Taalbeheersing

[Bennogr]

Ik denk dat het geen mythe is dat je 'makkelijk' je Nederlandse accent kwijtraakt. Ik woon hier pas sinds 1976, heb daarvoor Engels gestudeerd met Amerikanistiek als bijvak. Ik schrijf en vertaal in het Engels. Maar ik heb nog altijd een accent, vooral te horen als ik radio maak voor een Amerikaans radiostation (KFAI in Minneapolis toen ik daar woonde).

Het is geen hinderlijk accent en ook niet zo sterk (men vind het meestal een aardig en interessant Europees accent), maar het is er nog altijd. Ik heb daarnaast een grote actieve woordenschat, dus ik kan me redelijk uitdrukken. Maar dat accent krijg ik er niet meer uit. Gelukkig heb ik geen Amerikaans accent in mijn Nederland.

Heb je jezelf wel eens opgenomen en teruggeluisterd?

En als Amerikanistiek in Nederland zich tegenwoordig met de taal bezig houdt, hoop ik dat dat gedaan wordt door Amerikanen, niet door het soort 'deskundige' Nederlanders die indertijd Engels doceerden.

[Amerikanist]

Jezelf terugluisteren hoorde inderdaad bij de oefeningen. En op mijn universiteit was taal zeker een belangrijk onderdeel van de studie. Mede daarom werden de spreekvaardigheidsvakken over het algemeen gegeven door Amerikaanse expats en dat hielp veel.

De meeste van mijn Nederlandse docenten hadden een zwaar accent, maar dat is omdat ze van oorsprong historici waren, of omdat er in hun tijd nog niet heel veel werd gedaan met fonetiek en uitspraak. Maar ik had bijvoorbeeld ook een Nederlandse docente die het Amerikaanse accent perfect onder de knie had.

Het General American heeft iets minder dan 40 belangrijke fonemen: als je die leert produceren (positie van de tong, lippen, enzovoorts), herkennen en gebruiken ben je er eigenlijk al. Aanleg heeft er ook mee te maken, maar 40 klanken leren is niet heel zwaar als je veel wordt blootgesteld aan een taal. De vraag is alleen of iemand het belangrijk en interessant genoeg vindt om de theorie te leren en het geduld heeft voor de repetitieve oefeningen.

[kastelke]

Je kan hier al beginnen oefenen: http://www.uiowa.edu/~acadtech/phonetic ... meset.html

[ned in MO]

Ik zeg altijd dat als je het rad van fortuin (wheel of fortune) kan oplossen voordat de kandidaten zover zijn, dan beheers je de taal als een amerikaan. En ja het Rad is hier nog iedere werkdag op TV

Toen ik de eerste paar weken in de states was was ik ook elke dag bek af van het praten en deden mijn kaken zeer.
Daarna was het over. Key is dat je niet bang bent om het te spreken. Ik was wat dat betrft een laatbloeier.
Talen op het VWO waren een ware hel maar als deze lraren mij nu zouden horen (In duits en engels) dan zouden ze versteld staan.

[Bennogr]

Ach, eigenlijk verschilt het Nederlands tegenwoordig nauwelijks meer van het Amerikaans. Als je woorden als 'repititief' (in plaats van herhalen/herhaaldelijk en zo) zonder schaamrood op je kaken kan intikken, dan kan je net zo goed het Nederlands opgegeven en gewoon Nederlandse aanhangsels aan alle Engelse woorden gaan hangen.

[Amerikanist]

Repetitief staat in mijn woordenboek, ik heb het niet zelf verzonnen... Repeteren is ook een zeer gebruikelijk Nederlands woord.

Dat is al de tweede keer dat je tegen mij een grote bek ergens over opzet zonder kennelijk te weten waar je het over hebt.

[ned in MO]

Dat is al de tweede keer dat je tegen mij een grote bek ergens over opzet zonder kennelijk te weten waar je het over hebt.

Als we het over taalbeheersing hebben, dan noem ik dit onbeheerst taalgebruik

[Bennogr]

Ooit van ironie gehoord? Meer oefenen (= repeteren).

En als je je al zo opwindt over opmerkingen gebaseerd op mijn ervaring, dan zou ik maar wegblijven uit de VS, ze zijn hier wat harder dan in Nederland. Vooral in Brooklyn.

[houstonwehaveaproblem]

Jezelf terugluisteren hoorde inderdaad bij de oefeningen. En op mijn universiteit was taal zeker een belangrijk onderdeel van de studie. Mede daarom werden de spreekvaardigheidsvakken over het algemeen gegeven door Amerikaanse expats en dat hielp veel.

De meeste van mijn Nederlandse docenten hadden een zwaar accent, maar dat is omdat ze van oorsprong historici waren, of omdat er in hun tijd nog niet heel veel werd gedaan met fonetiek en uitspraak. Maar ik had bijvoorbeeld ook een Nederlandse docente die het Amerikaanse accent perfect onder de knie had.

