Winnaar DV-2014 : Dbacks

[Dbacks2]

Pffff net een hele lap update getikt... weg!
Doe het morgen even opnieuw.

[SophiaB]

Oh ik haat wanneer dat gebeurt! Ik kopieer mijn lange verhalen nu altijd voor ik "send" druk Zie uit naar je vervolgverhaal!

[Baksteen666]

Als ik een lang verhaal ga tikken, doe ik het in een wordprocessor met autosave functie. Daarna kopieer ik het naar het post window.

[Dbacks2]

Ga ik doen Sophia en Baksteen... mijn trouwe Mac flikt me dit nooit... maar die zit in de zeevracht!
Kinderen gaan zo zwemmen ik ga het verhaal nogmaals doen!

[Hockey]

lazarus Form Recovery, zeer handige app die zowel op Google Chrome als op Firefox werkt. Daarmee kan je teksten die "wegvallen" terugkrijgen.

[Dbacks2]

Hoogste tijd voor de UPDATE!

Zoals ik aan veel vrienden en kennissen heb mogen/moeten uitleggen... we hebben niet beroerd gepland, maar het ging gewoon ongelooflijk en onverwacht snel. Pas als we enige zekerheid zouden hebben (en een baan was daar een belangrijke factor) wilden we definitief JA zeggen. Dus we hebben alles wel voorbereid en bedacht en niet belangrijke zaken die niet dagelijks gebruikt werden waren al verkocht, maar ooooo wat was er nog veel te doen en te beslissen!
Er is begin mei 3m3 aan zeevracht vertrokken en daar wachten we nu nog op... ik ben nog steeds heel blij met het besluit om niet meer dan dat te doen! Wat een troep verzamelt een mens om zich heen zeg! (dat moet anders kunnen ...)

Maar al ruimende en verkopende kwamen we aan in de laatste weken. Al snel bleek dat hoe hard ik ook werkte en hoeveel hulp ik ook kreeg (het meeste moet je zelf doen, dat gaat niet anders..) dat het echt een race naar de einddatum ging worden. De zolder leeg... de derde verdieping leeg... lieve vrienden die kwamen helpen met sjouwen en poetsen, 2e verdieping leeg... badkamer schoon en afgesloten, waterbed verwijderd...

Zo kwamen we aan bij de laatste dag in onze woonplaats: zaterdag 21 juni. Na de laatste weken op 2 tot 5 uur nachtrust te hebben geleefd was ik echt wel helemaal op.. maar nog steeds in een goed humeur en vol goede moed! De kinderen??? In een woord FANTASTISCH! (en hun vrienden ook!!!).

Tussen de werkzaamheden in de laatste weken hebben we steeds plek gemaakt voor vrienden en familie. Nog een laatste wijntje 's avonds laat, nog een keertje Efteling, nog een laatste keertje voetbal kijken met z'n allen nog dit en dit en dat...

Maar goed... de laatste zaterdag komen de beste vrienden binnen met koffie, broodjes en hulpvaardige handen. De laatste dingen worden geruimd en op een holletje vertrek ik naar het postkantoortje om het modem naar Ziggo terug te sturen. (die stuurden na het telefoontje over emigratie een brief dat ze enkele dagen NA afsluiting een brief zouden sturen met wat te doen met het modem... lolbroeken! alsof iemand een week tevoren opzegt??) Daarna door naar de garage om de auto in te leveren.. waar als snel blijkt dat we teveel bagage hebben om door onze vrienden naar schiphol gebracht te worden. Een taxi dus maar!

De taxi komt en een arabisch-achtige sprekende chauffeur met een oortje in, rebbelt door aan de telefoon en kijkt met afgrijzen naar onze stapel koffers. Sorry vriend... ik ben er ook niet blij mee, maar het is eenmalig!. Hij laadt de boel in en haastig vertrekken we... voor een 'dag huis' of het realiseren dat dit de laatste blikken zijn is eigenlijk geen tijd. De taxi neemt de fietsroute door smalle straatjes en we slingeren het hotsen en klotsen. Stoeprandje hier, vol op de remmen daar... gelukkig is het maar een klein stukje, maar het had beter gekund! Eindelijk op een grotere weg; hard rijdt hij, heel hard.

