Wil jij emigreren naar de VS? (poll)

[Ziva]

Ik wist ook altijd wel al dat ik niet perse in Nederland oud wilde worden maar ik wist nooit waar dan wel. Tot ik voor het eerst in Amerika kwam, nu 4 jaar geleden.

Ik was best sceptisch toen ik vertrok voor die eerste vakantie en Amerika had voor mij al lang geleden zijn glans verloren maar toen ik uitstapte op het eerste vliegveld (moest een tussenstop maken) en de sfeer opsnoof daar voelde ik al iets vreemds. Alsof ik thuiskwam in een land waar ik nog nooit geweest was, niet te beschrijven eigenlijk.

Een liefde heeft mij doen meedoen met de loterij maar pas toen de liefde voorbij was en ik wederom meedeed aan de loterij heb ik gewonnen haha. Gek genoeg had na die 2e keer inschrijven de liefde van mijn leven gevonden dus viel alles samen. Ik ben dus een emigrant die al wilde emigreren toen ik mijn Amerikaanse lief ontmoette. Dat en het winnen van de loterij maakte de stap om te gaan natuurlijk heel makkelijk want de twijfel om te gaan was er nooit

Overigens vind ik het best moeilijk om te lezen dat er zoveel mensen zijn die wel zouden willen emigreren (naar Amerika of en ander land) maar het niet doen vanwege allerlei (valse) zekerheden of vanwege kinderen. Met alle respect voor jullie keuzes, die zekerheden die jullie denken te hebben kunnen morgen wel ineens weg zijn.

Ik had 10 jaar een goede baan en kreeg van de een op de andere dag te horen dat ik wegkon. Sta je dan... heb je al die jaren je stinkende best voor gedaan. Dat kan iedereen overkomen. Je kan bij wijze van spreken wel morgen te horen krijgen dat je nog 1 jaar te leven hebt of je kunt doodgereden worden en je kinderen.... ik denk dat je kinderen het meeste baat hebben bij ouders die gelukkig zijn. Verder hoop ik dat de meeste mensen ook wel zien dat in Nederland ook steeds minder als vanzelfsprekend mag worden beschouwd. Het sociale systeem wordt langzaam onbetaalbaar en de Euro stuift regelrecht af op een ramp. Een hoop veranderingen die in Nederland op komst zijn, zijn in andere landen al normaal.

Die zekerheden die mensen denken te hebben zijn echt lucht. De enige zekerheid die je hebt is dat je dood gaat en dat klinkt wellicht heel hard maar totdat je weet hoe het is om iets kwijt te raken wat je als vanzelfsprekend beschouwd zoals je baan, je huis of veel erger, je kind of familielid of dierbare kun je jezelf daarmee aardig voor de gek houden denk ik.

[Hockey]

Hmm, ik kan me niet vinden in wat Ziva en Ned in MO zeggen. Zeker als het emigreren naar de VS of een ander land betreft wat niet zo makkelijk mensen toelaat. Emigreren binnen de EU is makkelijk. In die zin dat er geen lastige visa eisen zijn. Maar bij de VS of Nieuw Zeeland (of een aantal andere landen) is het niet zo makkelijk. En dan kan ik me heel goed indenken dat iemand zegt "laat maar, ik ben nu te oud".

[Arizona]

Precies Hockey.
Daarnaast is via een werkgever nou eenmaal 1 van de enige mogelijkheden om de VS binnen te komen als je al een Nederlandse liefde hebt. Zo vreemd lijkt mij die weg bewandelen dan ook niet.

Wat je zegt over zekerheden die lucht zijn heb je wel een punt hoor Ziva. Na 8 jaar trouwe dienst stond mijn man vorig jaar ook opeens met lege handen op straat omdat het bedrijf waar hij werkte er mee stopte. Gelukkig kreeg hij een andere baan angeboden en heeft hij zodoende geen dag zonder werk gezeten. Maar ik denk dat als je zoiets hier in het 'vertrouwde' Nederland gebeurt je iets makkelijker je wegen weet te bewandelen dan in het buitenland.

[LeenG]

Overigens vind ik het best moeilijk om te lezen dat er zoveel mensen zijn die wel zouden willen emigreren (naar Amerika of en ander land) maar het niet doen vanwege allerlei (valse) zekerheden of vanwege kinderen. Met alle respect voor jullie keuzes, die zekerheden die jullie denken te hebben kunnen morgen wel ineens weg zijn.

ja, en dan kan je morgen ook nog beslissen om alsnog te emigreren.
Tuurlijk kan alles morgen veranderen maar dan zie je dan toch weer verder.

