Houston, TX

[RiverCola]

Het was toch wel een goede ervaring maar ik zou achteraf niet meer naar de VS verhuizen zonder eerst werk te hebben. Dat is ook het hele probleem met het DV visa, er worden visas uitgedeeld aan immigranten waar helemaal geen werk voor is. Tenzij je een baan hebt geregeld of veel vermogen hebt en in Florida met pensioen wil gaan is het onverstandig om nog naar de VS te verhuizen(alles alleen maar mijn mening natuurlijk).

Voor mij precies de reden om dit keer niet met de loterij mee te doen (en de volgende en de daaropvolgende....waarschijnlijk ook niet). De situatie in de VS is voor mij momenteel gewoon te slecht om de gok te wagen. In Nederland gaat het ook niet van een leien dakje maar hier heb ik nu een baan en een huis (en heb het overigens prima naar mijn zin!). Voor sommige mensen is zo'n immigratie een soort oergevoel waar ze gevolg aan willen geven, die zijn bereid een flinke stap terug te zetten om op lange termijn hun Amerikaanse droom waar te maken. Voor mij zou het veel meer een zakelijke keuze zijn omdat ik, naast een aantrekkelijk leven met meer ruimte met een beter klimaat en mooie natuur e.d., ook voornamelijk voor eventuele carrière kansen zou gaan die er wellicht in NL minder zijn. En op dit moment is dat gewoon niet aan de orde.

Misschien ben je bereid een topic te openen en iets meer te vertellen over jullie beleving van de emigratie en remigratie?

[Loek]

Wij zijn ook naar een betaalbare stad verhuisd om vanuit daar werk te zoeken.

Mag ik vragen welke stad dat was?

[matchbox]

Via monster vind ik al maanden dezelfde jobs...

En met deze opmerking sla je de spijker wel op z'n kop . Er is weinig tot geen werk in de VS. Veel van die 'jobs' zijn er door onserieuze recruiter bedrijven opgezet die alleen cv's verzamelen als doel lijken te hebben.

Ik reageer maar even omdat de situatie voor mij heel herkenbaar is, een goedkope stad zoeken om eerst te gaan wonen en vanuit daar te gaan solliciteren. Dat heeft voor mij niet gewerkt(maar je kunt natuurlijk meer geluk hebben). Er is eigenlijk alleen nog werk in laagbetaalde banen zoals Wallmart en vrachtwagenchauffeur te vinden.

Ik begrijp de fascinatie voor de VS heel goed en de afkeer tegen Nederland ook maar uiteindelijk is het vinden van werk toch datgene waardoor je in een land kunt slagen of niet. De VS heeft echt een dieptepunt bereikt wat werkloosheid en arbeidsmarkt betreft terwijl Nederland het tot nu toe eigenlijk heel goed doet. De komende jaren naar de VS verhuizen zonder werk en alle zekerheid in Nederland opgeven is extreem riskant.

Ik wil toch even iets rechtzetten. De reden waarom we op dit moment vooral naar Texas kijken is in de eerste plaats juist omdat (volgens de info die wij vinden) de werkloosheid daar nog vrij laag is. En natuurlijk is de prijs om te wonen ook belangrijk, want zo lang je nog geen werk hebt, is het wel veel interessanter om minder dan 1000 dollar huur te betalen, dan bijvoorbeeld 2000 dollar. We zullen ook heel erg ons best doen om werk te vinden voor we vertrekken, maar zoals hier al meermaals aangehaald is, is dit heel moeilijk. Dus als dit niet lukt, willen we vertrekken naar een plaats met een laag werkloosheidscijfer. Als er iemand trouwens helemaal andere ideeën heeft over de werkloosheid in Texas, laat het dan vooral weten. Wij gaan nu maar af op de info die we vinden, meer kan je niet doen he.

