Precies dat bedoel ik. Daarbij ben ik er van overtuigd dat het overgrote deel van (nederlandse emigranten) wel in de economisch bovenste laag terecht zal komenZiva schreef:Ik snap wel wat Ned zegt, als je constant maar blijft klagen over alles en geen stappen onderneemt om je situatie te wijzigen dan moet je ook accepteren waar je zit. Of dat nou in Nederland of in Amerika zit.
Je bepaalt je eigen leven en maakt daarin je eigen keuzes. Wel makkelijk om anderen de schuld te geven dat je niet het leven hebt dat je wenst maar ik vind niet dat het zo werkt. Er zijn maar weinig situaties waarin mensen echt geen keuze hebben maar zelfs dan heb je vaak nog de keuze om er het beste van te maken en op die manier toch je geluk te behalen.
Toen ik destijds ging emigreren heb ik me werkelijk verbaasd over het aantal mensen dat tegen me zei "ja... ik had ook zo graag gewild..." Nu weet ik niet of ze dat meenden maar ervanuitgaand dat ze dat wel deden begrijp ik werkelijk niet waarom ze dan niet gegaan zijn. Misschien denk ik wel te simpel maar als puntje bij paaltje komt is er slechts 1 persoon die je gelukkig moet maken in je leven en dat is jezelf. Ik geloof ook dat je alleen zelf in staat bent om dat geluk te vinden en de omstandigheden te creeeren om gelukkig te worden. Anderen; partner, kinderen, familie, vrienden kunnen wel bijdragen aan dat geluk en het zelfs vergroten maar de basis ligt wel bij jezelf. Natuurlijk moet je wel rekening houden met anderen, altijd... maar als je de keuze maakt om bijvoorbeeld niet te emigreren vanwege je gezin, maak die keuze dan ook en wees er gelukkig mee in plaats van te blijven hangen in de "had ik maar" modus.
De meesten hebben al een voorsprong omdat ze niet met schulden vertrekken over het algemeen.
Ook als je vooraf alles financieel probeert uit te dokteren of het wel of niet gaat lukken? Hou dan maar op en ga gewoon. Als ik daar bij stil had moeten staan dan was ik met $2000 in de pocket natuurlijk nooit vertrokken. Maar ja ik was jong en onnozel
