Wil jij emigreren naar de VS? (poll)

[DejaVu]

Leuke pol, maar het slaat natuurlijk nergens op. In de praktijk worden geen paspoorten opgestuurd en zeker niet door 'homie' Obama, die juist grote aantallen illiegalen heeft laten deporteren de afgelopen jaren en hele families uit elkaar heeft gerukt.

Ik ben blij dat je het door hebt.

[LeenG]

waarom zou je leeftijd of je gezinssituatie bepalend zijn voor wat je mogelijk- of onmogelijkheden zijn? Dat bepaal je toch zelf (al dan niet samen met je gezin)?

zoals ik hoger schreef: jij en je partner kunnen dat voor jezelf beslissen maar als je kinderen hebt, beslis je ook over hun leven en toekomst. Eens ze ouder worden, pakweg tieners, kan het best zijn dat zij het helemaal niet zien zitten om te emigreren. Heb je dan als ouder het recht om je kinderen hun wereld op z'n kop te zetten?
Neem nu hoger onderwijs: dat is in België relatief goedkoop én zeer hoogstaand. Moet je naar de VS verhuizen als je bv 2 tieners hebt maar je weet niet of je genoeg geld zal hebben om ginder hun studies te betalen, moet je dat dan toch doen?

Een oude studievriend van mij was naar Bali verhuisd en leefde het leven waarvan hij altijd gedroomd had, getrouwd met een Balinese danseres, samen 3 kinderen, op een paradijselijk eiland. Eén van de kinderen blijkt autisme te hebben, zij hebben hun leven ginder opgegeven omdat ze in België wel de nodige zorg voor hun dochter konden krijgen en ginder niet.

naar het programma "ik vertrek" kan ik niet kijken, ik vind dat veel van die koppels echt met véél te weinig voorbereiding vertrekken: ze spreken de taal niet, ze zijn niet op de hoogte van de wetgeving alginds, vinden de Zuiderse mentaliteit "o zo leuk" behalve van de aannemers die ze in dienst nemen

[Hockey]

zoals ik hoger schreef: jij en je partner kunnen dat voor jezelf beslissen maar als je kinderen hebt, beslis je ook over hun leven en toekomst. Eens ze ouder worden, pakweg tieners, kan het best zijn dat zij het helemaal niet zien zitten om te emigreren. Heb je dan als ouder het recht om je kinderen hun wereld op z'n kop te zetten?
Neem nu hoger onderwijs: dat is in België relatief goedkoop én zeer hoogstaand. Moet je naar de VS verhuizen als je bv 2 tieners hebt maar je weet niet of je genoeg geld zal hebben om ginder hun studies te betalen, moet je dat dan toch doen?

Dat is wat ik ook bedoel als ik zeg dat het soms niet verstandig is om te gaan.
En als dan iemand zegt "oh jij wil dus eigenlijk niet" zeg je daarmee dan niet dat de toekomst van de kinderen niet uitmaakt, als iemand zijn/haar droom daar boven stelt?

[DejaVu]

Ik vind bij "ik vertrek" degene die naar Duitsland verhuizen(op de 1 of andere manier vind ik naar België of Duitsland gaan als verhuizen) het een stuk beter doen. Vooral omdat ze de taal spreken en misschien omdat het meer op NL lijkt.

[Ziva]

Er zit natuurlijk wel een verschil tussen mensen die roepen "Ik wil mijn goede baan, huis, auto, zekerheden, bla bla" niet opgeven en mensen die andere redenen hebben zoals een autistisch kind om niet te gaan. Bovendien was die persoon al geemigreerd maar kwam terug omdat hij betere (en betaalbare vermoedelijk ook) zorg kon krijgen voor zijn kind in Nederland, dat is toch echt anders. Ik denk dat veel mensen, inclusief ondergetekende, dan toch andere afwegingen gaan maken. Het kan ook best zijn dat ik er over 10 jaar heel anders over denk hoor.