Ik hoop dat we nu niet overkomen als mensen die goede raad niet appreciëren, want da's zeker niet het geval, alle goede raad is welkom! Maar ik had het gevoel dat onze plannen helemaal anders overkomen (en veel minder doordacht) dan ze in werkelijkheid zijn.

[kastelke]

Werkloosheidscijfers zeggen iets, maar niet alles. Concreet is de situatie altijd erger dan de cijfers laten uitschijnen, omdat veel werklozen niet meegeteld worden in die cijfers. Maar vooral: je moet kijken naar de kansen op tewerkstelling binnen je eigen beroepsdomein! Dus kan je maar iets zinnigs zeggen als je weet wat voor soort werk je zoekt. En dan nog. Je zou kunnen zeggen dat mijn man "in IT" zit. Net zoals enkele anderen die ik ken. Toch had mijn man na 2 maanden keuze uit een aantal jobs, en toen hij bijna een jaar later besloot om een meer uitdagende job te gaan zoeken kon hij na 2 maanden weer kiezen uit een aantal jobs. Terwijl ik hier ook mensen in IT ken die na een half jaar nog niks hadden. En dat zijn geen uitzonderingen. Maar dat komt omdat zij de pech hebben om wel goed te zijn in hun job, ook zeer ervaren, maar nieuwkomers op de Noord-Amerikaanse markt, terwijl er veel concurrentie is van locals die hun job ook kunnen doen en dat dit soort van job dan ook nog eens vaak via outsourcing naar het buitenland gaat. Dus informeer je over jullie jobs en de streek waar je interesse in hebt.

[Loek]

In North Dakota is de werkeloosheid het laagst van alle staten (3.4%). De prijzen van huizen zijn er ook redelijk, maar de vraag is of het werk dat er wordt aangeboden naar je smaak is: voornamelijk jobs op oil riggs. Inderdaad zou ik zoals hier al gezegd is kijken in weke gebied er over het algemeen meer vraag is naar het soort werk wat jij wilt en kunt doen. Staar je ook niet al te blind op hetgeen je tot nu toe hebt gedaan. Als je zegt dat je in IT hebt gewerkt is dat een ruim begrip en daarin zijn vele specialisaties. Als jij een netwerk specialist bent zul je mogelijk makkelijker werk vinden dan wanneer je een Lua programmeur bent waarvoor er maar beperkt vraag is. Laat je ook niet uit het veld slaan omdat het erop lijkt dat men meer vraagt dan jij in eerste instantie kunt bieden. In mijn ervaring vragen werkgevers in advertenties om halfgoden met een PhD en nemen vervolgens genoegen met een enthousiaste leerling omdat die toch een streepje minder kosten. Groeien kun je daarna altijd nog.

[mvdl]

Mag ik vragen welke stad dat was?

De eerste keer zijn we in de buurt van San Antonio, TX gegaan.

Ik wil toch even iets rechtzetten. De reden waarom we op dit moment vooral naar Texas kijken is in de eerste plaats juist omdat (volgens de info die wij vinden) de werkloosheid daar nog vrij laag is.

Iedereen lijkt naar Texas te willen gaan. Wij zijn ook andere Europeanen en ook veel Amerikanen uit staten als California en Florida tegengekomen waar de economische misere het grootst is die voor werk naar Texas gekomen zijn.

Wij hebben kenissen gehad die wel gewoon werk gevonden hebben en er wel in geslaagd zijn om een bestaan op te bouwen maar dat komt vooral omdat ze uit een land komen waar landgenoten elkaar in
de VS op gaan zoeken en bij elkaar gaan wonen en elkaar via-via op die manier ook werk geven. Connecties zijn ontzettend belangrijk in de VS. Nederlanders zijn wat dat betreft niet echt solidair met elkaar over de grens...
Als je naar een willekeurige stad in de VS verhuist zonder iemand te kennen en van sites als monster.com afhankelijk bent om werk te vinden geef ik je weinig kans.

