hun' maar niet te spreken!).

Dat krijg je als je oud wordt, ik herinner me nog wel de tekening van de onderwijzer in de vierde klas over stam plus t (en geen t als je achter een stam(boom) staat), maar vraag me niet wat ik vorige week donderdag gedaan heb.

[Petra/VS]

Kennelijk ben ik dan ook oud, want ik heb ook meestal geen moeite mij ei of ij en g of ch. Alleen met steil en stijl twijfel ik soms. Ik maak ook, hopelijk, niet veel -t,-d of -dt fouten, want die vallen me bij anderen altijd meteen op . 't Kofschip zit er helemaal ingebakken . Het zal vast ook wel met wel of geen taalgevoel hebben te maken, hoe goed je een taal blijft beheersen. Ik ben altijd een complete "alpha" geweest, een talenmens, dus misschien is het daarom niet zo moeilijk om na 28 jaar nog weinig problemen met het Nederlands te hebben. Vanavond had ik ook een hele conversatie in het Frans, terwijl ik die taal maar heel weinig spreek. Het brein is interessant, er zit zoveel ver verborgen, dat dan opeens weer tevoorschijn kan komen. Geef mij echter een wiskundig vraagstuk, het simpelste al bijna, en ik ben verloren.

[ANY]

Ik kan me niet herinneren dat mijn Nederlands voor internet kwam zo slecht geworden was. Wel dat ik eens niet op een Nederlands woordje kon komen. Ik heb trouwens sinds de kinderen geboren zijn een dagboek bijgehouden in het Nederlands, misschien dat dat ook geholpen heeft. Het blogschrijven nu zal ook zeker helpen. Ik maak me niet zo'n zorg om het te verliezen, als je weer in Nederland bent heb je het ook weer zo opgepakt.
Gewoonlijk kan ik ook heel gemakkelijk overschakelen tussen 2 talen, maar ik merkte laatst toen ik een Nederlandse patient had dat ik maar heel moeilijk in het Nederlands kon praten en alles in het Engels op te schrijven. Dus ik moest in het Engels zijn symptomen in het Engels horen om ze op te kunnen schrijven

[DejaVu]

Elke dag Lingo kijken

[DixieChick]

symptonen>dat is grappig! Dat heb ik dus met nummers. Als ik mijn telefoonnummer hier moet op zeggen in het Nederlands, dan moet dat heel langzaam, anders raak ik in de war met "vijf-en-zeventig" en "zeven-en-vijftig". Maar als ik mijn ouders' telefoonnummer aan mijn man in het Engels moet vertellen, dan moet dat dus ook echt langzaam.

Ik ben jaloers op mensen die het kofschip goed kennen...ik krijg er dat gewoon niet in. Ik heb dat nooit op school geleerd (zat toen ze dat in Nederland leerde op een Amerikaanse shcool in het buitenland), en het is nooit echt onderdeel van mijn grammatica begrip geworden. Ik gebruik meestal de verleden tijd om te kijken of iets met een "d" of een "t" moet.

Wat ik trouwens wel merk is dat toen ik klein was en met mijn familie in het buitenland woonde, mijn Nederlands veel meer verEngelsde. Mijn broer ik en ik hadden zo'n beetje een eigen mengelmoes-taaltje, compleet met zelfbedachte vervoegingen enzo. Nu ik thuis echt alleen maar Engels spreek, heb ik het idee dat alhoewel ik, als ik de eerste paar minuten NL praat, het iets lastiger gaat, mijn Nederlands veel puurder is gebleven. Heeft iemand anders dat ook?

SanneN>dank! Ik denk ook wel dat je hier met mensen zit die gemiddeld of hoger opgeleid zijn, meer lezen, al meer kennis van de taal hebben, en deze daardoor minder snel kwijt zullen raken (of gewoon enorm verslaafd zijn aan het forum, en zo dus de hele dag Nederlands lezen en schrijven:P).

[bergmeid]

Ik kan niet hoofdrekenen in het Engels. Ik moet hoofdrekenen in het Nederlands, en dan de uitkomst in het Engels vertalen. Wat ook moeizaam gaat is als mensen iets spellen voor mij in het Engels. Dan zie ik ze vaak raar kijken en waarschijnlijk denken dat ik langzaam ben of zo. :-<

[hemmie]

Mijn ervaring is juist als je pas sinds 'kort' (een jaar ofzo) in een engelstalige omgeving zit, je het meeste moeite hebt. Jaren geleden een jaar door Australie gereisd, na een half jaar kon ik echt vaak niet meer op het Nederlandse woord komen. Toen we ruim 4 jaar geleden naar het buitenland verhuisden had ik er in het begin ook meer last van. Na een jaar of 2 werd het makkelijker, ik denk doordat ik het Engels beter beheerste. Daardoor kon ik beide talen beter gescheiden houden.
Geschreven Nederlands heb ik tot nu toe nog niet veel moeite mee (al heb ik wel eens de neiging de maanden met hoofdletters te schrijven).

