K-1 procedure gestart

[Aquell]

Ik wil ook proberen ten minste eens per jaar naar Nederland te komen. Niet vanwege het land zelf, maar vanwege familie en vrienden.

En warm kan het hier inderdaad zijn.Gelukkig heeft iedereen hier airco, dus is het binnen best vol te houden. De warmte is het probleem nog niet eens, maar het is zo klam en vochtig.

Enne, auto's wassen. Dat is iets wat ik nooit doe. Mijn theorie is dat een auto geen kilometer harder, een mililiter zuiniger of een haar comfortabeler rijdt als je 'm wast...

Ben ik het bijna helemaal met je eens. Ik was en wax de auto eens per zes maanden. Je auto blijft er gewoon iets beter uitzien. Meest belangrijke vind ik schone ramen. De wegen zijn hier heel slecht, de verlichting is ook niet alles en als het dan met bakken uit de hemel komt wat regelmatig gebeurt is je zicht erg belangrijk. Ik vind auto's maar duur. Helaas deze nog 500$ uitgegeven aan remmen. Iets waar ik een week chagerijnig van kan zijn! lol. AC;s zijn ideaal en nodig in het overgrote deel van dit land. Ik probeer toch de ac beperkt te gebruiken ivm de electriciteits rekening! LOL. Nog veel plezier daar!

[Ceristimo]

Jep, auto's kosten een boel geld. Ik heb wel eens gelezen dat als je geen auto koopt, maar overal de taxi voor neemt, je aan het einde van je leven minder geld hebt uitgegeven dan wanneer je een auto had gehad. Of dat waar is weet ik niet. Maar het is wel 'food for thought'. Maarja, de vrijheid van kunnen vertrekken wanneer ik wil is me ook wat waard.

Overigens, had je die remmen zlf gedaan, dan was je waarschijnlijk maar 200 dollar kwijt geweest. Koop een krik, setje as-steunen, dopsleutels en een handboek...Die investering heb je zo weer terug als je al het makkelijke werk zelf doet.

Een distributieriem ga ik zelf niet staan vervangen, maar nieuwe remblokken en -schijven, zelf de olie verversen, uitlaat of een schokdemper is allemaal prima zelf te doen, en niet half zo moeilijk als je denkt.

[Ceristimo]

Zo, en toen brak de laatste vakantiedag aan. Morgenavond stappen we op het vliegtuig terug naar Alaska. En ik ben er eerlijk gezegd ook wel weer klaar voor om naar huis te gaan. Nu we niet meer in Nederland zijn, wil ik ook eigenlijk zo snel mogelijk terug naar Fairbanks. Ben inmiddels ook wel weer klaar om aan het werk te gaan / werk te zoeken. (omdat ik nog steeds geen full-time baan heb)

Als ik de verhalen van andere immigranten zo lees, dan krijg ik het idee dat emigreren makkelijker is als je je leven met een Amerikaan deelt. Dan zit je helemaal ín de Amerikaanse cultuur, en blijf je niet vasthouden aan Nederlandse dingen.

De eerste weken nadat ik me permanent in de VS gevestigd had, had ik af en toe nog wel zo'n 'in-Nederland-doen-we-de-dingen-beter', momentje. Wat zijn sommige dingen hier in de VS toch ouderwets. Maar dat gevoel is helemaal verdwenen.

Volgens mij is de enige manier om je emigratie succesvol te maken het omarmen van het andere land en de bijbehorende cultuur. Als je blijft vasthouden aan Nederland ga je je nooit thuis voelen. En met een Amerikaanse echtgenote is dat omarmen een stuk makkelijker, geloof ik.

Enfin, vandaag nog even lekker luieren, morgen de tassen inpakken en dan terug naar Fairbanks. Helaas wel bijna 8 uur vliegen en daar zie ik nu al tegenop, maar goed. Daar kan je niks aan veranderen.

De eerste nacht blijven we dan bij de schoonouders slapen. Dat geeft die student die nu in ons huis woont de tijd om zijn spullen in te pakken. Dinsdagochtend vertrekt hij, en dinsdagmiddag gaan wij terug naar ons eigen huis. Candice wilde nog een "debriefing" doen met hem, maar dat vind ik niet nodig. Zolang onze spullen er nog staan, er niks kapot is en de kat nog leeft dan geloof ik het verder allemaal wel.

En dan straks weer verder met ons dagelijkse leventje. En hopelijk volgend jaar weer de kans een paar weekjes naar Nederland te kunnen komen. Dat zou toch wel leuk zijn.