En wat betreft kinderen: je hebt ook een verantwoordelijkheid tov die kinderen. Wat als zij helemaal niet willen emigreren, telt hen stem dan niet mee? Of stel dat je hen op vlak van studie en opleiding niet dezelfde kansen kan geven als in B/NL, moeten zij dan maar tevreden zijn met minder of geen studie/opleiding? Ik zou het nogal egoïstisch vinden als ouders van (oudere) kinderen zomaar verwachten dat ze hen volgen in hun emigratiedroom als die kinderen dat helemaal niet willen.

[jerbia]

Wij hebben nooit de behoefte gehad om te emigreren, naar welk land dan ook. We zijn heel gelukkig met het leven wat we hier hebben in ons kikkerlandje

[Ziva]

Natuurlijk moet je wel de mogelijkheid hebben om te emigreren naar een land, dat is logisch en ja, de VS is niet eenvoudig dus dat ben ik wel met je eens. Als je wel wilt maar niet kunt door onmogelijkheden van het land zelf is het een ander verhaal.

Ik heb alleen wat moeite met de "ik wil wel maar...." houding waarbij er dan allerlei eisen worden gesteld. Dat is anders dan hoe ik erover denk. Dat wil niet zeggen verkeerd, gewoon anders. Ik ga nog steeds van het principe uit "waar een wil is is een weg" en geloof dat je altijd wel op je pootjes terecht kunt komen.

En de "laat maar ik ben te oud" houding.... tja.. dat doet me denken aan een oudere dame van 85 die ging scheiden. Er waren zat mensen die dat niet begrepen maar het eerste wat ik toen dacht is "ach waarom niet?" Ze is dan wel 85 maar ze ligt toch niet in haar kist of wel dan? Alleen omdat je ouder bent wil toch niet zeggen dat je daarom geen ingrijpende veranderingen meer kunt maken? Je moet alleen willen en kunnen aanpassen en dat is voor veel mensen lastiger.

Iedereen moet het voor zichzelf bepalen maar het lijkt me echt vreselijk om oud te moeten worden met de gedachte "had ik maar". Je leeft maar 1 keer en alhoewel ik daarmee helemaal niet wil zeggen dat je maar allerlei riskante ondernemingen moet aangaan is "in je veilige comfortzone" blijven zitten en nooit iets riskants doen wel weer het andere uiterste. Geluk zit in jezelf denk ik maar je moet wel de omstandigheden creeren om gelukkig te worden. Of dat nou in Nederland, Amerika of een ander land is maakt dan niets uit.

[Isis]

USA is prachtig land en zeker om door te reizen. En ook mensen onderweg zijn meestal erg aardig.
En een klein deel van me zegt ja ik wil wel maar een groot deel denkt daar niet te kunnen aarden. Het leefklimaat is anders. Misschien wel makkelijker maar zo voelt het niet.
Ik zeg vooral "NEE" omdat mijn kinderen op school zitten. En ik ben zelf als kind binnen NL veel verhuisd omdat het moest voor mijn vaders werk. Ik ben daar niet erg gelukkig van geworden. Ik gun het ze trouwens wel om later daar te gaan studeren of wat dan ook. Als zij dat willen.
En er zijn ook nog eens veel delen in USA waar ik niet zou willen zitten.
Maar ik zou ook niet Frankrijk willen wonen hoor, terwijl ik daar heel graag met vakantie ga.

[Hockey]

Sorry Ziva, maar ik vind jouw vergelijking erg krom. Een vrouw van 85 die gaat scheiden is wel iets anders dan iemand van 62 die besluit dat de emigratie nu niet meer hoeft. Natuurlijk heb je gelijk dat je niet uit angst moet blijven zitten waar je zit. Maar het is wel zo dat de situatie van iemand van 25 anders is dan van iemand van 58.
Als iemand vroeger de kans heeft gekregen om te emigreren en het niet gedaan heeft en nu zegt "als ik jonger was dan ..", ja dan kan je die persoon iets "verwijten". Maar iemand van 58 die nooit die kans heeft gehad en nu niet meer hoeft kan je niks verwijten.

