Mijn vriend krijgt over 1 jaar een super kans om voor 3 jaar naar Amerika te gaan (west-kust) om te werken, maar ja nu begrijpen jullie wel ik vraag me natuurlijk af hoe het is om daar te wonen wat moet ik daar gaan doen?
Zelf ben ik erg sociaal aangelegd en heb nu een erg drukke baan als podoloog, in een gat vallen als ik daar ga wonen wil ik niet. Zijn er forums om met Nederlandse vrouwen in contact te komen of kan ik ergens op het internet vrijwilligerswerk zoeken? Het lijkt mij een super kans om meer dan alleen maar Nederland te ontdekken maar we moeten natuurlijk wel veel opgeven en ik ben natuurlijk 40 uur p/w alleen als mijn vriend aan het werk is.
Graag jullie advies of aan of opmerkingen
Mooie kans, maar je zult sowieso eerst je vriend moeten omtoveren in je echtgenoot. Anders mag je niet eens mee
2004: Rondje ZW 2005: NYC 2006/07: Hong Kong, Australië 2008: NYC, Toronto 2009/2010: LA, NYC 2010/11: NYC 2011: NYC, Toronto 2012: NYC 2012: Hong Kong, China, Macau 2012/13: Washington DC 2013: Las Vegas, DV, Yosemite, San Francisco 2015: Toronto, Vancouver, Seattle 2016/17: China, Hong Kong, Thailand
1) Welk visum krijgt hij? 2) Zolang jullie niet getrouwd zijn mag jij niet mee. 3) Zoek op volunteer work via Google voor de regio waar jullie heengaan, en iets als Dutch people in ...... (waar jullie heengaan).
Welk visum krijgt hij? Of jij wel of niet vrijwilligerswerk mag doen hangt af van zijn visum. En zoals al gezegd, jullie zullen moeten trouwen als je mee wilt.
Contact leggen gaat soms makkelijk, soms moeilijk. Belangrijkste is om zelf niet te gaan zitten wachten maar zoveel mogelijk op stap te gaan. Via sites zoals Meetup.com kan je groepen vinden in de omgeving. Misschien zijn er expats, of mensen met een hobby die je aanspreekt. Gewoon naar de meetup site gaan en kijken wat er in de omgeving is. Niet zozeer zoeken op zoektermen, maar gewoon op alles binnen 20 mile van je nieuwe zipcode.
Hou plaatselijke krantjes/websites in de gaten en ga naar elke activiteit die je aanspreekt. Maak wandelingen in je nieuwe omgeving, da's een goede manier om de buurt te leren kennen en soms heb je geluk dat er buurtgenoten buiten zijn waar je een praatje mee kan maken.
Belangrijkste is om open en sociaal te zijn, en niet af te wachten tot anderen naar jou toekomen om je welkom te heten.
Dank jullie wel welke visums zijn er dan? Dat van het trouwen zijn we van op de hoogte . We zijn nu alvast aan het rondkijken over hoe en wat heeft iemamd ervaring hoe het is als vrouw om mee tegaan naar Amerika?
Je kunt het beste aan je vriend vragen welk visum hij krijgt, er zijn diverse opties. In geval van een H-1B krijg jij (indien getrouwd) een H-4 en mag je NIET werken. Vrijwilligers werk alleen onder voorbehoud. Alles wat naar werk ruikt, ook zonder betaling, mag niet.
Nog ter aanvulling: In geval van een L-1 krijg jij een L-2 en mag je een werkvergunning aanvragen. Na het ontvangen daarvan mag je werken, en ook vrijwilligerswerk doen. Dat laatste lijkt me een uitstekende manier om contacten op te doen. Een cursus doen in je lokale community center kan ook tot contacten leiden.
Als het goed is krijg ik een L2 dat heeft hij gister nagevraagd op het werk. Dan is het voor mij natuurlijk wel iets makkelijker om een leventje daar op te bouwen al weet ik niet hoe moeilijk het is om als expat aan een baan te komen is,
Het is natuurlijk altijd maar voor een paar jaar dat je daar zal werken.