Wij hebben geen haast vertel ik hem... Maar SCHIEPHOEL? vraagt hij. Ja wel naar Schiphol, maar naar het Hilton Hotel.. niet naar een vlucht! Het helpt niks... aan de telefoon jakkert hij door en wij grijpen naar tassen proberen in de stoelen te blijven. Nog voor we op de snelweg zijn moet hij een noodstop maken... hij dacht dat de auto's voor het stoplicht wel gingen rijden... was rood, dus deden ze niet en vol op de rem voorkomt hij net een botsing. In klare taal laat ik hem nogmaals weten dat dit niet acceptabel is... iets rustiger gaan we voort.

Dag Betuwe denkt ik net, maar voor er enige emotie aan te pas kan komen gaat zijn telefoon weer. Hij verzit en staat half op om het ding uit de broekzak te krijgen. Mijn opmerking dat hij niet mag bellen onder het rijden maakt dat hij beide handen van het stuur haalt en in de lucht steekt om te laten zien dat hij geen telefoon vasthoudt.

Okay... nu is de maat vol!! Ik bel, vol binnen gehoorsafstand van hem, met de taxicentrale en laat de chauffeur tot de orde roepen. Liever hadden we een andere chauffeur gezien, maar we doen het ermee. Op schiephoel vraagt ie waar het hotel is... ???!!!??

Met een voor mijn doen onvoorstelbare onverschilligheid zeg ik 'Weet ik veel' en daar laat ik het bij! Na een paar ere-rondjes heeft hij het gevonden en we laten hem alle koffers de bus uit sjouwen om hem vervolgens dieprood van woede te zien worden omdat ik niet het volle pond betaal

Pffff dit was niet het afscheid van NL dat we in gedachten hadden... maar gaat het ooit zoals je denkt???

We dumpen de koffers, lopen naar de La Place voor iets te eten (het is inmiddels tegen vijven) en gaan in het hotel op bed liggen waar we allevier meteen slapen. Om 9 uur lopen de oudste 2 nog even langs de burgerking... we zijn uitgehongerd en nog steeds moe, maar wel gelukkig want we gaan en er valt niets meer te doen dan rustig wachten

Wordt vervolgd....

[Dbacks2]

...vervolg...

op zondag komen er vrienden naar Schiphol om de laatste dag met ons door te brengen. Het is een beregezellige dag op 1 ding na...

We vliegen met BA en het tweede deel vliegen we onder de naam van American Airlines (verzorgt door BA..zo staat overal). Normaal niet iets om over na te denken, we zijn koele kikkers. Zit je niet naast elkaar dan ga je toch dezelfde kant op
Maar we hebben extra bagage en online inchecken kan niet (vraag me niet waarom!) dat moet op de luchthaven. Nou dat kan ook niet! Pas aan de balie... maar mevrouw, geen zorgen... u loopt morgenochtend naar de incheckbalie en dan wordt u overal mee geholpen! Boardingpasses, stoelen voor de volgende vlucht... komt helemaal in orde!

Enigszins gerustgesteld gaan we de laatste nacht in... een korte... en dan staan we weer in de vertrekhal. Twee lieve vrienden hebben ons 'doe het nou niet... het is zo vroeg en het is maar voor heel even' genegeerd en staan om voor half vijf 's morgens al op de luchthaven.

We staan al meer dan een half uur, als EERSTE!!, te wachten als de check-in opengaat....

Niks hulp... met een chagerijnig gezicht van een slecht uitgeslapen juffie worden we teruggestuurd naar die flutmachines voor een boarding-pass. Uiteraard lukt het niet... wachten en wachten en daar is juffie weer... die het ook niet kan. Dan moeten we maar in de rij...
Waar we dus eerst voor stonden staan we nu achter. Eenmaal aan de beurt moeten alle ZEVEN koffers worden proefgewogen... ze zijn okee. Vervolgens komt er een bedrag uit aan extra bagage waar je U tegen zegt 10X zoveel als online... en niet de 12,50 ongeveer extra per koffer. Ik sputter en vraag info. Vermoeid gaat ze me uitleggen dat het extra kost... en en en en en EN dan merken we dat ze ZEVEN extra koffers rekent en niet vier normaal en drie extra.
Dat maakt de kosten normaler en we kunnen verder??? Nou nee... betalen moet bij de info balie. Even heen en weer lopen mag niet... alle koffers moeten mee! Mag er niet even iemand hier aan het zijkantje ??? NEE (bedankt BA!!)