[Dutchess]

Als ik de verhalen van andere immigranten zo lees, dan krijg ik het idee dat emigreren makkelijker is als je je leven met een Amerikaan deelt. Dan zit je helemaal ín de Amerikaanse cultuur, en blijf je niet vasthouden aan Nederlandse dingen.

[...]

Volgens mij is de enige manier om je emigratie succesvol te maken het omarmen van het andere land en de bijbehorende cultuur. Als je blijft vasthouden aan Nederland ga je je nooit thuis voelen. En met een Amerikaanse echtgenote is dat omarmen een stuk makkelijker, geloof ik.

Daar zit wel wat in - met een Amerikaanse echtgeno(o)t(e) is het in een hoop opzichten waarschijnlijk wel makkelijker - alhoewel niet de enige manier om je emigratie succesvol te maken denk ik.

[Ceristimo]

Nee, uiteraard. Niet de enige manier. Ik zei ook niet dat een Amerikaanse partner de enige manier is, maar het omarmen van de andere cultuur mijn inziens de enige manier is. Anders hou je altijd dat "wij-zij" gevoel.

[Dutchess]

Inderdaad, ik had het iets te snel gelezen! En je kunt bij dat omarmen natuurlijk onderdelen van je Nederlandse achtergrond/cultuur integreren - dat is niet iets dat je moet onderdrukken, want het is een deel van je identiteit. Maar je kunt je niet krampachtig vasthouden aan die 'in-Nederland-doen-we-de-dingen-beter' momenten want dan maak je het jezelf wel erg moeilijk. Ik ben ook wel tussen die fases heen-en-weer gegaan in al die jaren dat ik hier woon, het is een proces en niet een stap. Het hing bij mij ook af van de levensfase waar ik doorheen ging (b.v. bij de geboorte van m'n kinderen vond ik de Nederlandse kraamzorg toch wel beter geregeld, en nu vergelijk ik de bejaardenzorg weer omdat ik het bij mijn vader in NL en bij mijn schoonmoeder in de VS meemaak). Maar al met al heb ik inderdaad de Amerikaanse cultuur omarmd. En ik was ook jong toen ik hier voor het eerst kwam, dat geeft ook meer kans op succes denk ik.

[Ceristimo]

Leeftijd. Daar zit zeker wat in! Ik ben het met je eens dat het waarschijnlijk makkelijker is om als jong persoon te "integreren". Over de kraam- en bejaardenzorg kan ik geen uitspraken doen, aangezien ik met geen van beide ervaring heb. In Nederland noch in Amerika.

En misschien ben ik ook wel te kort geëmigreerd om enige uitspraken te kunnen doen, en ga ik over 10 jaar ontzettend hard op m'n bek, omdat ik dan niets liever meer wil dan terug naar Nederland. Maar zoals ik er nu voorsta zie ik dat niet gebeuren.

Maar goed, je weet nooit wat de toekomst nog brengen moge.

[Bennogr]

Definieer 'jong'. Ik was 29 toen ik in New York aankwam en heb nooit heimwee gehad. Maar misschien kwam dat me meteen thuisvoelen ook doordat mijn Engels bij aankomst al zo goed was dat ik woordspelingen en grapjes kon maken in de taal (Engels gestudeerd).

Voelde me snel zo thuis, dat ik eerst een groene kaart heb geregeld, zodat ik zeker wist dat ik kon blijven toen de kans dreigde dat ik terug zou moeten naar Nederland (dat regelen kon toen nog - begin jaren 1980). Was waarschijnlijk ook wel gebleven als ik geen Amerikaanse was tegengekomen.

[Ceristimo]

Ik zou zeggen, beneden de 40. Ben overigens zelf ook nog geen 30, en heb het geluk dat van mijn weinige talenten in elk geval taalgevoel er wél eentje is. Alhoewel ik nooit Engels gestudeerd heb, horen mensen nu na drie jaar Amerikaans Engels te hebben gesproken vaak niet of nauwelijks dat ik een accent heb. Soms merken ze wel dat er "iets" niet helemaal klopt, maar gaan ze ervan uit dat ik uit een andere regio vanuit de VS kom.
Als ze dan vragen waar ik vandaan kom, en ik antwoord daar "The Netherlands" op, gaat men er vaak automatisch vanuit dat ik heel jong geëmigreerd ben en 'telt' het dus niet echt.

Ik ga er dus ook nooit meer op in, en probeer een gesprek ook nooit meer richting de emigratie te leiden. Ik heb inmiddels wel door dat men zich er toch vaak niet zo voor interesseert. Vind ik niet erg, trouwens. Scheelt weer een hoop van die "so how do you like 'Merica" vragen te beantwoorden.

