Alles wat niet Amerikaans is is minderwaardig?

[Bandido]

Alleen geldt 'Made in America' allang niet meer voor alles wat Amerikaans is.

Nee, zeker niet. Zo is er een grappige anecdote over een wat oudere man (Ford-rijder), die een jonge kerel (Hyundai-rijder) erop aansprak dat hij beter Amerikaans kon kopen. Waarop de jongen antwoordde: "Right back at ya", want zijn Hyundai was gemaakt in Alabama, maar de Ford in Mexico...

En dan heb je dus een Amerikaanse vlag in je tuin staan die 'Made in China' is

Maar laten Amerikaanse vlaggen nou net zo'n product zijn waar vaak met koeienletters "Made in USA" staat.

[Ta2 Gerrit]

Als we allemaal nou gewoon eens zouden zeggen dat we uit "Emsterdem" zouden komen i.p.v. Nederland dan is al een groot deel van de onwetendheid opgelost. Op één of andere duistere manier hebben een heleboel Amerikanen daar wel van gehoord, in tegenstelling tot "Nederland"
En gezien de schaal van ons kikkerlandje is dat niet eens een onwaarheid; van Zwolle naar Mokum is net zo ver rijden als van Santa Monica naar San Bernadino, en dan rijdt je voor je gevoel nog steeds in dezelfde stad, Los Angeles.

En in NL je vaderlandse trots uitdagen wordt hier gezien als een uiting van rechts extremisme, dus daar passen de mensen vaak voor.

[Hockey]

@Ziva en @Ta2 Gerrit, volledig eens met jullie beiden.

[Ziva]

En in NL je vaderlandse trots uitdagen wordt hier gezien als een uiting van rechts extremisme, dus daar passen de mensen vaak voor.

Klopt helemaal, zo heb ik het nooit bekeken maar dat is inderdaad waar. Bizar eigenlijk want uiting geven aan liefde voor je vaderland wordt daarmee per definitie in een kwaad daglicht gezet en direct gelinkt aan rascisme. En dat terwijl het juist voor verbroedering zou kunnen zorgen omdat je allemaal in hetzelfde land woont.

Neem als voorbeeld Amerika, mensen realiseren zich vaak heel goed waar hun roots liggen, ze kunnen absoluut lelijk tegen elkaar doen (rascisme, discriminatie) maar als puntje bij paaltje komt zijn ze allemaal Amerikaan en zullen ze met trots de vlag hijsen. Misschien vinden sommigen dan hypocriet en misschien is dat het ook wel maar ik denk dat het in de basis een goed iets is om trots te zijn op je vaderland en ook vrij te kunnen zijn om dat uit te dragen.

[vana]

Als er hier een WK voetbal is of een WK schaatsen is verbroedert ook iedereen, lopen we met Oranje klompen op ons hoofd en is iedereen trots op Nederland

[kastelke]

Als Belg vind ik dat jullie Nederlanders veel meer een nationaliteitsgevoel hebben dan de Belgen hoor! En ik vind dat wel tof om te zien, al dat oranje bij sportwedstrijden, of ook jullie Koninginnedag!

[wiepster]

Als je in NL een speldje op je jas/colbertje/vest hebt met een Nederlands vlaggetje word je idd al snel bestempeld als rechts-extremist. In Amerika echter staat dat voor patriotisme. Voorbeeld: Obama werd er flink op aangevallen dat hij destijds tijdens de verkiezingen geen vlaggetje had opgespeld.
Dat is heel wat anders dan in klompen rondlopen of iets dergelijks tijdens een kampioenschap......dat doen de Amerikanen ook tijdens Olympische Spelen oid. Moet je hier trouwens eens verblijven tijdens de 4th of July: praktisch iedereen is dan gekleed in rood/wit/blauw. .....just saying....

[Alannah]

Persoonlijk ben ik ook geen fan van al dat gewapper met vlaggen en trots zijn op je land. Een van de dingen die ik altijd nog al bevreemdend heb gevonden van (sommige) Amerikanen. Ook daar scheelt het weer natuurlijk waar je bent in de VS. In NY kende ik veel mensen die zeiden dat ze niet trots waren op Amerika maar op NY en die NY gewoon een heel stuk leuker/beter vonden dan de rest van de wereld. Om de een of andere reden kan ik dat weer beter hebben dan nationalisme al is het natuurlijk precies hetzelfde sentiment.
In het Mid Westen wel heel veel mensen ontmoet die inderdaad behoorlijk nationalistisch waren en erg trots op hun land. Zelf woonde ik in een latino buurt en daar waren ze dan weer vooral heel trots op Mexico; ook mensen die al hun hele leven in de VS woonden. Een soort mengeling van heimwee en patriotisme.

