Regret???

Qlee · Bericht door **Qlee** » 04 sep 2006, 21:27

Looking back naar het geheel aanpassen in het Amerikaanse samenleving en systeem, de moeite met het inrichten van je leven in een vreemd land. Vindt je nu als je objectief naar je eigen levensituatie kijkt dat het allemaal wel waard is geweest?

Bericht door **Petra/VS** » 04 sep 2006, 21:31

Absoluut! Ik heb nooit een dag spijt gehad. Zo moeilijk was het trouwens allemaal niet.

doreennicole · Bericht door **doreennicole** » 04 sep 2006, 22:06

I second that!!!

Geen enkele regrets. Daar doe ik zowiezo al niet aan, maar ik ben echt blij dat ik deze stap heb genomen en het heb doorgezet. Je weet nooit hoe je leven was gelopen als je een andere weg was ingeslagen, maar ikben ontzettend blij dat ik hier ben terechtgekomen.

Voor mij was het wel wat moeilijker, omdat ik hier kwam in een tijd dat het niet zo makkelijk was om contact te onderhouden met het thuisfront (telefoon ontzettend duur, nog geen internet, tickets niet zo een twee drie gekocht) en omdat mijn familie en kennisen kring hier quite challenging was.

Maar het heeft me gebracht waar ik ben en ik ben daar erg blij mee.

Dutchess · Bericht door **Dutchess** » 04 sep 2006, 23:17

Inderdaad, het is het helemaal waard geweest! Het was voor mij wat makkelijker omdat ik oorspronkelijk als tiener al een hele tijd hier heb gewoond, dus ik was al gedeeltelijk "amerikaans" opgegroeid. Er zijn altijd mensen & dingen die je mist van de "andere kant," maar dat was ook zo geweest als ik in Nederland was gebleven. Al met al woon & leef ik hier heerlijk, en ik heb geen helemaal geen spijt. En inderdaad heeft de goedkopere telefoon, internet etc. het allemaal nog makkelijker gemaakt.

Bericht door **Petra/VS** » 04 sep 2006, 23:33

Tweeentwintig jaar geleden was er inderdaad heel wat minder makkelijk contact met het "thuisfront". Maar ik had het geluk, dat mijn ouders, broers en zus in het begin ook hier vlakbij woonden (nu wonen we over drie landen verspreid) en dat ik reisagente was en dus een keer per jaar met een gratis ticket bij mijn grootouders op bezoek kon gaan.

Er zijn natuurlijk altijd dingen anders geweest, dan als ik gewoon in Nederland was gebleven, maar ik heb het nooit als moeilijk ervaren, meer als een groot avontuur (nu was ik ook begin 20 toen ik emigreerde, als ik al een volwassen leven in Nederland had gehad was het misschien moeilijker geweest).

En moeite met aanpassen aan de samenleving en het systeem had ik helemaal niet. Ondanks, dat ik het financieel niet breed had en heel veel moest werken die eerste jaren heb ik daar eigenlijk ook alleen maar van genoten. Mijn werk was mijn hobby en de reiswereld is dat eigenlijk nog steeds.

Marby · Bericht door **Marby** » 05 sep 2006, 03:37

Absoluut geen spijt.

Ik ben in 1995 nog even terug in Nederland geweest en ben zo snel mogelijk weer hier naartoe terug vertrokken.

Margaret

Bericht door **Petra/VS** » 05 sep 2006, 03:53

Eigenlijk vind ik het wel interessant om te weten, waar deze vraag vandaan kwam en waar hij op gebaseerd was. Ik merk namelijk vaak, dat mensen het zich niet kunnen voorstellen, dat je je in een ander land ook compleet happy kunt voelen. Hoe vaak ik al niet de vraag gekregen heb, waarom ik hier nu zo happy ben en niet meer in Nederland woon. Tja. De makkelijke antwoorden zijn ruimte en het weer, maar dat is ook niet alles. Zulke dingen zijn niet zomaar in een paar woorden uit te drukken.

Qlee, naar jouw geschiedenis op dit forum kijkend ben ik helemaal benieuwd. Wat deed je terugkomen? En waarom deze vraag?

Bennogr · Bericht door **Bennogr** » 05 sep 2006, 03:58

Geen enkele spijt, ik ben in de VS helemaal opnieuw begonnen, iets wat ik in Nederland niet had kunnen doen, omdat er altijd wel iemand zou zijn gaan zeuren over: dat zag je vroeger toch helemaal anders.

