Niet elke emigratie loopt goed af.

[ANY]

Mvdl; ik vroeg me al af hoe je het terug gaan ervaren had, dus dank je om het te vertellen. Dat Nederlanders nu alles weten over Amerika zou ik niet durven zeggen; ik krijg vaak van mijn vader te horen wat voor documentaire hij nu weer heeft gezien over de VS, en het is altijd iets wat een negatief beeld geeft. Er is genoeg negatiefs, dat weet ik ook wel heel goed, maar er zijn ook positieve dingen maar die zijn wat minder interessant om een docu over te maken.

Ik maak me ook zorgen over de toekomst, maar niet meer of minder zorgen dan als ik in Nederland zou wonen denk ik. Vooral zorgen om de toekomst van de kinderen, maar dat doen ouders toch altijd.
Terug gaan naar Nederland zou voor mij ook geen optie zijn. Als bijna 50-er zou het heel moeilijk zijn om een baan te krijgen, en als ik de berichten uit de verplegingswereld daar lees zou ik er in die functie ook niet meer willen of kunnen werken.

[hemmie]

De andere zijn werk gerelateerd. Maar juist daarom ben ik geinteresseerd in het feit dat zij toch niet willen blijven. Zij zien toch een ander Amerika. Zoals ik al aangaf kijken ze naar bepaalde zaken anders dan mensen die hun geliefde achter na reizen of in Nederland niet de zelfde kansen zien op basis van werk/leef prognose.

Als ik naar onze situatie kijk, dan is de insteek gewoon anders. We komen op een L1, en voor ons is het in eerste instantie 'gewoon' weer een tijdelijke posting. We vinden het leuk om nu weer ee heel ander land te ervaren, maar ik heb nooit echt een drang gehad om naar de VS te verhuizen, enkel de drang om naar 'een' buitenland te gaan. Nu hebben we allebei niet zo'n behoefte om terug te gaan naar NL, maar de eerste 1 a 2 jaar kijken we het gewoon eens aan. Man en kinderen hebben het hier helemaal naar hun zin, ik ietsje minder, maar je hoort mij ook niet klagen. Dus wellicht gaan we inderdaad over een jaar voor die greencard (dat zou in onze situatie waarschijnlijk wel moeten lukken). Maar als er een andere leuke kans langs komt om naar een nieuw land te verhuizen, dan denk ik dat we die sowieso met beide handen aangrijpen. Dan gaan we dus niet weg omdat we niet in de VS willen blijven, maar domweg omdat we nog wat meer 'avontuur' willen. Als we uiteindelijk voor de keus staan, terug naar NL, of hier blijven, dan weet ik echt nog niet wat het gaat worden.
Voor de echte emigranten, zoals de loterij winnaars, ligt het gewoon anders, zij kiezen heel bewust voor de VS, en zullen dus ook vanaf het begin meer emotioneel betrokken zijn bij het alnd. Zij komen immers met de insteek dat het voorgoed in. En als dat in je hoofd zit, zul je daar ook aar handelen, en minder snel weer weggaan.

[Ziva]

Ik sluit me aan bij Bandido. Iedere mislukte emigratie is er 1 teveel en het is heel vervelend als dat gebeurd. Maar ik vind het te ver gaan om mensen die hun droom willen waarmaken of die zelf willen emigreren te voorzien van een dosis negativiteit, een heel land af te kraken en te presenteren als "de waarheid" en alle negatieve zaken enorm uit te vergroten omdat toevallig jouw emigratie niet gelopen is zoals je had gewenst. Dat het jou niet gelukt is, betekent toch niet dan een ander ook niet zal slagen? Of speelt afgunst/jaloezie een rol en hoop je in zo'n geval dat een ander zijn emigratie ook mislukt. Dat zou wel erg sneu zijn als je zo denkt.