Waar ik het wel volledig met je eens ben is dat ik ook de houding van "ik wil wel mits ... " niet geheel snap. Dan is er denk ik geen drang om te emigreren.

[Marenko]

Mijn kinderen zijn nu te oud om mee te mogen emigreren. Ik weet niet of ik nu zo ver weg zou willen wonen bij mijn kinderen. Ik weet in ieder geval dat Ko toch wel erg graag in de buurt van zijn klein kinderen wil blijven wonen. Dat bedoel ik ook met te oud.

Mochten mijn kinderen trouwens de wens hebben te emigreren, dan zou ik ze aan alle kanten steunen.

[ned in MO]

Hmm, ik kan me niet vinden in wat Ziva en Ned in MO zeggen. Zeker als het emigreren naar de VS of een ander land betreft wat niet zo makkelijk mensen toelaat. Emigreren binnen de EU is makkelijk. In die zin dat er geen lastige visa eisen zijn. Maar bij de VS of Nieuw Zeeland (of een aantal andere landen) is het niet zo makkelijk. En dan kan ik me heel goed indenken dat iemand zegt "laat maar, ik ben nu te oud".

Je bent nooit te oud en als je zegt laat maar dan wil je niet.
Het is net als afvallen. Veel mensen willen graag afvallen, toch doet een groot percentage daar niks aan. Een klein percentage doet wat pogingen en daarvan is maar weer een klein percentage dat succesvol is en ook slank blijft.
Er is bij emigratie ook maar een klein percentage dat de koe bij de horens vat en er 100% voor gaat.

@ smittenemigrant: Als je verblijfsvergunning niet permanent is ben je niet een "echte" emigrant want je moet een keer terug ook al vind ik het na 10 jaar qua gevoel wel een wat grijs gebied worden.

[Gast]

Veel mensen blijven idd in hun velige comfort zone steken. En zijn daar ook gelukkig mee. Daar is ook niks mis mee.

Wij hebben dat alleen nooit gehad. We zijn binnen NL vaak van (vaste) baan verwisseld. Die nieuwe baan lag natuurlijk niet op rijafstand, dus huis verkopen (in totaal 3 keer in 10 jaar tijd) en weer verhuizen. Veel mensen verklaarden ons voor gek. Wie geeft nou vrijwillig een vaste baan en een koophuis op? Toch hebben al deze verhuizingen en banen (veel ervaring) ertoe geleid dat mijn man nu zit waar hij wil zitten en een baan heeft bij een bedrijf dat helemaal bij hem past. Maar ik begrijp ook dat niet iedereen dat kan of wil.

[Hockey]

Je bent nooit te oud en als je zegt laat maar dan wil je niet.
..........
Er is bij emigratie ook maar een klein percentage dat de koe bij de horens vat en er 100% voor gaat.

Sorry, maar nee. Willen emigreren is leuk. Echt willen emigreren is nog veel leuker. Het doen nog veel leuker. Maar er zijn gevallen waarin het gewoon niet meer verstandig is om het te doen. Je scheert het teveel over een kam.

[Fraa]

De USA is voor mij een ideaal vakantieland en op korte termijn zie ik het ook niet meer worden dan dat. Ik zou België nu eenmaal niet kunnen missen want mijn familie, vrienden, job, voetbalclub, etc... zijn HIER. Verder kan je natuurlijk discussiëren over sociale voorzieningen & dergelijke, maar dat hangt er maar vanaf wat voor job je hebt in the states & hoe goed je je zaakjes voor je zelf daar geregeld hebt. Maar hier wordt je dat allemaal wel meer op een schoteltje aangeboden, dat is een feit. Voor mij is het belangrijkste toch nog de job uiteindelijk, familie & vrienden kan je bezoeken, je club kan je volgen via het internet, het eten wordt je snel gewoon & zolang je niet in een krot woont zal je daar ook wel gelukkig kunnen worden.