Maar er wordt ook een beetje gedaan alsof je, als je naar een ander land verhuisd van een keurig bos naar de jungle gaat ofzo, dat is natuurlijk onzin. Er zijn zat mensen die in een ander land, bijvoorbeeld Amerika, juist kansen krijgen die ze in Nederland nooit zouden krijgen maar omdat ze geen risico nemen zullen ze dat nooit weten. En voor wat betreft onderwijs, in de VS kun je ook studeren. Misschien niet dezelfde studies als in Belgie, maar er zijn ook echt best wel goede universiteiten en ook echt mogelijkheden genoeg om je kind daar te laten studeren.

Verder is het gewoon een simpele poll mensen Die je met een "Ja" of "Nee" kan beantwoorden. "Ja maar" ... is geen optie bij deze poll net zo min als "Nee mits" ... Is toch leuk om te weten hoeveel mensen best in de VS zouden willen wonen zonder alle voor- en nadelen direct te benoemen?

[ned in MO]

@Ned in Mo, misschien moet ik eens hardop zeggen. Ik vind dat jij nu teveel vanuit jouw situatie redeneert. Jij was 26. Nog geen vrouw, nog geen kinderen, nog nauwelijks pensioen opgebouwd of iets anders wat je achterliet. Zo'n situatie is niet vergelijkbaar met iemand van bijvoorbeeld 55, een goede baan en 2 schoolgaande kinderen. Of nog extremer, een echtpaar van 75 wat net gestopt is met werken.

Helemaal waar. Er is echter een zeer belangrijk aspect dat jij niet opnoemt en dat is geld. Oh wat had ik dat graag gehad. Het had dingen zoveel makkelijker gemaakt. Als je 40 of 50 bent is geld nu juist iets wat je wel hebt (hoop ik)

Inge 67 bijvoorbeeld maakt de stap op latere leeftijd en als ik het wel heb heeft ze toch redelijk wat spaarcentjes opgebouwd. Dan ga je toch wel even wat comfortabeler weg dan ik zou ik denken. Zij heeft weer andere nadelen natuurlijk (minder flexibel bijvoorbeeld)

Mijn schoonouders zijn op latere leeftijd vertrokken. Zijn nu 65 en hebben een camping in WY op een E2 visum. Ze zijn met die camping een jaar of 7 geleden begonnen

[kastelke]

En wat betreft kinderen: je hebt ook een verantwoordelijkheid tov die kinderen. Wat als zij helemaal niet willen emigreren, telt hen stem dan niet mee? [knip] Ik zou het nogal egoïstisch vinden als ouders van (oudere) kinderen zomaar verwachten dat ze hen volgen in hun emigratiedroom als die kinderen dat helemaal niet willen.

En als je kind niet graag meer naar school wilt gaan (in Belgie), telt zijn stem dan ook mee?
Of zoals we op dit moment vermoedelijk elders op het forum zien: een 16-jarige die niet mee wil emigreren met de ouders (die waarschijnlijk net een procedure van 10 jaar of langer achter de rug hebben om dat kaartje te krijgen... Moeten ze dan ook maar blijven zitten waar ze zitten? (vermoedelijk allemaal voor een liefje dat hij niet achter wil laten)

Wij hebben onze zoon gehoord in onze plannen. Die al concreet werden toen hij nog maar 10 jaar was. En hij zag dat zitten. Maar tegen de tijd dat we konden vertrekken, was hij net geen 16. En geen haar op mijn hoofd dat er aan gedacht zou hebben om in Belgie te blijven indien hij had gezegd dat hij niet mee wou! Tenslotte zijn wij wel zijn ouders, en denken we als volwassenen toch meer levenservaring te hebben en een beter zicht op wat op lange termijn beter is voor ons gezin en voor hem.
Wel hebben wij de afspraak gemaakt dat we 2 jaar zouden gaan, en als een van ons het dan na die tijd absoluut niet ziet zitten, dat we dan terug bekijken wat we gaan doen. We zijn nu 2 jaar verder, en mijn zoon is dolblij dat hij hier woont. Heeft nog geen moment spijt gehad dat hij Belgie achter zich gelaten heeft, en ziet hier gewoon veel meer mogelijkheden voor hem dan in Belgie.

