Kijk, als ze de zaken efficiënt geregeld zouden hebben, dan zou het winkelwagentje voor het grijpen staan, en zou het voor zich spreken in welke rij je moest gaan staan. Dat het met de inzet van een overmatige hoeveelheid onderbetaald personeel toch nog lukt om het voor de klant tot een aangename ervaring te maken, doet daar niets aan af.FlipjeBTiel schreef:2 mensen aan de deur die vroegen waar ik naar op zoek was, zodat ze mij direct naar de juiste rij konden wijzen. Terwijl ik de ene uitlegde wat ik wilde hebben, bracht de ander mij een winkelwagentje.
de DMV, geeft online in real-time aan hoe lang de rij is, zodat je kunt beslissen of je beter nu of later kunt gaan.
Of vrije tijd niet als belangrijk zien zoals dimona aangeeft: het hele huis zit juist vol decadente gadgets en gemakken zodat we zo min mogelijk tijd aan diverse huistaken hoeven te besteden. Heck, er zijn 12 miljoen illegalen in dit land zodat Amerikanen niet in de tuin hoeven te werken of te hoeven stofzuigen, maar van hun vrije tijd kunnen genieten.
En ja, die DMV is helemaal een schrijnend voorbeeld: wel veel energie steken in het informeren van mensen over de verwachte wachttijd, maar waar het nou net om gaat, is dat die wachtrijen korter moeten (sorry, ben bedrijfskundige met als specialisatie wachtrijproblematiek). Echt niemand die het in zijn hoofd haalt om daar een beetje stennis te gaan lopen schoppen, want voor je het weet sta je buiten en hoef je niet meer terug te komen.
Als ik bij de kassa sta te wachten, dan rits ik gelijk mijn pas vast door het pinapparaat, des te sneller ben ik nadien weg en des te sneller is de klant na mij aan de beurt. Ik geloof echt niet dat er heel veel mensen te vinden zijn hier, die ook zo denken.
Het verschil in efficiency wordt ook goed geïllustreerd door websites van bedrijven en instellingen. Wij Nederlanders gaan op zoek op internet als we iets willen weten en je kunt het zo gek niet verzinnen, of je vindt het antwoord wel (en vaak ook vrij snel). Hoe anders is dat in de VS: je wordt gewoon geacht te bellen als je iets wilt weten en van veel websites wordt je inderdaad nauwelijks wijzer. De assistant van mijn man heeft ons met veel dingen geholpen toen we hier kwamen wonen en vaak belde ze drie keer als we ergens een afspraak hadden, om zeker te weten dat we de goede spullen bij ons hadden (3 telefoontjes en je krijgt 3 keer wat anders te horen). Om dan uiteindelijk tijdens de afspraak toch weer iets nodig blijken te hebben dat ze niet genoemd hadden. Ik heb nog nooit zoveel over mezelf geleerd als in de afgelopen 18 maanden
Wat betreft vrije tijd: wat ík daar onder versta, is dat ik tijd heb om leuke dingen te gaan doen: lekker wandelen in een bos, of zwemmen in een rivier. De meeste Amerikanen die ik ken, gaan in hun vrije tijd de boer op met girl scout cookies, organiseren fund raisers voor de lokale brandweer, of ze organiseren zich een slag in de rondte om hun grut te laten meedoen aan de 188 buitenschoolse aktiviteiten waar ze voor zijn aangemeld, met alle verplichtingen van dien. Het punt dat ik probeer te maken, is dat ík dat met mijn Nederlandse bril zie als vervelende verplichtingen, terwijl het voor veel Amerikanen gewoon een manier is om te socializen.
Het voorbeeld dat je noemt van de collega die vaak en lang op vakantie gaat; tsja, ik ken inderdaad ook een stel met 2 jonge kinderen dat om de haverklap op vakantie is. Sinds ik ze ken (iets meer dan een jaar) waren ze in Noorwegen, Namibië, Cuba en Australië. Ze runnen trouwens een internationaal tranportbedrijf. Maar buiten hen ken ik echt helemaal niemand die langer dan 1 week achtereen op vakantie gaat. En laten we wel wezen: met de schaarse vakantiedagen moet je ook wel erg je best doen om het zo te regelen dat je überhaupt 4 weken weg kunt.
Een doktorsrekening die niet met credit card (of maandelijkse betalingen) afgehandeld kan worden is mij vreemd. Zelfde geldt voor de rest van je betoog: ik herken het totaal niet.
. Manlief krijgt trouwens 5 weken vakantie en een paar personal days, overdraagbaar naar het volgende jaar. Wel zegt hij dat hij een aantal collega's heeft, die nooit op vakantie gaan. Daarentegen zijn er ook, die teveel opnamen en het volgende jaar minder hebben. We schrijven allemaal vanuit onze eigen ervaringen, maar hebben het wel over een van de grootste landen ter wereld waar de vijftig staten ook nog eens heel verschillend zijn. Ja, we gebruiken checks, ik vind het prima, eigenlijk. De schoonmaaksters krijgen er wekelijks een, de tuinman, die soms komt, ook, of als ik iets van iemand leen, hup, een makkelijke check. Ik ben al zo lang weg uit Europa dat ik me afvraag hoe jullie dat dan doen? Even een check uitschrijven aan individuen is het makkelijkste wat er is, diegene doet hem in de ATM en hup, op de rekening. Niks geen gedoe met banknummers of afschrijvingen of wat ook 
