ontheemd

[Ziva]

Integreren kan op meer manieren natuurlijk. Je kunt ervoor kiezen om vast te houden aan alles wat je kent en tegelijkertijd je nieuwe land en de gewoonten ervan te omarmen, je kunt volledig integreren en je gewoonten aanpassen of opgeven of, en dat is denk ik een groter probleem, je kunt helemaal niet integreren en hardnekkig vasthouden aan wat je gewend bent en al het andere verwerpen of niet accepteren.

Het is helemaal niet erg om verslaafd te zijn aan Calve Mayonaise maar je hebt als dat niet voor handen is een aantal opties om daarmee om te gaan. Je kunt 1) het online bestellen en wat meer betalen, 2) accepteren dat het er niet is en wat anders zoeken of stoppen met het eten van mayonaise, 3) accepteren dat het er niet meer is en het zelf maken, 4) niet accepteren dat het er niet meer is en constant herhalen hoe groot je gemis is. Als je constant het laatste doet kunnen heel veel van die kleine dingen ineens iets heel erg groots worden en leiden tot een gevoel van heimwee of niet passen in je nieuwe omgeving of zelfs depressie. Dat kan toch ook niet de bedoeling zijn?

En zelfs als je het niet accepteert, dan zul je toch de balans moeten vinden in de dingen die je leven juist verrijkt hebben vs. de dingen die je moet missen. You can't have it both ways toch?

Verder denk ik dat er een groot verschil is tussen "met weemoed terugdenken aan vroeger" en "heimwee hebben naar je land van herkomst". Ik merk dat veel Nederlanders die al lang in Amerika wonen Nederland soms lijken te idealiseren t.o.v. Amerika maar dan compleet voorbijgaan aan het feit dat de dingen die zij zo idealiseren allang niet meer bestaan in Nederland. Ze gaan volledig aan het feit voorbij dat het land wat ze achterlieten (soms toch ook wel uit onvrede, waarom ga je anders emigreren nietwaar?) ook geëvolueerd is en niet altijd in positieve zin. Zelfs met simpele producten uit de supermarkt kan het zijn dat iets na tig jaar heel anders smaakt dan in je herinnering omdat de fabrikant met een "vernieuwd" recept komt.

Het proces van emigreren is voor mij gewoon gelijk geweest aan zoveel dingen in het leven, compromissen sluiten. De een is daar beter in dan de ander.

Edit: Ik zag na het posten Dento's post en die verwoord het ook zoals ik erover denk.

[DejaVu]

3) accepteren dat het er niet meer is en het zelf maken

Dat moeten mensen vaker doen en dan merk je dat Calvé er ontiegelijk veel suiker in doet(suiker verkoopt). Overigens is Zaanse mayonaise lekkerder dan Calvé maar goed.

[USA2004]

3) accepteren dat het er niet meer is en het zelf maken

Dat moeten mensen vaker doen en dan merk je dat Calvé er ontiegelijk veel suiker in doet(suiker verkoopt). Overigens is Zaanse mayonaise lekkerder dan Calvé maar goed.

Ha, DejaVu, ik ben het vaak met je oneens maar deze keer toch zeker niet Zaanse mayonaise FTW!

[KW1984]

Same here, tube Zaanse!

NB. Het blijft een bijzonder fenomeen hoe zo'n topic zich in de laatste 10 berichten kan ontwikkelen tot een topic over Calve/Mayo

[Juno]

Eens! Zaanse mayo.. nomnom

[DejaVu]

Ik creeer vaak warmte bij mensen met een tube mayonaise usa2004

[USInsider]

Overigens, we hebben het er al eerder over gehad: frieten met frietsaus graag ! - en dan vind ik Remia de beste.
En inderdaad Zaanse mayo is heel lekker, misschien wel lekkerder, maar niet te krijgen hier !

Ik vind de manier waarop jullie erover doorgaan - vier voorbeelden mbt. de mayo ! - nou net zo Hollands. Jullie maken een simpele opm. - dat kleine dingen soms lastiger mee om te gaan zijn dan juist de grote - in een enorme diskussie. Hoe men dingen van thuis als 'traktatie' moet gaan zien.
Wij doen voor sommige dingen nu toch wat moeite en betalen wat meer om ze op het menu te houden.
In feite totaal niet interessant - behalve als het leidt tot uitwisselen info over hoe en waar en wanneer - en ik kreeg inderdaad al een PMtje nav. dit onderwerp.

