"Just venting" zoals ze dat hier zeggen

[nieuwenoord]

Emigreren is niet alleen je huisraad verhuizen en in een ander land gaan zitten. Daar hoort meer bij en je aanpassen en vaak verbazen is het belangrijkste van alles. Ja, sommige dingen zijn 'raar' of gewoon 'anders'? Geloof me, je zult zelf moeten veranderen, je omgeving doet dat niet.

En inwonen bij wie dan ook is vragen om ellende. Heel vervelend als je niet anders kan, maar ik zou er nooit vrijwillig voor kiezen!

[LittlePhoenix]

Dat alleen uitdelen van voorverpakte dingen zoals cupcakes snap ik wel. Helaas zijn er altijd een paar ouders die vinden dat ze zich niet aan de allergie regels enzo hoeven te houden. Ouders die lekker toch hun kinderen pindakaas mee geven naar school ook al zijn er kinderen met extreme heftige reacties op alles met pinda's.
Kon me in Amsterdam groen en geel ergeren aan ouders die het grappig vonden om de moslim kinderen ham te geven. M'n oudste had een vriendinnetje uit Iran en ik stond letterlijk met m'n mond open op het schoolplein omdat een andere moeder gierend van het lachen stond te vertellen dat ze altijd broodjes ham maakte voor de lunch als "zo eentje" kwam eten.
Als ouders zulke 'humor' hebben kan ik me helemaal voorstellen dat scholen streng moeten zijn en regels moeten hebben. Al vind ik het persoonlijk wel jammer dat ik geen boterkoek kan bakken om uit te delen.

[kastelke]

Bij bedrijven komt wel heel veel 'politiek' voor in de omgang met collega's (zeker onder de bedrijfsleiding), maar ik heb toch ook gemerkt dat men het vaak wel op prijs stelt als je direct bent. Ik heb al vele malen meegemaakt dat collega's me achteraf bedankten omdat ik precies zei wat zij wilden zeggen, maar te bang voor waren.

Dat is ook mijn ervaring. Veel hangt ook af van de manier waarop je het zegt. Niet het er maar uit flappen (op zijn Vlaams: "Klinkt het niet, dan botst het"). Maar goed onderbouwen waarom je die mening hebt.
Zelf heb ik het gisteren nog meegemaakt in een situatie waarin ik het niet eens was met mijn manager. Mijn collega's durfden niets zeggen, ook al waren ze bezorgd over de gevolgen van de beslissing die mogelijk genomen ging worden (het ging over het al dan niet aanwerven van iemand die nu in een van onze andere vestigingen werkt). Je mag niets negatiefs zeggen he! En wie weet gaat het ooit wel terug naar die collega dat jij haar niet wou. Maar ik heb mijn manager uitgelegd waarom ik denk dat deze collega geen goede match zou zijn met de al bestaande collega's en vooral met onze cliënten. Ik ken de 'kandidaat collega' omdat ik tijdens mijn training kort met haar heb samengewerkt en haar ook al een aantal keren in een training had e.d. Mijn manager weet dat het kantoor mij nauw aan het hart ligt en dat ik er hard voor werk om het verder uit te bouwen met een positief imago, vandaar ook dat ze echt wel naar mij luistert als ik dan met een onderbouwde mening kom. (of we daarmee kunnen voorkomen dat die collega uiteindelijk bij ons belandt, dat weet ik niet aangezien zij een vervanging van een zwangerschapsverlof deed, die persoon komt terug, dus ze is overbodig geworden. Haar ontslagen kost geld, en wij zijn op dit moment het enige kantoor met een openstaande vacature)

[dutch_in_seattle]

Wat zeggen ze ook alweer? "Life is 10% what happens to you and 90% how you react to it."