[USInsider]

De meeste mensen hier die willen emigreren gaan er van uit, dat ze wel in de bovenste lagen van de US samenleving zullen belanden. En dan kun je het inderdaad beter hebben dan in Ned., met een groter huis, een leukere auto enz. Echter als je in de onderste 40-50% belandt, dan zul je het zwaarder en onzekerder hebben. De inkomensverschillen zijn de afgelopen jaren behoorlijk toegenomen en worden groter.
Wat gezegd wordt over studie, ja er zijn goede scholen en universiteiten, echter voor gewone mensen worden die steeds onbereikbaarder. De collegegelden worden steeds hoger, maar de inkomens voor de meeste gewone werkers zijn er de afgelopen jaren niet op vooruit gegaan. De US is een land waar aan studieleningen enorme winsten worden gemaakt (Sallie Mae) en veel afgestudeerden ontdekken dat ze zo ongeveer voor de rest van hun leven zullen afbetalen.
Gewone mensen zitten in alle opzichten hun hele vast aan de banken, voor hun hypoteek, voor hun studielening, voor hun credit card, voor hun pensioenvoorziening.

Ned. in Mo, wij gingen op later leeftijd weg maar met weinig tot niks - ik had altijd belasting betaald in het zwaarste tarief (alleenstaand onder 35) plus studieschulden afbetaald. Nu, 15 jaar in de US, manlief heeft hard gewerkt, en we hebben nog steeds niets. (Een tweede inkomen zou echt verschil hebben gemaakt).
Ja je mag hier even ruiken aangeld, maar daarna wordt het periodiek weggezogen door de banken, de hedgefunds enz.
Tel daarbij wat we verloren hebben aan potentiele aow enz. en voor ons is als ik alles optel en aftrek, het saldo nog steeds in het rood.
Voeg daarbij dat ik toch altijd in angst leef - wat als mijn man zijn baan kwijtraakt (en dus de ziektenkostenverz.), wat als mijn man invalide raakt, wat als mijn man dood valt. (En voor wie zegt: dat moet je verzekeren, dat is voor ons domweg te duur.)

Overigens, wat me aan Inge voortdurend opvalt is haar flexibiliteit, gekoppeld aan een gezonde portie optimistische eigenzinnigheid.

Ned. in MO - wat hebben jij en je familieleden toch met kamperen ?! LOL.

[Petra/VS]

USA is prachtig land en zeker om door te reizen. En ook mensen onderweg zijn meestal erg aardig.
En een klein deel van me zegt ja ik wil wel maar een groot deel denkt daar niet te kunnen aarden. Het leefklimaat is anders. Misschien wel makkelijker maar zo voelt het niet.

Dat hangt toch van allerlei omstandigheden af? Voor mij persoonlijk voelt (en voelde vanaf het begin, toen we het bepaald nog niet breed hadden) het leven hier wel een stuk makkelijker. Veel daarvan heeft met het (zonnige) klimaat hier te maken wat voor mijn lichaam gewoon stukken beter is.

Ik zeg vooral "NEE" omdat mijn kinderen op school zitten. En ik ben zelf als kind binnen NL veel verhuisd omdat het moest voor mijn vaders werk. Ik ben daar niet erg gelukkig van geworden.

Hier net zo. Onze kinderen hebben altijd op dezelfde scholen gezeten, al zijn we hier in de buurt vier keer verhuisd (de laatste keer 13 jaar geleden, dat is het langst dat ik ooit ergens gewoond heb, trouwens). Ik vond dat heel fijn, want miste dat constante als kind erg.

Ik gun het ze trouwens wel om later daar te gaan studeren of wat dan ook. Als zij dat willen.

Hier omgekeerd , zoonlief onderzoekt nu de mogelijkheid om volgend semester in Duitsland of Oostenrijk te studeren.

En er zijn ook nog eens veel delen in USA waar ik niet zou willen zitten.
Maar ik zou ook niet Frankrijk willen wonen hoor, terwijl ik daar heel graag met vakantie ga.

Idem, al zou ik wel een paar jaar in zuid Frankrijk zou willen wonen .

[ned in MO]

Ned. in MO - wat hebben jij en je familieleden toch met kamperen ?! LOL.

