Houston, TX

[hemmie]

Als het je wens en droom is te emigreren, dan word je ook niet gelukkig van dat vooruitzicht op een goed pensioen. Kun je je nog jaren in een mooi huis afvragen of je het toch niet had moeten doen. Nee, dan maar liever de gok nemen. Neemt niet weg dat je je goed moet voorbereiden natuurlijk, maar als je de beslissing weloverwogen neemt, kun je er, zelfs als het uiteindelijk misloopt, nooit echt spijt hebben. En de ervaring neemt niemand je meer af.

[BillyBob]

Leuk om nog eens wat positieve reacties te lezen

Wij zijn inderdaad niet te beroerd om entry level jobs aan te nemen en ons opnieuw op te werken, zo heb ik het hier ook gedaan.

[LittlePhoenix]

Zoals Mark Twain al zei, van dingen die je niet gedaan hebt krijg je spijt. Beter om achteraf te zeggen dat het niet gelukt is maar dat je het tenminste geprobeerd hebt dan je altijd af te vragen 'wat als...'

Ons Utah avontuur is niet zo positief als ik had gehoopt maar ik heb geen spijt van onze verhuizing hierheen. We hebben een paar ontzettend leuke mensen ontmoet, zijn als gezin gegroeid (letterlijk en figuurlijk) en hebben een hoop geleerd.

[DixieChick]

Ik denk dat het heel erg aan de aard van het beestje ligt, of je het opgeven van allerlei zekerheden als riskant ziet of niet. Die vrienden van mij, die gaan in ieder geval waarschijnlijk niet naar de VS. ik kan echter niet wachten tot wij weer kunnen verhuizen. Ja, ik heb nu een goede baan, op niveau, uitzicht op promotie, maar ik ben zo iemand die dus helemaal gillend gek word bij het idee dat dit 'het' zou zijn voor de komende dertig jaar.

En natuurlijk kun je tegen mij zeggen, ja maar jouw man heeft gegarandeerd werk, dus je komt niet in een doos aan de snelweg terecht, en dat is waar. Want dat is voor zelfs de grootste avonturier niet echt een fijn uitzicht. Aan de andere kant, als ik me voorstel hoe het zou zijn als ik de kostwinner alleen zou zijn, dan kan ik me eerlijk gezegd niet inbeelden dat ik heel anders zou zijn...

[Hockey]

@Dixiechick, volledig eens met wat je zojuist geschreven hebt.

@mvdl, meerdere mensen hebben al verwoord wat ik zelf ook van mening ben. Voor mij is een goede baan niets waard als ik ongelukkig ben in een land. Dan liever onzekerheid en geluk beproeven.

[RiverCola]

Persoonlijk ben ik dan weer van mening dat geluk uit jezelf komt. Zolang je niet in een oorlogsgebied, dictatuur oid woont zou je in principe in staat moeten zijn een gelukkig leven te leiden. Ongelukkig zijn in een land, daar geloof ik dan ook niet zo in. En ik vraag me dan ook af of emigratie, omdat je zo ongelukkig bent in Nederland/België, eerder een vlucht is als dat de reden is om de stap te wagen.

Ben je hier gelukkig, dan zal het je vast lukken daar ook gelukkig te worden!

[Ziva]

Daar heb je ook gelijk in RiverCola. Geluk zit inderdaad in jezelf maar mede daardoor ben je ook in staat om de omstandigheden voor jezelf te creeren die bijdragen aan je eigen geluk. En dat kan dus emigreren zijn. Maar ook veranderen van baan, veranderen van relatie of wat-dan-ook. Zelfs een nieuw kapsel kan je erg gelukkig maken al is dat meestal tijdelijk dan.

Als ik puur naar mezef kijk, mijn allereerste bezoek aan de VS heeft me doen beseffen dat er meer was dan Nederland en ook doen beseffen dat ik in Nederland in een wel erg dichtbevolkt gebied woonde. Het was voor mij een soort eyeopener. Vanaf dat moment besefte ik ook dat ik niet perse in Nederland wilde blijven. Ik kon toen nog helemaal niet vermoeden dat ik in Amerika zou eindigen dus het had misschien net zo goed een ander land kunnen zijn. Nu, een paar jaar later, kan ik erg genieten van de dingen die ik in Nederland niet had en evenzo ben ik bepaalde dingen in Nederland meer gaan waarderen (maar niet genoeg om terug te willen ofzo). Dus in bepaald opzicht heb ik mijn geluk nog meer vergroot

[RiverCola]

En in dat laatste geloof ik dan weer wel!