Ik ben het eens met de stelling dat je dingen hier wat omzichtiger moet zeggen en dat heb ik, zeker op mijn werk als manager, ook moeten leren. In plaats van "That's a terrible idea." zeg je iets als "Interesting idea, but I'm not sure if that fits our needs/ the project goals" (of iets dergelijks). (Dan kun je overigens nog steeds *denken* "You're talking out of your ass!".
Dan krijg je dat heerlijke 'corporatese' met z'n omslachtige formuleringen die je vervolgens moet vertalen naar "normalemensentaal".
Dus als je manager zegt "Guidance from upper management is that...", dan betekent dat "The higher-ups want you to ... asap."

[Vanka]

En inwonen bij wie dan ook is vragen om ellende. Heel vervelend als je niet anders kan, maar ik zou er nooit vrijwillig voor kiezen!

Gelukkig hadden we inderdaad weinig keus op het moment na het verhuizen van CO naar MD. Wie kiest er nu vrijwillig voor om lekker bij schoonfamilie te gaan wonen? Dat zijn er maar weinig hoor.

[Vanka]

Ik denk ook dat je als immigrant (...) überhaupt wat meer incasseringsvermogen en geduld moet hebben (...). Wat natuurlijk niet betekent dat je niet af en toe eens stoom mag afblazen.

Dat is op het moment ook mijn probleem. Ik zeg niet dat iedereen zich hier aan moet passen aan mij, maar het zal inderdaad tijd kosten om mijzelf aan te passen naar de mensen hier.
Voor ik (en misschien anderen ook?) naar de V.S. verhuisde heb je toch een beetje het idee dat het natuurlijk wel anders zal zijn, maar dat het tegellijkertijd ook 'westers' is. Ik onderschatte in ieder geval wel hoe anders bepaalde dingen konden zijn, deel van de welbekende 'cultuurshock' denk ik dan maar.

't Is lastig om van een gewoonte af te komen, dus recht voor zijn raap zijn, is niet iets wat als sneeuw voor de zon verdwijnt als je hier aankomt. Ik merk wel dat het beetje bij beetje beter gaat en dat je ook iets meer op je woorden let als je in bepaalde situaties iets zegt. Ook Cory zegt dat het me op dit moment al wat beter afgaat dan toen ik hier net was.

Ik snap dat ik nu een enorme zuurpruim lijk, aangezien ik alles in 1x neer heb gekwakt, maar dat was ook het punt van m'n topic. Even alles kwijt van het afgelopen jaar.
Betekent niet dat het iedere dag zo is hoor, haha. Heb het hier verder prima naar m'n zin, maar gewoon af en toe eens op z'n Hollands lekker zeiken is toch soms wel fijn.

En wat Petra en Ned betreft: Ik snap best dat als je hier al lange tijd woont, het anders is. Ik kom maar net kijken, want volgende week zaterdag ben ik hier pas sinds een jaar.

[SophiaB]

Wat een leuke discussie

Ik heb zelf een beetje gemengde gevoelens daarover. Veel van het eromheen draaien en onder de mat schuiven van problemen herken ik wel, want Canada verschilt denk ik niet zo van de US. Maar soms schrik ik me dan opeens weer te barsten hoe men plotseling uit de hoek kan komen... misschien moet de druk toch van de ketel maar dan op andere manieren?

Nu heb ik zelf een groot deel van mijn leven in de Achterhoek doorgebracht, waar men ook niet gauw het achterste eindje van de tong laat zien, dus misschien was ik het om de hete brei draaien al gewend Ik zal dan ook wat voorbeelden geven van juist het tegenovergestelde, waar ik me een hoedje schrok van de reactie van mensen.