Nou ik vind kamperen leuk ten eerste (zolang het het met airco is. Vandaag een leuke website gevonden om je tent van airco te voorzien
http://acboot.com/
Ook een camping runnen lijkt mij best leuk om te doen, alleen niet die van mijn schoonouders. Ik ben ten eerste niet weg van een doortrek camping en ten tweede zou ik daar niet willen wonen vanwege mijn kinderen want de scholen zijn er niet je van het, economie is er niet best en je moet ver rijden om naar een fatsoenlijke winkel te komen (billings MT)

[dimona]

Verder is het gewoon een simpele poll mensen Die je met een "Ja" of "Nee" kan beantwoorden. "Ja maar" ... is geen optie bij deze poll net zo min als "Nee mits" ...

Dat is nou precies het punt dat ik drie pagina's geleden ook al probeerde te maken. Ja maar = nee. Of dat nou aan je leeftijd ligt, of aan de kinderen, of aan het sociale zekerheidsstelsel, of aan je baan: zolang er een "maar" is, is het antwoord "nee". Dus:

"Ja, ik zou wel willen als ik 30 jaar jonger was geweest" lees ik als "Nee, want ik vind mezelf te oud." Alles is een keuze, en zelfs al wordt je belemmerd door vanalles en nog wat, dan baseer je daar je keuze op.

[Steffen]

De keuze wel of niet emigreren is heel simpel. Denk je er beter van te worden, of weet je dat nog zo niet? De mensen die de stap hebben gemaakt of willen maken zien voor henzelf kansen, meer kansen dan waar ze nu wonen. Mensen die nee zeggen denken meer te verliezen dan dat het oplevert.

Ik kan me wel vinden in wat Ziva aangeeft. Als je hier blijft omdat je bepaalde zekerheden niet wil opgeven, kan je bedrogen uitkomen. Dat geeft verder niet, maar het kan een gemiste kans zijn. Er zijn zoveel factoren die zekerheiden lijken te zijn, waar je echt geen controle over hebt. Zowel in de BeNeLux als in de US.

Wat ik ook mis in deze diskussie: hoe bedroevend de US er voor staat dankzij de afgelopen 25 jaar 'vrije markt' aanbidding. Dat betekent dat in de komende jaren alles magerder zal worden, voor de gewone mensen dan, er zal meer geknipt worden in voorzieningen, denk bv. onderwijs, social security. Werkgelegenheid zal voorlopig kwakkelen blijven. Belastingen zullen omhoog moeten, er zijn enorme schulden af te betalen.

Dat is in deze discussie niet naar boven gekomen, omdat het in Nederland ook bedroevend is. Onderwijs, pensioenen, de zorg. Dat gaat hier ook al jaren achteruit. De vrije markt wordt hier door de overheid continue doorgevoerd, terwijl we lang en breed weten dat het er enkel duurder op maakt en toch gebeurt het iedere keer. De vrije postmarkt levert een ravage op waardoor rouwkaarten weken na de begravenis aankomen. Het nieuwe zorgstelsel kost ons ieder jaar meer en meer en tegelijkertijd wordt er in het pakket gesneden. Het speciaal onderwijs wordt 'gereorganiseerd' waardoor het VMBO overspoeld wordt met leerlingen die absoluut niet mee kunnen komen. Wat er dus voor zorgt dat een hele klas meegezogen wordt in de leerachterstand van enkele leerlingen.
En daarbij, de economie in de US is niet best, maar in Europa is het ook geen rozengeur en manenschijn.

Bepaalde zaken waren in het verleden wellicht beter geregeld, maar de wereld verandert. Heel vaak wordt tegen (toekomstig) emigranten gezegd "bekijk nieuwe aspecten van het land waar je naartoe gaat niet als beter of slechter, maar gewoon als anders". Waarom niet hetzelfde met de veranderingen die een land doormaakt. Proactief ermee omgaan en een oplosing zoeken ipv blijven hangen in het negatieve.

