Verscheurd door emigratiedroom

[Sandy]

LOL @Oortjes .. En zo grappig ook dat een 12 jarige 'mijn kind' gebruikt in zijn/haar advies aan de topicstarter.

[DejaVu]

Doet me denken aan Andre Hazes - kleine jongen

[Sandy]

Prachtig nummer

[PenE]

@ned in MO: wat leuk om het verhaal achter je bedrijf te lezen.
Geweldig om te zien dat je het inzicht hebt gehad om de makelaardij te laten gaan(crisis dus zo moeilijk zal dat niet geweest zijn) maar om dan wel direct met een nieuw plan te komen wat dan zo goed uitpakt.
En dat je nu alweer allemaal nieuwe plannen hebt...
Ja...echt een verhaal om jaloers op te worden.


Ik heb de "mazzel"om de laatste 3 jaar steeds bij bedrijven in dienst te komen die na een jaartje besluiten om ermee te gaan stoppen of failliet gaan.
Van internationaal touringcarchauffeur/reisleider ben ik al terug gezonken naar een schoenverkoper en daarna productiemedewerker puur omdat ik wou blijven werken.
Maar sinds een jaar lukt zelfs niet om daar werk in te vinden omdat ik met 37 jaar te oud ben voor zoiets...Verdulleme.(maar goed..dat heeft niks met dit topic te maken)

Omdat ik thuis zit ga je toch nadenken,,en meer nadenken...en nog meer nadenken dat je er soms panische van word.
Wat kan ik nu doen om over een jaar of 5 bij een internationaal bedrijf te werken waar mogelijkheden liggen om naar de usa overgeplaatst te worden?
Welke omscholing zou ik nu kunnen doen om over een jaar of 5 kans te maken op werk in de usa?En heb ik daar wel geld voor nu?
Als mijn partner een aanbieding krijgt om bij Oracle-Usa( ICT) te komen werken,wat al vaker gebeurd is,wat moet er dan met mij gebeuren?Moet ik hem laten gaan en de relatie verbreken om zijn droom uit te laten komen of niet?
Kunnen we over een jaartje of 5 wel naar de usa of zijn onze beide ouders dan op de leeftijd dat ze ons nodig hebben(dan zijn ze alle 4 tussen de 65 en 70 jaar)
Mag ik over een jaar of 5 mee op het visum van mijn partner of nog steeds niet(hebben we over gehad in ander topic)
Kunnen we over een jaar of 5 ons huidige koophuis verkopen of moeten we die verhuren?
San Francisco is wel heel lang vliegen,wil/kan ik wel zover van Nederland af zijn als ik daar niet kan/mag werken en de hele dag moet zitten punniken(bij wijze van spreken)
Wat zal het me kosten om me bij jouw service in te kopen en dan vanuit onze usa woonplaats een 2e vestiging op te zetten?(hahahah geintje...zoveel geld heb ik niet)



Allemaal vragen die nu vaak door mijn hoofd gaan en waar ik geen antwoord op weet.
Dus de titel "verscheurd door emigratiedroom"is zeker van toepassing hier in huis,niet alleen bij mij maar ook bij mijn partner.

[Steffen]

Dat emigreren naar Amerika niet eenvoudig is, weten velen hier maar al te goed. Zijn er ook mensen die hebben besloten dat het té moeilijk is? Ik worstel er namelijk nogal mee, maar hoe rationeel ik ook probeer te zijn, ik kan het nog niet loslaten.

Even de eerste post aanhalen en het is nogal , maar ik zal over een aantal weken vertrekken en juist nu raak ik verscheurd. Gedurende het hele proces heb ik overal het positieve van ingezien of getracht dit te zien, maar sinds afgelopen weekend ben ik alleen maar emotioneel. Nu pas landt het wat en vooral wie ik hier allemaal achter ga laten. Vooral de gedachte om starks mijn baan, collega's, vrienden en familie achter te laten valt zwaar. Zo zwaar dat er zelfs door mijn hoofd spookt waarom ik het uberhaupt doe en niet gewoon hier blijf. Maar ja, we zullen toch gaan. Mijn vrouw wil graag terug en ik wil(de) graag met haar mee daar naartoe. Het is ontzettend moeilijk, maar het eerder gemaakte besluit staat vast.

Dus ja, hier iemand die verscheurd is door de emigratiedroom. Wellicht niet waar je openingspost op doelde, maar emigratie boort emoties en aspecten aan die lang niet iedereen in het leven zal meemaken denk ik.

[PenE]

Even de eerste post aanhalen en het is nogal ............................
...................Wellicht niet waar je openingspost op doelde!?!?!?!?!