Emigreren is risico nemen. En risico's kunnen positief of negatief uitpakken. Als je geen risico wilt nemen moet je vooral niet gaan en wil je wel risico nemen maar aan riscobeperking doen, zorg dan voor een backup plan. Doe je niets en het gaat mis, dan ben je onvoorbereid te werk gegaan en kun je in zo'n geval misschien beter naar jezelf wijzen.

Enne nog een algemene tip, mocht je dan gaan emigreren, probeer in ieder geval te vermijden dat je in een ghetto gaat wonen want dan kan het weleens tegenvallen

[RiverCola]

Ik kan niet bevestigen dat wij dat zo ervaren. Als de VS ter sprake komen in een gesprek dan vertel ik gewoon dat ik er een tijdje gewoond heb en zeg ook hoe het in de werkelijkheid is: grote werklooheid, veel armoede en daklozen, lage salarissen en slechte werkomstandigheden, duidelijk zichtbaar dat een groot deel van de bevolking geen toegang heeft tot medische zorg, verouderde en kapotte infrastructuur, vervallen steden, overal houten huisjes die hun beste tijd gehad hebben en die gewoon wegwaaien als er weer eens een tornado voorbij komt, slecht internet en mobiele netwerken. Ik ervaar juist eerder wel begrip dat iemand daar niet wil wonen.

De VS is hier trouwens ook vrij negatief in het nieuws de laatste tijd. Afgelopen weekend nog een documantaire over de opkomst van de gangs in de VS en gangs die het leger geinfiltreerd hebben. Laatst een documentaire over Amerikanen die in tentenkampen wonen omdat ze hun baan verloren zijn en over Amerikanen die in de riolen van Las Vegas leven. Nederlanders weten inmiddels echt wel hoe de VS er aan toe is.

Eerlijk gezegd ben ik ook zeer verbaasd hierover. Waar ben je gaan wonen, in Detroit? Vond ik eerder jouw 'andere geluid' nog wel interessant (ik heb je zelfs opgeroepen een topic te starten om wat meer te vertellen over jouw emigratie), nu begin je echt ongeloofwaardig te worden. Jij stelt de VS voor als een derde wereld land! Daarnaast ontwijk je alle vragen over jouw emigratieproces. Je hebt niet vertelt waar je ging wonen, naar wat voor banen je zocht, en of je gewerkt hebt daar enzovoorts. In de tussentijd blijf je buiten alle proportie negativiteit spuien over de VS.

Ik ben er wel klaar mee eerlijk gezegd.

[ned in MO]

hij ging naar san antonio geloof ik. Ik weet niks over san antonio en kan niet zeggen of dat goed of slecht was

Enne nog een algemene tip, mocht je dan gaan emigreren, probeer in ieder geval te vermijden dat je in een ghetto gaat wonen want dan kan het weleens tegenvallen

Ik woonde in een oude trailer. Ik noemde het luxe kamperen omdat ik een gewone douche en airco had
Het was ingericht met yardsale stuff. Ik was de koning te rijk toen

[RiverCola]

Tja, toen ik studeerde en net een relatie had met mijn vriend wilden we erg graag op onszelf wonen. Als studenten hadden we daar niet echt geld voor, maar we kregen een anti-kraak woning aangeboden van een woningcorporatie in de Rotterdamse wijk Crooswijk (inmiddels is dat deel gesloopt).

Toen ik er voor het eerst naar binnen stapte was het om te janken, beschimmeld, vuil, verloederd. Gelukkig was mijn opa erbij om de boel te relativeren: 'Meid, je moest eens weten hoe je oma en ik vlak na de oorlog woonden met een baby'. Daarna zijn we flink gaan boenen en opknappen. Goedkoop behangetje, allemaal meubeltjes gekregen, wat geld gekregen en daarvoor spulletjes bij Ikea gekocht....ook wij waren de koning te rijk!