Voorbeeldje 1: Mijn man ziet iemand in de verte bij de openbare weg de bosjes in en uit lopen. Toch een heel klein beetje nieuwsgierig wat er toch aan de hand is, loopt hij er heen en ziet een kreupele buurman met stok overduidelijk op zoek naar iets, vlak naast een levensgevaarlijk ravijn. M'n man twijfelt of hij zich ermee zal bemoeien, maar loopt er uit vriendelijkheid naar toe om te vragen of hij kan helpen met wat dan ook. Wij zijn op erg goede voet met deze buurman, de man heeft geen enkele reden om akelig te doen. Toch begint hij driftig met de stok te zwaaien, duikelt bijna de diepte in en begint te schreeuwen "MIND YOUR OWN BUSINESS, CALL THE POLICE IF YOU DON'T LIKE WHAT I'M DOING," enz enz enz. Zelfs toen mijn man wilde uitleggen dat hij bezorgd was en graag wilde helpen, bleef de man maar herhalen "Call the police!" Ok slechte dag misschien? Of deed hij iets wat het daglicht niet kon verdragen? In ieder geval wel heeeel vreemd, zo'n uitbarsting! Mijn man voelde zich heel ongelukkig en besloot om de man 's avond te bellen om het uit te praten... maar de man zegt kalm "Ja ja, tis wel goed" en legt net zo kalm de foon weer neer. Sindsdien draait hij z'n hoofd om als hij ons ziet, terwijl hij al jaren geleden is verhuisd naar een ouderenwoning in het dorp.

Voorbeeldje 2: Ik doe ergens vrijwilligerswerk en ik word ingedeeld met een oudere dame waar ik al jarenlang ook weer erg goed mee kan opschieten. We maken vaak grapjes samen en giechelen wat af, dus neem ik aan dat ze direct doorheeft dat ik haar plaag als ik haar arm lachend pak, er een liefkozend kneepje in geef en vervolgens zeg "Oh no, not you again...". Ze slaat me nog net niet tegen de grond, maar wat is ze woedend! Niemand mag haar, niemand wil haar, iedereen haat haar, iedereen doet altijd naar tegen haar... Alle andere vrijwilligers stonden er met open mond bij te kijken. Zelfs als ik een uur lang verontschuldigingen aanbied dat het ECHT een grapje was maar blijkbaar misplaatst of een verkeerd moment gekozen, het helpt niets en ze blijft boos... het komt ook nooit meer goed en ze kijkt me sindsdien nauwelijks meer aan. Iedereen die het incident had gezien zei dat het 100% duidelijk was dat ik een grapje maakte, dus het lag beslist niet aan mij.

Voorbeeldje 3: De buren hebben visite, we zien dat die visite een loslopende hond bij zich heeft. Mijn man is op de tractor het gras aan het maaien naast de oprijlaan. Een andere buurman komt zijn oprijlaan af gelopen, en begint te zwaaien en te wenken dat hij m'n man iets wil zeggen. Mijn man, altijd behulpzaam, zet de motor uit, stapt af en loopt naar hem toe. "Wat voor pootafdrukken zijn dit?" wil buurman weten. "Van de hond die op visite is bij die en die mensen," zegt mijn man naar waarheid. "Those are no #$@*&ing dog prints, there is no $@##*ing dog there, you are out of your %#$%ing mind," begint de man te schreeuwen en zonder verder nog op antwoord te wachten loopt hij weer terug naar zijn huis. Okay? Dus mijn man stapt maar weer op de tractor en gaat verder met maaien, gewoon weer een vreemde dag in een normaal zo kalm dorp.

Kan het niet echt verklaren... misschien hadden ze in alle gevallen een betrekkelijke vreemdeling nodig om hun ingeslikte (schoon)familie woedes een uitlaatklep te bezorgen of zo?

[Big Al]

Amygdala hijacks?

[Bennogr]

Allemaal oudere mensen, lijkt wel. De ouderdom komt met gebreken (vooral in het hoofd).

[Voynich]

Venting kan ook wel even lekker zijn hoor en vooral als anderen het snappen. Het is soms moeilijk om uit te leggen wat cultuurshock is aan een schoonfamilie die al 4 generaties in Springfield, MA woont en waarvan slechts enkele buiten de stad wonen, laat staan buiten de staat en die absoluut niet van reizen houden. En religieus 24/7 Fox News kijken dus 'niet-Amerikaanse cultuur' is sowieso al niet echt iets wat ze interesseert Enige suggestie dat sommige dingen in de US beter zouden kunnen wordt direct neergeslagen met een 'Maar jij bent een communist dus je weet niet beter.' (waaronder mijn mening over rabarber pie en de culinaire waarde van Duitse restaurants )