Hahaha..het zullen de emoties zijn
Mag ik vragen wanneer de vertrek datum van jullie is?

Afscheid nemen van vrienden,familie nemen is altijd moeilijk.En zeker als de vertrekdatum in de buurt begint te kruipen ga je nog eens nadenken of je wel echt wilt.
Dat lijkt me een heel gezonde instelling.
En mocht je over een jaar of 4 nog steeds niet kunnen aarden daar dan kun je altijd nog terugkomen.

Je hebt de kans gekregen om het te doen/proberen..Er zijn er duizenden die zonder moeite zouden vertrekken maar die nooit de kans krijgen.
Voor de laatste groep denk ik dat je op een gegeven moment moet besluiten dat het te moeilijk word en stopt met hopen en probeert je plekje in Europa te vinden.

Wie weet word je dan met je 65e winnaar van de loterij en kun je alsnog je droom waarmaken voor de laatste jaren.hahaha.

(onze uitval basis is altijd nog Canada.Niet dat we daar nou zo makkelijk binnenkomen maar toch zijn de regels daar iets makkelijker voor bepaalde groepen

[ned in MO]

Pen E.
Je bent werkeloos, carriere gaat bergafwaarts, of te wel brainstorming. Je hebt alle tijd om te bedenken waar je goed in bent, wat je leuk vindt etc. Doe onderzoek.
Zelfstandig ondernemer worden hoeft niet veel te kosten. Begin klein. Kijk naar wat andere mensen doen en of ze succesvol zijn. Vind uit waarom ze succesvol zijn. Kopieer dat

Voorbeeldje van wat ik zou kunnen doen.
Zoals je weet heb ik ook een paar huurhuizen.
Het gebeurt soms dat huurders de sloten veranderen, verhuizen midden in de nacht etc.
Daar kom je dan achter en vervolgens kom je dan je eigen huurhuis niet meer in en moet je de slotenmaker inhuren. Mark dacht dus, wat hij kan kan ik ook.
Ik dus een slotemakerssetje gekocht en wat blijkt? ik kan dat dus ook. Meestal met een beetje prutsen heb ik binnen een minuut een slot open (zonder braaksporen) 90% van de huisdeuren, hangsloten etc in Amerika kan ik open krijgen op die manier. Met meer oefenen en betere apparatuur kan dat nog veel sneller denk ik Ik heb het vorige week pas gekocht (voor $20!!!!)

Als ik dus werkeloos ben zou ik dus bijvoorbeeld sloten en alarminstallaties gaan verkopen. Ik zou dan proberen op afspraak bij mensen thuis te komen om aan te tonen dat hun huis inadequaat beveiligd is en dat ik zonder moeite naar binnen kom door middel van demonstratie.
Daarna leg ik ze uit hoe ik hun huis wel zodanig kan beveiligen dat ze zich daar geen zorgen over hoeven te maken. Ik denk dat ik best wel goed zou verkopen.

[Wallstreet]

Dat emigreren naar Amerika niet eenvoudig is, weten velen hier maar al te goed. Zijn er ook mensen die hebben besloten dat het té moeilijk is? Ik worstel er namelijk nogal mee, maar hoe rationeel ik ook probeer te zijn, ik kan het nog niet loslaten.

Even de eerste post aanhalen en het is nogal , maar ik zal over een aantal weken vertrekken en juist nu raak ik verscheurd. Gedurende het hele proces heb ik overal het positieve van ingezien of getracht dit te zien, maar sinds afgelopen weekend ben ik alleen maar emotioneel. Nu pas landt het wat en vooral wie ik hier allemaal achter ga laten. Vooral de gedachte om starks mijn baan, collega's, vrienden en familie achter te laten valt zwaar. Zo zwaar dat er zelfs door mijn hoofd spookt waarom ik het uberhaupt doe en niet gewoon hier blijf. Maar ja, we zullen toch gaan. Mijn vrouw wil graag terug en ik wil(de) graag met haar mee daar naartoe. Het is ontzettend moeilijk, maar het eerder gemaakte besluit staat vast.

Dus ja, hier iemand die verscheurd is door de emigratiedroom. Wellicht niet waar je openingspost op doelde, maar emigratie boort emoties en aspecten aan die lang niet iedereen in het leven zal meemaken denk ik.

Is wel begrijpelijk denk ik, je kijkt er enorm naar uit, maar als het moment heel dicht komt begin je te piekeren.
Dit is gewoon een deel van het emigratie-proces waar je door moet en iedereen wel eens meemaakt.
In ieder geval, fijne reis toegewenst.

