Geëmigreerd naar Boston enorme heimwee

[FMNederland]

Het probleem met een tatoo is dat het canvas op een gegeven moment er niet meer zo strak bij staat.

LOL


ja och, het gaat een beetje flubberen als je 70 bent... maar ja, dan ben je ook al kaal of kalend en mag je ook denken aan een kunstgebit. En ach, je eigenlijk tattoos zie je toch niet echt meer want die leesbril biedt ook geen perspectief :p

[Loek]

Ik heb nu gelukkig mijn dagelijkes bezigheden en dat is dat ik nu vrijwel iedere dag mijn man ga helpen in zijn online restaurant.

Online restaurant? Hoe moet ik met dat voorstellen? Voorgerechtje downloaden? Toetje komt met email?

[Fatima1978]

Newe je besteld op de website wat je wilt eten, en dan wordt het gebracht. Of je komt het ophalen.

[kastelke]

Het is dus een afhaal restaurant? Waar je ofwel per telefoon of online kan bestellen? En men komt het eventueel dus ook thuis bezorgen? Je kan er enkel niet aan een tafeltje zitten en eten?

Wat voor soort eten verkoopt je man in zijn restaurant?

[Petra/VS]

Misschien heb je ook iets aan de Netherland-America Foundation in Boston? http://www.thenafboston.org/pages/news/
Mijn zus woont net ten noorden van jullie in Newburyport en doet regelmatig dingen met andere Nederlanders, ik zal haar eens vragen welke vereniging dat is.

[dutchie_in_boston]

ach, ik zie dit nu pas. 4 paginas lang, en niemand die aan mij dacht? I'm huuuuurrrrt... Fatima, ik zal je een PBtje sturen.

[ninchursanga]

Wennen in een nieuw land kan erg lastig zijn, zelf heb ik ook verschrikkelijk heimwee gehad toen ik in de VS kwam wonen. Dat lag vooral aan mijn situatie, ik mocht niet werken, kreeg de eerste tijd niet eens een rijbewijs en kon dus ook nergens heen. De stad waar ik woonde vondt ik ook verschrikkelijk en omdat ik thuis zat was het moeilijk om mensen te leren kennen.
Maar....ik zat ergens in Nevada en jij zit in dat prachtige Boston! Dat is een geweldige stad waar je zeker ook ergens fatsoenlijk boodschappen kunt doen, waar zoveel te ontedekken valt. Waarom ga je bij mooi weer niet een beetje op sightseeing, de stad verkennen? En sporten kan ook als je zwanger bent, dat is juist gezond.

Wat doe je zelf hier? Mag je met je visum werken? Zou je wel willen werken of heb je eens over nagedacht om terug naar school te gaan? Cursus engles misschien? Naar mijn mening is het erg belangrijk dat ook een partner iets nuttigs te doen heeft en de dag zo kan invullen dat het voldoening geeft.
Wat mij ook heeft geholpen is wat meer over 'cutlure shock' te lezen en te leren, zo kon ik wat beter accepteren wat er met mij gebeurd en waarom ik bepaalde gevoelens, frustraties, etc. heb en doorleef.

Zeker als je nu zwanger bent en in de VS een kind krijgt zul je nog veel meer met de cultuur hier botsen en kan het veel helpen als je er zoveel mogelijk over je nieuwe thuisland leert en weet.

[LittlePhoenix]

Zeker als je nu zwanger bent en in de VS een kind krijgt zul je nog veel meer met de cultuur hier botsen en kan het veel helpen als je er zoveel mogelijk over je nieuwe thuisland leert en weet.

Waarom? Ik ben 2 keer in Nederland zwanger geweest en bevallen en 2 keer in Amerika. Ik begrijp niet waarom je door zwangerschap of met een kind nog veel meer met de Amerikaanse cultuur zou botsen? Toen ik de eerste keer zwanger was in Amerika was ik wel een beetje bezorgd over 'Amerikaanse toestanden' maar ik vond de begeleiding hier zo ontzettend veel beter. Het enige wat ik echt jammer vond was dat familie en m'n beste vriendin in Nederland zo ver weg zaten.

[ninchursanga]

Uiteraard ligt dat voor iedereen anders en voor sommigen is het heel makkelijk om met een andere cultuur omtegaan of in een ander land te leven.
Maar aangezien Fatima al enorm problemen blijkt te hebben met het vinden van etenswaar, alles vies vindt en alleen op Boursin en brood leeft kan ik me wel voorstellen dat ze ook in de medische wereld problemen zal ondervinden omdat er in de VS nu eenmal een andere medische cutluur heerst dan in Nederland.
Daarmee wil ik niet zeggen dat de een beter of slechter is. Maar als je zo veel moiete hebt dat alles anders is dan thuis, en zoveel last van heimwee dan zal dat nog eens versterkt kunnen worden als een kindje op komst is. Zo in je uppie thuis met een baby, zonder enig sociaal netwerk, familie of vrienden om je heen lijkt me nou niet bepaald een pretje.