Daarbij wil ik natuurlijk niemand iets uit het hoofd praten. Ik zou alleen wel voor voldoende geld zorgen om de tijd ook zonder werk door te komen en altijd een mogelijkheid openhouden om weer naar Nederland terug te keren. Wij zijn
ook tegen beter weten in naar de VS gegaan en eigenlijk vond ik het een hele goede ervaring.

[Loek]

Als je geen connecties hebt, zul je die ter plekke moeten op- en uitbouwen. Dat betekent waarschijnlijk dat je niet de volgende dag in een functie te werk kunt worden gesteld die 100% bij je werkervaring aansluit, maar het stelt je al in de gelegenheid om contacten te leggen die je helpen een pad uit te stippelen naar je droombaan. Zo was ik in Nederland software ontwikkelaar. Toen ik naar de US ging was ik uiteraard naar een zelfde functie op zoek en dat was niet makkelijk zo niet onmogelijk. De werkeloosheid was toen misschien niet zo hoog als momenteel, maar nog altijd een respectabele 7% toen ik hier kwam. Ik nam in eerste instantie elke baan aan die ik kon krijgen, en de eerste was een baan als hotel receptionist; duidelijk niet in mijn vakgebied. Daar ontmoette ik echter mensen die me verder hielpen aan mijn volgende baan enzovoort tot ik in middels een data entry baantje weer in een IT omgeving terecht waar ik in de gelegenheid kwam om mijzelf te bewijzen. Dit process duurde ongeveer een jaar. Eenmaal weer in de juiste omgeving bouwde ik mijn netwerk uit en werk ik alweer jaren als database ontwikkelaar.

Mijn verhaal is niet uniek, kijk naar het pad wat bijvoorbeeld Dento heeft gevolgd voordat hij zijn huidige functie verkreeg. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je niet je neus moet ophalen voor een mindere baantje. De mogelijkheid bestaat dat het de opstap is voor je verdere carriere. Ik heb veel immigranten zien mislukken omdat ze zich teveel concentreren op een banenmarkt die momenteel niet voor hun open staat. Je moet een lange termijn plan maken die voldoende flexibiliteit heeft ingebouwd, maar toch je in de richting stuurt van je uiteindelijke doel.

[Dento]

Mijn verhaal is niet uniek, kijk naar het pad wat bijvoorbeeld Dento heeft gevolgd voordat hij zijn huidige functie verkreeg. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je niet je neus moet ophalen voor een mindere baantje. De mogelijkheid bestaat dat het de opstap is voor je verdere carriere. Ik heb veel immigranten zien mislukken omdat ze zich teveel concentreren op een banenmarkt die momenteel niet voor hun open staat. Je moet een lange termijn plan maken die voldoende flexibiliteit heeft ingebouwd, maar toch je in de richting stuurt van je uiteindelijke doel.

Inderdaad; heel veel mensen lijken heel erg vast te houden aan het idee dat ze in de VS op hetzelfde niveau verder willen gaan als ze in Nederland hadden. En niet alleen dat, maar ook nog eens om zo'n baan vanuit Nederland te vinden, zonder referenties in de VS, en zonder dat iemand in de VS wellicht het bedrijf kent waar in Nederland voor is gewerkt.

Is het onmogelijk? Nee, het kan zeker lukken, maar de realiteit is dat de kans hierop bijzonder klein is.

Als je hier aankomt moet je niet bang zijn om alles aan te pakken. Blijf je zoeken naar iets op je eigen niveau, zonder 'mindere' baantjes aan te willen pakken, dan kan het inderdaad mislukken.