Het voordeel van een L2 is dat je elke baan mag pakken die je wil. Dus ook hamburgers bakken bij McDonald's. Waarschijnlijk zit je daar niet direct op te wachten, maar het geeft het voordeel dat je vrij bent. Als jij zelf een H1-B zou moeten bemachtigen dan moeten zowel de baan als jouw vaardigheden aan bepaalde minimumeisen voldoen en mag een werkgever die pas per 1 april aanvragen en zal je alsnog in een loting terechtkomen. Nu zijn die eisen er allemaal niet.
Een baan vinden is niet altijd even makkelijk. Maar als je een L2 hebt, mag je ook vrijwilligerswerk doen. Vraag eens bij de bibliotheek in de plaats waar je gaat wonen of je ze kunt helpen. Immigranten te helpen bijvoorbeeld om examen te doen om Amerikaans staatsburger te worden (je moet dan antwoord kunnen geven op een paar vragen die door de immigratieambtenaar gepakt kunnen worden uit een boekje met 100 vragen, redelijk eenvoudige les om te geven). Of ga bij een boekleesclubje daar (of ergens in de buurt, de bibliotheek kan je helpen zo'n clubje te vinden). Of ga sporten. Of ga kegelen (hoewel dat natuurlijk ook een sport is). Ga bij een wandelclubje, een tuinierenclubje, bij de Food Bank vrijwilligers werk doen, het Rode Kruis helpen bloed in te zamelen.
En dan heb ik het niet eens over een stamkroeg te kiezen, met mensen in gesprek raken in je buurt, in je flat, in de supermarkt... Er zijn eigenlijk teveel mogelijkheden om mensen te ontmoeten. Plus de meeste Amerikanen vinden Nederlanders altijd erg interessant. En ik zou daar schaamteloos gebruik van maken (doe ik ook nog wel eens en ik woon hier al een tijdje).
Ik had toen ik hier kwam erg veel aan de website meetup.com, waar mensen activiteiten organiseren waarvoor je je kunt aanmelden. Zo kom je in ieder geval de deur uit
Hi Suzke. Welkom !
Ik ben zelf 'meekomer' geweest van iemand die ook zo een 'unieke kans' kreeg. Ik werd niet gewaarschuwd voor de valkuilen en ik ben in alle kuilen gevallen.
Ik sta bekend bij sommigen hier als 'negatief' maar ik ben gewoon reëel in wat ik zeg. Het is allemaal gebaseerd op ervaring. Dus houd je vast.
Komt Wizke hier ook om een aantal uur per week te vrijwilligen, wat beneden zijn opleidingsniveau te werken, een cursus tuineren te gaan doen, dan wel in de supermart te gaan babbelen ?
Nee. Je dan-man gaat naar de US om verder te bouwen aan zijn carriere.
En dat is exact wat jij ook moet proberen te doen. Maak dat de jaren in de US voor jou ook betekenen dat je meer waard wordt.
Je hebt nog enige tijd te gaan voor vertrek. Je kunt je orienteren, komtakten leggen, veel regelen/voorbereiden vanuit Ned.
Wat is er in SanF aan extra kennis op te doen op jouw vakgebied of een aanverwant gebied op een college of universiteit ?
Ik heb al gezien dat je niet als podoloog (ik denk dat dat in de US een podiatrist is) aan de slag kunt. Want je moet licensed zijn bij de staat en daarvoor moet je een US opleiding hebben gevolgd.
Ik vond ook dat er aanvullende opleidingen zijn hier. Maar die zijn meestal prive en dus enorm duur. Stanford is er een van.
Dus: wat kun je eventueel krijgen aan stipends vanuit Ned. ?
Denk niet dat in de US van alles makkelijk te regelen is. Integendeel. Men heeft hier uitgebreide procedures voor van alles en vooral in CA.