Ik heb me altijd heel vrij gevoeld in de VS, vrij om te doen wat ik wilde. Dat uitte zich op allerlei manieren: bijvoorbeeld, in Nederland liep ik altijd in trui en spijkerbroek, in de VS leerde ik dat je je gewoon aan kon passen en dat dat geen schande was (als je hartje maar rood is, heb ik mezelf altijd voorgehouden). Bij de VN in New York kon ik indertijd met jasje en das doorlopen, met spijkerbroek moest ik overal mijn peerspaje laten zien, bijvoorbeeld.

Over die communicatie overigens: toen ik van 1977 tot 1978 correspondent was van Het Parool in New York tikte ik met een schrijfmachine een aantal velletjes vol, nam zwart'wit foto's met mijn camera, ontwikkelde die film zelf en stopte negatieven samen met die papiertjes in een envelop. Het verhaal stonds dan een week later(!) in de krant in het gunstigste geval. Nu word ik al ongeduldig als de computer langer dan een minuut bezig is met een artikel of een foto.

Ik houd overigens mijn zoon altijd voor, dat hij vrij zeker in ieder geval een Amerikaan zou zijn geweest. Ik mocht Amerikaanse meisjes altijd wel en er liepen een aantal rond in Amsterdam.

dutch_in_seattle · Bericht door **dutch_in_seattle** » 05 sep 2006, 05:33

Ook ik heb nooit ook maar een seconde spijt gehad van onze verhuizing naar de V.S.
Zowel op persoonlijk als professioneel vlak heb ik hier altijd veel meer kansen gehad. Het is een cliché, maar de Amerika is werkelijk het land van de onbegrensde mogelijkheden.
Ik zie mezelf niet meer zo gauw terugkeren naar Nederland.

Ron (in Seattle, WA)
http://www.dutchoutpost.us

Xerxes · Bericht door **Xerxes** » 05 sep 2006, 07:20

Nooit, maar dan ook nooit spijt gehad van de move. Ik kon niet wachten totdat ik een citizen werd! Ik hou zoveel van dit land... My zie je dus zeker niet meer terug in Nederland of Europa.

CaroLine · Bericht door **CaroLine** » 05 sep 2006, 08:35

Ik woon nog steeds in de plaats waar ik geboren ben maar we hebben vaak gedacht aan verhuizen naar een ander land (m.n. Amerika). Mijn man heeft vanuit Amerika enkele job-aanbiedingen gehad maar wij durfden de stap niet aan.
Waar ik het meest bang voor ben:
- Heimwee naar alle familie en vrienden. Ik ben een echt gezelschapsmens en ben bang voor eenzaamheid.

- Ik kan me voorstellen dat als ik in Amerika zou wonen ik me toch Nederlandse zou blijven voelen. Maar na een aantal jaren is er in Nederland ook veel veranderd. Het is dan het Nederland niet meer dat je hebt achter gelaten. Waar hoor je dan thuis? In Amerika voel je je Nederlands en in Nederland voel je je een vreemde. Of zie ik dat nou helemaal verkeerd?
Carola

Bericht door **Petra/VS** » 05 sep 2006, 14:16

Maar wat is er dan mis aan met je Nederlands te voelen in Amerika? Ik voel me eigenlijk geen van beiden, ik ben gewoon mezelf. Ik sta er eerlijk gezegd nooit bij stil of iets wat ik doe of denk nu bepaald Nederlands of bepaald Amerikaans is. Ik vind het wel leuk om anders te zijn dan anderen. In Nederland was ik altijd een van vijf of meer Petra's in een groep, hier ben ik uniek. Juist leuk!

Het leven in een andere omgeving verandert je zelf ook, of je nu van Limburg naar de Randstad verhuist, of van Nederland naar Amerika.
Wij woonden in Nederland ook niet dicht bij familie, dus dat heb ik nooit gemist.

wiepster · Bericht door **wiepster** » 05 sep 2006, 16:31

Tot nu toe geen spijt...ben ook nog maar 5 maanden hier...

Aanpassen gaat goed, net wat Petra al aangaf, gewoon jezelf zijn.

Wat ook wel helpt is dat ik graag op mezelf ben, ondanks dat ik nu toch wel mijn loopje..wat ik niet vaak deed...mis naar familie en vrienden.

Het kontakt met sommigen is juist dieper geworden nu, en met anderen al helemaal aan het verwateren....

CaroLine · Bericht door **CaroLine** » 05 sep 2006, 16:49

Petra/VS schreef:Maar wat is er dan mis aan met je Nederlands te voelen in Amerika?