En nee hoor het (eten dan wel doorgaan met Ned. te spreken thuis) heeft mijn man nooit belemmerd in zijn 'integratie' in de US. De man is als een kameleon. Maar dat heeft meer te maken met het feit dat hij werken mag, zijn collegas heeft, en alle dingen (lunches, zakenreizen, beurzen) die daarmee smenhangen.

Je kunt hier prima geintegreerd zijn - en voor veel dingen enthousiast - en toch voldoende heimwee hebben om land van herkomst als thuisland te blijven zien.

[kastelke]

Soms zie je die dingen ook in het taalgebruik: "back home" of "in my home country" (en dat dan gezegd door mensen die hier al 30 jaar wonen), tegenover "in my country of origin".

[USInsider]

En wat lees ik net dat er naar het internat. ruimtestation ISS is gebracht ? Thee en MAYONAISE. Dus men heeft een uitzicht van 400 km boven de aarde en wat vraagt men ? MAYONAISE. I rest my case....

[Jrabakker]

Overigens is Zaanse mayonaise lekkerder dan Calvé maar goed.

+1

[houstonwehaveaproblem]

Kunnen we het gewoon weer over ontheemd zijn hebben nu? Door jullie heb ik net een pot mayonaise gekocht in de supermarkt. Van McCormick mèt lime juice. Zo ontzettend lekker en voor mij een prima vervanger voor de Nederlandse mayonaise. Ik durf zelfs te beweren dat ik dit zou missen als ik ooit in Nederland zou moeten gaan wonen .

[Dento]

Ja, want in het ISS is het aanbod aan alternatieven ook erg groot.

Zoals inmiddels al meerdere keren is gezegd, de mayonnaise is puur en alleen gebruikt om een voorbeeld te geven. Het gaat niet om de mayonnaise, het gaat om de gedachtengang erachter. En dat geldt niet alleen voor mayonnaise, maar dat geldt ook voor auto's, en de chinees, en de schuursponsjes van de Sorbo die hier niet te vinden zijn maar alleen maar van die verrekte dure krengen, en de theedoeken die hier veel minder goed zijn, en en en en... Het gaat om de instelling die je daarbij hebt en houdt: je past je aan, of je past je niet aan. Pas je je niet aan maar blijf je verzanden in dat gemis en de ergernis, dan zul je nergens gelukkig worden.

Hetzelfde gaat op voor - bijvoorbeeld - een vrouw die in een zonnig klimaat woont, en altijd korte broeken of rokjes en een tank top aanheeft, en ineens besluit naar het Midden Oosten te gaan verhuizen, om vervolgens constant te gaan klagen over het feit dat ze geen korte broeken en tank tops meer aan kan omdat dit nu eenmaal niet het geval is in die samenleving. Ook daar geldt, je weet het vantevoren dat het anders zal zijn, en je kunt je dan óf ertegen verzetten maar dat heeft geen zin en maakt je alleen maar ongelukkig, óf je accepteert het, óf je vertrekt er weer omdat je er niet mee om kunt gaan.

Een heel anders - en ook gechargeerd - voorbeeld, maar het geeft wel hetzelfde weer: zonder acceptatie van hoe anders het is, zul je nooit wennen en nooit aarden of gelukkig worden.

En het lijkt erop dat dit een beetje het probleem was/is bij Manuela.

Kijk eens naar huizen. Als je in Nederland woont, weet je dat huizen kleiner zijn dan in Amerika. Dat is nu eenmaal zo, dat accepteer je, en je neemt er genoegen mee (je denkt er eigenlijk nauwelijks over na). Ga je naar Amerika, dan ontdek je dat huizen van 1700 tot 2000 square feet (of groter) eigenlijk heel gewoon en betaalbaar zijn, ook al zijn ze veel groter dan huizen in Nederland. Maar toch ga je dan niet speciaal op zoek naar een huis van 800 square feet 'want dat was ik thuis ook gewend'. Nee, je "neemt" wat gebruikelijk is. Alleen: als je dan weer terug gaat naar Nederland moet je dan ook weer bereid zijn om die kant op te redeneren: een huis van 2000 square feet of groter is niet gebruikelijk in Nederland, of is heel duur. Ook dan moet je je weer aanpassen, alleen de andere kant op: je zult dan dus weer je moeten aanpassen wat gebruikelijk is in Nederland, en dat wil zeggen een - over het algemeen - kleiner huis (of je moet er meer voor betalen).

