Wil jij emigreren naar de VS? (poll)

[dimona]

Leeftijd, kinderen, natuurlijk zijn het belemmeringen, maar waarom de stap dan niet gezet toen de belemmeringen er nog niet waren? Waarschijnlijk hadden de mensen die deze argumenten aanvoeren het ook niet gedaan als de belemmeringen er niet waren (denk ik dan). Er is ALTIJD een reden om het niet (nu) te doen en het zal meestal iets met angst en onzekerheid te maken hebben. Als ik hier rondloop in de VS, dan realiseer ik me dat bijna iedereen die je hier tegenkomt die grote stap ooit heeft gezet of afstamt van mensen die dat ooit hebben gedaan. Hoe dan ook hebben deze mensen dus allemaal genen die een bepaalde factor van avonturisme en durf hebben. Misschien verklaart dat waarom Amerikanen er zo veel minder moeite mee lijken te hebben dat zaken als ziektekostenvergoeding, sociale zekerheid en pensioen hier niet gegarandeerd zijn?

[Marenko]

Toen ik 26 was zag mijn leven er heel anders uit dan nu. Toen dacht ik daar niet eens over na. Op mijn 35 ste ben ik (met 2 kinderen) al eens met niets opnieuw begonnen. Het leven loopt niet altijd zoals je zou willen.

[jokaluma]

Ik ben al eens geemigreerd! Naar belgie namelijk! Nog vaak een land vol verassingen. Zo kreeg ik de vorige week opeens 2 cheques thuis. Geen idee wat ik ermee moest . Blijkt dit belgisch kindergeld te zijn, mijn dochter is 18 en ik had idd dit bij de belgische instantie gemeld. Maar zo maar opeens 2 cheques ontvangen......! Heel grappig dat hier nog met cheques gewerkt wordt. Maar goed dit is off topic. Emigreren naar the usa had ik wel in gedachten toen ik nog fysiotherapie studeerde echter toen mijn vriend en huidife man/ vriend ontmlet waardoor dit een droom is gebleven. Nu is het alleen een geweldige vakantie besemming.

[Gast]

Als ik toen wist wat ik nu weet...... dan had ik vanaf mijn 18e met de Lottery meegedaan.

Wij hebben beide altijd zo'n onbestemd gevoel gehad dat we niet in NL wilden blijven wonen. Niet omdat we het niet leuk vonden in NL, want we waren er gelukkig. Ik kan het niet goed omschrijven.

We hadden nooit een goed idee welk land bij ons paste. Waar zouden we willen wonen? We konden niet echt een match vinden. Tja, en dan krijg je het huisje-boompje-beestje gebeuren en dan raakt de wens om te emigreren op de achtergrond. Over Amerika dacht ik werkelijk nooit na (vond dat maar een vreemd land, hahaha), totdat we er in 2008 op vakantie gingen. Toen viel opeens het kwartje.....

Toen mijn man het aanbod kreeg om te gaan werken in Amerika, hoefden we daar dus eigenlijk niet heel lang over na te denken. Ik weet niet of ik het zonder baanaanbod ook gedaan zou hebben. We zijn beide veertigers met twee schoolgaande kinderen. Als ik 25 was geweest, absoluut! zonder enige twijfel.

[LeenG]

die niet bang is voor een beetje risico en zeker niet op zoek is naar een bespreid bedje )

Er is ALTIJD een reden om het niet (nu) te doen en het zal meestal iets met angst en onzekerheid te maken hebben.

dat klinkt wel heel negatief tov mensen die niet (willen) emigreren. Sommige mensen zijn gewoon gelukkig waar ze zijn, en als dat zo is, dan heb je meestal geen behoefte om je geluk elders te gaan zoeken, toch?

Er zijn 100-den redenen waarom iemand wel of niet wil emigreren, wat voor de één een heel goede reden is, is dat voor de ander niet, daar kan je toch niet zo simpel over oordelen als "t heeft met angst te maken".