Verder leren hier betekent TOEFL exam - kun je in Ned. doen via CITO dacht ik), diploma's laten certificeren, in de US laten evalueren, beschrijvingen hebben en verklaringen van docenten omtrent de cursussen die je deed tijdens je opl. in Ned., en referenties. Nog meer papieren. Plus vertalingen waar nodig.
Wil je studeren op bachelorsniveau dat is nog te doen, voor een masters opleiding moet je veel meer verzetten om toegelaten te worden en de plaatsen zijn beperkt. Hoewel daar meer mogelijkheden zijn voor beurzen heb ik begrepen. Helaas weet ik daar te weinig van af.
Inschrijving kan al snel een half jaar of langer kosten voor je kunt beginnen. Vandaar dat ik schreef: nu al beginnen !
Ik kan je uit ervaring vertellen dat het in de US en mn. in CA, niet makkelijk is contacten te leggen. Voor de meesten hier zijn de collega's en de familieleden hun vrienden/ kennissen. USers laten onbekenden niet snel in hun huis toe.
Je schrijft dat je dan-man 40 uur per week gaat werken. Sorry maar voor de meeste werkers zijn de uren meer, plus reistijden, denk eerder 5-60 uur.
Je zegt 'het is voor drie jaar'. Maar er is kans dat hij zo in de pul valt dat zijn visum wordt verlengd naar 5 jaar (of 7 - je geeft niet aan of het L1-A of L-1B is). Ook is er een kans dat de werkgever aanbiedt te sponsoren voor een groene kaart. Dat betekent permanent in de US wonen/werken.
Jij zult hier toch ook een bestaan willen opbouwen hier als dit zou gebeuren. En dan kunnen drie jaar van frutsel activiteit zoals in het begin beschreven je enorm opbreken.
En breuk van een paar jaar in je resume betekent dat je stukken moeilijker aan de slag komt hier in de US. Heb je die jaren gestudeerd en diploma's/certificaten behaald, dan heb je geen gat in je loopbaan en ben je waardevol voor een US werkgever. Een US opleiding is eigenlijk ook een voorwaarde een goede job te bekomen hier.
Neem eea. niet te licht op. Laat je as. ook met werkgever overleggen omtrent laten doorlopen werknemersverz. voor hem als dat kan, vrijwillig doorbetalen AOW voor jullie BEIDEN (lijkt nu niet belangrijk maar dat wordt het straks wel, geloof me) betaling studiekosten voor jou voor je eerste jaar (na een jaar ben je resident van CA en betaal je minder voor staats universiteit/community college).
Ook als je terug gaat wil je op je jaren hier terug kijken als een periode waarin je daadwerkelijk iets hebt gedaan.
Als je situatie omgekeerd was, als jij op een L-1 naar de US ging, voor je man zou het vanzelfsprekend zijn dat hij er ook 'wijzer' van werd.
Studeren is bovendien je beste kans om leuke gemotiveerde mensen tegen te komen die interesses met je delen.
Verpeuter je tijd niet. "Meekomers' zijn als snel de ondersteunende partij en regelen van alles en nog wat, maken het huis schoon, doen boodschappen, koken, enz. Dat levert je echter niets op dat van belang is voor je carriere.
Laatst gewijzigd door USInsider op 03 jul 2014, 23:16, 1 keer totaal gewijzigd.
Het is denk ik goed voor de topicstarter om zich te realiseren dat niet werken gevolgen kan hebben voor je verdere leven, zeker als na 3 of 4 jaar blijkt dat je man's periode verlengt wordt en jij daardoor nóg een periode van 3 of 4 jaar daar blijft en nog steeds niet kunt werken. Vraag je af wat dat voor je eigen leven betekent!
Laatst werden cijfers bekend gemaakt over armoede in Rotterdam. Veruit het grootste deel van de mensen die in de stad in armoede leven zijn vrouwen, alleenstaande moeders. Vrouwen geven wat al te makkelijk hun carriere op om hun man te ondersteunen, voor de kinderen te zorgen en what not. Maar als de relatie dan eindigt blijft de moeder vaak achter met kinderen en zonder carriere. En dan volgt vaak een leven in de bijstand of met een baan met minimaal inkomen. 3 Jaar niet werken en wat leuke en soms nuttige dingen doen is overkomenlijk, maar je kunt niet in de toekomst kijken he?! 6 Of 10 jaar niet werken en het kan lastig worden om nog een onafhankelijk bestaan op te bouwen. Denk er goed over na, en hopelijk krijgen jullie dat L-visum!