Toen wij hier eind 2008 aankwamen was de recessie al begonnen, en was de werkloosheid aan het stijgen. Toch hadden we allebei binnen een maand werk. Weliswaar bij Walmart voor mij, en bij Toys-R-Us voor mijn vrouw, allebei 'seasonal hires' voor de kerstperiode, maar toch. We mochten allebei blijven na de feestdagen, en binnen afzienbare tijd kregen we allebei promoties: mijn vrouw HR Department Supervisor bij T-R-U, ik Department Manager bij Walmart. Mijn promotie bij Walmart kwam al nadat ik er slechts 2 maanden werkte, terwijl officieel Walmart beleid zegt dat je minimaal 6 maanden werkzaam moet zijn én minimaal 6 maanden in dezelfde functie moet zitten voordat je in aanmerking kunt komen voor een promotie. Maar ook daar zijn dus uitzonderingen op mogelijk als ze je echt willen. Het is dus ook een kwestie van willen, en laten zien wat je kunt, ook al is het werk onder je niveau.

Het waren geen superbanen, maar je bouwt wel een netwerk op, je bouwt referenties op, en je werkt voor iets wat mensen kennen in plaats van voor een onbekend buitenlands bedrijf.

Ook het feit dat je dan al werkzaam bent in de VS is voor veel werkgevers belangrijk, want het is een teken dat je ook mág werken hier. Woon jij nog in het buitenland zonder hier te werken brengt toch een risico met zich mee, want je kunt nog zo hard roepen dat je straks zult mogen werken, een werkgever zal eerst bewijs ervan willen zien. Bovendien breng je zo ook Amerikaanse referenties mee, in plaats van buitenlandse referenties die ze toch nooit gaan raadplegen.

Iets minder dan een jaar nadat we hierheen kwamen heb ik - met dank aan het netwerk - een baan gekregen op niveau, waar ik nu alweer bijna tweeëneenhalf jaar met veel plezier werk.

Staar je dus in het begin niet blind op het niveau dat je had, en heb geduld.

[mvdl]

Zo was ik in Nederland software ontwikkelaar. Toen ik naar de US ging was ik uiteraard naar een zelfde functie op zoek en dat was niet makkelijk zo niet onmogelijk.

Dat is precies mijn ervaring. Dat de VS zo afgegleden is op het gebied van IT is verbazingwekkend. Ik heb ervaren Amerikaanse Informatici gesproken die in retail als verkoper werken omdat er geen werk in software ontwikkeling meer is. Terwijl nog 10 tot 15 jaar geleden de VS echt een topland was voor software ontwikkelaars. Sowiezo hebben veel buitenlanders nog altijd een ideaalbeeld van de VS hoe het vroeger was maar dat is al lang niet meer de realiteit.

[Loek]

Ik weet niet of het is afgegleden; naar mijn idee is het net zo makkelijk of moeilijk als toen ik zocht 18 jaar geleden. Destijds was er al sprake van een grote stroom IT werk die naar landen als India, China en Zuid-Amerika ging. Op dit moment lijkt de stroom zich om te keren; het werk komt weer terug. Wij besteden ook steeds minder IT werk uit in de zogenaamde "lage lonen" landen. Ja ze zijn nog steeds goedkoper als US personeel, maar er zijn verschillen die niet goed in monetaire middelen zijn uit te drukken ("intangibles") die ervoor zorgen dat bedrijven toch maar weer lokaal personeel gaat zoeken. Zelfs managers met de dikste planken voor hun kop zien op den duur het verlies van project tijd door taalonbegrip, culturele verschillen, tijdzone verschillen en groot verloop in personeel daar waardoor je constant bezig bent andere werknemers in te werken zijn.

In de IT binnenkomen is het hetzelfde als in veel andere vakgebieden: het is niet wat je kent, maar wie je kent. Presteer je vervolgens goed dan kun je groeien, maar als je eenmaal binnen bent en blijkt dat je het absoluut niet kunt bijbenen, dan lig je er ook zo weer uit. In een tijd waar de banen niet voor het oprapen liggen zullen die minder presterende werknemers inderdaad moeilijker weer aan de slag komen, vooral als ze als een spoor van slechte performance achter zich hebben gelaten. Vlak voor de eeuwwisseling beweerde iedereen met een PC dat hij/zij een webdeveloper was. Als het puntje bij paaltje kwam bleek dan kwam er niets uit hun handen, maar het gaf allemaal niets want de bdrijven deden het financieel toch wel goed dat ze die enkele missers wel konden veroorloven. Dat is nu even niet zo en de slechten lijden daar harder onder dan de goeden omdat de bedrijven kritischer zijn in het personeel wat ze aannemen.