[Petra/VS]

Persoonlijk ben ik dan weer van mening dat geluk uit jezelf komt. Zolang je niet in een oorlogsgebied, dictatuur oid woont zou je in principe in staat moeten zijn een gelukkig leven te leiden. Ongelukkig zijn in een land, daar geloof ik dan ook niet zo in. En ik vraag me dan ook af of emigratie, omdat je zo ongelukkig bent in Nederland/België, eerder een vlucht is als dat de reden is om de stap te wagen.

Ben je hier gelukkig, dan zal het je vast lukken daar ook gelukkig te worden!

Ja en nee. Voor mij persoonlijk helpt het enorm met me gelukkig voelen, als ik me lichamelijk ook goed voel. Het klimaat in Nederland (en in Seattle, waar het hoofdkantoor van het bedrijf van manlief zit en we dus al tig keren heen hadden kunnen verhuizen) heeft een funeste invloed op mijn lichaam. Ook speelt zon een enorme rol in hoe ik mij mentaal voel. Alle andere factoren weggehaald is het klimaat alleen al dus min of meer gelukmakend in mijn geval. Nu zou ik ook in Spanje, zoals Nieuwenoord, of zuid Frankrijk of zo me goed kunnen voelen. Maar in Nederland had ik ontzettend veel slechte dagen, terwijl die hier enorm beperkt zijn. Het zal dus theoretisch heus zo zijn dat je overal een gelukkig leven moet kunnen leiden, maar er zijn genoeg factoren te noemen, die daaraan meewerken, niet altijd zoiets groots als oorlog of dictatuur of wat ook.

[Petra/VS]

Persoonlijk ben ik dan weer van mening dat geluk uit jezelf komt. Zolang je niet in een oorlogsgebied, dictatuur oid woont zou je in principe in staat moeten zijn een gelukkig leven te leiden. Ongelukkig zijn in een land, daar geloof ik dan ook niet zo in.

Ja en nee. Voor mij persoonlijk helpt het enorm met me gelukkig voelen, als ik me lichamelijk ook goed voel. Het klimaat in Nederland (en in Seattle, waar het hoofdkantoor van het bedrijf van manlief zit en we dus al tig keren heen hadden kunnen verhuizen) heeft een funeste invloed op mijn lichaam. Ook speelt zon een enorme rol in hoe ik mij mentaal voel. Alle andere factoren weggehaald is het klimaat alleen al dus min of meer gelukmakend in mijn geval. Nu zou ik ook in Spanje, zoals Nieuwenoord, of zuid Frankrijk of zo me goed kunnen voelen. Maar in Nederland had ik ontzettend veel slechte dagen, terwijl die hier erg beperkt zijn. Het zal dus theoretisch heus zo zijn dat je overal een gelukkig leven moet kunnen leiden, maar er zijn genoeg factoren te noemen, die daaraan meewerken (of tegenwerken), niet altijd zoiets groots als oorlog of dictatuur of wat ook. En ja, ik heb Nederland destijds verlaten omdat ik er ronduit ongelukkig was.

[mvdl]

Leuk om nog eens wat positieve reacties te lezen

Wij zijn inderdaad niet te beroerd om entry level jobs aan te nemen en ons opnieuw op te werken, zo heb ik het hier ook gedaan.

Het probleem is alleen dat het in de praktijk niet gaat werken. Werkgevers in de VS nemen voor laaggeschoold werk in fast-food of retail vrijwel alleen nog personeel part-time aan zodat ze geen benefits zoals ziektekostenverzekering en pensioen hoeven te betalen. Dan krijg je dus het bekende verhaal van Amerikanen die twee of drie part-time banen nodig hebben om van te kunnen bestaan en dan heb je nog steeds geen ziektekostenverzekering. Bovendien kun je van het salaris van rond de $7 - $10 per uur niet leven, je zult dan nog je spaargeld uit Nederland op moeten maken en dat houdt een keer op. Mijn vrouw heeft in retail gewerkt, ik weet nu hoe het systeem werkt. En wil je nu werkelijk naar een ander continent verhuizen om met miljoenen Zuid-Amerikanen en werkloze Amerikanen te concurreren om greeter of sales associate bij de Wallmart te worden?

