Voor ik dit bericht begin wil ik even zeggen dat alles hier prima gaat - 'alles gaat z'n gangetje' - nog steeds geen appartement gevonden, maar dat komt vast goed.
Hoe dan ook wil ik dit forum heel even als uitlaatklep gebruiken, want er zijn dagen dat sommige dingen me iets te 'Amerikaans' zijn en de Nederlandse in me kan daar nog niet zo goed mee omgaan.
Ik weet niet of iedereen dit zo ervaart, maar ik kan me in ieder geval wél voorstellen dat ik niet de enige ben die er soms zo over denkt.
In de afgelopen maanden heb ik heel erg gemerkt dat wij Nederlanders een stuk rechter voor zijn raap zijn dan Amerikanen. Nu is dat wel 'algemeen bekend', maar tot je het zelf meemaakt, neem je die opvatting toch met een korrel zout. Wij staan bekend om ons 'zeggen wat we denken' en 'er niet omheen draaien' daar waar - in mijn ogen - de Amerikanen alleen maar denken en niks zeggen en er zover mogelijk omheen proberen te draaien. Zoals Cory mooi zou zeggen: "it's driving me absolutely bananas!".
Ik heb het in een persoonlijke discussie met m'n schoonzus gemerkt, dat als je je ergert voor een lange tijd aan hetzelfde ding, het niet op prijs gesteld wordt dat je even het hele verhaal op tafel gooit, maar dat 'just suck it up' soms beter lijkt. -Want dat doen zij ook.- Nu ben ik sowieso iemand die moeite heeft om mijn ergernissen in te slikken (ja, ik geef het toe), maar het wordt hier voor mij wel erg moeilijk 'to pick my battles' als ik het gevoel heb dat ik beter helemaal niks kan zeggen in 95% van de gevallen.
Nu vindt niemand het leuk om degene te zijn die klaagt of die een probleem bespreekbaar probeert te maken, maar aangezien ze hier overal omheen draaien, krijg ik af en toe het gevoel dat ik de enige ben die 'constant' zeurt. Echt waar, in Nederland - in precies dezelfde situaties - zou ik me zeker weten niet zo voelen, maar hier is het haast onmogelijk om zelfs kleine dingen te melden. Op het werk, op straat, zelfs tegen vrienden.
De reden waarom ik dat hier nou zo neer zet, terwijl dit geen 'zeik en dweil' forum is, is omdat ik echt even niet weet waar ik anders m'n frustratie kan uiten, omdat ze hier overduidelijk niet hetzelfde denken als ik. Bah. Vertel me alsjeblieft dat ik niet de enige ben die er af en toe zo over denkt!
, zou het kunnen liggen aan het feit dat het om (schoon)familie gaat?
? Natuurlijk heeft iedereen weleens wat, maar ik vind dat ik geboft heb met mijn schoonfamilie, al zien we ze helaas niet vaak. Mijn schoonzus is een goede vriendin en haar gezin stuk voor stuk schatten. Mijn schoonmoeder is helaas dertien jaar geleden veel te vroeg overleden. We hadden geen betere oma voor onze kinderen kunnen wensen. Mijn schoonvader heeft een goede band met de kinderen en is met de twee oudsten op reis geweest na hun high school graduation en de jongste is net terug van een reis, die hij haar cadeau heeft gedaan. Hij heeft alles in kannen en kruiken, ook mocht hij komen te overlijden, dan hoeven zijn kinderen niets te doen, alles is geregeld. Maar hopelijk blijft hij nog lang op deze aardbol rondrennen en fietsen, twee van zijn hobbies. Enig nadeel is dat vriendin van schoonpa nogal "prim and proper" is en weinig met zijn familie heeft waardoor we hem nog minder zien dan voorheen. Wij hebben juist een mindere band met (een deel van) mijn familie in Nederland.
Nu heb ik ook door dat klanten heel Nederlands kunnen lijken. Zich druk maken om niets, klagen steen en been over wat wij niet goed/snel genoeg doen en trekken je soms nog net niet over de toonbank. Dat heb je als je bij Starbucks werkt en mensen d'r dagelijkse dosis caffeïne nog niet hebben gehad? 'k Hou ervan! Zou ze wel graag decaf willen serveren. 