Het General American heeft iets minder dan 40 belangrijke fonemen: als je die leert produceren (positie van de tong, lippen, enzovoorts), herkennen en gebruiken ben je er eigenlijk al. Aanleg heeft er ook mee te maken, maar 40 klanken leren is niet heel zwaar als je veel wordt blootgesteld aan een taal. De vraag is alleen of iemand het belangrijk en interessant genoeg vindt om de theorie te leren en het geduld heeft voor de repetitieve oefeningen.

Maar ehm, Amerika is wel groot en niemand spreekt volgens mij "perfect Amerikaans", aangezien er zoveel verschillende dialecten zijn. Ik mag dan inmiddels het Amerikaans redelijk beheersen, toch zal ik altijd een accent blijven houden en zal iedereen hier in Texas in elk geval weten dat ik niet uit Texas kom, aangezien ik het Texaanse accent echt niet beheers. Ik spreek trouwens in het Nederlands ook geen ABN, maar heb een Brabants accent. En waarschijnlijk inmiddels ook een ver-Amerikaanste R in mijn uitspraak. Zolang iedereen in Nederland en in de US maar begrijpt waar ik het over heb, ben ik blij hoor.

[kastelke]

Nog iets voor de jongere kindjes om al spelend Engels te leren: http://www.starfall.com/

[Amerikanist]

En als je je al zo opwindt over opmerkingen gebaseerd op mijn ervaring, dan zou ik maar wegblijven uit de VS, ze zijn hier wat harder dan in Nederland. Vooral in Brooklyn.

Mijn interesse ligt dan ook meer in het 'vriendelijkere' deel van de VS.

[Petra/VS]

Wij hebben klachten gekregen, dat er in dit topic nogal aanvallend wordt geschreven. Laten we ons vooral bewust zijn van het feit, dat het geschreven woord, zonder gezichtsuitdrukkingen, anders kan worden opgevat, dan bedoeld. Graag met respect voor elkaar de meningen schrijven.

[Petra/VS]

Over taalbeheersing en accent. Wij komen net terug van een cruise met Holland Amerika. Echt fantastisch, alles super, ik ga morgen weer, als iemand het me aanbiedt. Maar, mijn hemel, het accent van de Nederlandse kapitein en zijn eerste officier. De Engelstaligen aan boord, niet alleen Amerikanen, maar ook veel Australiers, Canadesen en Britten waren zo aardig, maar een aantal van hen gaf toe hem de helft van de week niet te verstaan. Daarna raakten ze eraan gewend. Het was voor mij schokkend, hoe weinig aandacht er aan de uitspraak van de Holland Amerika officieren wordt besteed! Ik had echt plaatsvervangende schaamte. Amerikanen vooral zijn aan verschillende accenten gewend, maar zelfs voor hen was de kapitein moeilijk te volgen. De taalbeheersing was prima, maar door het accent werd het moeilijk te verstaan. Uitspraak is dus wel degelijk belangrijk.

[DixieChick]

Dat is het zeker.

Op mijn universiteit heb ik een aantal buitenlandse collega's, waarvan een aantal voor de studenten bijna niet te verstaan zijn. Veel van de non-native speakers hebben wel een accent, maar dat is meer te vergelijken met een regionaal accent hier, dan een echt "buitenlands" accent. Ze spreken woorden net iets anders uit, hun intonatie klopt niet helemaal, maar ze zijn gewoon verstaanbaar. Maar we hebben er ook een paar waarbij zelfs ik echt mijn best moet doen om ze te verstaan. Mensen die bepaalde letters niet goed kunnen uitspreken, of zo'n apart intonatie hebben dat je, als je niet heel erg goed oplet, ze op een gegeven moment gewoon "verliest". Persoonlijk vind ik dat, als docent, dus echt niet kunnen. Je hoeft geen perfect Engels te spreken, helemaal niet zelfs, maar als collegae je moeilijk kunnen verstaan, dan vind ik dat daar eigenlijk wel iets aan gedaan moet worden...

Maar goed, dat is natuurlijk iets anders dan een "charming" accent hebben

[kastelke]

Ook mijn ervaring hier! We komen een aantal keer per jaar bijeen met vrienden, en daar zijn dan ook proffen bij de de universiteit van Guelph. Een van hen is een Aziatische, en ik weet dat ik met Thanksgiving echt mijn best zal doen om niet weer naast haar te zitten, want ik versta haar niet! En dan bedenk ik me wel dat je maar college zou krijgen van haar...

[dutch_in_seattle]

De meeste van mijn Nederlandse docenten hadden een zwaar accent, ...

Dat is ook mijn ervaring. Toen ik midden jaren '80 Engels studeerde aan de Universiteit van Nijmegen, viel het mij ook op dat verreweg de meeste Nederlandse docenten een beroerde Engelse uitspraak hadden. Voor literatuurdocenten is dat nog tot daar aan toe, maar zelfs docenten taalverwerving hadden vaak een behoorlijk Nederlands accent in hun Engels. Ik herinner me maar één Nederlandse docent met een perfecte Engelse uitspraak, maar die gaf dan ook fonetiek, dus hij wist zogezegd hoe 't moest... (Hij is later iets voor justitie gaan doen op het vlak van forensische taal- en uitspraakanalyse. Hij blijkt nu aan de Universiteit van Leiden verbonden te zijn.)