Alles opgeladen en naar de info balie... een vreselijke zeikerd daar... excuses le mot.. maakt dat voor het eerst in het hele proces de tranen over mijn wangen rollen van vermoeidheid, onmacht en woede. Stomme, stomme uitgerangeerde steward!!

Weer terug met de koffers. "mag ik eerst die zware?? van precies 23 kilo??" ALSOF IK WEET WELKE dat is..... Dank vrienden ... dank... voor het sjouwen, jullie geduld en vooral voor het daar zijn!! ik vertik het om de handbagage te laten wegen omdat we al laat genoeg zijn.. de koffers voldeden toch keurig aan de eisen?? En krijg labels mee voor 4 onboarders die alle vier ver over de 8 kilo zijn ... pieuw!!

We hadden meer dan 3 uur voor een fluthupje naar Londen... en we moeten rennen naar de gate waar ze al boarden als we aankomen!! (dank je wel BA!!)
Gelukkig (oooo da's niet lief) hebben we een kind met krukken bij ons (die al weer redelijk loopt, maar alleen geen schoenen aan kan en lastig lange einden loopt). Daar maken we schaamteloos gebruik van nu.

Hup dat vliegtuig in!... Dag Nederland. We kijken nog even naar een zeer mooie blik op de kustlijn en dat slapen we.
LHR is een uitdaging op zich. We wisten al dat we waarschijnlijk een transfer zouden hebben van 5A naar 5C... dit is een tripje van 20 minuten... (heen gaat makkelijk, terug niet... is een soort visnet constructie) dat je pas kunt aanvangen als je het zeker weet. 12 minuten voor de start van het boarden was het pas zeker (thx BA!!)

Uiteindelijk hebben we 50 minuten vertraging en doen de krukken ook hier weer wonderen!
Gaan we dan NU beseffen dat we emigreren?? Nou nee.... ik geloof dat geen van ons nog weet dat we zijn opgestegen... iedereen sliep!

Wordt vervolgd....

met in het volgende deel belangrijke info voor mensen die hetzelfde pad gaan!!

[Doockles]

Pffff Dbacks, wat een verhaal! Ik geraak er zelf gestresseerd van.

Hopelijk verliep de rest van de reis wel wat vlotter.

[Steffen]

Je verhaal doet me erg terug denken aan ons eigen vertrek zeg! Het 2-5 uur slapen per nacht en daar voldoende aan hebben de laatste weken is zo herkenbaar. Kaap Koraal had het wat langer dan de meeste van ons, maar dat hyperactieve herken ik heel duidelijk. En ook de reis van schiphol. Onze taxichauffeur was niet zo erg en wij vlogen met KLM, maar de vlucht en rompslomp op de luchthaven beleef je totaal anders dan wanneer je op vakantie gaat! De checklist of je alles hebt blijft ook maar door je hoofd spoken en wij vlogen met huisdieren. We hadden 4,5 uur de tijd genomen om in te checken, maar de rij voor vliegen met huisdieren duurde al bijna 2 uur. Dan moet je ook nog je volle koffers en veel te zware handbagage inchecken. De 'emigratievlucht' vergeet je je leven niet meer

[Dbacks2]

Steffen, wat leuk dat het herkenbaar is! Je vermoedt natuurlijk wel dat het bijna niet anders kan dan zo, maar toch ben je een beetje 'alleen op de wereld' er zijn per slot niet zoveel mensen die zoiets doen