Maar ivm de job: Ik werk al bijna 10 jaar bij een Canadese multi national in Belgiê, 5km van mijn deur, die trouwens héél goed betaald. Ik vrees dat ik zoiets in the US niet zo snel zou vinden omdat de opleidingseisen daar waarschijnlijk wat hoger zullen liggen. In die jaren heb ik al 4 keer promotie gehad, telkens met een mooi bedrag er bij elke maand. Iemand zoals ik met een A2 Technisch diploma mag in principe al heel blij zijn met de job die hij nu heeft (en het loon), in principe moet je daar minstens een Bachelor voor hebben. Zoiets dus NOG een keer vinden, met dezelfde voorwaarden & kansen op promotie, dat zou quasi onmogelijk zijn denk ik. Pas op, indien ik ooit zo'n job zou aangeboden krijgen & het is een leuke streek in the US, dan zou ik het overwegen. Maar om nu mijn heel leven overhoop te gooien & daar met alles opnieuw te gaan beginnen, dat zie ik me niet doen.

[Ziva]

Niet iedereen hoeft elkaar te begrijpen, dat is het mooie van elkaars mening respecteren.

Ik had niet als doel om scheiden te vergelijken met emigreren Hockey, ik had als doel om aan te geven dat iemand van 85 nog steeds de ambitie kan hebben om een ingrijpende verandering in zijn of haar leven aan te brengen in plaats van te roepen "ja maar ik ben al oud nu hoeft het niet meer".

Ik begrijp ieders beweegredenen om niet te emigreren prima en ik vind ook dat je daar je eigen gevoel en verstand bij moet volgen natuurlijk. Maar ik probeerde alleen aan te geven dat alle redenen die mensen nu kunnen hebben om vooral niet te gaan morgen wel weg kunnen zijn, vandaar "valse" zekerheden. Maar zoals gezegd, dan kun je ook besluiten om inderdaad alsnog te gaan emigreren.

En ik heb het al vaker gezegd, dat "alles op eens schoteltje aangeboden krijgen" kan bij sommige mensen juist heel verstikkend werken. Die kennis van mij die vanuit het "keurige" Engeland dolgraag weer terugwilde naar het "gevaarlijke" Johannesburg verwoordde het destijds al goed alleen begreep ik hem destijds niet. Hij zei "In Johannesburg heb ik veel sterker het gevoel dat ik leef, juist omdat niet alles voor me geregeld wordt en het soms vechten is voor je bestaan".

Nu wil ik Amerika helemaal niet vergelijken met Johannesburg maar juist omdat je in Amerika in veel opzichten minder zekerheden hebt en toch wel meer zelf moet regelen geeft dat mij persoonlijk meer voldoening dan dat ik alles aangeboden krijg en nooit ergens over na moet denken. Ik leef veel bewuster hier. Ook het wonen in de ruigere natuur draagt daar aan bij voor mij.

En ja, je zult moeten afwegen of die dingen die je moet inleveren opwegen tegen de dingen die je ervoor terugkrijgt. Ik weet bijvoorbeeld nu al dat ik nooit meer terugwil naar het krappe wonen dat ik kende in Nederland als ik het kan voorkomen. Dat zou ik echt heel moeilijk vinden ook al krijg ik daar weer een stuk comfort voor terug. Maar ik zeg nooit nooit natuurlijk, je weet niet hoe een koe een haas vangt

[ned in MO]

Je bent nooit te oud en als je zegt laat maar dan wil je niet.
..........
Er is bij emigratie ook maar een klein percentage dat de koe bij de horens vat en er 100% voor gaat.

Sorry, maar nee. Willen emigreren is leuk. Echt willen emigreren is nog veel leuker. Het doen nog veel leuker. Maar er zijn gevallen waarin het gewoon niet meer verstandig is om het te doen. Je scheert het teveel over een kam.

Wanneer is het dan niet "verstandig" om te emigreren? Ik heb het zoals je weet wel gedaan en er is wel een punt geweest dat ik dacht waar ben ik aan begonnen? (ik had nog $500 op de bank en was net de deur gewezen door inkrimping).Raar genoeg was dat ook het keerpunt in mijn emigratie en ging het daarna bergopwaarts. Was het verstandig om te emigreren? Ik zal het nooit weten want ik zou niet geweten hebben hoe mijn leven er in Nederland er uitgezien zou hebben. Ik weet wel dat ik blij ben dat ik het heb gedaan.

[ned in MO]

Niet iedereen hoeft elkaar te begrijpen, dat is het mooie van elkaars mening respecteren.

Ik had niet als doel om scheiden te vergelijken met emigreren Hockey, ik had als doel om aan te geven dat iemand van 85 nog steeds de ambitie kan hebben om een ingrijpende verandering in zijn of haar leven aan te brengen in plaats van te roepen "ja maar ik ben al oud nu hoeft het niet meer".