Om maar eens een positief punt te noemen: Ik ben blij verrast met hoe makkelijk het hier is om casual vrienden te maken en daar leuke dingen mee te gaan doen zonder dat er weken vooraf iets gepland moet worden. En hoe open mensen zijn met uitnodigingen voor feestjes, verjaardagen enzovoorts. In mijn familie is verjaardagen echt een familie ding, geen buitenstaanders. Hier ben ik al op vele verjaardagen geweest van kinderen van collegas van mijn man en die hele gezinnen met aanhang kwamen ook gezellig naar mijn verjaardag. Was propje vol maar er viel tenminste wat nieuws te praten en ik heb nu genoeg giftscards om voor de komende 30 jaar handzeep te halen bij de Bath & Bodyworks

[dutch_in_seattle]

In het eerste voorbeeld verbaast het me dat je man die oudere man 's avonds nog gebeld heeft om het "uit te praten". Wat valt er uit te praten? Je man heeft toch helemaal niks verkeerds gedaan? Als die man ervoor kiest te reageren zoals hij deed, dan is dat zijn probleem. Ook in dat derde geval. Gewoon schouders ophalen en doorgaan met je leven.
Ik denk altijd maar dat je geen controle hebt over hoe andere mensen reageren, alleen maar over hoe je zelf reageert. Met andere woorden, "every situation comes with an invitation to respond a certain way, but it's up to you to decide whether you'll take that invitation."
In het tweede geval kan het zijn dat je grapje verkeerd is overgekomen. OK, dat kan gebeuren en je hebt je uitvoerig verontschuldigd. Als die vrouw ervoor kiest een wrok te blijven koesteren, dan is dat haar probleem. Ook hier geldt dat je alleen controle over je eigen gedrag hebt.

[USInsider]

Voynich, wat je beschrijft klinkt alsof je schoonvader in een voor-fase van Alzheimer zou kunnen zijn ? Dat kan zich uiten in onlogisch gedrag, vijandigheid, eigenwijsheid. Aangezien dit vaak niet wordt herkend door de familieleden - de verandering gaat geleidelijk - leidt het gedrag vaak tot problemen, conflicten en verwijdering in de familie.

Vanka, ik woon hier meer dan 20 jaar en heb me behoorlijk aangepast - vanaf het begin. Maar het om de zaken heen draaien, niet duidelijk zeggen waar het om gaat, beloften niet nakomen - en dan niet even zeggen dat iets niet kan, het inefficient bezig zijn zodat simpele dingen enorm veel tijd vragen - en dan moet je uitermate dankbaar zijn dat ze zich zo hebben 'ingespannen' voor je, enz. enz. - ik zal er nooit aan wennen.

Dus nee, je bent geen zuurpruim, je bent gewoon een recht-door-zee Hollandse meid. Maar alles went uiteindelijk en op een dag zul je je niet meer ergeren maar vooral het komische ervan inzien.
Zoals wel vaker gezegd: de US is een fantastisch land, alleen jammer dat er Amerikanen wonen.

[Petra/VS]

Bah, dat laatste zinnetje vind ik dus echt niet kunnen. Ik heb vier Amerikanen in mijn gezin en het zijn supermensen. We zijn tijdelijk ontheemd door een brand en vanavond uitgenodigd bij Amerikaanse buren en zo lief onthaald en andere buren kwamen speciaal langs om ons te zien. Iedereen leeft zo erg mee en we krijgen zoveel. Ik weet echt niet of dat ook zo zou zijn als dit in Nederland was gebeurd (ik hoop van wel). Maar kom op zeg, "alleen jammer dat er Amerikanen wonen". Bah, daar word ik echt verdrietig van. Mensen zijn mensen, leuke, niet zo leuke, vriendelijke, niet zo vriendelijke, je vindt ze overal. Ik heb ook in onze omgeving enorm veel medeleven met de slachtoffers van MH17 mogen ontvangen, terwijl ik daar geen mens van persoonlijk kende. Ik kan me helemaal voorstellen dat je eens wilt "venten", zoals in het begin van dit topic, maar dit gaat me toch echt te ver. Er zijn bijna 20 keer zoveel Amerikanen als Nederlanders...