[USInsider]

PenE - Waarom neemt je partner geen baan aan bij Oracle - jij mee op een B visum ? Op dit moment is de stemming wat dit betreft gunstig.
Nee je kunt niet punniken, want ook dat is verboden op een B1 (idem dito .* op een H-4).
Maar er is ontiegelijk veel te zien in SanF en omgeving. Je zou op zijn minst een halve dag per week kwijt zijn met de uitstap voor het weekeinde te plannen zodat jullie optimaal gebruik kunt maken van je verblijf hier.
Er zal in de plaats waar je heen gaat ook een instantie voor volwasseneneducatie zijn, daar mag je wel aan deelnemen met jouw visum, denk ik althans.
Dan een halve dag boodschappen en een halve dag was/strijk. Als je maar met genoeg medeboodschappers etc. kwekt, is het gratis taalonderwijs.
Je wou daar iemand kunnen zoeken die je leert hoe een web site in elkaar te timmeren, bij te houden enz. Neem les in fotografie, vormgeving. Kortom doe kennis op waar je terug in Ned. bedrijfsmatig iets kunt doen.

Of je bezoekt echt iedere maar dan ook bezienswaardigheid langs en aan de kust, dan kun je na terugkeer tourguide specialised in West Coast USA worden.
Andere mogelijkheid: belasting cursussen van H&R Block, ook voor gevorderden, plus lees je in in expat belasting problemen, en andere sores, dan kun je relocation adviseur worden aan de Ned. kant. Cursussen voor makelaardij zijn hier ook bijna gratis.

Nogmaals, als jullie echt naar de US willen, loop de risico's. Ga niet wachten op het einde van DOMA etc. Trek je eigen plan.

[PenE]

@Oortjes.

Punniken lijkt me nou niet echt verboden,tenzij ik er geld mee ga verdienen lijkt me.Ach..en anders ga ik wel op een schommelstoel op de veranda zitten breien.hahahah Geintje.

Je hebt groot gelijk om niet stil te blijven zitten...En je geeft verdomd goede adviezen omtrent partners die mee gaan...daar zullen veel forumleden wat mee kunnen..dus bedankt daarvoor!!!

Juist als het tijdelijk in usa verblijven heeft ook weer voordelen dat je op een "lange"vakantie gaat,wat dan weer minder heftig overkomt bij mijn moeder.Want die krijgt al een beroerte als we erover beginnen.
Mochten we dan goed kunnen aarden in de usa dan kun je altijd nog kijken wat de mogelijkheden zijn om legaal permanent te verblijven.

Op dit moment zit ik thuis zonder werk,dus ik heb geen enkel risico in het verliezen van een baan of collega's en kan juist deze "uitstap"gebruiken om ervaringen op te doen die me later verder kunnen helpen.
Ik ben 35/36.(morgen ben ik 36 ) en tegen de tijd dat ik de pensioen leeftijd heb moeten we doorwerken tot we er dood bij neervallen dus ik heb nog een lange periode van arbeid te gaan.


We moeten zoiezo nog 2 jaar wachten voordat we de overstap gaan maken.
-over 2 jaar word het pas rendabel voor ons om dit koophuis te verkopen(ondanks de huidige crisis zullen we over 2 jaar pas kunnen verkopen met een mooie overwaarde,mits de huizenmarkt niet nog verder instort natuurlijk) nu verkopen betekend zwaar verlies nemen.
-De aankomende 1.5 jaar zitten er aardig wat familie gebeurtenissen aan te komen,trouwerijen,geboortes,verwachte overlijden(ja klinkt luguber ik weet het) en we vinden het leuker om dat nog mee te maken voordat we voor een lange periode weg gaan.(ja....onze planning is nog niet zo gek hoor!! er word goed over nagedacht hahaha)
-mijn partner zal eind 2013 een flinke bonus krijgen na afronding van een project,maar dan moet hij natuurlijk wel blijven zitten waar die nu zit hahaha


Het engste wat in onze hoofden speelt en wat dus de twijfel over de emigratiedroom teweeg brengt is dat we totaal geen zekerheid hebben.
Wat nou als mijn partner het helemaal geweldig vind in de usa(die kans is namelijk extreem groot)en hij daar kan blijven werken en omdat domanog steeds bestaat moet ik het land weer uit.
Je kunt het wel proberen te rekken maar op gegeven punt komt dan toch het moment dat ik usa uitmoet.
En wat doe je dan?Trek je je partner uit zijn nieuw opgebouwde leefomgeving terug naar Nederland of moet je de keuze maken om hem zijn leven te laten leven en de relatie te beëindigen?
En wat als hij mee terug komt,kan hij dan wel weer snel een baan vinden? Of ga ik me nog ellendiger voelen dan dat ik nu al doe omdat het MIJN schuld is dat we terug moeten.
Allemaal onzekerheden die toch je toekomst bepalen.
We hebben 1 heeeeeel groot voordeel...Wij zijn niet gebonden aan kinderen,en dat zal ook nooit gebeuren ook(wij gaan liever op vakantie van dat geld)hahaha.