Overigens vind ik dat laatste wel een interessant punt omdat veel Amerikanen inderdaad ook heel trots zijn op hun afkomst (Iers, Schots, Italiaans...) Zelfs al gaat dat al vele generaties terug en zijn ze zelf nooit in het land van origine geweest. Mijn Ierse vriendin met wie ik een poosje door de VS heb gereisd kreeg elke dag wel van iemand te horen dat die persoon ook Iers was. Dan vroeg ze verder en bleek dat die persoon een bet overgrootvader had die uit Cork kwam of zo. Was ook wel interessant. Ik zie daarin wel een link met nationalisme.

Het zal voor mij altijd wel iets blijven wat ik niet echt zal begrijpen. Niet alleen va Amerikanen overigens. Maar ik heb nooit zoveel patriotisme meegemaakt als in Amerika. in het Midden Oosten vond ik het ook trouwens sterker dan in Europa.

[Bandido]

Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik er ook aan moest wennen en nog steeds wel soms. Maar ik ben me er wel altijd van bewust geweest dat wanneer je zelf naar een ander land verhuist, jij degene bent die anders is. Het zij zo. Maar aan de andere kant komt al dat vlagvertoon soms ook wat zwaarder en gewichtiger over dan het is bedoeld heb ik het idee. Maar het hoort wel echt bij dit land en hoewel Amerikanen zichzelf graag "Iers", "Zweeds", of wat dan ook noemen, is men zeer zeker bovenal Amerikaan.

Maar andere landen zijn ook zeer nationalistisch ingesteld, waar je het misschien niet van zou verwachten. Denemarken bv, ik heb nergens zoveel nationale vlaggen gezien als daar. Maar ook viel het me op in Turkije, Portugal, Ierland en Frankrijk. NLers zelf zijn daar misschien wat te nuchter voor en we vinden het allemaal al snel overdreven. En met voetbal vind ik het ook meer een kwestie grappig aankleden, dan dat het nou echt een uiting van nationalisme is. En het is ook iets heel volks, want in Den Haag bv geldt: hoe sterker de buurt is versierd, hoe volkser de buurt. Amerikaans nationalisme is vaak veel subtieler, zoals een Mark Rutte die ineens met een NL vlaggetje op zijn pak verschijnt. Hier is dat normaal, in NL is dat raar.

Ook daar scheelt het weer natuurlijk waar je bent in de VS. In NY kende ik veel mensen die zeiden dat ze niet trots waren op Amerika maar op NY en die NY gewoon een heel stuk leuker/beter vonden dan de rest van de wereld.

Het viel mij in eerste instantie ook op hoezeer dat regionalisme speelt in Amerika. Ik woon dus in het Zuiden en daar is men hier echt trots op. Dit gebied heeft een soort van nieuw zelfvertrouwen gevonden na een paar decennia van zeer sterke groei en voorspoed. En dat merk je toch wel zo af en toe. Maar wel komt trots zijn op Amerika ook hier op 1.

[Petra/VS]

Sinds 9/11 is het vlaggen en volkslied e.d. ook weer veel meer gaan spelen. Het zijn symbolen, die dit land van 50 aparte staten bij elkaar houden. Hoe raar dat ook mag klinken voor buitenstaanders. Het waren de patriottische liedjes (ik krijg trouwens echt wel een brok in mijn keel bij "America the Beautiful" en het volkslied, maar ben vreemd), het zwaaien met de vlag en meer, die hielpen met helen na de aanslagen in 2001. Voor buitenstaanders waarschijnlijk onbegrijpelijk en misschien ook wel ergerlijk dat alles over "Amerika" ging.

Ik denk dat je voor dit landelijke patriottische ook terug moet kijken naar de geschiedenis van dit land. Dertien colonieen werden de "Verenigde Staten", maar onderling waren ze nog zeer verschillend. Naarmate staten bij de federatie kwamen namen die verschillen eigenlijk alleen maar toe. In de oorlog van 1812 al waren de staten zeker niet eensgezind tegen de oude vijand Groot Brittannie. Het was dat het Britse rijk niet uit was op (her)bezetting, anders waren we nu nog weer allemaal Brits geweest.

Ten tijde van Abraham Lincoln en de Burgeroorlog waren er 36 staten. Die splitsten zich op in het Noorden en Zuiden met sterk uiteenlopende belangen en idealen. Het heeft er flink om gespannen wie ging winnen. Na die oorlog was er een sterke behoefte zoiets nooit weer te laten gebeuren. Voorheen werden de United States altijd als in meervoud beschreven, na de Burgeroorlog werd het "the United States is", vandaar dat ik telkens in de Nederlandse berichtgeving vreemd opkijk, als men "De VS zijn" schrijft. Het is een land en daar wordt nog steeds hard aan gewerkt.