[Dutchess]

Die zin schoot bij mij ook in het verkeerde keelgat. Om maar even recht-door-zee te zijn: wat een belachelijke opmerking. Het zal misschien als "grapje" bedoeld zijn, maar ik vind het niet grappig.

[dutch_in_seattle]

Ach, dat wordt gezegd van zowat elk land. Je vraagt je af waar al die mensen naar toe moeten...

[nieuwenoord]

En wat zijn Amerikanen? Allemaal hebben ze een immigranten-achtergrond. Inderdaad, rare opmerking. Trouwens, als een bepaalde volksaard me niet bevalt, zou ik er niet gaan wonen. Zo dus wel Spanje, maar niet Frankrijk ... Te gesloten en chauvinistisch, maar dat zegt niets over elke Fransman.

[Hockey]

Hoezo rare opmerking? Het is iets wat vaak wordt/werd gezegd over Frankrijk, het is zelfs een hele normale uitdrukking in Nederland als het wordt toegepast op Frankrijk. En wordt nu toegepast op de VS.

[RiverCola]

Dat was ook mijn gedachte. Hele (Nederlandse) volkstammen zeggen dat over de Fransen. Daarom was ik vorig jaar best verbaasd toen we voor het eerst echt op vakantie gingen in Frankrijk (naast de paar keer dat ik in Parijs was) en de Fransen best aardige mensen bleken

Ik heb tot nu toe altijd bijna alleen maar hele vriendelijke Amerikanen ontmoet en mag er gelukkig ook een paar tot mijn vriendenkring rekenen! Maar feit blijft dat er wel degelijk cultuurverschillen zijn, sommigen die echt tot een cultuurclash kunnen leiden, zoals Vanka nu ervaart. Dat mag zij hier best lekker kwijt zonder dat zaken in twijfel getrokken moeten worden. Dit is hoe zij het ervaart en dat krijgt vast een plaatsje. Bijvoorbeeld door even lekker te ventileren bij andere Nederlanders die dat begrijpen.

[nieuwenoord]

Ik heb het over Frankrijk ook wel gezegd ja, maar daar zou ik dus ook echt niet willen wonen. USInsider zegt het van het land waar ze zelf al jaren woont en dus van haar landgenoten. Ik zou dit echt nooit over Spanjaarden zeggen, omdat ik respect heb voor de mensen om me heen.

Ik snap ook wel dat Vanka hier gewoon even wil spuien daar heeft ze alle recht toe. Ze is ook met een Amerikaan getrouwd en dan heb je vaak niet de keus om ergens wel of niet te willen wonen. Ik zou zelf nooit in een land willen wonen waar ik het zo slecht naar mijn zin had als USInsider dat blijkbaar in Amerika heeft.

[Marion K]

Heel herkenbaar Vanka! Ik sta op m'n werk bekend als "direct". M'n collega's zijn te beleefd om "blunt" te zeggen maar dat bedoelen ze waarschijnlijk wel, haha. Na bijna 20 jaar hier ben ik er wel aan gewend, maar ik weet precies wat je bedoelt. Bij de familie van m'n Amerikaanse man wordt ook heel weinig uitgesproken. Na een ruzie of ergernis wordt er niks opgelost, iedereen doet gewoon of er niks gebeurd is. Nu kijk ik daar niet meer van op.
Ik "pick my battles", pas me aan, en ben met de jaren milder geworden. Maar helemaal veranderen zal niet gebeuren. Ik merk wel dat een gematigde versie van m'n uitgesprokenheid wordt gewaardeerd. Een van m'n beste vriendinnen is door onze vriendschap ook veel directer geworden, dat is dan wel weer leuk.
Houd de moed er in, je vind uiteindelijk vast wel een middenweg tussen je aanpassen en jezelf blijven.