[Old Faithful]

Als ze dan vragen waar ik vandaan kom, en ik antwoord daar "The Netherlands" op,

Ik zeg dat ook altijd, en niet "Holland."
Moet je trouwens niet vaak meer uitleg geven en daarbij "Amsterdam" gebruiken?

Ik wens jullie een goede terugreis naar huis.

[kastelke]

We emigreerden toen ik 41 was en mijn echtgenoot net geen 50. Is nooit een probleem geweest. Het ligt volgens mij gewoon aan je attitude.

[Ceristimo]

Amsterdam? Dat ligt toch vlakbij Parijs, en iedereen spreekt er Frans?

Dank je trouwens. Ik hoop ook op een veilige reis terug naar huis.

[Hockey]

Ik ben het wel met Ceristimo eens. Kastelke heeft gelijk, het ligt aan je attitude. Maar als je dan vergelijkt, trouwen met een Amerikaan, dan moet je mee in het leven en zal je partner niks van NL afweten of snappen. Op jongere leeftijd heb je minder vergelijkingsmateriaal voor bepaalde zaken, waardoor je de VS dingen makkelijker accepteert.

[smittenimmigrant]

..en zal je partner niks van NL afweten of snappen.

Heb ik dan het beste van twee werelden? Trouwen met een Amerikaanse expat in Nederland, en dan samen terugverhuizen? Dan heb je én het voordeel van het toch nog wel redelijk bekend zijn met wat culturele dingen in de VS (ook al zit je aan de andere kant van het continent dan waar hij vandaan komt), heeft ie ook de Nederlandse stand van zaken meegemaakt én kan ie je nog eens wat leren over 'culture shock'.

[Petra/VS]

Amsterdam? Dat ligt toch vlakbij Parijs

Voor Amerikaanse begrippen wel . Onze dochter woont hier net zo ver vandaan als Amsterdam van Parijs en zij is de staat nog niet uit.
Verder ben ik het wel met je eens dat jongere leeftijd ermee te maken kan hebben dat een emigratie makkelijker gaat. Dan zit je toch nog veel minder in een bepaald levenspatroon. Maar er zijn zoveel andere factoren daarbij. Mijn zus kwam hier op haar tiende en is eigenlijk nog de enige van ons drieen, die aan deze kant van de oceaan wonen, die zich soms verscheurd voelt.

[Ceristimo]

@Petra/VS
Ach, alles is relatief. De volgende stad waar we vanaf Fairbanks naartoe kunnen is Anchorage, en dat is ook dezelfde afstand als Groningen, Parijs. 6 uur rijden door de wildernis...

[Petra/VS]

Ik weet het, ben in Alaska geweest, maar wat ik dus wilde zeggen is dat Europeanen de VS met een Europese bril bekijken en omgekeerd is dat natuurlijk ook het geval. Iedere keer als wij in Europa zijn verkijken we ons op afstanden. Alles is veel dichterbij dan we denken .

[Ziva]

Ik denk zeker dat het hebben van een Amerikaanse partner helpt als het gaat om de cultuurshock en een snellere integratie. Ik hoor ook vrij regelmatig nog "Yes, that may be so but you are in America now!" Oftewel, niet zeuren over dat iets anders is, gewoon slikken

Aan de andere kant denk ik ook zeker dat het hebben van een Nederlandse partner helpt omdat je veel meer steun hebt aan elkaar om samen je cultuurshock te verwerken. Het risico is echter dat je juist daardoor in een "in Nederland was alles anders/beter" blijft hangen en dus minder snel integreert.

Alles heeft denk ik ook met je eigen houding, flexibiliteit en geestesgesteldheid te maken. Ik geloof werkelijk dat je overal je "thuis" kunt hebben maar alleen als je het zelf je thuis maakt. En om dat te kunnen doen moet je accepteren waar je bent en in plaats van alleen maar negatieve dingen ook de positieve dingen kunnen zien. Helaas zijn sommige mensen daar beter in dan anderen.

[USInsider]

En zo maken de kinderen van non-immigrant visa houders de US tot hun thuis - en dan moeten ze vertrekken als ze 21 zijn.

[Ceristimo]

Negatieve ervaring gehad, Oortjes?

Zit nu trouwens op het vliegveld in Houston. Nu nog 4 uurtjes naar Seattle en dan nog 4 naar Fairbanks en dan zijn we weer thuis...zie nu al op tegen al dat gevlieg.