Trouwens, Fatima, ik ben erg jaloers dat jij in dat leuke Boston woont. Afgelopen jaar ben ik er voor Thanksgiving Holidays geweest en ik vondt het geweldig. Ik zou er wel graag een tijde willen wonen. Leuk vondt ik vooral ook dat je daar van alles krijgt. Zelf een ouderwetse krantenwinkel heb ik gevonden, die buitenlandse kranten verkocht en een hele bokenwinkel vol met anderstalig boeken!
En dan plekken als 'Little Italy' , al die museums, leuke bioscopen en restaurants. Oh yummy, clam chowder soep eten in de haven buurt na een leuke wandeling door de stad.

[kastelke]

Je man heeft een restaurantje, maar buiten het afbakbrood sluit de smaak van zijn gerechten ook niet aan bij jouw smaak? Of zou het kunnen veroorzaakt worden door je zwangerschap? Je zegt dat je nog maar 2 maanden in Boston woont, en vermoedelijk al 8 weken zwanger bent. Zwangerschapshormonen kunnen rare trukken met je uithalen! Ook wat betreft smaak
Hoe was trouwens je eerste bezoek aan de dokter? Want dat had je op 20 augustus?
En dat brengt me dan weer bij een vraag die ik eerder stelde, maar waar je nog niet op reageerde: heb je speciale expatverzekering afgesloten vooraleer je naar de US trok? En ben je verzekerd voor je zwangerschap? Ben je al uitgeschreven in Nederland?

Ik wil nog even mijn vragen herhalen die nog onbeantwoord bleven:
Hoe vaak was je al in de US vooraleer je verhuisde? En bleef je dan langere tijd?
Hoe reageerde je familie op je vertrek naar de US?

Ik hoop dat je een beetje rust kan vinden, want op 2 maanden tijd al 2 keer verhuisd zijn en zwanger zijn, en dat allemaal terwijl je nog maar net daar bent, dat zal best wel emotioneel door kunnen wegen op je.

[hemmie]

Zwangerschapshormonen kunnen rare trukken met je uithalen! Ook wat betreft smaak

Gut ja, had ik nog niet meer aan gedacht, ik raakte zwanger een week nadat we hier aan kwamen. Ik heb inderdaad 9 maanden lang best wat moeite gehad met het eten hier (tijdens mijn zwangerschappen staat rundvlees me tegen, en later was al dat gefrituurde spul funest voor mijn maagzuur). Ik heb dus de hele zwangerschap vooral zelf gekookt.
Maar sinds de bevalling, nu ik volop borstvoeding geef en altijd wel trek heb, ga ik helemaal los

Ik had trouwens sowieso in het begin wel wat moeite met wennen hier door de zwangerschap, ik was zo moe en misselijk dat het er gewoon niet van kwam om er op uit te trekken om mijn nieuwe omgeving te leren kennen. Dat kwam pas na de 1e 4 maanden, en pas het laatste trimester van mijn zwangerschap begon ik me hier echt thuis te voelen. Maar mijn voordeel was dat het niet mijn eerste zwangerschap was (en niet mijn eerste internationale verhuizing), ik kon dus prima relativeren dat die gevoelens tijdelijk waren.

[LittlePhoenix]

Da's zeker een goed punt, de hormonen. Tijdens allebei m'n zwangerschappen hier had ik moeite om lekker eten te vinden maar dat had ik in Nederland ook. Toen ik zwanger was van m'n oudste zoon lustte ik alleen een of ander rijstgerecht uit een zakje van de Lidl met feta van de Turkse winkel en dan alleen 1 merk. Was nogal saai voor m'n man en oudste dochter.

En ja, hormonen kunnen ook flink op je emoties spelen. Tijdens m'n laatste zwangerschap was ik de eerste paar maanden hartstikke depressief. Had een paar maanden daarvoor m'n moeder aan kanker verloren en ik vond het zo vreselijk moeilijk om zwanger te zijn en niet met m'n moeder te kunnen chatten. Gelukkig heb ik een super OB/Gyn en kon ik erover praten. En ik heb in die tijd 2 fantastische vriendinnen ontmoet. Zonder zulke goede medische zorg en een paar supergoede vriendinnen om op terug te kunnen vallen was ik waarschijnlijk echt zwaar depressief geworden.