[dimona]

dat klinkt wel heel negatief tov mensen die niet (willen) emigreren. Sommige mensen zijn gewoon gelukkig waar ze zijn, en als dat zo is, dan heb je meestal geen behoefte om je geluk elders te gaan zoeken, toch?

Er zijn 100-den redenen waarom iemand wel of niet wil emigreren, wat voor de één een heel goede reden is, is dat voor de ander niet, daar kan je toch niet zo simpel over oordelen als "t heeft met angst te maken".

Mijn reaktie gaat over mensen die het wel zouden willen, maar het toch niet doen. Overigens is angst wat mij betreft een hele legitieme reden hoor (voor zover iemand een legitieme reden zou moeten hebben); iedereen die emigreert moet een bepaalde mate van angst overwinnen en voor de een is dat een hogere drempel dan voor de ander.

P.S. Even voor de juiste beeldvorming: ik ben zelf denk ik niet iemand die het aan zou durven om huis en baan te verlaten en een onzekere toekomst in te stappen. Ik heb niet heel erg veel zekerheden nodig, maar dat is voor mij waarschijnlijk toch net een station te ver. Ik heb nu vier kinderen (waarvan eentje met een handicap) dus iedereen zou het begrijpen als ik niet zo maar in zo'n gat met onbekende uitgang spring, maar ook zonder die kinderen had ik het niet gedaan denk ik.

[sachasenne]

@ jokulame : normaal worden er geen cheques gebruikt. Onze oudste is 20 en ik heb nooit cheques gehad. Misschien hebben zij geen financiele gegevens of zo?

[Cassie]

Wij 2 veertigers, zonder kinderen maar wel met 2 honden en 2 katten, zouden vertrekken zodra de kans zich voordoet. Het zal vast niet gemakkelijk zijn om te emigreren, zo naïef zijn we ook niet. Maar we zouden het zeker ginds willen proberen.
Ikzelf heb ook al 9 jaar in België gewoond en er een eigen bedrijf gehad. Voor de liefde terug naar Nederland gekomen, anders had ik er nu waarschijnlijk nog gewoond.

[choco]

Ik heb 'nee' gestemd. Ik woon weliswaar nu tijdelijk in de VS en ook al heb ik het prima naar mijn zin, de VS is voor mij geen speciaal land. Ik ben daarom ook niet van plan om hier eeuwig te blijven.

[ned in MO]

Als je zegt ik wil emigreren, mits aan al deze voorwaarden voldaan kan worden ben je geen echte emigrant vind ik.
Mensen zeggen als ik 25 was dan was ik ook gegaan. Lulkoek. Voor mij was het niet eenvoudig want ik had niks, geen financiele rederves (nou ja $2000 dan). Als je 40 bent heb je als het goed is toch al wel een potje bij elkaar gespaard etc. Dan ga je toch een stuk zekerder weg. Als je die drang hebt ga je toch jong of oud, geld of geen geld.

Mij kun je trouwens overal neerplanten. Ik red me wel. Dat heeft emigreren me wel geleerd

[Gast]

Tja, NedinMo, wij hebben die drang altijd gehad. En als wij met 25 jaar hadden geweten dat Amerika het land voor ons was, waren we toch echt gegaan als we de kans hadden gekregen. We hebben op veel plekken in NL gewoond, maar we konden nooit onze draai vinden. Tja, wat doe je dan? Gewoon maar naar een willekeurig land emigreren? Je moet er toch een bepaald gevoel bij hebben. Dat heb jij toch ook gehad neem ik aan.

Toen wij het aanbod kregen hebben wij inderdaad voorwaarden gesteld. Wij wilden niet voor een paar jaar en dan weer terug, maar definitief. Als ik het goed begrijp ben ik dan geen echte emigrant?

[ned in MO]

Wat denk je zelf? Jij stelde de voorwaarde dat je kon emigreren. Jij had voorwaarden nodig om PERMANENT te emigreren en niet tijdelijk, toch?

