Wel of niet emigreren??

[suebrons]

Al jullie verhalen is iets wat mij ook heeft bezig gehouden. Mijn opa en oma zijn ook de jongsten niet meer. En dan nog ook met de anderen zou zo maar in ene wat kunnen gebeuren. Maar gelukkig wil iedereen dat ik ga. En ikzelf ook uiteraard . Niemand heeft het eeuwige leven en om daar nou voor in Nederland te blijven en mijn toekomst in de VS voor opzij te zetten...Gelukkig voelt mijn familie dat ook zo. Ik wil veel te graag naar de VS en dat weten ze. Mocht er iets gebeuren tja dat zien we dan wel weer. Makkelijk zal het dan uiteraard niet zijn, maar komt tijd komt raadt. En of ik nou vanuit ergens in Nederland net niet meer op tijd kom, of ik kom dat vanuit de VS dat maakt ook niet zoveel meer uit.

Maar het blijft een moeilijke situatie. Zeker als je er in ene mee geconfronteerd wordt. Ik wens SFAM (maar ook alle anderen in dezelfde situatie) veel sterkte.

[SFAM]

Ben het met ANY eens (: zo te lezen krijgt iedereen er mee te maken). Ik weet niet echt waarom, maar had dat niet echt verwacht (waarschijnlijk omdat ik nooit aan dit soort dingen (wil) denk(en)). Maar goed, ik wens iedereen in een (soort)gelijke situatie veel sterkte!!

Ben het er ook mee eens dat je voor dit soort dingen niet je toekomst opzij kan zetten... Maar ik denk dat iedereen het wel meeneemt op de totale weegschaal... Zowel de positieve als negatieve momenten die je lekker met familie kan delen...

@Benno: Dat vind ik nou echt een goed idee... Alhoewel ik betwijfel of iemand in min familie 1,5 uur vol zou kunnen maken..
Zelf heb ik foto's gemaakt van mijn familie net voordat ik vertrok, voor als ik heimwee zou krijgen, maar ik heb ze eerlijk gezegd nog niet bekeken (ook geen idee waar ze zijn eigenlijk ).
Natuurlijk geen foto's van mijn opa (had er even aan gedacht... "voor het geval dat", maar besloot toen dat ik daar niet aan wilde denken en heb het toen niet gedaan..)

[Texas Boy]

Heb in de 44 jaartjes dat ik me voortbeweeg op de aardkloot al van alles meegemaakt, positief en helaas ook veel negatief. Je kan toch een groot leven van je leven niet controleren, want voordat je het weet staat alles op zijn kop. Ben het gaan accepteren en besloten mijn weg te gaan met soms grote hindernissen, maar het is niet anders.

[Bennogr]

Voor mensen die ouders en/of grootouders willen interviewen: spreid dat uit over een aantal avonden en plak dan achteraf alles aan elkaar. Gewoon 's avonds na het eten de bandrecorder voor de dag halen, aanzetten en een eind weg gaan praten (hoe was dat nou ook al weer, waar stond dat huisje waarin je geboren bent? Wat voor spelletjes speelden jullie? Was dat op straat? Waar ben je op de lagere school geweest? Herinner je je nog een meester/juf? En wat zeiden je moeder en vader toen je verder wilde leren? Hoe ging je naar school? En waar? Moest je inderdaad op blote voeten door een meter sneeuw de heuvel op, heen EN terug? Waar heb je pa/ma/oma/opa ontmoet? Hoe ging dat? Waar gingen jullie op vakantie? Waar hebben jullie na je trouwen eerst gewoond? En hoe was de trouwpartij? Hoe was het toen ik/broer/zus geboren werd? Enz., enz., enz)

Houd op na een uurtje of zo, onthoud waar je gebleven bent en ga de volgende avond verder.

Mijn moeder vindt over zichzelf praten maar moeilijk (wie ben ik tenslotte, zei ze als goed Nederlander), maar ze kwam toch behoorlijk los.

[ANY]

Dat is een heel leuk idee. Ik wel eens wat verhaaltjes opgeschreven die mijn ouders vertelden,maar zo heb je het in hun eigen woorden.

[Becs08]

Ik vind het inderdaad ook een heel erg leuk idee, maar ik weet bij mijn vader en broers bijvoorbeeld al zeker dat als ik een band recorder tevoorschijn tover, zij stug hun mond dicht zullen gaan houden

[kastelke]

Dat klinkt natuurlijk heel erg leuk...

MAAR... Wil ik dat wel???

Ik heb altijd geroepen dat ik stage wilde lopen in het buitenland, maar niet in de VS (niks tegen de VS hoor) én dat ik altijd (op stage na dan) in Nederland wilde blijven wonen (uit pure gemakzucht )...

Hoe is de stand van zaken momenteel?