Maar ook hier geldt: je weet dit vantevoren, en dus kun je/moet je je erop instellen, en niet vast blijven houden aan "wat ooit was", anders kom je jezelf ooit een keer tegen, en blijf je ongelukkig.

[Juno]

Oh die mayo van Van McCormick met lime juice heb ik hier nu ook altijd. Komt het dichts in de buurt van de mayo die ik was gewend, niet verkeerd =) En ja.. nu weer over ontheemd zijn. Ik mis ook een aantal dingen uit Nederland, maar dat is voor mij totaal geen reden om me daar druk over te maken. Superleuk als ik erachter kom dat ze hier ook te krijgen zijn, dat wel. Ik was er in Nederland aan gewend, nu is het 'speciaal' om het weer te eten, wat ook weer leuk is. Hier (in Californië) moet ik ook wennen aan een hoop dingen, die totáál anders zijn dan in Nederland. Misschien is het grote verschil dat ik wel een huis en omgeving/ vrienden heb waar ik me thuis voel, dus kleine dingen die ik wel mis zijn makkelijk te accepteren. Ik kan me voorstellen dat als je die basis mist, kleine dingen veel groter worden.

[SophiaB]

Hihi nu gaat het onderwerp over voedsel, maar dat zie ik niet ECHT als off topic want Manuela heeft (had) het in haar blog ontzettend vaak over het lekkere Hollandse eten... ik las het vaak met rammelende maag. Dus ze vindt dit onderwerp vast niet erg

Ik vind de Nederlandse mayonnaise juist verschrikkelijk (altijd al gevonden)!! Yum, toen ik hier eenmaal Miracle Whip ontdekte, zaaalig. Maar als ik dat bij de french fries do, dan gruwelt mijn man, zo barbaars dat kan alleen Nederlands zijn

Hier in Canada kan je veel Nederlandse produkten gewoon bij de supermarkt halen, die mis ik dan ook niet zo. Zal psychologisch zijn, maar het feit dat ze er ZIJN hoef ik het al niet meer te KOPEN Dat het hier peperduur is zal ook wel meespelen. Ik kan me niet herinneren wanneer ik voor het laatst een boterham met hagelslag heb gegeten, terwijl ik daar toch decenia lang minstens 3x per week van heb genoten. Die dingen vervagen na verloop van tijd... De eerste jaren at ik me terug in Nederland helemaal misselijk aan haring, drop, paprika chips, en boterkoek, maar vreemd genoeg is mijn smaak na 8 jaar toch wat veranderd. Ik neem meestal nog wel een harinkje als ik daar ben, maar dan denk ik vaak oh ja, lekker, maar niet iets waar ik meer van kan wakker liggen. Snackbar? NOOIT, terwijl ik toen toch wel minstens een keer per maand een kroket, frikandel of patatje speciaal at. Nu ik dit zo schrijf zit ik trouwens WEL te kwijlen

Ik denk ook dat je smaak verandert. Neem bijvoorbeeld chocola, in het begin klaagde ik steen en been over de chocolade hier, want in Nederland is alles beter... en vorig jaar kocht ik een reep Verkade en ik dacht echt dat ze de smaak hadden aangepast - want opeens vond ik hem MINDER lekker dan de chocoladerepen hier in Canada! Maar mijn moeder verzekerde me dat het altijd zo gesmaakt heeft, ik ben het blijkbaar ontgroeid.

Is terug naar Nederland gaan wijs? Soms wel denk ik, ik ken verscheidene gezinnen die terug zijn gegaan (soms na een jaar, maar ook 3 of 4 jaar net als Manuela's gezin) die dit de beste stap van hun leven vonden. Zelf zou ik van m'n leven niet meer daar willen wonen, ik heb niet eens dubbele nationaliteit aangevraagd.

Het is voor iedereen zo anders, dus hoe kunnen we nou voor een ander bepalen of wat deze moet doen of zich zou moeten voelen/opstellen/gedragen? Ik zou het niet weten hoor...

