Wij hebben ook een slechte ervaring, bij The Wave. Met het hele gezin, 5 man,waren we vroeg vertrokken met achteraf gezien veel te weinig water. Ik wil de kinderen dan niet zo belasten, dus we hadden maar 2 rugzakken bij ons met drinken, stom stom stom. Ik heb een lichte beperking met lopen, waardoor de heenweg mij al enorm was tegengevallen. (Maandenlang geoefend in de sportschool is toch heel wat anders dan in zo'n woestijn). Paar keer gedacht om te stoppen, maar opgeven zit niet zo in mijn karakter. Het was ook echt het hoogtepunt van onze vakantie. Op The wave genoten van al het moois, maar in mijn hoofd speelde de hele tijd maar: we moeten ook weer terug. En we hadden nog maar één klein flesje water. Ik heb daar zelfs nog een 1/2 uur in de schaduw liggen slapen. De kinderen vroegen of ze op hun eigen tempo terug mochten lopen, en daar zijn we mee akkoord gegaan. De oudste was toen 16, een intelligente knul, en zij zijn dan ook in één keer goed teruggelopen.
Ik was daarentegen al zo vermoeid, en achteraf dus uitgedroogd, dat ik bij elke schaduwplek wilde liggen en prompt in slaap viel. Mijn hele bewustzijn werd steeds minder, en Rob heeft zich enorm veel zorgen gemaakt. Ik was ook niet meer aan te sporen om door te lopen.
Op enig moment komt een andere wandelaar, die we al eerder waren tegen gekomen, naast ons zitten met een grote kan met water. Rob vertelde dat ons drinken op was, maar hij ging uitgebreid zitten drinken. (water liep zelfs langs zijn kin). We hebben beide toen een soort moordneigingen gevoeld.

, ik kon die man echt wel wat aandoen.
Nadat we op de helft waren van de terugweg horen we ineens onze namen roepen: onze oudste zoon was weer teruggelopen vanaf de auto met een rugzak vol met drinken. We hebben het de rest van de vakantie over onze held van de dag gehad. En wat geeft dat je een oppepper.
De andere 2 kinderen die bij de auto waren gebleven waren ondertussen behoorlijk in paniek geraakt, omdat we zolang weg bleven. Toen mensen van een andere auto terugkwamen hebben ze die huilend aangeklampt. Deze amerikanen hadden een andere wandeling gelopen, en zijn blijven wachten totdat we weer in beeld waren (ik geloof wel een uur). Ik heb ze nooit kunnen bedanken omdat ze al weg waren toen we bij het parkeerterrein kwamen.
Een ervaring die ons nog altijd is bijgebleven. En ik heb nu wel geleerd dat we én voldoende drinken moeten meenemen, én dat ik mijn grenzen moet erkennen.
Achteraf is het denk ik vooral de wind geweest die ons zo snel heeft uitgedroogd. want de temperatuur viel ons mee.