[Gast]

Hoe hadden we dan permanent moeten emigreren? Daar zijn nogal strenge regels voor zoals je weet. Wij hadden geen zin om voor een paar jaar te verhuizen, wij wilden echt voor altijd. Dan zullen we dat toch moeten aangeven, een werkgever biedt niet uit zichzelf een greencard aan.

Ik zie niet in wat er mis is met een beetje zekerheid. Als het tijdelijk was geweest, waren we niet gegaan. Als we 25 waren geweest wel Jij hebt toch de Lottery gewonnen? Stel dat dit niet zo was, hoe was je dan naar Amerika gegekomen?

Wellicht handig om eens te omschrijven wat een emigrant dan is? Als we dan toch bezig zijn, misschien kunnen we een nieuwe categorie maken: (s)emigratie, voor de mensen die zich geen echte emigrant mogen noemen, maar het officeel wel zijn?

[Dutchess]

Ned in MO, ik begrijp eerlijk gezegd je definitie van "echte emigrant" ook niet zo. Sommige emigranten kunnen met minder zekerheid die beslissing maken dan anderen, maar dat maakt diegenen die meer zekerheid nodig hebben & voorwaarden stellen toch geen nep-emigranten? Prachtig hoor dat jij je door zoveel uitdagingen heen gewerkt hebt, een doorzetter ben je zeker, en ik bewonder dat, maar ik vind niet dat jouw manier de enige maatstaf moet zijn om als "echte" emigrant beschouwd te worden.

[ned in MO]

Je begrijpt het een beetje verkeerd denk ik.
De vraag is wil je emigreren?
Als je wilt emigreren dan ga je (als dat legaal kan) geld of geen geld, jong of oud.

In mijn bescheiden mening dus niet van ja ik wil wel, maar........ mijn pensioen voorziening dan? kan ik wel een baan vinden? krijg ik wel genoeg vakantie, moet ik financieel dan een stap terugdoen etc etc.
Ik wilde altijd al naar Amerika, heb er een jaar gezeten (zou met een amerikaanse gaan trouwen) maar heb uiteindelijk een greencard gewonnen. Geluk gehad?
Ik ben er zelf van overtuigd dat ik zonder greencard op een of andere manier toch wel in de USA zou zijn beland uiteindelijk. Voor mij is amerika gewoon het land.



Daarbij als je voor een bepaalde periode gaat ben je geen geen emigrant maar meer een expat.

[Gast]

Ik begrijp wat je bedoeld NedinMo.

Voor mij is amerika gewoon het land

Daar kwamen wij dus wat laat achter en op je 40e houd je toch rekening met andere dingen dan op je 20e.

[jokaluma]

@ jokulame : normaal worden er geen cheques gebruikt. Onze oudste is 20 en ik heb nooit cheques gehad. Misschien hebben zij geen financiele gegevens of zo?

Ik wacht even af wat de volgende maand gebeurd.ik vond het wel grappig, maar wel een gedoe omdat ik dan steeds naar de bank moet. Zal hun eens bellen! Merci!

[LeenG]

Mij kun je trouwens overal neerplanten. Ik red me wel. Dat heeft emigreren me wel geleerd

Dat gevoel heb ik ook en net daarom hoef ik niet per se te emigreren. Ik ben gelukkig met mijn leven hier en nu, ik denk niet dat ik in de VS (of elders) fundamenteel gelukkiger zou zijn dan hier.
als de liefde van mijn leven nu een Amerikaan had gebleken, dan was ik ook wel zonder te twijfelen vertrokken. Maar die liefde bleek gewoon een Vlaamse (niet zo doorsnee) man te zijn. Als ik hem zou vragen of hij wil emigreren zou hij zeggen "wat moet ik daar gaan doen dat ik hier niet kan?"