Een nette buurt was het niet. De strontluiers lagen voor onze deur naast de container, net als de resten spaghetti. En het gemiddelde niveau van onze buren was ook niet bepaald om over naar huis te schrijven. Maar ik heb het er ontzettend naar mijn zin gehad en kijk met veel geluk terug naar onze eerste jaren samen in ons leuke huisje in Crooswijk!

[Willel]

wauw, wel, wat een excellent topic is dit toch geworden op de 2 dagen dat ik hier niet meer was geweest

Ik behoor tot de categorie 'liever proberen en mislukken dan altijd spijt hebben van het niet proberen', dus ik ga mijn beslissing om het te proberen niet laten beinvloeden door de negatieve reacties van mvdl & peterny. Maar ben langs de andere kant wel blij met hun opmerkingen, enerzijds omdat een andere visie zijn waarde heeft, maar vooral omdat ze de discussie net dat tikkie scherper en dieper maakt. Uiteraard is de VS niet perfect, maar dat is Belgïe zeker ook niet, maar daar gaat het ook niet om. Het gaat erom hoe je je ergens voelt, en daar komen zo veel factoren bij kijken die voor mvdl en peterny de weegschaal niet lijken te beïnvloeden, maar ze voor mij juist zwaar doet overhellen richting VS.

Mijn eigen verwachtingen zijn zeker ook al zwaar bijgesteld, maar ik heb dan ook 'per ongeluk' lottery gewonnen en was op dat moment nog totaal niet bezig met ook maar enige voorbereiding dus die verwachtingen waren weinig meer dan dromen gezien door een rooskleurige bril. Als IT'er met 2.5-3 jaar ervaring wanneer ik wil verhuizen zijn mijn werkvooruitzichten niet zo rooskleurig als ik eerder gedacht had, en zal ik zeker de eerste maanden ook moeten accepteren dat elke job beter dan niets is.
Ik ga er vanuit dat ik dat offer ook wel wil en kan maken (nog niet genoeg zelfkennis/amerikakennis om dat met zekerheid te stellen), geruggesteund door de vele positieve berichten die aangeven dat het voor de meesten uiteindelijk wel los loopt. Ik zit natuurlijk wel in een totaal andere situatie dan inge (single, 25, nog geen vast idee van het hoe en wat), maar toch kijk ik op een erg vergelijkbare manier naar de dingen: ik heb er vertrouwen in dat het wel goed komt, ga mij voorbereiden zo ver als dat realistisch gezien zinvol is, en wil het nodige doen om het plan te laten lukken, door eventuele tegenslagen heen.

Voor mij part mag dit topic nog wel enkele weken doorgaan zo, ik ben met de minuut beter voorbereid aan het raken!

Bring me the horizon!

[mvdl]

Als IT'er met 2.5-3 jaar ervaring wanneer ik wil verhuizen zijn mijn werkvooruitzichten niet zo rooskleurig als ik eerder gedacht had

Inderdaad.

geruggesteund door de vele positieve berichten die aangeven dat het voor de meesten uiteindelijk wel los loopt.

Weet je niet. De meeste die terugkeren zul je nooit tegenkomen of ergens op een forum terugvinden. Kijk ook eens op het forum van city-data.com als je een specifieke stad hebt gevonden waar je wil gaan wonen om te zien wat de Amerikanen zelf denken van de IT sector in die betreffende stad.

[Hockey]

Als IT'er met 2.5-3 jaar ervaring wanneer ik wil verhuizen zijn mijn werkvooruitzichten niet zo rooskleurig als ik eerder gedacht had

Inderdaad.

Waar jij dus geen uitspraak over kan doen, want jij weet zijn verwachtingen niet.

[ned in MO]

Willel, ik was in dezelfde situatie. 26 en single toen ik ging emigreren.
Wat jij moet doen is onderzoeken waar genoeg bedrijvijgheid is maar waar het niet popiejopie is om naartoe te verhuizen.
Ik noem bijv kansas of Arkansas. Ook daar werken ITers maar heb je minder concurrentie dan in sillicon valley.
Ben je eenmaal gesetteld dan kun je om je heen gaan kijken om te zien wat er verder aan banene te verkrijgen is.
Als IT er kan je misschien je baan uit nederland meenemen?