Helemaal niets hoor.
Maar ik ben bang dat het voelt alsof je geen thuis meer hebt.
In Amerika ben je Nederlander en in Nederland ben je Amerikaan.
Ben bang dat ik in Amerika Nederland ga idealiseren en in Nederland Amerika.
Carola

Jasmino · Bericht door **Jasmino** » 05 sep 2006, 16:51

Petra/VS schreef:Het leven in een andere omgeving verandert je zelf ook, of je nu van Limburg naar de Randstad verhuist, of van Nederland naar Amerika.

Wat grappig dat je dit nu juist aanhaalt, maar ik kan het inderdaad helemaal beamen!

doreennicole · Bericht door **doreennicole** » 05 sep 2006, 16:55

Het grappige is dat het voor mij juist hier als thuis is gaan voelen. Ik had het in Nederland als Surinaams gezien worden en in Suriname als Surinaamse Nederlander, en me in geenvan beide landen op mijn plaats voelen, en hier ben ik gewoon wie ik ben. Met mijn buitenlandse achtergrond maar zonder de bagage die ik in Suriname en Nederland had. Ook het feit dat ik hier uniek ben, zoals Petra aangeeft, speelt mee.

Ik heb wel dat ik waar ik ook ben iets zal missen uit het andere land, maar dat los ik op door contact te houden en regelmatig te reizen.

Ik heb het nl ook naar bijv New York...............

Xerxes · Bericht door **Xerxes** » 05 sep 2006, 17:20

doreennicole schreef:Het grappige is dat het voor mij juist hier als thuis is gaan voelen. Ik had het in Nederland als Surinaams gezien worden en in Suriname als Surinaamse Nederlander, en me in geenvan beide landen op mijn plaats voelen, en hier ben ik gewoon wie ik ben. Met mijn buitenlandse achtergrond maar zonder de bagage die ik in Suriname en Nederland had. Ook het feit dat ik hier uniek ben, zoals Petra aangeeft, speelt mee.

Ik heb wel dat ik waar ik ook ben iets zal missen uit het andere land, maar dat los ik op door contact te houden en regelmatig te reizen.

Ik heb het nl ook naar bijv New York...............

Hier sluit ik mij bij aan. Ik voelde me in NL absoluut geen Nederlander (mijn ouders zijn Arubaanse Nederlanders (an oxymoron) en in NL waren zij model citizens), in Aruba werd ik voor Macamba uitgemaakt omdat ik in NL was geboren; toen ik naar de VS verhuisde had ik dit allemaal niet, iedereen nam aan dat ik Amerikaan was; het is hier in de States dat ik mij compleet thuisvoelde. Natuurlijk kan ik het feit niet ontsnappen dat ik in NL grotendeels ben opgegroeid en het overwegend fijn heb gehad. Het is alleen nooit mijn thuis geweest... Ook mijn ouders land voelde niet als thuis...

GEoDLeto · Bericht door **GEoDLeto** » 05 sep 2006, 19:48

Heimwee naar familie? Ja natuurlijk. heimwee naar Nederland? Hell no, glad to be gone from there, Nederland is niet meer een land waar ik me thuis zou kunnen voelen...

Bennogr · Bericht door **Bennogr** » 06 sep 2006, 04:51

Ik denk dat ik mag concluderen dat Nederamerikanen vooral die vrijheid, het als jezelf beschouwd worden, waarderen hier in de VS. Hier ben je degene die je zelf opbouwt, je wordt niet beladen met een idee van zo 'hoor' je te zijn. En dat is erg bevrijdend.

Aan de andere kant: ik heb wel jaren gewacht met Amerikaan worden totdat ik Nederlander kon blijven. Dat Nederlanderschap zit toch wel erg diep. En het geeft grote voordelen als je ooit met pensioen wil gaan en een huisje wilt kopen in Tuscany of de Provence! (niet in Nederland).

kastelke · Bericht door **kastelke** » 06 sep 2006, 07:20

Bennogr schreef:het als jezelf beschouwd worden,

Grappig: zo had ik er nog nooit eerder over nagedacht, maar net die gedachte kwam gisterenochtend in de auto plots in me op: "Als ik in Amerika ga wonen, dan ben ik gewoon wie ik ben, en niet meer "de dochter van ....".
Want gek genoeg: zelfs al ging ik wonen aan de andere kant van België, toch kwam ik ook daar nog mensen tegen die bekenden hadden in mijn geboortestreek -ze moeten toch weten wààr je juist vandaan komt, terwijl in Amerika een 'België' als antwoord wel zal volstaan- en dan moesten ze natuurlijk ook weten wie mijn ouders waren. Grrrr.... ik haatte dat! Als volwassen vrouw wil je niet steeds gelinkt worden aan je mama en papa.

AllesAmerika.com Forum

Regret???

Regret???

Board Disclaimer