De aanvallen van 9/11 hebben eigenlijk geholpen wat dat betreft hoe raar dat ook mag klinken. Opeens was dit een land dat werd aangevallen, niet meer een staat of stad en een ver van mijn bed gevoel, zoals bij eerdere aanslagen. Slechts een keer eerder in de geschiedenis werd dit land, toen het vijftig staten had, aangevallen en dat was in Pearl Harbor in de Tweede Wereldoorlog.

Wat wil ik met dit betoog? Gewoon een beetje achtergrond, denk ik. Kijk eens naar alle problemen met de Europese Unie nu. De geschiedenis van Europa is veel ouder (als je de Indianen niet meerekent), maar het een worden als federatie juist helemaal niet. De Europese Unie heeft een heel andere geschiedenis en het zal nog moeilijker zijn daar een geheel van te maken, maar geloof mij, als je de vroege geschiedenis van de VS erop naleest waren de colonieen ook zeer zeker niet eensgezind. Enfin, veel van de nationale trots, die algemeen wordt gepresenteerd, heeft dus zijn wortels in onderlinge strijd in het verleden. We kunnen een autowerker in Detroit of een bankier op Wall Street of een visser in de bayous van Louisiana of een acteur in Hollywood zijn, die vlag van ons en het volkslied is hetzelfde. Het bindt.

[DejaVu]

Ik denk dat je voor dit landelijke patriottische ook terug moet kijken naar de geschiedenis van dit land. Dertien colonieen werden de "Verenigde Staten", maar onderling waren ze nog zeer verschillend. Naarmate staten bij de federatie kwamen namen die verschillen eigenlijk alleen maar toe. In de oorlog van 1812 al waren de staten zeker niet eensgezind tegen de oude vijand Groot Brittannie. Het was dat het Britse rijk niet uit was op (her)bezetting, anders waren we nu nog weer allemaal Brits geweest.

De oorlog van 1812 was voor de Britten niet de grootste oorlog die ze aan het voeren waren. Ze hadden een probleempje met een klein mannetje in Frankrijk. Ik vind het overigens nog steeds een prestatie hoe ze voor hun onafhankelijkheid hebben gevochten. Want het was wel het British Empire waar ze tegen vochten.(ja het was een andere oorlog, maar even tussendoor )

Maar als we het nu toch hebben over "gelukkig zette ze niet door" dan heeft de UK ook wel een paar momenten in de geschiedenis gehad dat als het even anders was gegaan ze nu Spaans, Frans of Nederlands spraken daar op het eiland van ze.

[Staceybeesie]

Ik denk dat de strijd in geschiedenis er niet zo heel veel mee te maken heeft. Als dat zo zou zijn zouden veel landen in Europa veel vaderlands lievender moeten zijn. Daar is heel veel afgestreden in ieder geval. Dat het in 2001 piekte, dat is duidelijk. Maar ook voor 2001 was er al een behoorlijke vaderlandsliefde in Amerika. Meer dan bijv. in Nederland.

Denk persoonlijk dat het meer met opvoeding te maken heeft. De pledge to the alliance op scholen wordt er van jongs af aan ingebracht. Het volkslied bij sport evenementen op scholen en later ook bij andere evenementen. Zelfs bij popconcerten. Voor zover ik weet heb ik misschien 1 keer het volkslied gezongen op een Nederlandse school. Niet heel veel meer. Groot verschil.

En denk ook het gebrek aan directe dicht bijzijnde landsgrenzen. Als kind reis je in Europa al heel snel door andere landen met andere gewoontes. Al is het maar naar de vogeltjes markt in Belgie, bij wijzen van spreken. In Amerika is dat duidelijk een ander verhaal. Het vergelijk wordt daardoor een stuk vereenvoudigd en heb je minder referentie kader.

Op zich vind ik het zelf helemaal niet zo vervelend, die soort van oerliefde voor je thuis land. Het heeft iets liefs en ook oprechts voor mijn gevoel. Iets wat ik zelf nooit zo ervaren heb voor Nederland, al heb ik het nu ik in het buitenland woon wel sterker. Maar dat is ook omdat mijn referentiekader veranderd is.