Maar om contact te leggen met andere mensen moet je energie hebben om op stap te gaan. Ik had geluk dat ik al een paar vriendinnen had van voor m'n zwangerschap en dat ik vanwege m'n andere kinderen dagelijks bij de basisschool stond. Die nieuwe vriendinnen heb ik via de school ontmoet, ook moeders van toen Kindergartners. Zwanger zijn en depri en geen energie om op stap te gaan...ja, dat maakt het inderdaad veel moeilijker om een sociaal netwerk op te bouwen en dat heb je als nieuwe moeder toch loeihard nodig.

Hoop dat Fatima nog hier op het forum komt reageren, wie weet helpt dat een beetje.

[kastelke]

Een vraagje kennen ze hier wel aardappelschijfjes

Toevallig vandaag gezien in de winkel: Betty Crocker scalloped patatoes. En aangezien Betty Crocker ook in de US verkocht wordt, ben ik even gaan zoeken op het internet naar een foto van de verpakking, zodat je weet waar je naar moet zoeken in de winkel:
http://www.militaryfoodex.com/catalog/i ... Path=46_76 (beetje naar beneden scrollen, je hebt ze gewoon, of gratin). Dat maakt het misschien makkelijker dan ze zelf te maken.

[ninchursanga]

Maar aardappelschijfjes kun je toch gewoon zelf koken, of ben ik nou helemaal gek? Gewoon aardappels koken en in schijfjes snijden en klaar is Kees.'t is nog goedkoper ook.

Ik heb trouwens wel erg veel respect voor degenen die hier zijn aangekomen en dan meteen zwanger waren. Dat is iets wat ik nou nooit had gekunt. Zelfs nu na drie jaar ben ik toch erg gewend, maar totdat ik niet weer financieel zelfstandig ben en mijn eigen verblijfsvergunning heb zal ik echt niet aan kinderen beginnen. Verhuizen naar een ander land doe ik zo, maar een kind daar ben ik veel te bang voor

[hemmie]

Die betty crocker dingen zijn heel anders, dat zijn gedroogde schijfjes, en een zakje poeder, en dat geheel doe je met melk, water en boter in de oven.
Maar idd, aardappelschijfjes kun je natuurlijk prima zelf maken, maar het gemak van de koelverse is toch ook heel fijn!

[kastelke]

Ik gaf dit als tip omdat Fatima vroeg of je ergens aardappelschijfjes kon kopen. Maar blijkbaar is dit dus niet wat ze zoekt? Wat koop je dan in Nederland? Een gewone (al dan niet voorgekookte?) aardappel die al in schijfjes gesneden is?
(ik maak zulke eenvoudige dingen altijd van scratch, dus heb geen idee van Betty Crocker, Hamburgerhelper ea. van die dingen)

[hemmie]

ik denk dat ze de koelvers voorgekookte bedoelt, kun je zo verder verwerken in een ovenschotel. Een echt gemaksproduct dus, maar wel vers.

[dimona]

Wat koop je dan in Nederland? Een gewone (al dan niet voorgekookte?) aardappel die al in schijfjes gesneden is?

Ja, ik denk dat ze dat bedoelt (als ze tenminste geen diepvriesprodukt bedoelt). Je vindt het in Nederland in de koeling van de groenteafdeling, tussen de zakken voorgesneden prei, boerenkool, andijvie etc.

[DejaVu]

[LittlePhoenix]

Joh?! Die heb ik nou nog nooit gezien toen we nog in Nederland woonden. Of gewoon nooit op gelet, kan ook natuurlijk. We hadden nogal een krap budget en al dat kant&klaar spul is erg prijzig eh?

@ninchursanga, in mijn geval was het geen bewuste keus. Ik bleek ongepland zwanger te zijn toen we hier nog niet zo lang woonden. Was best even schrikken want we hadden nog zo goed als geen sociaal netwerk en ik heb me flink zorgen lopen maken over wie in hemelsnaam op de andere 2 kinderen kon passen tijdens de bevalling. Maar we bleken een fantastische buurvrouw te hebben. Ik viel van de trap toen ik nog maar een paar weken zwanger was en toen de buurvrouw de ambulance voor de deur zag staan besloot ze maar eens binnen te lopen om te kijken of ze kon helpen. Daarna was ze al snel een goede vriendin en ze was zelfs m'n standby person voor het geval m'n man TDY zou zijn tijdens de bevalling.
En m'n carpoolpartner voor de charterschool waar de oudste ingeloot werd bleek ook al zo'n fantastisch mens te zijn dus hoppekee, weer een vriendin erbij. Tijdens die zwangerschap heb ik heel leuke mensen ontmoet en m'n babyshower was supergezellig en moest bij een vriendin gehouden worden omdat ons townhome te klein was!

Maar ik zou het niemand aanraden om zo snel zwanger te worden. Een jaar wachten zou toch echt verstandiger zijn.