[mvdl]

De meeste mensen hier die willen emigreren gaan er van uit, dat ze wel in de bovenste lagen van de US samenleving zullen belanden. En dan kun je het inderdaad beter hebben dan in Ned., met een groter huis, een leukere auto enz. Echter als je in de onderste 40-50% belandt, dan zul je het zwaarder en onzekerder hebben. De inkomensverschillen zijn de afgelopen jaren behoorlijk toegenomen en worden groter.
Wat gezegd wordt over studie, ja er zijn goede scholen en universiteiten, echter voor gewone mensen worden die steeds onbereikbaarder. De collegegelden worden steeds hoger, maar de inkomens voor de meeste gewone werkers zijn er de afgelopen jaren niet op vooruit gegaan. De US is een land waar aan studieleningen enorme winsten worden gemaakt (Sallie Mae) en veel afgestudeerden ontdekken dat ze zo ongeveer voor de rest van hun leven zullen afbetalen.
Gewone mensen zitten in alle opzichten hun hele vast aan de banken, voor hun hypoteek, voor hun studielening, voor hun credit card, voor hun pensioenvoorziening.

Ned. in Mo, wij gingen op later leeftijd weg maar met weinig tot niks - ik had altijd belasting betaald in het zwaarste tarief (alleenstaand onder 35) plus studieschulden afbetaald. Nu, 15 jaar in de US, manlief heeft hard gewerkt, en we hebben nog steeds niets. (Een tweede inkomen zou echt verschil hebben gemaakt).
Ja je mag hier even ruiken aangeld, maar daarna wordt het periodiek weggezogen door de banken, de hedgefunds enz.
Tel daarbij wat we verloren hebben aan potentiele aow enz. en voor ons is als ik alles optel en aftrek, het saldo nog steeds in het rood.
Voeg daarbij dat ik toch altijd in angst leef - wat als mijn man zijn baan kwijtraakt (en dus de ziektenkostenverz.), wat als mijn man invalide raakt, wat als mijn man dood valt. (En voor wie zegt: dat moet je verzekeren, dat is voor ons domweg te duur.)

Overigens, wat me aan Inge voortdurend opvalt is haar flexibiliteit, gekoppeld aan een gezonde portie optimistische eigenzinnigheid.

Goed verwoord, dit is de realiteit in de USA. De meeste Nederlanders die willen emigreren zien alleen hoe de top 5% in de VS leeft, voornamelijk door het foute beeld dat de media geeft en denken dat iedereen zo leeft: een compleet gebrek aan realiteitszin.

Ned. in MO - wat hebben jij en je familieleden toch met kamperen ?! LOL.

Misschien kampeert ie inmiddels wel permanent? Zoiets? "Yes, we camp!".

[kastelke]

De mensen die de stap hebben gemaakt of willen maken zien voor henzelf kansen, meer kansen dan waar ze nu wonen.

Wij zijn nooit naar hier gekomen omdat we dachten dat we er financieel op vooruit zouden gaan. We woonden in Belgie in een mooie streek die gemiddeld was qua huizenprijzen. En woonden in een redelijk groot huis. We verhuisden naar een streek die bekend staat als een van de duurste van Canada, en wonen hier nu in een kleiner huis (nog altijd wel 3 slpk + ingerichtte basement + dubbele garage).
We wisten dat de jobs op het niveau van mijn man hier amper te vinden zijn (hij had een globale functie met een team verspreid over de continenten). Hij heeft nu een lokale functie met een team verspreid over 3 locaties die allemaal binnen een straal van 30km liggen.
We wilden niet een (financieel) rijker leven, maar een ander leven. Andere sfeer, andere cultuur, andere taal, ander klimaat,... (en de kwaliteit van onderwijs mocht niet minder zijn dan in Belgie).

[Ziva]

Wat kastelke zegt, zo denk ik er ook over.

Je hoeft er niet perse in materieel opzicht op vooruit te gaan om toch vooruit te gaan na een emigratie. Een andere leefomgeving waarbij je wellicht een minder groot huis hebt is ook al winst voor veel mensen.

[Old Faithful]

@Kastelke: Laat ik vooropstellen dat ik me geen mening veroorloof over jullie beslissing, laat staan een oordeel.
Ben je het met mij eens dat de beslissing met kinderen te emigreren gemakkelijker is als ze 16 maanden oud zijn dan met 16 jaar? Met 16 maanden hoef (kun) je nog niet naar hun mening te vragen. Bij 16 jaar ligt dat anders. Je zegt dat je jullie zoon ook gehoord hebt. Betekent dit jullie van de emigratie hadden afgezien of misschien een andere oplossing hadden gezocht, als hij met een zwaarwegend argument was gekomen?