[Ziva]

Willel laat je alsjeblieft niet afschrikken door pessimistische teksten van iemand die duidelijk alleen maar frustraties wil uiten want daar schiet je echt helemaal niets mee op. Zo langzamerhand is me wel al duidelijk waarom die emigratie niet gelukt is. Jouw verwachtingen zijn optimistisch en realistisch en dat is een uitstekende combinatie.

Mijn tip aan jou, zodra je ongeveer weet waar je heen wilt en je al zicht heb op een vertrekdatum, ga alvast speuren op jobsites als Monster, Indeed etc. Dat geeft je een indruk van wat er zoal is in het gebied. Dan kun je ook best al wel reageren al is het alleen maar om te kijken of je CV een beetje aanslaat. Dat heb ik ook gedaan en toen kreeg ik dus al voordat ik vertrokken was een aanbod voor een tijdelijke baan die ik moest afslaan omdat ik nog in Nederland was. Maar dan weet je wel dat je CV blijkbaar interessant en goed genoeg is, dat geeft je ook weer zelfvertrouwen. Zo heb ik dus een aantal keren mijn CV aangepast tijdens mijn zoekproces wat dus uiteindelijk geleid heeft tot een leuke job.

[USInsider]

Het hangt er - 't is vaker gezegd - enorm vanaf waar je je vestigt. Als MvdL schrijft:
...." dan vertel ik gewoon dat ik er een tijdje gewoond heb en zeg ook hoe het in de werkelijkheid is: grote werklooheid, veel armoede en daklozen, lage salarissen en slechte werkomstandigheden, duidelijk zichtbaar dat een groot deel van de bevolking geen toegang heeft tot medische zorg, verouderde en kapotte infrastructuur, vervallen steden, overal houten huisjes die hun beste tijd gehad hebben en die gewoon wegwaaien als er weer eens een tornado voorbij komt, slecht internet en mobiele netwerken."
Want dat is wat ik hier toch ook zie - MvdL zuigt het echt niet uit zijn duim. (Al vallen de huisjes en de mobile homes hier niet zo snel om van tornado's, maar van aardbevingen.)

[Wallstreet]

Ik denk dat al het al dan niet slagen veel te maken heeft met hoe je zelf als persoon bent.
Niet iedereen beschikt over de mogelijkheid om een bepaalde tijd onder zijn stand of kwalificaties te leven.
Men moet dit innerlijk een plaats kunnen geven, lukt dat niet, ja dan is de enige oplossing: Weg ermee!!!

Men moet beseffen dat k*tbaantjes tijdelijk zijn en men moet er het beste van maken.
Ook is er een wezenlijk verschil tussen expats en mensen die streven om te emigreren.

Bovendien lijkt het me vanzelfsprekend, dat mensen die echt dag in dag uit bezig zijn met emigratie, het makkelijker hebben
om eventuele tegenslagen te verwerken. Men moet beseffen dat dit iets is waar jezelf voor kiest.
Dus dromen over het mooie Amerika, hoe mooi en perect het daar wel kan zijn, en dan opeens een tijdje terplaatse
Wow, fxck, krijg nou wat. Wat heb ik toch gedaan???
't Heeft te allemaal te maken met de voorbereiding.
Zorg dat je leert te relativeren, zorg dat je indien het niet is wat je ervan verwacht, toch terug kan naar je oude baan.
Doe je best op je huidige baan (in geboorteland) zodat het gewoon geen te zware klap wordt als je terug moet.
Leer verschillende talen, belangijkste sleutel!!! Niet alleen Spaans of Engels... Maar sta ook open voor Duits, Frans, Mandarijns...
Lach altijd naar een gezicht want je weet nooit wie of wat er achter schuilt!
Eén van de belangrijkste lessen in het leven is: Men krijgt altijd wat men geeft.
Wees open, wees vriendelijk, help elkaar, wees slim en wees voorbereid op noodsituaties.
Spaar,,, Spaar,,, Zoveel dat je een jaar of meer kan overbruggen! Doe in het begin (indien je niet over de middelen beschikt) je geld niet op aan onnodige dingen. Doe zoals iemand reeds zei aan het afschuimen van yardsales.
Besef dat het harde tijden zijn en deze nog veel harder zullen worden. Maar besef ook dat aan alles een einde komt.
Alles wat slecht is komt weer goed en omgekeerd. Zo is het leven...
Men krijgt niets voor niets, men zal moeten vechten en zweten.
Tegenslagen zijn er om verwerkt te worden. Meevallers zijn er om voorbereid te zijn op de volgende tegenslag!
Every rose has its thorn. Zo ook de VS.