Ik begrijp ieders beweegredenen om niet te emigreren prima en ik vind ook dat je daar je eigen gevoel en verstand bij moet volgen natuurlijk. Maar ik probeerde alleen aan te geven dat alle redenen die mensen nu kunnen hebben om vooral niet te gaan morgen wel weg kunnen zijn, vandaar "valse" zekerheden. Maar zoals gezegd, dan kun je ook besluiten om inderdaad alsnog te gaan emigreren.

En ik heb het al vaker gezegd, dat "alles op eens schoteltje aangeboden krijgen" kan bij sommige mensen juist heel verstikkend werken. Die kennis van mij die vanuit het "keurige" Engeland dolgraag weer terugwilde naar het "gevaarlijke" Johannesburg verwoordde het destijds al goed alleen begreep ik hem destijds niet. Hij zei "In Johannesburg heb ik veel sterker het gevoel dat ik leef, juist omdat niet alles voor me geregeld wordt en het soms vechten is voor je bestaan".

Nu wil ik Amerika helemaal niet vergelijken met Johannesburg maar juist omdat je in Amerika in veel opzichten minder zekerheden hebt en toch wel meer zelf moet regelen geeft dat mij persoonlijk meer voldoening dan dat ik alles aangeboden krijg en nooit ergens over na moet denken. Ik leef veel bewuster hier. Ook het wonen in de ruigere natuur draagt daar aan bij voor mij.

En ja, je zult moeten afwegen of die dingen die je moet inleveren opwegen tegen de dingen die je ervoor terugkrijgt. Ik weet bijvoorbeeld nu al dat ik nooit meer terugwil naar het krappe wonen dat ik kende in Nederland als ik het kan voorkomen. Dat zou ik echt heel moeilijk vinden ook al krijg ik daar weer een stuk comfort voor terug. Maar ik zeg nooit nooit natuurlijk, je weet niet hoe een koe een haas vangt

Precies, zo denk ik er ook over. Nederlanders zijn over het algemeen een volk dat erg van zekerheden houdt. Daar is niks mis mee. Het geeft je een veilig gevoel natuurlijk maar aan de andere kant steken er maar weinig mensen hum kop boven het maaiveld uit. Want om daar te komen moet je vaak risico nemen. Vaak wordt je ook gedwongen in ned om weinig risico te nemen.
Ga maar eens failliet in Nederland. Dat achtervolgt je de rest van je leven.
In amerika begin je opnieuw, en weer opnieuw als het moet. Je kan door diepe dalen gaan, maar je kan ook hoog pieken. Dat zie ik in nederland toch veel minder

[Hans_Belgium]

Ja, als ik goed werk met een bijbehorend salaris en ziekteverzekering en niet zou moeten blijven werken tot mijn 80ste verjaardag voor op pensioen te moeten gaan.

Ja, dat is lekker gemakkelijk emigreren

Moet je dan al je verworvenheden waar je al die jaren zo hard voor gewerkt hebt door het raam gooien voor sprong in het ongewisse?
Als je dat dan lekker gemakkelijk noemt, dan is het maar zo, maar ik zie het dan toch wat anders.

[Hockey]

@Ned in Mo, misschien moet ik eens hardop zeggen. Ik vind dat jij nu teveel vanuit jouw situatie redeneert. Jij was 26. Nog geen vrouw, nog geen kinderen, nog nauwelijks pensioen opgebouwd of iets anders wat je achterliet. Zo'n situatie is niet vergelijkbaar met iemand van bijvoorbeeld 55, een goede baan en 2 schoolgaande kinderen. Of nog extremer, een echtpaar van 75 wat net gestopt is met werken.

[Ziva]

Waarom zou je moeten vergelijken? Het is maar net wat voor risico je zelf neemt voor jezelf of je gezin. Kijk je weleens dat programma "Ik vertrek"?

Ook genoeg gezinnen met kinderen die alles achterlaten en hun hele ziel en zaligheid investeren in een oud gebouw ergens in the middle of nowhere om er een bed&breakfast van te maken ofzo. Ja soms gaat het goed en soms ook niet, dat is dus precies het risico. En de gevolgen zijn natuurlijk ingrijpender voor een gezin dan wanneer je alleen bent... maar daar ga je weer, waarom zou je leeftijd of je gezinssituatie bepalend zijn voor wat je mogelijk- of onmogelijkheden zijn? Dat bepaal je toch zelf (al dan niet samen met je gezin)?