[dimona]

Ben je het met mij eens dat de beslissing met kinderen te emigreren gemakkelijker is als ze 16 maanden oud zijn dan met 16 jaar?

Kom met zo'n emigratie-aankondiging maar eens aan bij je (schoon)ouders en oordeel dan hoe "gemakkelijk" het is om met een peuter te emigreren.

[Old Faithful]

Daar heb je inderdaad een punt. Zo gezien is het nooit "gemakkelijk." Misschien had ik moeten schrijven "iets minder moeilijk."

[LeenG]

Of zoals we op dit moment vermoedelijk elders op het forum zien: een 16-jarige die niet mee wil emigreren met de ouders (die waarschijnlijk net een procedure van 10 jaar of langer achter de rug hebben om dat kaartje te krijgen... Moeten ze dan ook maar blijven zitten waar ze zitten? (vermoedelijk allemaal voor een liefje dat hij niet achter wil laten)

Wij hebben onze zoon gehoord in onze plannen. Die al concreet werden toen hij nog maar 10 jaar was. En hij zag dat zitten. Maar tegen de tijd dat we konden vertrekken, was hij net geen 16. En geen haar op mijn hoofd dat er aan gedacht zou hebben om in Belgie te blijven indien hij had gezegd dat hij niet mee wou! Tenslotte zijn wij wel zijn ouders, en denken we als volwassenen toch meer levenservaring te hebben en een beter zicht op wat op lange termijn beter is voor ons gezin en voor hem.
Wel hebben wij de afspraak gemaakt dat we 2 jaar zouden gaan, en als een van ons het dan na die tijd absoluut niet ziet zitten, dat we dan terug bekijken wat we gaan doen. We zijn nu 2 jaar verder, en mijn zoon is dolblij dat hij hier woont. Heeft nog geen moment spijt gehad dat hij Belgie achter zich gelaten heeft, en ziet hier gewoon veel meer mogelijkheden voor hem dan in Belgie.

Elke,

ik had het niet over jouw specifieke situatie maar in het algemeen. De emigratie is in jullie geval voor je zoon ook gelukkig meer dan goed verlopen.
Ik wou gewoon zeggen dat ik dit niet vanzelfsprekend vind voor elk kind dat mee met zijn ouders emigreert/ moet emigreren. Ik ga ervan uit dat elke ouder toch in het belang van zijn kinderen kiest en er kunnen best goeie redenen zijn waarom het voor je kind beter is om in je thuisland te blijven dan om te emigreren, hoe graag je het soms zelf ook wilt.

[Sarissa]

Nee, ik wil niet naar de VS verhuizen. Ik heb al een aantal jaar in de VS gewoond. Nu wonen mijn (Amerikaanse) man en ik in Nederland. Op dit moment zijn we hier heel tevreden. Dat wil niet zeggen dat we nooit meer in de VS zullen gaan wonen. Over een paar jaar denken we er misschien anders over.
Ik zou ook best in een ander land willen wonen. Voordat ik in de VS woonde heb ik in meerdere landen gewoond. Mijn man zou nu bijvoorbeeld wel in Italie willen wonen. Lijkt mij ook wel wat maar om daar nu zomaar heen te gaan is geen optie. Dan zou ik eerst daar een baan willen op z'n minst. Het is trouwens helemaal geen echt plan. We zitten goed waar we nu zijn.

Ik ben het ook helemaal eens met mensen die zeggen dat heel anders is als je 20 bent en niet gebonden bent dan later. Toen ik zo jong was maakte het niks uit, ik rolde van het ene avontuur in het ander. Nu heb ik kinderen en maak ik toch andere beslissingen. Een zekere stabiliteit is nu wel nodig. Ik wil niet dat ze om de paar jaar ergens anders moeten wennen. Daarnaast wil ik ook wel wat zekerheid hebben.

Naar de VS verhuizen zou voor ons niet zo avontuurlijk zijn gezien we daar natuurlijk familie hebben en al eerder hebben gewoond. Het kan ook best zijn dat we weer eens die kant opgaan. Echter als we die keuze maken dan moeten we dat wel zeker weten. Ik blijf de kinderen niet heen en weer slepen.