***vervolg***

Daar zitten we dan, op de vlucht naar Sky Harbor Phoenix, de luchthaven die ons het meest bekend en geliefd is in de VS. Niet te geloven dat we daar al mogen gaan starten en zo snel al. Het voelt zoooo goed om daarheen te mogen dat ik geen moment twijfels heb gehad. En dat zegt heel wat, want op huwelijksreis zijn we midden in de nacht naar huis gegaan uit Heidelberg omdat ik heimwee had, we hebben Benidorm (25 jaar terug hoor!) al een keer voortijdig verlaten... en ons nieuw laminaat maakte ook dat ik 2 jaar mijn huis kwijt was!! Je kan wel zeggen dat Dbacks een held is dat ie met mij durft te emigreren

Aan de andere kant was al die jaren de wens bij mij ook heel sterk en had ik hetzelfde heimwee gevoel al om de VS weer te moeten verlaten op de dag dat we voor een vakantie aan kwamen!
Maar geen twijfels zegt dus nogal wat!!

We hebben vier stoelen naast elkaar weten te bemachtigen... van 2 ervan doet het entertainment-systeem het niet (thx BA!!) ook niet na drie keer herstarten... (bij zo'n 20 anderen ook niet..). We stoelendansen om een film te kunnen aanzetten en die met de ogen dicht te bekijken...
Alle lof voor onze kinderen (10,13 en 17)... er komt geen wanklank uit, ze hangen bij elkaar op de stoel en wisselen nog voor ik moet loten, omkopen of andere maatregelen moet verzinnen.

De vlucht gaat heel snel en in no-time staat we in Phoenix. 'Goed krukken ' zeg ik tegen jongste... maar dat deed ie uit zichzelf al. Binnen 10 seconden worden we opgemerkt en mogen we een kortere rij in..

Rijkhalzend kijken we uit naar een vriendelijke grijns en het 'Welcome Home' van de customs officer zoals we dat vanuit het toeristenrijtje zo vaak hebben gehoord. Daar staan we dan... we zijn THUIS!!!

Nou..... dat liep toch even anders!!!



geprinte datum op ons visum was : 18 juli... en de datum 23 juli. Geen nood!! het stempel op het visum maakte het immers geldig tot 8 januari 2015 !!!!

NIET DUS! Waar onze GC was! Nou ... bij mijn man, in ons nieuwe huis. Omhoog gingen de wenkbrauwen.. hadden we ze thuis gelaten?? Nee... leg ik uit, we emigreren nu...
Prompt word ik onderbroken: PAPIEREN... envelop... een ongeduldige hand met een diepe zucht valt ons ten deel... (hoooo dit moest niet... welcome home... you know???)

Nee... papieren zijn al ingeleverd... anders konden we toch geen GC hebben?? Deze dame weet duidelijk van niets van hun eigen regels..

Computer gaat op slot ... WAIT HERE!!! en weg is ze, met de paspoorten.

Ahh daar is ze weer! Waarom hebben we de GC niet?? Nou... die mag je van de wet niet opsturen, dus dat hebben we niet gedaan en ons visum is vanwege het stempel geldig tot feb 2015 ???

NOOOOOO!!!!! Volgens haar moeten we ons aan de regels houden als we in dit land willen wonen! We hadden netjes op onze GC moeten wachten bij aanvraag (yeah right... weet je wel dat ze er 3 MAANDEN bijna over gedaan hebben om compleet te zijn??? dat zeg ik maar niet). Als we dit nog een keer flikken mogen we rekenen op 600 usd boete ... EACH bijt ze ons toe...

Hold your horses missie dat zijn en waren we echt niet van plan....

Maar wees dus gewaarschuwd....stuur liever je GC op dan zonder bij de douane aan te komen!! Dbacks had die probleem niet omdat die voor het verlopen van het geplakte visum het land in kwam...

Okay... geen welcome home deze keer... maar we waren niet minder blij hoor!!

Op naar de koffers...verdraaid de laatste twee duurden wel een 45 minuten... en op naar de aankomsthal waar we weer een compleet gezin werden!!! Dbacks stond met vrienden te wachten (bedankt daarvoor... was lief en leuk!!) en gelukkig dus niet alleen!

Na een flinke tik van de hitte (ooo ja.... zomer hier ) alles de auto in (wat in NL in een bus moest, gaat hier zo de auto in... not everything is bigger... maar de auto zeker wel ) en daar gaan we...