Ach..zoals ik zei...het blijft bijna elke dag door mijn hoofd spoken.En hoe langer ik erover nadenk hoe ellendiger het gevoel word.
Ik ben immers het blok aan de carrière been van mijn partner.Maar hij zegt dat hij dat accepteert en zonder mij gaat hij niet.Das dan wel weer prettig om te horen.

[kastelke]

Zekerheden heb je nooit bij een emigratie. Dat is waarom veel mensen er wel van dromen, maar het nooit zullen uitvoeren; het is immers iets waar je mee om moet kunnen gaan.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat er gradaties van zekerheden zijn. (zo lag de grens bij ons bv. bij dingen als een E2: dat zouden we nooit doen, want we zaten al met een tienerzoon. Maar op een L1 zouden we wel vertrokken geweest zijn, al bleek enkele jaren later wel dat dat ook helemaal niet zo 'veilig' was als gedacht, want de economische crisis heeft er voor gezorgd dat heel veel L1-houders sito presto zijn moeten terugkeren naar hun thuisland wegens reorganisaties.)

[PenE]

Ik ben het met je eens hoor...zekerheden heb je nooit ..En dat is ook niet erg,dat weet je.En dat geeft ook wel wat gezonde spanning om goed na te denken of dit is wat je wilt.

Alleen de onzekerheid dat je als partners uit elkaar getrokken kunt worden is een extra bijkomstigheid wat ons nog even tegenhoud om actie te ondernemen.
In de meeste gevallen gaan man en vrouw samen de stap aan,en desnoods trouwen ze nog even snel zodat het net even wat makkelijker word om samen te zijn op een partner visum(ook dit is niet altijd van toepassing weet ik hoor)
Mocht de relatie dan alsnog stuk gaan omdat de ene wel wil blijven en de andere niet dan is het (klinkt heel bot) een eigen keuze van 2 mensen die uit elkaar gaan.

In ons geval ligt het (nu nog) iets anders..zoals de wet nu is zullen wij uit elkaar gehaald worden door de wet en niet door onze eigen keuze.En DAT is wat het zo moeilijk maakt.
Ik zal er verder niet teveel op ingaan want daar is al een andere post voor op de site.

Zolang we die zekerheid niet hebben dat de regering niet tussen ons in kan komen zullen we de stap ook niet nemen.En zoals ik al zei:
Mijn partner kan op een werkvergunning ,tijdelijk, naar de usa en daar heeeeeeel lang blijven.
Met mijn diploma's en skills mag ik nog niet eens op Texel verblijven hahahaha.

Heel eerlijk gezegd heb ik er al meerder malen over gedacht om de relatie niet te verbreken en mijn partner te laten gaan zodat hij zijn droom kan laten uitkomen.
Mocht de wet dan ooit veranderen en we nog steeds bij elkaar willen zijn dan kom ik wel over.
Maar mijn partner word boos als ik daarover begin hahaha.Dus dat is dan wel weer positief eraan...Dan maar vaker op vakantie,is zijn reactie altijd.

[USInsider]

He PenE, je hebt toch wel meegedaan aan de DV lottery ? en anders, het kan nog net. Want als jij zou winnen, kan je partner op zoek gaan naar een baan om een H1B aan te vragen.

[nearhawaii]

Waarom probeer je niet in een ander Engelstalig land te starten? Dan doe je in ieder geval Engelstalige werkervaring op, en kun je ondertussen werken aan je Amerikaanse droom.

[PenE]

Oortjes.
Ik heb in het verleden wel meegedaan met de DV lottery hoor.Alleen dit jaar een keertje niet omdat we volgend jaar toch niet weg zouden willen/kunnen.(zie eerdere post)

En ik zou het verschrikkelijk vinden om uitgeloot te worden net in het jaar dat het niet uitkomt hahahaha.
Dus nee..ik sla 1 jaartje over om daarna weer vrolijk mee te gaan doen.

@Nearhawaii..(leuke naam trouwens)
Mijn partner is de hoofd kostwinner,zijn functie levert het meeste geld op dus we zijn behoorlijk afhankelijk van zijn carrière mogelijkheden.
Niet dat ik dat erg vind hoor,.,...zo bedoel ik het niet!! hahaha.
Hij heeft wel eens vaker aanbiedingen gekregen om ergens anders te komen werken (engeland,frankrijk,dubai,noorwegen) maar usa staat nog steeds op 1 bij ons.