Die opmerkingen over 'het niet gelukkig zijn in Nederland' raken ook kant noch wal. Je onvrede laat je echt niet in Nederland achter, die gaat echt met je mee naar de VS. Je zult hoogstens alleen over andere dingen ontevreden zijn.

[Petra/VS]

Die opmerkingen over 'het niet gelukkig zijn in Nederland' raken ook kant noch wal. Je onvrede laat je echt niet in Nederland achter, die gaat echt met je mee naar de VS. Je zult hoogstens alleen over andere dingen ontevreden zijn.

En daar ben ik het dus falikant niet mee eens. Het hangt er maar net vanaf wat die onvrede is.

[kastelke]

Ongelukkig zijn in een land, daar geloof ik dan ook niet zo in. En ik vraag me dan ook af of emigratie, omdat je zo ongelukkig bent in Nederland/België, eerder een vlucht is als dat de reden is om de stap te wagen.

Die opmerkingen over 'het niet gelukkig zijn in Nederland' raken ook kant noch wal. Je onvrede laat je echt niet in Nederland achter, die gaat echt met je mee naar de VS. Je zult hoogstens alleen over andere dingen ontevreden zijn.

Als je verhuisd om frustraties zoals 'stomme politici' of 'teveel overheidsbemoeienis' of zo, dan denk ik ook dat je wel snel terug tegen diezelfde dingen aan gaat lopen in het buitenland.

Maar toch... ik voelde me ook niet echt gelukkig in Belgie. Dat had niks met het land op zich te maken, maar wel met trieste dingen die gebeurd zijn, en die ik, ook al verhuisde ik het hele land door, niet echt achter me kon laten. Ik ben heel blij dat ik uiteindelijk toch alles een plaats heb kunnen geven. Maar toch bleef er altijd 'iets' aanwezig. En ik ben dan ook blij dat ik een tijd geleden van mijn man te horen kreeg dat ik hier, na onze verhuis, helemaal opgengebloeid ben. Ik voel me ook zoveel vrijer, alsof ik geen zware last meer mee moet sleuren. Ondertussen heb ik het ook als volgt beschreven, wat voor mij duidelijk weergeeft hoe ik het ervaar:
In Belgie leek er altijd zo'n grijs wolkje met een onzichtbaar draadje aan mij verbonden te zijn, en overal waar ik ging, ging dat wolkje mee. Wel, dat draadje heeft de oversteek niet overleefd, het grijze wolkje is in Belgie gebleven. (letterlijk en figuurlijk, want ik geniet hier zo van die fel blauwe hemel)

[Petra/VS]

Elke, wat beschrijf je dat goed! Ik had het er vandaag nog met Rick over, dat grijze wolkje. Hij vroeg of ik niet liever gewoon in een hotel ging in Nederland, in plaats van bij een vriendin te logeren (zou hij liever doen). Maar Nederland is nu de enige plek, waar ik me echt heel erg eenzaam heb gevoeld in een hotel. Ga ik in Miami of Aruba alleen in een hotel zitten, dan ben ik prima op mijn plaats. In Nederland had (of ik het nog heb weet ik niet, maar geen zin om het uit te vinden) teveel "bagage" liggen om dat te doen. Ik hoop me tijdens mijn komende bezoek heel anders te voelen dan bij vorige bezoeken. Ik heb zoveel bijzondere en leuke contacten in Nederland, het moet gewoon lukken om dat negatieve gevoel niet weer te krijgen. Maar goed, we gaan wel erg off topic nu.