Naar huis, waar de 'Welcome Home' banners en balonnen rijkelijk aanwezig zijn! Vreemd en vertrouwd lopen we door het nieuwe thuis waar we nog nooit zijn geweest, maar dat we zo goed van skype kennen.

Thuis... we zijn THUIS!


*** wordt vervolgd***

[kastelke]

Ontzettend fijn om het verhaal hier te lezen!
Een aantal dingen zijn ook voor ons herkenbaar.
Ook wij zijn de avond voordien al naar de luchthaven Zaventem vertrokken om daar in het Sheraton te overnachten. Eigenlijk hadden we dus tijd genoeg om 'afscheid' te nemen van ons huis (dat we nog maar enkele jaren voordien zelf ontworpen en gebouwd hadden). Maar de taxi stond te wachten, dus voelden we ons verplicht om er in te stappen. En ook wij zaten mentaal nog in de 'rush rush rush' mode, dus gingen we gewoon zo door en vlogen we de taxi in nadat we onze 6 koffers, 6 stuks handbagage en de grote kennel van de hond er in hadden weten te proppen. (we hadden een busje besteld met de melding dat we een emigratie hadden en dus al dat gerief mee moisten krijgen, stuurden ze een bakkersautootje... De enige die comfortabel zaten waren de chauffeur en de hond.)
En dan dat gevoel van "dit is nu thuis" eenmaal je landt...

Geniet nog van al die nieuwe dingen die nu op je af komen, en al de 'eerste keer..." nadat je de afgelopen maanden heel wat "laatste keer..." gehad hebt!

[SemJes]

Wat super leuk dat je de tijd wil nemen om dit met ons te delen. Wat een verhalen zeg! Ik kijk uit naar deel 4

[SophiaB]

Tjo wat een verhalen! Dat is een binnenkomst die je noooitt meer vergeet, dat is wel duidelijk! Zie al uit naar deel 4

[Petra/VS]

Herkenbaar met 31 jaar geleden toen wij (zes personen) met twaalf koffers, twee honden en een kat op JFK aankwamen. Ook allerminst "welcome home". Ik zie ons nog met al het spul in onze warme kleding (wat het was koud in Nederland) door de 30+ graden hitte van terminal naar terminal sjouwen. Hopelijk is alles nu goed en kunnen je draai beginnen te vinden in jullie nieuwe omgeving.

[USInsider]

De immigrations officer kende wel degelijk de regels lijkt me zo.
En ja - dit is de US en je moet je aan de regels houden. Hoe tegenstrijdig en inconvenierend die ook zijn.

In ieder geval: jullie zijn binnen ! en dat is waar het om gaat !
Gelukkig zul je als groene kaart houder niet veel met immigratie regelgeving meer te maken krijgen.

[Dbacks2]

**** vervolg***

Daar waren we dan... THUIS! De tv van skype.. de bank van skype...en van Ikea want daar hadden we 'm in februari nog snel samen uitgezocht alles zo herkenbaar!!! Alleen dit stapel koffers had ik er nog nooit gezien.
Heerlijk om iemand te hebben zonder jetlag daar, echt een uitkomst. We zijn nog lekker uit eten geweest en toen heerlijk slapen.
Dbacks moest de volgende dag gewoon werken (we hadden gekozen voor een vrije dag op vrijdag, als wij wat minder jetlag zouden hebben) en wij rommelden wat rond. Koffers uitpakken, tv kijken, lekker niksen en de goed gevulde ijskast plunderen. 's Middags weer met z'n allen op pad... heerlijk dat we op voor ieder bekend terrein terecht gekomen zijn. Toch keken we onze ogen uit... het is niet voor even, voor een vakantie.. we mogen blijven!!!