Aan allen die wensen te emigreren en dromen van een nieuw begin, VEEL SUCCES ! ! !

[Dento]

zorg dat je indien het niet is wat je ervan verwacht, toch terug kan naar je oude baan.

In theorie leuk, maar in de praktijk zal dit denk ik voor de meesten toch niet werken. Jij vertrekt naar de VS, jouw baas vult de vacature die ontstaat door jouw vertrek, jij komt na meer dan een half jaar in de VS tot de conclusie dat het toch niks voor je is, gaat terug naar Nederland - hoe kun je dan terug naar je oude baan? Tenzij je bedoelt terug naar het type werk, niet naar de werkgever; dat eerste kan natuurlijk altijd, dat tweede lijkt me toch een stuk lastiger...

[kathleen.vw]

pfff, ik heb dit topic van het begin af mee gevolgd en rekening gehouden met jullie meningen en zo voor mezelf wat zaken nog eens zeer kritisch herbekeken en een aantal dingen aangepast. Ik had gehoopt dat er meer zaken zouden bovenkomen die nieuwe avonturiers helpen om de stap te zetten en niet persoonlijke frustraties die worden gespuid

Je kan je mening steeds constructief uiten, dat is ieder zijn recht. Maar ik begin te twijfelen of iedereen zijn mening ook zo constructief aan het uiten is. Ook vraag ik me af wat het doel is om zo destructief te zijn. De mensen die het avontuur willen aangaan schrik aanjagen zodat ze een mooie kans en droom laten liggen om er later spijt van te hebben?

Ik moet zeggen dat dit topic me nu niet echt veel moed geeft hoor.

[PeterNY]

Voorbeeld van iemand die terug is in NL: http://www.net5.nl/programmas/grenzeloo ... ey-amerika.

[Hockey]

Helaas vermeld de website van Net5 te weinig om hier veel uit op te maken.

@kathleen.vw, op 1 persoon na is denk ik iedereen van mening hier dat je het gewoon moet doen, dat emigreren. Mocht je nog vragen hebben, stel ze gewoon, dan heb je de beste kans op antwoorden. Succes.

[bedeve]

Mooie en zinvolle posting van Wallstreet !!

een kritische beschouwing is voor iemand die echt wil nooit ontmoedigend.
Het scherpt aan.
Mijn persoonlijke ervaring daarmee; een zoon die vanuit een overstay toch een greencard kreeg en nu een eigen bedrijf in Santa Cruz county heeft.
Niet door zoetgevooisde woorden over dromen maar door elke inhoudelijke kritiek om te zetten in actie.

[Bennogr]

Vertel eens hoe die zoon dat gedaan heeft (van overstay naar groene kaart). En vooral ook: wanneer?

[ANY]

Kathleen, laat je niet afschrikken. Voor alle grote beslissingen in het leven zijn een dosis moed, zelfvertrouwen en vertrouwen in de toekomst nodig. Iemand die gaat trouwen ga je ook niet de percentages scheidingen vertellen. Ok, niet te vergelijken misschien, maar toch.