[smittenimmigrant]

Ik ben het niet met ned-in-MO eens dat 'emigreren vanwege een buitenlandse partner' een vorm van onbewust emigreren is. Tenslotte hadden ik en mijn emigrant / expat (ben je na tien jaar nog expat?) Amerikaan gewoon kunnen besluiten om in Nederland te blijven. Of we haden samen naar een ander Europees land kunnen vertrekken. Dat we ervoor kiezen om naar de VS te gaan, is een bewuste keuze, gebaseerd ten dele op persoonlijke motieven, maar ook op politiek-activistische en sociale. Niet omdat we denken dat de VS "het"land voor ons is. Er zijn zeker wel landen waar we het heel wat beter zouden kunnen doen.

Daarnaast is het volgens mij héél verstandig om goed over je economische positie na te denken alvorens je emigreert. Dat kunnen sommigen dan "niet echt" vinden, maar het lijkt mij alleen maar logisch. Waarom zou je proberen te emigreren en 'op je bek gaan', als je het met een beetje betere voorbereiding wel gekund had? Emigratie alleen als een beslissing van het hart voorstellen waarbij het verstand en de portemonnee geen rol mogen spelen lijkt me uitgesproken eenzijdig en niet de grootste kans op succes hebben.

[kastelke]

Daarnaast is het volgens mij héél verstandig om goed over je economische positie na te denken alvorens je emigreert. Dat kunnen sommigen dan "niet echt" vinden, maar het lijkt mij alleen maar logisch. Waarom zou je proberen te emigreren en 'op je bek gaan', als je het met een beetje betere voorbereiding wel gekund had? Emigratie alleen als een beslissing van het hart voorstellen waarbij het verstand en de portemonnee geen rol mogen spelen lijkt me uitgesproken eenzijdig en niet de grootste kans op succes hebben.

Absoluut mee eens! En dat heeft ook met enige vorm van realisme te maken. Terwijl dat soms bij immigranten wel ontbreekt. Ze hebben een soort van roze-wolkjes idee, een droombeeld, van waar ze naartoe trekken. Jaja, ze weten wel dat het crisis is (maar die gaat hun niet treffen), en ze weten wel vanalles en nog wat, maar dat zien ze nooit betrokken op zichzelf (behalve de positieve dingen). En dan zie je dus mensen die aangewezen zijn voor hun job op stedelijke centra naar een idyllisch plekje boven op de berg vertrekken, waar de buurman 1 km verder woont. Oh jee de teleurstelling als ze dan na een half jaar ontdekken dat ze nog steeds geen job gevonden hebben. Of ze hebben amper geld, en trekken naar de streek die bekend staat als duurste... Ik neem aan dat je als verkoper in de supermarkt in Nederland ook niet beslist dat Wassenaar of Aerdenhout de beste plaats is voor jou om te gaan wonen?

Mij kun je trouwens overal neerplanten. Ik red me wel. Dat heeft emigreren me wel geleerd

Wel, dat heb ik ook lang gedacht van mezelf. Tot ik op een plaats terecht kwam waar dat dus helemaal niet het geval bleek te zijn! Omringd door rijke conservatieve mensen, met een dialect waar ik kop-noch-staart aan kon knopen, in een huis dat veel te duur was voor ons inkomen, en in een job belandde die een ontzettend groot contrast vormde met mijn vorige leuke job, maar ik kon niks anders vinden. En mijn man had wel een leuke job in een redelijk klein bedrijfje, maar na een paar maanden stond er plots een pak minder geld op de rekening ("het gaat niet zo goed met de zaak, de geldkraan vanuit Nederland is dichtgedraaid en we moeten iedereen nu minder loon geven" ). Een half jaar later stonden we dus weer aan de andere kant van het land.
Deze ervaring, en nu ook de verhalen van andere immigranten, laten mij die dingen nu eerder nuanceren. Ja hoor, ik zal best wel overleven op nogal wat plaatsen. Maar als ik kijk naar het leven dat ik hier nu heb, ben ik echt niet meer tevreden met 'overleven'. Ik wil genieten! Ik wil doodgewoon heel blij kunnen zijn dat ik leef waar ik leef.