[DixieChick]

Hm..ik zie je punt, maar ik denk wel dat de geschiedenis zeker een rol in die vaderlandsliefde speelt. Kijk alleen al naar de geschiedenis van het volk. Met uitzondering van de Indianen zijn alle mensen naar de VS toegekomen. OK, niet allemaal geheel vrijwillig (denk aan de slaven bijvoorbeeld), maar het merendeel van de bevolking heeft voorouders die naar de VS toewilden. Het is niet zoals in Europa waar mensen vaak generaties lang in hetzelfde gebied bleven, maar een land waar mensen heel veel voor op gaven om naar toe te komen. Het was dus voor veel mensen echt een soort "beloofd land". En in dat geval vind ik het niet verbazend dat mensen er zo ontzettend trots op zijn.

Interessant detail dat ik hier in het diepe, agrarische (en helaas ook racistische) zuiden voor het eerst zie (ik heb het nergens anders in de VS meegemaakt) is dat de zwarte bevolking beduidend minder patriotisch is dan de blanke bevolking - vooral de jongeren, die na de civil rights movement zijn geboren vertellen me vaak dat ze niks hebben met de 4th of July, want "toen Amerika onafhankelijk werd, daar hadden de slaven dus echt geen boodschap aan". Misschien anecdotisch (want ik heb het hier vnl over mijn eigen studenten), maar het onderstreept wel dat idee over de VS als "beloofd land" (wat het dus voor de slaven totaal niet was).

[Ziva]

Wat het ook is, het is totaal niet te vergelijken met in het oranje lopen op Koninginnedag of bij een voetbal wedstrijd. Het zit bij Amerikanen veel dieper en er is ook een duidelijk gevoel om "samen" een mooier land te maken.

Ik werk veel met veteranen en het ontzag voor die mensen en soldaten algemeen is enorm groot. Ze worden echt gezien als helden en ook als zodanig behandeld. Dat zal ook ongetwijfeld bijdragen aan het saamhorigheidsgevoel en nationalisme dat ze in Amerika kennen.

[Dento]

Kijk, ergens begrijp ik die reactie over slavernij wel, maar aan de andere kant: hoe lang blijven we dit (oneerbiedig gezegd) met de haren erbij slepen? Met alle respect voor die studenten, maar om vandaag de dag - ongeveer 150 jaar later - als 19-jarige nog over de gevolgen van slavernij te gaan praten, en dat aandragen in de discussie zoals DixieChick die nu weergeeft als reden waarom je minder vaderlandslievend zou zijn komt op mij nogal geforceerd over. Ik bedoel, hoe lang blijf je terug kijken, en wanneer kom je op het punt dat je vooruit gaat kijken? Ik heb het al zo vaak gezien en gehoord hier dat er nog steeds hele bevolkingsgroepen nog met een enorm minderwaardigheidscomplex zitten, maar het lijkt er vaak ook op dat het al dan niet bewust in stand wordt gehouden. Ook dit is natuurlijk niet overal in de VS zo, maar toch.

Niet hetzelfde, dat realiseer ik me, maar in Nederland bestaat er onder de jongeren ook geen haat meer jegens de Duitsers vanwege de Tweede Wereldoorlog en wat de mensen door de Duitsers miljoenen mensen is aangedaan, en dat was een stuk minder lang geleden. (En ja, ik ben me ervan bewust dat dit een heel gevoelig punt is, maar het is ook interessant discussiemateriaal)

[vana]

Me de afschaffing van de slavernij waren er natuurlijk nog niet meteen gelijke rechten voor Afro Amerikaanse mensen. Tot 1964 was er in de VS nog steeds een duidelijke rassenscheiding en na de Civil Rights Act was dat ook natuurlijk niet in één klap over. Ik vermoed dat dat in veel zwarte gezinnen nog heel diep zit.

Toevallig zag ik net een stukje op de tv van een Amerikaanse schrijfster. Zij had het over politici die terug willen naar de ouderwetse waarden en normen van vroeger maar niet beseften dat die waarden en normen voor Afro Amerikaanse mensen helemaal niet zo prettig waren en dat ze helemaal niet graag naar die tijd terug zouden willen.

[FlipjeBTiel]

Ik denk dat de strijd in geschiedenis er niet zo heel veel mee te maken heeft. Als dat zo zou zijn zouden veel landen in Europa veel vaderlands lievender moeten zijn. Daar is heel veel afgestreden in ieder geval.

Dat waren ze ook, alleen was dat nogal een tikje doorgeslagen, en juist daarom is er zoveel afgestreden.

als 19-jarige nog over de gevolgen van slavernij te gaan praten, en dat aandragen in de discussie zoals DixieChick die nu weergeeft als reden waarom je minder vaderlandslievend zou zijn komt op mij nogal geforceerd over.