Woensdag zijn we lekker naar de bios gegaan, de voorstelling van 14.00 uur, pffff had ik moeite om wakker te blijven
Weet echt niet meer precies wat we welke dag gedaan hebben... maar er zijn vrienden langsgeweest, we hebben gebiljart, gezwommen, vrienden uitgezwaaid die naar NL gingen, written test/ road test voor mijn rijbewijs en learner permit voor zoon, naar het voetbal met 250 andere Nederlanders (3X), 4th of July gevierd met vrienden, tig keer naar Ikea/Target/Wallmart, een hamstertje gehaald bij de Humane Society en een hok voor haar gezocht...en dat allemaal in nog geen 2,5 week

We wentelen ons in de vriendelijkheid van de mensen, in de rust en het fatsoen. Heb een boek gehaald om mijn SAT te gaan halen (voor de lol) en ben op het spoor gezet voor een eerste baantje. Weet nog niet zeker of ik dat al wil, maar ze hangen 2 keer per dag aan de mail...

De kinderen doen het wonderwel... de vrienden in NL houden zich ook stevig aan de afspraken en er wordt heel wat heen en weer gepraat op allerlei manieren. Wat zijn smartphones toch een heerlijkheid!! En alle dank aan Dbacks dat we een half uur na thuiskomst allemaal werkende telefoons hadden!!

Ging er ook iets niet goed?? Nou... weinig! Het kooktoestel (elektrisch...) is een regelrechte RAMP... maar ik zal er wel een keer aan wennen (of niet... maar het jaar huren overleven we wel), we hadden de grootste jetlag ooit, maar dat is niet zo verwonderlijk aangezien we in NL al zo weinig slaap gehad hadden.

Net gehoord dat onze spullen zijn vrijgegeven, dus ook dat gaat goed.

Met het voetbal een leuk contact opgedaan met een stel van onze leeftijd, de buren zijn leuk...

Spektakel hebben we ook al gehad! Een 1m20 lange slang pal voor de ingang van het trappen huis Leuk voor de foto's voor in NL.
Drie keer een dust storm warning en een keer echt een dust storm.

Kortom we hebben 't in onze knollentuin om het maar eens in het Nederlands af te sluiten!

Volgende week(weken) hebben we afspraken staan voor de enrollment van de kinderen op school, dat loopt ook allemaal voorspoedig en dan nog een paar weekjes tot de scholen beginnen we het echte dagelijks leven.

To be continued on a later date...

[Vito]

Ik vind het heerlijk om jullie verhalen te lezen. Fijn dat het zo goed bevalt allemaal

Ik zou bijna ook willen emigreren als ik lees hoe goed het allemaal verloopt maar de nadruk blijft toch liggen op bijna

[Dbacks2]

Vito... emigreren moet je inderdaad met heel je hart willen.
Er is natuurlijk geen enkele garantie (maar die is er ook niet als je in Nederland blijft) op een leuk en gelukkig leven en soms denk je 'waar begin ik aan??' Maar over het algemeen moet het willen gaan overheersen, de zin in een nieuw leven. Accepteren dat sommige dingen niet lukken/makkelijk gaan. Na 2 weken heb ik pas een beetje een voorraadje zodat ik een complete maaltijd zonder bloopers op tafel krijg.. nou en??!!

Er zal best nog wel eens iets fout gaan!

We spreken best goed Engels... maar onze hamster in Nederland, vernoemd naar een plaats in Hongarije... blijkt hier een naam te hebben die slang is voor borsten... vandaar dat ze raar keken bij de Humane Society

Misschien hadden we wel enorm mazzel dat we 12 jaar moesten wachten voor onze droom uitkwam... het is wel twaalf jaar ervaring en kennis opdoen over je nieuwe land..

En ik hoor ook mensen heel enthousiast over wintersport... da's iets dat ik dus lekker aan me voorbij laat gaan, hoewel ik best geloof dat het heel leuk is Laten we maar niet allemaal hetzelfde doen/willen...dan blijft het nog leuker!

[Old Faithful]

Bedankt voor de updates.
Ofschoon ik wel van de wintersport en niet van het emigreren ben , geniet ik van jullie verhalen. Goed dat je zo positief met de kleine tegenslagen om gaat.
Ik wens jullie veel succes in Amerika.

[Dude]

Heerlijke updates alweer ! Jullie gaan ons netjes voor dus dat staat ons ook nog allemaal te wachten
Keep up the good work, en met die Dbacks heb je het wel getroffen. Hij straaaaalde gewoon als hij het over jullie had
Heel veel succes met alles