Dat kritische van aannemende bedrijven werkt zeker in het nadeel van de immigrant die geen enkele historie kan overleggen die een bedrijf zonder moeite kan natrekken. US bedrijven gaan echt niet de extra moeite investeren (tijd, taal) om een manager in Europa bellen om te vragen of Pietje wel goed presteerde, als ze 10 andere resumes hebben liggen waar de referenties niet meer dan een goedkoop telefoongesprek weg zijn.

[DixieChick]

Wat mij al een paar keer is opgevallen, maar misschien is dat puur anecdotisch, is dat de eisen voor Amerikaanse banen vaak veel meer praktische skills inhouden in plaats van het veel bredere "management" of "consultency" ervaring. Ik heb meerdere Nederlandse vrienden die een goede baan hebben als "manager" of "consultant", zonder dat ze iets anders produceren dan rapporten of evaluaties. Nu is daar niks verkeerds mee (helemaal niet zelfs), maar ik heb zelf het idee dat je in de VS als hoog-opgeleide baanzoekende veel meer praktische dingen moet kunnen. Zo hebben twee vrienden van mij vorig jaar de DV loterij gewonnen, maar hebben de grootste moeite om een baan op niveau te vinden, omdat ze allebei "managers" zijn in Nederland, zonder heel specifieke, concrete taken, terwijl ik het idee heb dat je hier toch echt wel wat practical skills moeten kunnen laten zien. Als ik hier in de VS zelfs op academisch niveau kijk naar hoe er naar gegadigden gezocht wordt, dan is het veel meer in de trant van "wat kan je", en "hoe heb je dat in het verleden laten zien", en niet "welke theorieen ondersteun jij over dit of dat" (wat bij NL soli gespreken op de uni vaak veel meer het geval was).

[mvdl]

Zo hebben twee vrienden van mij vorig jaar de DV loterij gewonnen, maar hebben de grootste moeite om een baan op niveau te vinden, omdat ze allebei "managers" zijn in Nederland

Toch opvallend dat iemand die in Nederland manager, (waarschijnlijk) een goede baan heeft met pensioenregeling, een auto van de zaak en (waarschijnlijk) een eigen huis heeft dat allemaal opgeeft voor de VS waar of alleen nog met moeite eenvoudige laagbetaalde banen te vinden zijn. Alleen al vanwege het verlies van inkomen, baanzekerheid, pensioenopbouw, AOW-opbouw, eigen huis etc kan ik me dat moeilijk voorstellen. Ik snap de fascinatie die de VS heeft heel goed maar om nu alles voor de VS op te geven is toch echt riskant.

Een vlucht terug is snel geboekt maar of je zo alles in Nederland weer op kunt pakken is dan maar de vraag. Ik denk dan aan het vinden van werk met een gat in je cv, het vinden van een huis, etc. In Nederland op dit moment ook niet eenvoudig.

[Hockey]

Ik snap de fascinatie die de VS heeft heel goed maar om nu alles voor de VS op te geven is toch echt riskant.

Sorry, maar dit stuit me tegen de borst. Dit kan je niet als hard feit stellen en is iets wat ieder voor zich dient uit te maken.

[Ziva]

Ik sluit me helemaal weer bij Hockey aan (ga eens uit mijn hoofd Hockey haha).