Toen ik in ruim vijfentwintig jaar geleden in Nijmegen studeerde, had je trouwens helemaal geen keus: het was allemaal Brits-Engels dat de klok sloeg. Alle taalverwerving, -geschiedenis, fonetiek e.d. was helemaal op Brits gericht. Toen ik in '88 afstudeerde, sprak ik "the Queen's English". Ik heb pas later, toen ik veel met Amerikanan op de vliegbasis Volkel omging, me bewust op het Amerikaans gericht, aangezien ik als niet-moedertaalspreker anders uiteindelijk iets sprak dat noch Brits noch Amerikaans was. Bovendien moesten mijn Amerikaanse vrienden altijd erg lachen om mijn Britse uitspraak. Ik heb Amerikaanse uitspraak overigens altijd gemakkelijker gevonden dan Brits.

Men hoort hier in de V.S. aan mij niet dat Amerikaans niet mijn moedertaal is, tenminste niet qua uitspraak, en men is altijd erg verbaasd mij Nederlands (overigens met een behoorlijk Brabo-accent!) te horen praten. Aangezien ik niet in dit land ben opgegroeid, mis ik wel soms bepaalde culturele verwijzingen naar vroeger tijden en betrapt mijn vrouw me soms op een enkele verhaspelde uitdrukking, maar ach, daar kan ik mee leven.

[Dento]

Men hoort hier in de V.S. aan mij niet dat Amerikaans niet mijn moedertaal is, tenminste niet qua uitspraak, en men is altijd erg verbaasd mij Nederlands (overigens met een behoorlijk Brabo-accent!) te horen praten. Aangezien ik niet in dit land ben opgegroeid, mis ik wel soms bepaalde culturele verwijzingen naar vroeger tijden en betrapt mijn vrouw me soms op een enkele verhaspelde uitdrukking, maar ach, daar kan ik mee leven.

Ik heb het precies hetzelfde: men hoort het niet, en als ze vragen hoe lang ik al in de VS woon zijn ze altijd verbaasd dat het nog geen drie jaar is. Steevast volgt dan de vraag of ik dan soms in de VS ben opgegroeid of zo. Afgelopen zaterdag is het nog twee keer gebeurd: één van de flight attendants met wie ik een praatje maakte zei het, en de vrouw naast me in het vliegtuig (nee, niet Anna ) zei ook het absoluut niet te horen. Dat zijn leuke complimentjes, maar inderdaad, soms mis je enkele verwijzingen, en kijkt me je heel vreemd aan als je iets niet snapt wat voor iedere Amerikaan heel bekend en vanzelfsprekend is - zo van, "and what cave did you grow up in?"

[dutch_in_seattle]

...soms mis je enkele verwijzingen, en kijkt me je heel vreemd aan als je iets niet snapt wat voor iedere Amerikaan heel bekend en vanzelfsprekend is - zo van, "and what cave did you grow up in?"

Voor mij is dat bijvoorbeeld verwijzingen naar tv-reclames of producten van vroeger (van nu trouwens ook, aangezien wij geen televisie hebben en dus nauwelijks tv-reclame zien). Of connotaties bij bepaalde woorden of uitdrukkingen.

[Bennogr]

Gelukkig leer je via je kinderen in ieder geval de Amerikaanse kinderboeken. Het is al een jaar of wat geleden (zoon is nu 27), maar ik kan nog steeds brokken Dr. Seuss voordragen en snap verwijzingen daarnaar.

En inderdaad, d'r zijn hier zoveel net een beetje andere uitspraken in de verschillende streken, dat een licht accent niet meer opvalt. Tenzij je met mensen te maken hebt die veel gereisd hebben, die horen dat nog wel eens.

Overigens, de uitspraak van het Amerikaans 'bekt' dan misschien wat makkelijker dan het Britse Engels, maar ik merk dat sommige Nederlanders vaak veel woorden iets TE slordig uitspreken.

[DixieChick]

Ja, dat van die reclames/TV series herken ik ook, ja Maar ja, ik ken dan ook heel veel Nederlandse series en andere dingen (zoals bekende NL bands uit de jaren 80/90) niet, omdat ik dan weer niet in Nederland woonde. Dus wat betreft heb ik nooit ergens bijgehoord, en ben ik het ondertussen wel gewend

Wat betreft de slordige uitspraak, dat is echt helemaal waar, en daar kan ik me soms enorm aan ergeren. Mensen die "you" steevast als "ya" uitspreken, of de "g" op het einde van woorden altijd inslikken. Ik weet niet of dat ze dat niet horen, maar zo praat zelfs de meest country southerner niet, brrr...