we waren er inderdaad niet echt gerust is, Marianne. En we konden ook zien aan de chauffeur dat hij met een behoorlijk "ei zat", want in tegenstelling tot de heenrit was hij nu wel echt merkwaardig stil en geconcentreerd.
Het was dan ook écht heavy. Zo'n muddy mess hebben we eigenlijk nog nooit gezien. Zelfs een echt 4x4, maar zonder zo'n banden met extreem profiel zoals hij had geraakte hier onmogelijk door. Bovendien stond er in de Buckskin Wash al water van de gesmolten sneeuw. Je kan zich voorstellen hoe de 100m daarvoor en daarachter er uitzagen
.
Er stonden nog 2 auto's op de parking van de Wire Pass Trailhead en hij heeft tussen de ruitenwissers een briefje gestoken om absoluut niet via de noordelijke route terug proberen te rijden. Alhoewel hij zich ook ernstige vragen stelde omtrent de zuidelijke route (bovendien 3u omweg).
Hij was blijkbaar zo opgelucht dat we er uitgeraakt waren dat hij met ons nog tot aan de Cottonwood Canyon Road gereden heeft om te zien of het mogelijk was om tot de trailhead te komen voor de Rimrocks, maar ook dit was onbegonnen werk.
Uiteindelijk eind goed al goed, maar het staat nu wel vast dat we ons voor de rest van het verlof aan geen enkele dirtroad meer gaan wagen, of het moest zijn dat het ook overdag blijft vriezen.
.
.
.
.