Vergeet ook niet dat als je nu een baan hebt die een waarvolle invulling van je leven is, je dat wel eens veel meer kan gaan missen dan je nu denkt. Wat nu als een heerlijke break lijkt kan wel eens heel snel gaan vervelen. En een gat in je carriere kan inderdaad heel wat schadelijker zijn dan je je nu realiseert. Ik was zelf aardig naief toen ik naar de VS verhuisde, maar gelukkig ben ik er wijzer van geworden (hoop ik dan maar ) zonder eerst in de problemen te komen. En ik heb het reuze naar mijn zin hier.
Gelukkig kun je op je L-2 gaan werken, en ik zou daar zeker gebruik van maken!
Benno, je hebt gelijk, ik had even moeten aangeven dat ik vooral oop de eerste zin van TS reageert. Het was een beetje flauw het tuineieren als vb. te nemen. (Maar ik had ook het kegelen kunnen nemen....)
Goldenhills, right-on. Ook omdat TS dan begint SS rechten op te bouwen in de US.
Maar ! wat voor baan denk je dat ze kan krijgen ? Barista bij de Starbucks ? (Ik had er destijds inderdaad een moord voor gedaan maar dat terzijde.)
Voor iemand die jong is en haar carriere nog moet opbouwen is het een behoorlijke stap terug.
Ik denk dat topicstarter na drie jaar in de US best goed haar bestaan in Ned. kan oppakken als podoloog.
Maar als haar man besluit langer te blijven en/of voor een groene kaart te gaan zal haar dat 'baantje' opbreken.
Het is enorm moeilijk na zo een stap terug, weer op je eigen 'oude' niveau te komen. Zeker in de US. En dit is de samenleving van 'wie niet werkt zal niet eten'.
Je mag als L2 alleen niet meteen werken, je moet eerst een I-765 aanvragen. Dat duurt een paar weken maar is verder heel makkelijk. Met je I-765 kun je dan een social security nummer aanvragen en een rijbewijs aanvragen (je moet waarschijnlijk wel een theorie en praktijk examen doen, maar dat is een peuleschil en kost in Texas bijv. maar 25 Dollar).
De deur uit! Wij zijn hier nu 2 weken en worden overal aangesproken of we Duits zijn. Gelukkig weten ze hier totaal niet dat we dat nu net liever niet zijn , maar ze vinden ons en het accent machtig interessant.
Het voetbal met de Nederlandse vereninging heeft als al een aantal leuke contacten opgeleverd (neem het Oranje niet kwalijk, maar nog een extra rondje was leuk geweest!) zowel Nederlands als Amerikaans. Bij de DMV ging het allemaal erg snel... maar daar hebben we ook leuk zitten kletsen.
Verder denken wij aan sportschool, kroeg (we hebben al 1 restaurant gevonden waar iedere donderdag een vaste groep komt + uitnodiging voor ons..) , bieb, een cursus spaans, kookcursus...
Denk dat het prima gaat lukken, maar blijf zeker de tips meelezen!
The views and comments posted in these fora are personal and do not necessarily represent the those of the Management of AllesAmerika.com Forum.
The Management of AllesAmerika.com Forum does not, under any circumstances whatsoever, accept any responsibility for any advice, or recommentations, made by, or implied by, any member or guest vistor of AllesAmerika.com Forum that results in any loss whatsoever in any manner to a member of AllesAmerika.com Forum, or to any other person.
Furthermore, the Management of AllesAmerika.com Forum is not, and cannot be, responsible for the content of any other Internet site(s) that have been linked to from AllesAmerika.com Forum.
) zonder eerst in de problemen te komen. En ik heb het reuze naar mijn zin hier.