[hemmie]

Voor ons is het vooral een gevoel van onrust. Na onze studie een jaar door Australie getrokken, en daarna wisten we zeker dat we nog wat meer van de wereld wilden zien en meemaken, en dan niet alleen door vakanties. Dat leek eerst niet zo makkelijk, en we waren dan ook naar de mogelijkheden voor emigratie aan het kijken. Uiteindelijk kwam er toen de kans om 4 jaar in India te wonen, en daarna gelukkig de mogelijkheid om naar de VS te verhuizen. We zijn wel expat, maar niet voor een groot bedrijf, dus wij lopen best wel eens tegen de problemen van emigranten aan, behalve dan dat er een vast inkomen is (we zijn hier gewoon op lokaal contract). Ik heb geen idee wat de toekomst ons zal brengen, we zouden zeker graag nog een keer naar een ander land willen verhuizen, maar als dat er niet in zit, en we dus terug moeten naar NL, of hier voorgoed blijven, dan neemt niemand dit ons meer af. Als deze kansen er niet waren geweest denk ik dat we uiteindelijk toch geprobeerd hadden te emigreren (Canada leek toen het 'makkelijkst'), en wie weet waren we dan na een paar jaar toch weer teruggekeerd als het tegen was gevallen, maar als we in nederland waren gebleven hadden we denk ik op ons 60e ons nog zitten afvragen of we de gok niet hadden moeten wagen. En daar was ik dus niet gelukkiger van geworden.

[RiverCola]

@Petra: Uiteraard kunnen gezondheidsaspecten een reden zijn om te emigreren. Dat is ook niet waar ik op doelde toen ik reageerde op 'niet gelukkig zijn in een land'.

Je hoort zo vaak dat mensen willen emigreren omdat 'Nederland zijn mensen uitzuigt met hoge belastingen', 'criminelen zo laag gestraft worden' of 'het land verziekt wordt door uitkeringstrekkers' en meer van dat soort praat. Mensen die dat soort argumenten aandragen voor het 'ongelukkig' zijn in Nederland (of België) komen zichzelf wellicht nog tegen, want het is inderdaad een bepaalde onvrede die in je zit om dat soort zaken je geluk te laten beperken, terwijl je in het op 2 na welvarendste land ter wereld woont. En dan komen ze er in Amerika achter dat 'de belastingen toch hoger blijken dan ze verwachten', 'het toch van de zotte is dat men een borg van je wil om een telefoonabonnement af te sluiten', 'je niet zomaar een credit card kunt krijgen als emigrant', 'alle baantje naar de Mexicanen gaan' e.d.!

Daarom denk ik dat het een veel beter uitgangspunt is om te emigreren vanuit een gelukkige en stevige basis waarbij de beslissing puur gestoeld is op het verwezenlijken van een bepaalde droom (wonen op een ranch in Texas, helemaal verliefd zijn op NYC, een internationale carrière nastreven, heel graag iets anders willen uitproberen zoals Hemmie beschrijft) of in het geval van mensen als Dento en Petra/VS je te voegen bij familieleden, partners of om gezondheidsredenen.

[Hockey]

@Rivercola, ik heb toch wat moeite met jouw insteekpunt. Ik ben het eens met de argumenten die je in je laatste post aandraagt dat veel individuele irritaties in een ander land in een andere vorm op zullen duiken. Maar waarom zou een algemeen gevoel van je hier niet meer thuis voelen geen goed uitgangspunt zijn om te emigreren? Als je het beoogde land al een aantal maal bezocht hebt en je voelt je daar meer thuis, zou ik zeggen probeer het, maar wees je bewust van het afbreukrisico.
Voor mij kan "hier ongelukkig, daar wel gelukkig" net zo goed als "hier gelukkig en daar ook gelukkig".

[TXDream]

Wederom ben ik het met Hockey eens, tuurlijk heeft elk land zijn voor en tegens maar is het wel zo dat als je meer thuis voelt in het ene land dan het andere en je de stap waagt waroom zou dat een mindere uitgaanspunt zijn?

Ieder moet voor zich zelf bepalen wat en hoe ze het willen doen en waar!

Ook wij zijn ons bewust dat er in de state's punten ziijn die vergelken met hier aanzienlijk minder zijn. Maar als je bereid bent om "to work to make a living" zou ik zeggen doen.

[Hockey]

Maar als je bereid bent om "to work to make a living" zou ik zeggen doen.

Eens. Doch toen ik dit las besefte ik ineens iets. Sorry, klinkt verkeerd maar weet het niet beter te verwoorden. Als je het in NL goed hebt (bijvoorbeeld goede baan) en je verwacht in je nieuwe land direct op hetzelfde niveau te zitten, ga dan niet. Dit zal altijd op een teleurstelling uitlopen.

[RiverCola]

maar wees je bewust van het afbreukrisico.

Wat bedoel je met 'afbreukrisico'?