Dat het jou niet gelukt is wil toch niet zeggen dat het anderen ook niet lukt? Ik ben hier vorig jaar naartoe verhuisd, in een gebied waar de banen (zeker IT banen) ook niet voor het oprapen liggen maar vond na 5 maanden een geweldige baan die een niveau hoger is dan waar ik op zat maar volledig aansluit bij wat ik wil met een salaris en secundaire voorwaarden die heel erg goed zijn. En dat zonder netwerk, zonder Amerikaanse referenties, zonder bemiddeling, gewoon via internet en een CVtje dat ik zelf gemaakt heb. Ik was wel bereid om ook bij McDonalds of Walmart te gaan werken maar zover heeft het niet eens hoeven komen. En ik ben zeker niet de enige, zoals al blijkt hier.

En wat je heb je aan al die zekerheden die je noemt als het land waarin je dat hebt je niet echt gelukkig maakt? Niets lijkt me. Dan ben die je geweldige manager, met die baanzekerheid (alhoewel dat in Nederland ook steeds minder aan het worden is overigens) met dat geweldige huis en je woont de rest van je leven in een land waar je het liefst weg zou willen als je de kans kreeg. Zoals gezegd, ieder voor zich. Ik weet zeker dat ik in zo'n geval gelukkiger zou zijn in een klein huis met een lager betaalde baan in een land waar ik gelukkig ben.

Niets in het leven is zeker, alleen dat je dood gaat. Wat je in de tussentijd moet doen (vind ik althans) is jezelf zo goed mogelijk vermaken en zo gelukkig mogelijk worden op welke-plek-op-aarde-dan-ook. En wat je daar voor op wilt geven is aan ieder voor zich om te bepalen denk ik.

[TXDream]

Ook ik sluit me hier aan toe, wat heb je aan zekerheid, een geweldige baan, een huis en geld als je je niet in dat land gelukkig voelt. Ieder voor zich wat ie uit zijn leven wil maken, ik ben van mening dat je het sowieso moet proberen om een leven daar op te bouwen. Als je de droom hebt en een mogelijkheid kunt vinden moet je ervoor gaan, anders gaat het je ten aller tijde achter volgen en kom je als je oud bent jezelf tegen met de vragen "wat als"

Ook wij willen graag die kan op, zijn ons op dit moment aan het verdiepen op wat voor manier....

Zelf dacht ik aan een omschooling tot verpleegkundige hier of daar, maar helaas is dat niet echt haalbaar naar heel wat research. Mijn man heeft een eigen zaak (autobedrijf) en inmporteerd al heel wat jaren USA cars & Trucks, hebben in de bijna afgelopen 10 jaar een aardig netwerk daar zitten en mensen waar wij van houden. Mijn man is bereid om alles hier achter te laten omdat er voor ons geen mogelijkheid is om hier iemand in het bedrijf te zetten die je kunt vertrouwen, vertrouwen kun je niet kopen en moet met de jaren groeien en dat is bij ons niet het geval omdat mijn man het altijd alleen deed. Beide hebben we niks met nederland alleen dat hij hier geboren is en beiden hebben wij ons hart een antaal jaren verloren in Texas. Tuurlijk is er het besef dat je hier heel wat opgeeft.....maar nogmaals waar heb je tegenwoordig nog echte zekerheid???

Als je de droom hebt en de stap wilt zetten is dat voor ieder zijn eigen besluit, ik weet dat wij op ieder geval beide de stap willen zetten. Als je het niet probeerd zul je het nooit weten of het je lukt of niet!

[Hockey]

Ik sluit me weer volledig aan bij Ziva en bij TXDream.

[mvdl]

Sorry, maar dit stuit me tegen de borst. Dit kan je niet als hard feit stellen en is iets wat ieder voor zich dient uit te maken.

Van manager in Nederland naar werkloos in de VS + verlies van alle zekerheden inclusief pensioenopbouw en AOW-opbouw kan ik niets anders dan riskant noemen(en dan is riskant nog een extreem understatement). Kun je dan uitleggen wat daar niet riskant aan is in plaats van alleen te stellen dat het niet zo is? (De reactie was trouwens niet voor jou bedoeld maar voor DixieChick, het zou mij wel interesseren waarom die twee managers hun baan opgeven om (hopelijk tijdelijk) werkloos in de VS te worden).