Die 19-jarige is opgevoed door ouders die nu pakweg 50 zijn. Tel 50 jaar terug, samen met wat vana hierboven schrijft.

Gr., Flipje

[Ziva]

Ik heb het even opgezocht Dento want ik had het al eens ergens gelezen maar bizar genoeg neemt de haat naar Duiters van jongeren juist toe in plaats van af. Zie 1 van de artikelen: http://www.hln.be/hln/nl/960/Buitenland ... sers.dhtml

En volgens mij is er hetzelfde aan de hand in Amerika. Jongeren van vandaag de dag zouden meer rascistisch gedrag vertonen dan de ouderen die de WW2 en slaverij(verhalen) persoonlijk hebben meegemaakt of gehoord. Ik geloof dat ze ook nog bezig zijn met een rechtzaak vanwege de slavernij. Het zou in beide gevallen te maken hebben met historisch besef dat ontbreekt bij jongeren. Dus ja, het blijft actueel omdat de belangstelling, in tegenstelling van wat je zou verwachten, juist weer meer toeneemt onder jongeren.

En volgens mij is met de komst van Obama het rascisme juist toegenomen. Er lijkt een soort verbond te zijn onder de blanke rascisten om "die donkere vooral maar uit het witte huis te krijgen" en onder de donkere rascisten om "te zorgen dat er geen blanke in het witte huis komt". Slechte zaak als je het mij vraagt maar het is dus wel degelijk actueel nog.

[LeenG]

Kijk eens naar alle problemen met de Europese Unie nu. De geschiedenis van Europa is veel ouder, maar het een worden als federatie juist helemaal niet. De Europese Unie heeft een heel andere geschiedenis en het zal nog moeilijker zijn daar een geheel van te maken, maar geloof mij, als je de vroege geschiedenis van de VS erop naleest waren de colonieen ook zeer zeker niet eensgezind. Enfin, veel van de nationale trots, die algemeen wordt gepresenteerd, heeft dus zijn wortels in onderlinge strijd in het verleden.

Wat betreft de Europese Unie is het gewoon nog te vroeg om over te oordelen. Dat is een geschiedenis die zich nog volop ontplooit en soms moet je dingen achteraf in een historisch perspectief zien. Als je bedenkt dat we 70 jaar geleden nog in een oorlog verwikkeld waren met elkaar, en nu een eengemaakte munt hebben en een economie die meer en meer op elkaar afgestemd wordt, dan hebben we al een hele weg afgelegd. De meeste Europeanen kunnen zich nu al niet meer voorstellen dat je aan elke grens zou moeten stoppen om over te gaan. De problemen die er nu binnen de EU zijn, zijn kinderziektes en groeipijnen, geef het nog 50 jaar. 50 jaar is niks in de geschiedenis, en dan moeten we eens terugkijken. Ik merk nu al dat er bij jonge tieners en twintigers een veel groter Europees gevoel is dan bij de oudere generatie.

[dutchie_in_boston]

...Niet hetzelfde, dat realiseer ik me, maar in Nederland bestaat er onder de jongeren ook geen haat meer jegens de Duitsers vanwege de Tweede Wereldoorlog en wat de mensen door de Duitsers miljoenen mensen is aangedaan, en dat was een stuk minder lang geleden. (En ja, ik ben me ervan bewust dat dit een heel gevoelig punt is, maar het is ook interessant discussiemateriaal)

daar ben ik het niet mee eens. En wat Ziva zegt verbaast me niets. Ik kom oorspronkelijk uit het noorden maar heb een zus die al jaren in het westen woont. Ik vind het schokkend hoeveel haat tegen de duitsers ikzelf in het westen zie en hoor. Ook van jongeren. Vraag een duitser maar es hoe hij hollanders (niet nederlanders) uit het westen ervaart - daar schaam ik me voor. Maar dat gezegd hebbende, toen ik een paar weken geleden een buurvrouw van mijn amerikaanse schoonzus hoorde kwaken over hoe haar duitse moeder altijd vertelde wat een vreselijke mensen die russen in Dld. waren na WW2, en hoe veel aardiger de amerikanen waren, heb ik mij niet stilgehouden en gezegd dat de amerikanen heel anders gereageerd zouden hebben als het duitse leger hetzelfde met hun families had gedaan als wat ze in rusland hadden gedaan.

...Met alle respect voor die studenten, maar om vandaag de dag - ongeveer 150 jaar later - als 19-jarige nog over de gevolgen van slavernij te gaan praten...

Slavernij is officieel afgeschaft, maar de gevolgen ervan zijn er nog dagelijks.