En wordt nu een beetje gedaan alsof alles van anderen afhangt en de personen die wel graag zouden willen emigreren dat niet kunnen door omstandigheden waar ze zelf geen invloed op hebben. Tja... ik neem aan dat je er toch zelf bij was toen je kinderen kreeg en ook toen je op je 40e besloot dat je het wel best vond in Nederland om er (comfortabel) oud te worden.

Het grootste risico is en blijft ten allen tijden, vind je het wel leuk waar je woont.. kun je wel aarden... kun je er wel gelukkig worden. En dan kun je alle zekerheden inbouwen die denkbaar zijn, een baan... een spaarpot... een gespreid bedje... niemand kan je de zekerheid geven dat je het wel leuk gaan vinden in je nieuwe land en dat is toch wel belangrijk voor de rest van je leven.

Het is vrij simpel, of je accepteert waar je woont of je accepteert het niet en kijkt naar je mogelijkheden om te emigreren naar een ander land. En dat laatste zal voor de een makkelijker zijn dan voor de ander maar het is maar niet hoeveel je bereid bent in te leveren en of datgene wat je er voor terugkrijgt het je waard is of niet. Kijk naar Elke of Inge, toch ook dames met gezinnen die ervoor kiezen om naar een ander land te gaan samen met hun gezin. Natuurlijk lopen ze meer risico, natuurlijk is dat ingrijpender dan wanneer je in je uppie gaat maar tegelijkertijd bewijzen ze ook dat het dus zeker niet zo is dat mensen "maar beter niet kunnen emigreren want ze hebben kinderen".

Overigens, als echtpaar van 55 kun je juist heel goed emigreren. Lekker je net verworven pensioentje ergens anders opmaken dan in Nederland. Goed voorbeeld zijn de ouderen die in Benidorm wonen. Lekker bingo spelen in de warmte

[USInsider]

Leuke pol, maar het slaat natuurlijk nergens op. In de praktijk worden geen paspoorten opgestuurd en zeker niet door 'homie' Obama, die juist grote aantallen illiegalen heeft laten deporteren de afgelopen jaren en hele families uit elkaar heeft gerukt.

In de praktijk kun je een groene kaart krijgen meestal door het winnen van de lottery - en niemand kan tevoren echt plannen maken, kontakten leggen aangezien de kans zo klein is. Ben je getrouwd dan hebben beide partners recht op werken etc. maar geen aanbod voor banen ofzo. Het kan je dus bijna alles kosten wat je hebt aan spaargeld etc. en een aantal enthousiastelingen komen na vrij korte tijd ridder te voet terug.
Of er wordt een baan aangeboden, zoals in ons geval, maar dat betekent dan een (1) werkvergunning en dood in de pot voor de partner. Plus ik mag toch minstens een keer in de week in een krant lezen hoe H1B werkers de schuld zijn van zo ongeveer alles wat er economisch mis is in de US. Dankzij dat 'gehetz' zit er geen kans in dat H4 visum houders zullen mogen werken in de nabije toekomst. Mij heeft het H4 visum domweg teveel gekost (dankzij acht jaar gestress voor de groene kaart er was.)
Kortom ik vind het een hele moeilijke beslissing en ik weet niet wat ik zou doen als ik zo'n 20 jaar terugviel in de tijd - en wist wat me te wachten stond.
Voor immigranten op een tijdelijke werkvergunning is dan ook nog de onzekerheid of het wel zal lukken een groene kaart te veroveren.

Wat ik ook mis in deze diskussie: hoe bedroevend de US er voor staat dankzij de afgelopen 25 jaar 'vrije markt' aanbidding. Dat betekent dat in de komende jaren alles magerder zal worden, voor de gewone mensen dan, er zal meer geknipt worden in voorzieningen, denk bv. onderwijs, social security. Werkgelegenheid zal voorlopig kwakkelen blijven. Belastingen zullen omhoog moeten, er zijn enorme schulden af te betalen.
Ik vind daar te weinig van terug in deze diskussie, want al ben je zelf enthousiast, wat betekent het voor je kinderen (en hun kinderen) ?