[kastelke]

Smaken veranderen, daar ben ik van overtuigd!
Ik was ook een grote paprika chips fan in Belgie, en natuurlijk vond ik dat hier niet. Kreeg ook het advies om BBQ chips te kopen als goed alternatief, wat ik dus deed. Niet te vreten! Bah, hoe kon iemand het nu ooit in zijn hoofd halen om te zeggen dat dat heel erg hard op paprika chips leek?! Het was niet eens lekker!
We zijn nu bijna 3 jaar verder, ondertussen koop ik hier regelmatig een zak... BBQ chips. Want dat is lekker. En het lijkt echt wel erg op de smaak van paprika chips.

En wat Sophia zegt over de chocolade, dat heb ik ook zelf kunnen ervaren. Ondertussen vind ik Lindt ook lekker.

[Marion K]

Ik kan het niet laten en wil ook even op het grote Mayonaise Debat reageren. Bedankt voor de McCormick tip, ga ik zeker proberen. Hellman met olijfolie vind ik ook lekker.
Verder ben ik het helemaal met Dento en anderen eens: van een jaarlijks doosje Nederlandse lekkernijen word ik heel vrolijk. De rest van het jaar denk ik er niet eens aan. En zo is het met heel veel dingen, niet alleen met eten.

[Petra/VS]

Het is voor iedereen zo anders, dus hoe kunnen we nou voor een ander bepalen of wat deze moet doen of zich zou moeten voelen/opstellen/gedragen? Ik zou het niet weten hoor...

Precies, dat kunnen we ook niet. En we krijgen hier ook maar een klein gedeelte te lezen, want natuurlijk kennen wij allerlei mogelijke achtergronden niet.

[Marion K]

Ik heb niet de indruk dat forumleden Manuela willen vertellen hoe ze zich moet voelen of wat ze moet doen. Maar als je een noodkreet plaatst dan komen er - in de grote meerderheid goed bedoelde - reacties. Wat voor Manuela het beste is kan alleen zijzelf met haar gezin bepalen, maar de suggesties van anderen kunnen helpen als ze daar voor open staat.

[USInsider]

Soms als iemand iets mayonaise noemt is het ook alleen maar mayonaise.
Ergens in de discussie is het een metafoor geworden voor sommige deelnemers over gebrek aan aanpassingsvermogen.

Het enige dat ik probeerde duidelijk te maken was, dat eten een detail lijkt vergeleken met de grote problemen, maar dat nostalgie naar bepaalde produkten je welbevinden enorm kan beinvloeden.
Maar als ik over mayonaise schrijf schiet ik altijd door inderdaad.

Manuela geeft hier eerlijk verslag van depressie veroorzaakt door emigratie en her-migratie. Een aantal van ons probeert een hart onder de riem te steken en enkelen geven aan dat dit buiten ons bereik ligt - dat mogelijk professionele hulp nodig is.
En een aantal heft toch weer het Hollands vingertje. En dat zijn dat net ook degenen die zelf voor emigratie - of niet - konden kiezen. Die niet vertrokken vanwege de baan van de echtgenoot.

Sophia, ik kocht een aantal maanden geleden ook een grote Verkade reep en verheugde me zeer. En ik had dezelfde ervaring als jij en Kastelke dus ook had.
Ik vond van Lindt Cresta zo lekker vroeger en die heb ik hier nooit kunnen krijgen. Misschien maken ze die reep niet eens meer ?

[Bandido]

En ja, Calvé is ook lekkerder en anders dan wat je hier krijgt, maar "so be it"

Ik eet hier altijd "Duke's" mayo en dat smaakt heerlijk. Ik heb toevallig net weer eens een tube NL Calve gekocht, maar vind de Amerikaanse nu zelfs lekkerder. Integratie is dus compleet.

En dat heeft niets met 'integreren' te maken, maar des te meer met je eigen instelling.

En dit is gewoon een waarheid als een koe. Ik ken Manuela verder niet, en heb daar geen oordeel over. En ik vind het vooral vervelend dat ze nu zo'n rottiijd heeft. Maar in het algemeen is je instelling wel van belang: dingen zijn "interessant" en niet "vreemd", en probeer vanalles uit. Het is nooit hetzelfde als in NL, en soms beter en soms slechter. Maar beschouw het als een avontuur, zo zie ik mijn leven hier nog elke dag.

En een aantal heft toch weer het Hollands vingertje. En dat zijn dat net ook degenen die zelf voor emigratie - of niet - konden kiezen. Die niet vertrokken vanwege de baan van de echtgenoot.

Er is altijd een keuze. En bovendien is een emigratie een dermate grote stap, dat die naar mijn mening door een koppel samen gezet moet worden.