[RiverCola]

Waarom? Omdat die mensen misschien heel graag wilden emigreren? Emigratie naar een ander lander betekent toch in de meeste gevallen dat je risico's neemt? Met het nemen van risico's op zich lijkt me niets mis, zolang je maar goed bent voor bereid.

Er zijn best veel mensen die emigreren zonder een goed beeld te hebben van het land waar ze naartoe vertrekken. Ook voor Amerika geld dat het wel zo handig is als je je goed inleest, het land al een beetje kent, weet hoe zaken daar gaan, zodat je niet tegen de ene na de andere (nare) verrassing aan loopt. Dat zagen we bijvoorbeeld aan een forumlid dat, zonder er ooit te zijn geweest, naar Amerika emigreerde. Nu, een jaar later, is hij weer terug in Europa...

Maar als je bereid bent om in het begin een stapje terug te zetten, en daarop voorbereid bent, dan lijkt me dat daar niets mis mee is. En het dus ook niet 'riskant' te noemen is.

Baanzekerheid en nu al weten wat je vanaf je 65ste aan inkomen zult hebben is ook niet alles. Ik moet er niet aan denken om nu al precies te weten hoe de komende 30/40 jaar van mijn leven eruit gaan zien. Misschien blijf ik wel in Nederland, misschien emigreer ik ooit, ik heb geen idee. Dat vind ik wel mooi eigenlijk.

Mijn beslissing om dit jaar niet mee te doen aan de loterij is omdat ik het toch ook wat zakelijker bekijk. Ik wil wel naar een land waar ik ook echt kans maak om binnen afzienbare tijd een beetje baan te hebben. Dat hoeft niet per se op hetzelfde niveau te zijn als in Nederland, maar momenteel zijn de perspectieven niet erg rooskleurig. Dat is ook de reden waarom ik in deze tijden nooit zou emigreren naar een land als Spanje, waar de werkloosheid schrikbarend hoog is.
En daar komt bij dat ik nog niet zoveel werkervaring heb als sommige anderen die de afgelopen periode geëmigreerd zijn, en dus een minder sterk cv heb. Ik heb ook geen spaarpotje van enkele tienduizenden dollars. Als ik dat spaargeld wel had zou ik het misschien wel gedaan hebben. Dan heb je toch al wat meer mogelijkheden, om een fatsoenlijk huis te huren, een auto te kopen en het een poosje uit te zinnen zonder (goedbetaald) werk.

Dento's situatie was natuurlijk wel wat 'ontspannener', met een schoonfamilie om op terug te vallen en een Amerikaanse vrouw. Dat maakt de stap al een stuk makkelijker.

[Dento]

Dento's situatie was natuurlijk wel wat 'ontspannener', met een schoonfamilie om op terug te vallen en een Amerikaanse vrouw. Dat maakt de stap al een stuk makkelijker.

Klopt, maar desondanks hadden ook wij allebei geen baan, geen huis, geen auto, wel een beetje geld op de bank, en een logeerbed bij mijn schoonouders. Onze eerste baantjes hebben we niet aan een netwerk of mijn schoonouders te danken gehad. Hadden we dat logeerbed daar niet gehad, hadden we naar een hotel moeten gaan totdat we een apartement konden betalen. En behalve de logeerkamer hebben we niets van mijn schoonouders gekregen (hebben altijd zelf ons eigen eten en drinken betaald, dus het was niet zo dat we op kosten van iemand anders woonden). Het is dus zeer zeker belangrijk om wat geld te hebben om op terug te kunnen vallen als je hierheen komt.

[SemJes]

Tja, waarom trokken er pioneers aan de Oostkant van de VS naar het Westen? Niet iedereen verkiest zekerheid boven avontuur/mogelijkheden etc.