[Loek]

Ik spiek nog heel goed nederlands na 18 jaar, maar dat komt omdat ik much nederlands spiek met mijn wijf.

[bergmeid]

Ja Loek, precies, daar heb ik nou ook zo'n last van. Mijn man is Amerikaan en soms merk ik dat ik de twee talen helemaal door elkaar haal. Bij voorbeeld, momenteel ben ik een paar eggs aan het koeken.

[Assia]

Ik zit nu een maand of 5 in Amerika en ik merk dat ik steeds vaker in Engels begin te denken. Heel grappig, de eerste paar dagen was ik gewoon moe van Engels spreken/horen de hele tijd.
Nu is Engels Nederlands aan het vervangen en dat uit zich dan ook in afwisselend denken. Soms als ik diep in gedachten zit zeg ik nog wel eens iets Nederlands terug, maar dat is ook steeds minder.
Mensen met dezelfde ervaring??

[Color01]

er was al een Topic . http://forum.allesamerika.com/viewtopic.php?f=3&t=36562

[Clint]

Note Mod:
bovenstaande berichten samengevoegd in dit topic, gaat zoals Color01 al aangaf over hetzelfde onderwerp

[guinevere]

Niet. Ik zeg soms de meest verschrikkelijke dingen, vooral aan de telefoon wanneer je geen tijd hebt om over dingen na te denken.

Volgens mijn familie heb ik nog steeds geen Amerikaans accent dus dat scheelt en behalve bellen met familie, ben ik actief of twee Nederlandse fora. Niet dat dat per se zo'n goede plaats is om je Nederlands op te krikken, maar iets is beter dan niets!

[Hockey]

Raak je je Nederlandse accent ooit kwijt als je in de VS woont?

Mijn schoonmoeder woont er al sinds de jaren '50, en ik hoor haar accent niet. Maar mijn vriendin en haar vrienden horen het nog wel, dat Nederlandse accent dus.

[guinevere]

Ik spreek vrijwel accentloos Engels. Verreweg de meeste mensen horen het helemaal niet, anders denken ze dat ik uit New England kom.

[Clint]

Het zal per persoon verschillen. Ik spreek vrij accentloos, maar soms vallen er bepaalde klanken waaruit je hoort dat het niet 100% is. Sommige woorden heb ik ook moeite mee, zal wellicht in loop der tijd ook beter gaan. Het hangt ook van degene af die naar je luistert. Ik kreeg hier in 1 week tijd van meerdere mensen, meerdere meningen. Persoon 1 vond dat mijn accent echt enorm dik was. Iets waar ik op dat moment even erg van schrok. De volgende dagen kreeg ik echter van meerdere mensen te horen dat ze het absoluut niet hadden geweten dat ik niet uit de VS kwam, als ik het niet had verteld. Sommige mensen kunnen hebben dus enorme moeite met accenten en anderen weer absoluut niet. Later bleek ook dat diegene die vond dat ik een enorm accent heb, bekend staat om het overdrijven, maar dat ter zijde.

Vergeet ook niet dat, hoewel het voor Nederlanders wellicht minder opvalt, er niet 1 Amerikaans accent is. Amerikaans in de Midwest klinkt subtiel anders dan in andere delen. En sommige accenten zijn heel duidelijk (bv Southern tegenover een Boston-accent). Amerikanen horen dus soms wel dat je een (licht) accent hebt, maar kunnen dat niet per definitie plaatsen als zijnde 'Nederlands' of zelfs 'Niet-Amerikaans'.

[kastelke]

@Assia: dat in het Engels denken, dat had ik altijd snel, zelfs als we op vakantie waren.

Engels of Nederlands denken is bij mij afhankelijk van wat ik aan het doen ben:
- ben ik met een recept bezig uit een Nederlandstalig boek, dan denk en spreek ik Nederlands en vraag ik mijn zoon bv. om de boter aan te geven.
Ben ik met een recept uit een Engelstalig boek bezig, dan zeg ik hem "Can you get me some more milk".
-spreek ik over de voorbereiding van onze verhuis, dan denk ik in het Nederlands. Maar heb ik het over de verbouwind die we hier gedaan hebben, of de aankoop van het huis, dan is het in het Engels.
Dus het heeft er ook mee te maken of ik iets associeer met Belgie of met Canada.

[OscarG]

Ik begin eigenlijk te merken dat de grens tussen de twee talen vervaagt. Soms denk ik in het Nederlands, soms in het Engels. Het grappige is echter dat ik tijdens het denken in het Nederlands ook automatisch gesprekken met mijn vrouw compleet vertaal. Dan is t in m'n hoofd net alsof we dat gesprek volledig in het Nederlands hebben gehad. Andersom gebeurt ook als ik in het Engels aan het nadenken ben over een gesprek welke ik in het Nederlands heb gevoerd.

Heb soms wel moeite om op woorden te komen in beide talen, met name als ik echt moe ben of de woorden bijna nooit gebruik.